คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : โอกาสรักที่เริ่มต้น
ในตอนเช้าที่โรงเรียน
“ฮ้าววววว”
ป๊อบเดินเข้าโรงเรียนมาด้วยอาการง่วงหนาวหาวนอนสุดๆ นอกจากจะนอนดึกแล้ว เธอยังพยายามคิดถึงเรื่องเมื่อวานทั้งคืน แต่จนแล้วจนรอดก็นึกไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“ป๊อบบบบบ” ดิวที่อยู่ในท่าทางร่าเริงสุดๆวิ่งมาหาป๊อบเหมือนเมื่อวานไม่ได้เมาอะไรเลย “วันนี้มาเวลาตรงกันเลยนะแกกก”
“ดิว” ป๊อบหันไปหาดิว “แกไม่มึนไม่ง่วงอะไรเลยเหรอ เมื่อวานแกก็ซัดเหล้าบ๊วยไปตั้งเยอะเลยนี่”
“โด่..ก็แค่เหล้าบ๊วย มันจะเมามากที่ไหนเล่า เมาแป๊บๆก็หายแล้ว ว่าแต่แกเหอะ เมื่อวานแกก็กินเหมือนกันนี่ แล้วเมื่อวานตอนดูดอกไม้ไฟแกไปไหนมาวะ?”
“ฉัน....” ป๊อบลังเลไม่รู้จะพูดความจริงดีหรือไม่ “ฉันไปตามหาพี่ธีร์อะแก”
“แล้วเจอมะ?”
“เจอ.......”
“แล้วเค้ายอมคุยกับแกละเหรอ?”
“ก็....อือม” ป๊อบพยักหน้า “แต่หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ฉันจำไม่ได้เลยอะ รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ห้องกิจกรรมแล้ว”
“เอ้า ดันไปลืมช่วงเวลาสำคัญซะได้นะแกเนี่ย”
“ก็แกนั่นแหละ ยัดเหล้าบ๊วยใส่ปากฉันอะ เลยเผลอกินไปยกแก้ว เนี่ย ฉันเมาแล้วไปทำอะไรรุ่มร่ามกับพี่เขาฉันก็ยังจำไม่ได้เลย” ป๊อบพูดจาค้อนเพื่อนสาว
“ฉันว่า ฉันจะไปขอโทษพี่ธีร์เขาอะ”
“ขอโทษทั้งๆที่จำไม่ได้ว่าทำอะไรไปเนี่ยนะ แกนี่ประหลาดคนนะป๊อบ หรือแกยังเมาอยู่?”
“เห้ยบ้าน่า ปะๆ ไปเก็บกระเป๋ากันดีกว่า” ป๊อบรีบตัดบท ก่อนที่จะชวนดิวไปเก็บกระเป๋าที่ห้องเรียนด้วยกัน
=====================
ในระหว่างเข้าแถว ป๊อบกำลังแอบมองธีร์ที่เป่าฟลุตอยู่ในวงโย ในขณะที่ธีร์ก็แอบชายตามองเธอเช่นกันด้วยสายตาที่ยากเดา แต่แล้วป๊อบกลับรู้สึกถึงสายตาของใครอีกคนที่จับจ้องเธอราวจะกินเลือดกินเนื้อ
“ฮารุๆ” ป๊อบสะกิดฮารุที่ยื่นอยู่ข้างหลังเธอ
“อะไรป๊อบ” ฮารุกระซิบ
“ฉันว่าฉันรู้สึกแปลกๆอะแก เหมือนใครกำลังมองฉันแบบน่ากลัวๆพิกลอะ”
“มโนมากนะแกเนี่ย ไม่เห็นมีใครมองแกเลย”
“อะแฮ่มๆๆๆ” เสียงครูตรวจแถวที่เดินมาทักทั้งสอง ทำให้ป๊อบกับฮารุหยุดสนทนากันทันทีและไม่ได้คุยกันอีกจนถึงเวลาเข้าห้องเรียน
=====================
เวลาล่วงเลยไปจนถึงช่วงพักเที่ยง
“ป๊อบ ฮารุไปกินข้าวกันแก” ดิวโผล่หน้ามาทักป๊อบ
“แก ขอโทษว่ะ ชั้นยังแก้รายงานวิชาสังคมไม่เสร็จเลยอะ พวกแกไปกินก่อนเหอะ”
ป๊อบนั่งอยู่บนโต๊ะกำลังปั่นงานวิชาสังคมให้เสร็จ ดิวกับฮารุจึงล่วงหน้าไปกินข้าวกันก่อน ปล่อยให้ป๊อบทำงานต่อไป ป๊อบทำงานไปได้สักพัก เธอก็รู้สึกอีก ว่ามีใครกำลังเดินมาที่โต๊ะเธอ
“อ้าว กินกันเสร็จแล้วเหรอ ไวจัง” ป๊อบเงยหน้าขึ้น เธอก็พบว่าไม่ใช่เพื่อนของเธอ แต่เป็น บี้ ห้องม.4/5 นั่นเอง
“มีอะไรจะคุยกับเรารึเปล่าอะ” ป๊อบถามไปตามสัญชาตญาณ แต่คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“มีสิ เพราะแกกำลังจีบผู้ชายคนเดียวกับฉันอยู่ !”
คำตอบของบี้ทำให้ป๊อบอึ้งไป หรือว่าบี้จะชอบธีร์เหมือนกับเธอกันนะ.....
“อย่าบอกนะว่า...คนที่แกชอบคือพี่.....”
“ใช่!” บี้ตอบทันทีโดยไม่ทันได้คิด “ก็เมื่อวานแกไปเต้นกับใคร อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ไม่เห็น”
เมื่อบี้พูดแบบนี้ ก็ทำให้ป๊อบนึกขึ้นได้ จริงๆแล้วบี้ไม่ได้พูดถึงธีร์ แต่พูดถึงปอร์ชต่างหาก
“ฉันตามจีบพี่เขามาตั้งแต่ต้นเทอม แต่พี่ดันเลือกแกให้ไปเต้นกับเขาทั้งๆที่แกกับเขารู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์ แกไม่รู้เหรอว่าพี่ปอร์ชเขาเป็นของฉัน !”
“เฮ้อ ไร้สาระชะมัด”
ป๊อบบ่นกับตัวเองพลางเก็บของบนโต๊ะของเธอลงใต้โต๊ะและเตรียมจะเดินออกไป แต่เหมือนบี้จะไม่พอใจที่ได้ยินป๊อบพูด เธอจึงตามป๊อบออกไปนอกห้องเรียน
“หยุดก่อนดิ !”
บี้กระชากแขนของป๊อบให้หยุดเดิน
“โอ้ย ! เจ็บนะแก” ป๊อบรู้สึกเจ็บจากข้อมือที่โดนบีบ เธอพยายามสะบัดแขนออกแต่ไม่หลุดเลย
“ไม่ ! จนกว่าแกจะสาบานว่าจะเลิกยุ่งกับพี่ปอร์ช”
“ไม่สาบานเว้ย ! ปล่อยฉัน !!” ป๊อบยังสะบัดต่อไป
บี้เกิดน้ำโมโหอย่างรุนแรง จนตัดสินใจผลักป๊อบล้มโครมไปกับพื้น ป๊อบรู้สึกเจ็บที่สะโพกเนื่องจากล้มลงมาผิดจังหวะ ทำให้เธอลุกขึ้นไม่ได้
“แกจะบ้าเหรอ ! คนที่ฉันชอบไม่ใช่พี่ปอร์ช แต่เป็นพี่ธีร์ต่างหาก!” ด้วยความโมโห ป๊อบจึงขึ้นเสียงพูดความจริงออกไปทั้งๆที่ยังอยู่ในท่าเดิมหลังจากล้ม
“แกยังจะแก้ตัวแค่เอาตัวรอดเหรอ ใครๆก็รู้ว่าพี่ธีร์เขาไม่ชอบผู้หญิงอย่างแกหรอก เพราะพี่เขาชอบ...” บี้ย่างสามขุมไปที่ป๊อบเพื่อเตรียมจะซ้ำเติม แต่แล้วก็มีร่างสูงอีกคนตรงเข้ามาหาป๊อบก่อนที่บี้จะถึงตัว ร่างสูงนั้นเข้าไปพยุงป๊อบขึ้นมา และประคองป๊อบเอาไว้
“ไม่ต้องกลัวว่าป๊อบจะไปแย่งของๆน้องหรอก เพราะป๊อบเขามีแฟนแล้ว”
ป๊อบเงยหน้าขึ้นเพื่อจะดูว่าใครมาช่วยเธอ แต่เมื่อรู้ว่าใคร เธอกลับอึ้งไปทันที
“พี่ธีร์” บี้พูดด้วยความที่ไม่เชื่อสายตาตัวเอง “พี่ธีร์อย่าบอกนะคะว่า.....”
“......ใช่....” ธีร์ตอบด้วยเสียงดุดัน “พี่นี่แหละ แฟนของเขา”
สิ้นสุดคำของธีร์ บี้ คนที่ผ่านไปมาและแวะมามุงดูต่างเงียบไปตามๆกัน รวมถึงป๊อบเองก็เงียบเช่นกันด้วยอารมณ์หลายๆอย่าง
“ป๊อบโอเคมั้ย” ธีร์เริ่มปล่อยป๊อบเมื่อเห็นว่าป๊อบเริ่มทรงตัวได้
“อะค่ะ....”
“ไปกินข้าวกันนะ พี่หิวละ” ธีร์พูดจบก็เดินนำป๊อบออกไป ป๊อบจึงตามธีร์ไปโดยไม่ได้หันกลับมามองบี้ที่ยืนงงอยู่อีกเลย
=====================
ที่โรงอาหาร
ป๊อบกับธีร์นั่งกินข้าวคนละฝั่งโต๊ะ ป๊อบนั่งเขี่ยถั่วงอกที่อยู่ในจานของเธอด้วยความที่ไม่ชอบ ในใจก็คิดอะไรไปเรื่อยๆทั้งที่คนที่เธอชอบอยู่ตรงหน้าเธอแท้ๆ
“ป๊อบไม่กินถั่วงอกหรอ เอามาให้พี่ก็ได้นะ” ธีร์เมื่อเห็นป๊อบนั่งเหม่อเขี่ยถั่วงอกไปเรื่อยๆเขาจึงทักป๊อบขึ้น
“เอ่อค่ะ...” ป๊อบเริ่มเอาช้อนตักถั่วงอกขึ้นและส่งให้ธีร์ เธอสงสัยเหลือเกินว่าทำไมธีร์ถึงไม่รังเกียจ
“งั้น พี่ธีร์เอาต้นหอมมาให้หนูก็ได้ค่ะ แลกกัน”
ธีร์ทำหน้างงสักพักก่อนที่จะส่งต้นหอมที่เขาก็เขี่ยออกเช่นกันให้กับป๊อบ ป๊อบรับมาแล้วหั่นเป็นชิ้นเล็กๆกินไปกับข้าว
ทั้งสองต่างคนต่างกินข้าวอย่างเงียบกริบ แต่ก็เงยหน้ามามองกันเป็นพักๆ แต่ในเมื่อป๊อบที่ยังอยากรู้คำตอบว่าทำไมธีร์ถึงประกาศว่าเขาเป็นแฟนกับป๊อบ ทั้งๆที่เขาพยายามปฏิเสธป๊อบมาตลอด จึงได้ตัดสินใจถามขึ้น
“พี่ธีร์คะ”
“หือ...?”
“ทำไมพี่ธีร์ถึงพูดไปแบบนั้นคะ เรื่องที่เราสองคนเป็น......”
“นี่ป๊อบ....ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ.......”
ป๊อบเอียงหัวอย่างงงๆ ธีร์พูดอะไรกันละนี่
“เมื่อคืนป๊อบพูดอะไรกับพี่ แล้วเมื่อกี้พูดอะไรกับเพื่อน ป๊อบจำไม่ได้เหรอ”
ป๊อบยิ่งงงเข้าไปอีก ในเมื่อเธอจำอะไรเมื่อคืนไม่ได้ แต่สิ่งที่เธอพูดกับบี้เมื่อกี้เธอยังจำได้ขึ้นสมอง ป๊อบเงียบอยู่นานจนสุดท้ายป๊อบก็ได้พูดขึ้น
“พี่ธีร์ หนูขอโทษนะคะ เมื่อวานหนูทำอะไรรุ่มร่ามกับพี่รึเปล่าคะ หนูจำไม่ได้จริงๆค่ะ”
ป๊อบก้มหน้าสำนึกผิด เมื่อธีร์เห็นดังนั้น ธีร์ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นแย่ลง หรือสิ่งที่ป๊อบพูดเมื่อวานเป็นเพราะป๊อบเมาเหล้ากันนะ....
“โทษทีนะ......พี่อาจจะตัดสินใจผิดก็ได้......”
พูดจบธีร์ก็วางช้อนส้อม และลุกจากโต๊ะ จากนั้นเขาก็เดินออกไปโดยไม่หันมามองป๊อบอีกเลย ปล่อยให้ป๊อบนั่งงงและรู้สึกผิดอยู่ตรงนั้น.....
=====================
ป๊อบกลับมาที่ห้องเรียกก็พบว่าดิวกับฮารุยืนรอป๊อบอยู่ที่โต๊ะเรียนแล้ว
“ป๊อบ” ดิวทักป๊อบทันทีที่ป๊อบเดินเข้ามา แต่ตอนนี้ดูเหมือนป๊อบจะอารมณ์ค้างจนไม่มีแรงพูด
“ได้ข่าวว่าแกไปพูดกับยัยบี้ว่าแกชอบพี่ธีร์เหรอ แล้วพี่ธีร์ก็ประกาศว่าแกเป็นแฟนกับพี่เขาหรอ.....”
“.........”
“แกรู้มั้ยว่าตอนนี้เขาพูดกันทั้งโรงเรียนแล้วว่าพี่ธีร์กลับใจ ถ้าคนพูดเยอะกว่านี้เข้าฉันกลัวว่ามันไปเข้าหูพวกพี่ๆแกเข้านะเว้ย”
“...........แก ฉันขออยู่คนเดียวได้ปะวะ ฉันคิดอะไรไม่ออกเลยอะ....” ป๊อบนั่งลงกับเก้าอี้เอามือกุมหัวตัวเอง
“อ้าว....หรือแกทะเลาะอะไรกับพี่ธีร์มะกี้อะ”
“ก็เพราะฉันนึกไม่ออกว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นนั่นแหละ พี่ธีร์เขาก็เลย.......”
“หรือเพราะว่าเมื่อคืน....แกจะไปทำอะไรพี่ธีร์เขาจริงๆ” ฮารุเสริมหลังจากเงียบมานาน
“ทำอะไรอะ?” ป๊อบหันไปหาฮารุ
“ก็แกเมา แล้วแกก็บอกว่าแกไปเจอพี่ธีร์ จากนั้นแกก็จำอะไรไม่ได้นี่ แกอาจจะไป......ไป.....”
“ไปทำอะไรอะฮารุ อย่าอ้ำอึ้งดิ” ดิวคะยั้นคะยอฮารุ
“ไป....จูบพี่ธีร์เข้ารึเปล่า......”
ป๊อบสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินคำนี้จากฮารุ และเหมือนว่าเธอจะจำอะไรได้ขึ้นมาแล้วลางๆในสมอง
กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงออดโรงเรียนบอกเวลาเข้าเรียนภาคบ่าย ทำให้ทั้งสามต้องแยกย้ายกันไปเรียนอย่างช่วยไม่ได้
=====================
ตลอดช่วงบ่ายป๊อบไม่มีสมาธิเรียนเนื่องจากเธอพยายามจำให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน ถ้าเธอจำได้สักนิดละก็....ถ้าเธอจำได้สักนิดละก็.......
“ธิพรรณษาซัง” ครูสอนภาษาญี่ปุ่นเข้ามาทักป๊อบที่นั่งเหม่อไม่เขียนแบบฝึกหัดตามเพื่อน ทำให้ป๊อบสะดุ้งเมื่อครูบุกเข้ามาถึงตัว
“เหมือนว่าเธอจะเหม่อลอยในวิชาเรียนของครูอีกแล้วนะ”
“ขะ....ขอโทษค่ะ”
“รอบนี้ครูต้องทำโทษเธอแล้วนะ ไปยืนคาบไม้บรรทัดนอกห้อง 5 นาที”
“อ่า...ค่า..............”
ป๊อบเอาไม้บรรทัดเดินออกไปคาบอยู่นอกห้องเรียน มีเด็กนักเรียนสองสามคนเดินผ่านเธอเนื่องจากยังเป็นเวลาเรียน และเหมือนพวกเขาจะกำลังขำกับท่าทางของเธอ ป๊อบรู้สึกอายไปถึงไหนๆ แต่เธอก็ยังไม่หยุดคิดเรื่องของธีร์ จนเธอตัดสินใจได้ในอะไรบางอย่าง.....
=====================
ในตอนเย็น ป๊อบพยายามถ่วงเวลาพี่ชายให้มารับช้าๆเพื่อที่จะได้รอคุยกับธีร์หลังธีร์ซ้อมวงโยเสร็จ
“ค่ะ......ก็มีทำรายงานถึงหกโมงครึ่งเลยค่ะ ก็....เป็นรายงานวิชาสังคมอะค่ะพี่ เนื้อหามันค่อนข้างเยอะอะค่ะ .... ค่ะ ขอบคุณค่ะแล้วเจอกันนะคะ”
หลังจากป๊อบคุยโทรศัพท์กับพี่ชายเสร็จ เธอก็มานั่งรอธีร์ที่ม้านั่งหน้าห้องวงโย
รอไปรอมาป๊อบก็เกิดง่วงค้างจากเมื่อคืน เธอก็เลยเผลอหลับไป....
“น้อง....น้อง.....” มีเสียงผู้ชายเข้ามาสะกิดที่ไหล่ของป๊อบ ป๊อบสะลืมสะลือและตื่นขึ้นมา เธอจำหน้าผู้ชายคนนี้ได้เป็นอย่างดี
“มานอนอะไรตรงนี้อะ มารอธีร์เหรอ”
“เอ่อ ค่ะพี่ภู”
“วันนี้ธีร์มันไม่มาซ้อมหรอก เห็นว่าติดธุระนี่แหละ” สิ้นคำของภู ป๊อบก็เหมือนจะติดมึนไปสองวินาที
“ว่าแต่...มันไม่ได้บอกน้องเหรอ พี่นึกว่าน้องกับมันจะเป็นแฟนกันแล้วซะอีก”
“พี่ภู.....รู้เหรอคะ?”
“อือม......” ภูพยักหน้า “ก็ไอธีร์มันเล่นประกาศต่อหน้าคนอื่นแบบนั้น.....แต่พี่ก็ดีใจนะที่น้องจริงใจกับมันขนาดนี้ แม้จะรู้ว่ามันเป็น......”
ภูพูดจบก็เงียบไปเหมือนจะชะงัก ป๊อบก้มหน้าไม่รู้จะพูดอะไรดี เธอรู้ว่าภูเป็นแฟนเก่าของธีร์ และเธอก็รู้ว่าการที่แฟนเก่าจะมาพูดแบบนี้กับเธอ แสดงว่าไม่เหลือเยื่อใยแล้วจริงๆ
“พี่กลับบ้านก่อนละ น้องก็รีบๆกลับบ้านไปก่อนเถอะ นี่ก็เย็นมากละ เดี๋ยวตึกจะปิดซะก่อน”
ภูพูดจบเขาก็เดินออกไปโดยไม่หันมาหาป๊อบอีกเลย
ป๊อบเดินออกมาจากห้องวงโย ท้องฟ้าเริ่มสลัวๆแดดเริ่มจางหายไปเมื่อถึงเวลาเย็น ใกล้เวลาที่พี่ชายจะมารับเธอแล้ว ป๊อบได้เดินผ่านรูปปั้นของพระแม่มารีย์ ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าตรงนั้นมีรูปปั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอจึงหยุดเดินและขอพรด้วยความที่หมดทางไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป
“พระแม่ หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ หนูอยากเคลียร์กับพี่ธีร์ให้รู้เรื่อง เพราะไม่ว่ายังไง หนูก็ลืมพี่ธีร์ไม่ได้จริงๆ ถ้าพี่ธีร์ยอมคุยกับหนู หนูจะรักและอยู่ข้างพี่ธีร์ต่อไป หนูจะไม่ชอบใครอีก หนูสัญญาค่ะ”
“จริงเหรอ....?”
“จริงค่ะ ไม่ว่าเมื่อวานจะเกิดอะไรขึ้น หนูก็ยืนยันคำเดิมค่ะว่า.......เห้ย......”
มีเสียงดังขึ้นเป็นคำถาม ป๊อบตกใจว่าตัวเองกำลังคุยกับใครอยู่ เสียงของพระแม่มารีย์ก็คงไม่ใช่ ป๊อบจึงตัดสินใจหันหลังกลับไปมอง ก็เจอธีร์ยืนอยู่แล้ว
“พี่ธีร์....?” ป๊อบตกใจ ไม่คิดว่าธีร์จะได้มายินในสิ่งที่เธอพูดทุกคำ
“ทำไมไม่พูดต่อล่ะ?”
“หนู.......” ป๊อบอ้ำอึ้ง จะพูดอะไรเธอกลับลืมไปหมด
“จะยืนยันอะไร....” ป๊อบยังเงียบ “ไม่พูดพี่กลับละ...”
“เดี๋ยวค่ะ !” ป๊อบรีบไปรั้งมือของธีร์ไว้ก่อนที่ธีร์จะเดินไป “พี่ธีร์อย่าหันหลังจากหนูไปอีกนะคะ อยู่กับหนูก่อนนะคะ”
ธีร์ชะงัก เมื่อป๊อบใช้มือทั้งสองกุมแขนของเขาไว้แน่น เขายิ้มออกมาเล็กน้อยโดยที่ป๊อบไม่ทันเห็น.....
และแล้วป๊อบก็ต้องตกใจอีก เมื่อธีร์ดึงแขนที่ป๊อบรั้งเขาไว้เข้ามาหาตัว ทำให้ป๊อบเสียหลักไปหาธีร์ รู้สึกอีกที เธอก็ถูกธีร์กอดไว้แล้ว...
“พี่ธีร์....”
“ป๊อบ.....ย้ำอีกทีได้ไหม....ย้ำว่าชอบพี่อีกทีได้ไหม”
“......หนูชอบพี่ธีร์ค่ะ....หนูชอบพี่” ป๊อบหลับหูหลับตาพูด เพราะหากเธอไม่พูด เธออาจจะเสียธีร์ไปอีกครั้งก็ได้
“......เราอาจจะไม่รู้ว่าจะรักกันได้ไง แต่เราเรียนรู้กันได้ใช่ไหม” ธีร์กระซิบกับป๊อบเบาๆ เขาตัดสินใจเปิดใจให้ป๊อบตั้งแต่เมื่อวาน และวันนี้ก็คือวันที่เขายอมให้ป๊อบเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขา
“พี่ธีร์........... ขอบคุณนะคะ ที่ให้โอกาส” ป๊อบยกมือขึ้นเพื่อจะโอบแผ่นหลังของธีร์เช่นกัน โดยไม่สนใจว่าใครจะมาเห็นหรือไม่ ทั้งสองยืนกอดกันท่ามกลางแสงสลัวๆของไฟนีออนและท้องฟ้าที่มืดลงเรื่อยๆ......
To be continue….
คุยกันหลังจบตอน
ในที่สุดดดดดดด ทั้งสองก็ลงเอยกันแล้ว เย้ ! หลังๆนี้ก็คงจะมีฉากสวีทเยอะขึ้นนะก็อย่าเพิ่งอ้วกกันไปก่อน มาถึง ep11 แล้วยังไม่รักกันนี่คือจะเลิกแต่งจริงๆแล้ว 5555555+ แต่ว่าจริงๆแล้วความรักของสองคนมันก็ไม่ได้มีแต่สุขอย่างเดียวหรอก ต่อไปจะเป็นอย่างไรก็อย่าลืมติดตามเรื่องราวความรักของป๊อบกับธีร์กันต่อด้วยนะคะ !
ความคิดเห็น