คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : จุมพิตกลิ่นเหล้าบ๊วย
Love Like Candy Floss ตอนที่ 10
งานเทศกาลบงโอโดริที่โรงเรียนนดบ.ใกล้เข้ามาทุกที ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายเพื่อเตรียมตัวสำหรับงาน และได้รับความร่วมมือจากชมรมอื่นๆอย่างเต็มที่ ส่วนป๊อบเองก็มัวแต่ยุ่งกับการเตรียมงานจนไม่เหลือเวลาคิดเรื่องของธีร์
และในเช้าของวันนี้ เป็นวันที่ป๊อบจะต้องช่วยพวกพี่ๆประชาสัมพันธ์งาน โดยแจกใบปลิวให้กับคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
“เป็นไงแก เหนื่อยมะ” ดิวเดินมาทักป๊อบที่แจกใบปลิวอยู่
“เออเหนื่อยดีแก ใกล้ถึงวันงานแล้วอะ ตื่นเต้นว่ะ เออแต่ป้ายงานจากชมรมศิลปะแกโคตรรสวยเลยอะ พี่มินยังชมมาเลย”
“โอ้ยยย เป็นเรื่องธรรมดาอยู่ละเว้ยยยยยย มีทีมงานดีก็งี้แหละ” ดิวคุยโวกับเพื่อนสาว
“โหตั้งซุ้มอะไรคับน้อง น่าสนใจจัง” มีหนุ่มรุ่นพี่ม. 6 เดินมาที่โต๊ะประชาสัมพันธ์
“งานบงโอโดริค่ะ เป็นงานรำวงสไตล์ญี่ปุ่นค่ะ ถ้าว่างก็แวะมาได้นะคะ งานเริ่มอังคารห้าโมงเย็น จะมีจุดดอกไม้ไฟด้วยค่ะ”
ป๊อบพูดกับพี่คนนั้นเหมือนกับท่องมาพร้อมกับยื่นใบปลิวให้ แต่เหมือนว่าดิวเหมือนจะรู้จักกับพี่คนนี้มาก่อน
“แหนะพี่ ! พี่ก็อยู่ศิลป์ญี่ปุ่นยังมีหน้ามาถามนะพี่ปอร์ช”
“โหยยัยดิว จับได้ซะงั้น หน้าแตกเป็นผงหมดแล้วเนี่ยยยย ว่าแต่....เพื่อนแกเหรอ ชื่ออะไรอะ?” ปอร์ชหันไปกระซิบกับดิว
“ป๊อบพี่ มันชื่อป๊อบ” ดิวกระซิบต่อ ป๊อบทำหน้างง
“อ้ออออ น้องป๊อบที่มีเรื่องกับพวกยัยลิลลี่ใช่มะ” ดิวพยักหน้า “โหยยยยย พี่นี่ ซูฮกน้องจริงๆนะเนี่ย ขอคารวะเลย”
ว่าแล้วรุ่นพี่ที่ชื่อปอร์ชก็ก้มลงเคารพป๊อบด้วยความตื่นเต้น เล่นเอาป๊อบงงและโค้งตามเขา
“เวอร์พี่เว่อร์ นี่ไม่มีการบงการบ้านต้องทำเหรอ มาหลีสาวเนี่ย” ดิวสะกิด
“โหยระดับพี่แล้ว สองนาทีก็เสร็จ แต่ว่าพี่อยากรู้จักน้องป๊อบก่อนอะ น้องป๊อบมีแฟนยังครับ?”
“เอ่อคือ” ในขณะที่ป๊อบอ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบยังไง เมื่อป๊อบหันไป เธอก็พบเห็นธีร์เดินมากับเพื่อนอีกสองคน ป๊อบก้มลงมองใบปลิวที่ตัวเองถือไว้ ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
“เดี๋ยวฉันมานะ....” ป๊อบพูดจบก็วิ่งไปโดยไม่ได้สนใจดิวกับปอร์ชเลย
ป๊อบวิ่งมาที่ธีร์และเพื่อนๆ
“พี่ๆคะ”
“อ้าวว่ายังไงจ๊ะ” เพื่อนของธีร์คนแรกพูดก่อน ในขณะธีร์ที่ยังมองป๊อบนิ่ง
“พอดีจะมาประชาสัมพันธ์งานบงโอโดริค่ะ เป็นงานรำวงสไตล์ญี่ปุ่น จัดอังคารหน้าห้าโมงเย็น ที่ลานกว้างของโรงเรียนค่ะ ถ้าสะดวกก็มานะคะ”
“รำวงสไตล์ญี่ปุ่นเป็นไงอะ แบบเต้นในเธคไรงี้เหรอ”
เพื่อนอีกคนของธีร์พูดแซวขึ้นมา
“อ่อไม่ใช่ค่ะ เป็นงานกลางแจ้งค่ะ จะมีกลองตีแล้วก็มีคนออกมารำวงเป็นแถวๆค่ะพี่ ปกติจะจัดกันในช่วงฤดูร้อนของญี่ปุ่นอะค่ะ ปีนี้จัดเป็นปีแรกด้วยค่ะ”
ป๊อบพูดไปก็แจกใบปลิวไป จนกระทั่งเธอยื่นใบปลิวให้ธีร์
“...หนูอยากให้พี่มานะคะ”
ธีร์เงียบไปสักพัก ก่อนที่จะยื่นมือไปรับใบปลิวจากป๊อบ
“อือม ถ้าว่างพี่จะไปนะ” ธีร์ตอบรับป๊อบ แต่ในสายตายังเต็มไปด้วยความสับสน ซึ่งป๊อบก็เดาไม่ออกถึงความหมายของสายตานั้น...
หลังจากแจกใบปลิวหมด ป๊อบก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ก็พบกับดิวกำลังยืนรอเธออยู่
“อ้าวนี่แกยังอยู่เหรอ”
“แก.....แกก็เห็นใช่มั้ยว่าพี่ปอร์ชเขาสนใจแกอะ แล้วแกก็เดินไปหาพี่ธีร์อ่า !”
“ออ ที่ยืนนี่คือยืนรอด่าชั้นเหรอ...อือม ไม่ดีกว่าแก ชั้นยังไม่พร้อมชอบใครใหม่ตอนนี้อะ”
“เฮ้อ....” ดิวถอนใจ “พี่ธีร์นี่มีของดีอะไรน้อออ แกถึงรักถึงหลงได้ขนาดนี้ เฮ้อ ปะๆ ไปเข้าแถวกันดีกว่า”
ว่าแล้วสองสาวก็เดินกอดคอกันไปเข้าแถวตามประสาเพื่อนสนิท
=====================================
เวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุด ก็ถึงวันงานเทศกาลบงโอโดริ
ในตอนเช้า หลังจากกำชับงานเรียบร้อย ทีมจัดงานทุกคนจึงแยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียนเพื่อเรียนภาคเช้า และนัดกันจะมาเตรียมตัวในภาคบ่าย
ป๊อบที่กำลังเดินกลับห้องเรียน แต่เธอก็บังเอิญเดินสวนกับใครเข้า
“อ้าว น้องป๊อบนั่นเองงงงง” ปอร์ชนั่นเองที่เดินสวนจนเกือบจะชนกับป๊อบ
“....พี่ปอร์ช”
“โห้ จำชื่อพี่ได้ด้วยเหรอ ดีใจจัง ^v^” ปอร์ชยิ้มให้กับป๊อบ ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ต่างกับธีร์โดยสิ้นเชิง
“วันนี้น้องป๊อบเป็นสต๊าฟจัดงานคืนนี้ใช่มั้ย เดี๋ยวพี่ว่าพี่จะชวนน้องป๊อบไปเต้นกันเคปะ”
“เอ่อ....” ป๊อบมองซ้ายมองขวา เธอรู้สึกประหม่าที่ถูกรุ่นพี่หน้าตาดีและร่าเริงอย่างปอร์ชเข้ามาตีสนิท “ยังไม่แน่ใจนะคะ คงต้องขออนุญาตพี่มินก่อน”
ป๊อบพยายามตอบเลี่ยงแต่เหมือนว่าปอร์ชจะไม่ยอมแค่นี้
“โหยมินเหรอ พี่คุยสบายอยู่แล้วแหละ ว่าแต่น้องป๊อบล่ะ จะโอเคป่าวล่ะ”
“เอ่อคือ.....” ป๊อบยิ้มๆ แต่ยังอ้ำอึ้ง เพราะคนที่เธอรอไม่ใช่ปอร์ช แต่เป็นอีกคนต่างหาก
“เออ ขอโทษนะ” อยู่ดีๆก็มีชายหนุ่มอีกคนที่เดินลงบันไดสวนลงมา แต่ก็ต้องหยุดเพราะทั้งสองได้ขวางเขาเอาไว้ ธีร์นั่นเอง ซึ่งเขาได้เห็นหมดแล้ว ที่ป๊อบกับปอร์ชคุยกัน
หลังจากทั้งสองหลีกทางให้ธีร์ ธีร์ก็เดินลงไปโดยไม่ได้สนใจป๊อบ หลังจากที่ธีร์ไปแล้ว ป๊อบก็หันมาหาปอร์ชที่ยังรอคำตอบของป๊อบอยู่
“คือ หนูต้องรีบไปเข้าเรียนแล้วค่ะพี่ ขอตัวนะคะ” ป๊อบตัดสินใจเดินเลี่ยงปอร์ชออกไป ทำเอาปอร์ชมองตามอย่างงงมากขึ้นไปอีก…
=====================================
เวลา 5 โมงเย็น.....
ประตูสู่งานเริ่มเปิด ร้านค้ากลางคืนต่างครึกครึ้นไปด้วยผู้คนที่สนใจมาชมงาน มีกลองมหรสพตั้งอยู่ตรงกลางงาน และมีผู้คนรำวงสไตล์ญี่ปุ่น (ซึ่งบางคนก็เป็นหน้าม้า) เต้นเป็นจังหวะตามกลองอยู่รอบๆ ส่วนป๊อบในชุดยูคาตะ ก็ยืนอยู่หน้างานกับเพื่อนทีมงานอีกสองสามคน เพื่อแนะนำข้อมูลคนที่เข้ามาในงาน
“แกๆๆๆ ทาโกะยากิมะ ฮารุมันเพิ่งได้มาฟรี”
ดิวในชุดนักเรียนวิ่งมาหาป๊อบพร้อมฮารุด้วยความตื่นเต้น เธอเองก็เพิ่งเคยเข้างานแบบนี้เป็นครั้งแรกเช่นกัน
“แก ชั้นทำงานอยู่น่า”
“ทำงาน หรือรอใครกันแน่วะ...” ดิวพูดไปด้วยกินทาโกะยากิในมือ(ยั่วป๊อบ)ไปด้วย
“น้องป๊อบ พี่มาแล้วจ้ะ”
เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นหลังป๊อบ ปอร์ชนั่นเองที่มาขอคำตอบป๊อบ พอปอร์ชเห็นป๊อบเขาก็ตกตะลึง
“โห น้องป๊อบวันนี้สวยจัง” ปอร์ชชมป๊อบ จนป๊อบก็แอบเขินเหมือนกัน “นี่พี่ไปบอกยัยมินแล้วนะว่าจะขอยืมตัวน้องป๊อบไปเต้นกันหน่อย น้องป๊อบห้ามปฏิเสธพี่นา...”
“เอ่อ..........” ป๊อบหันไปหาดิวกับฮารุที่ส่งซิกส์เชียร์เต็มที่ “เอ่อ แปปนึงก็น่าจะได้นะคะ หนูเกรงใจเพื่อนสต๊าฟคนอื่น”
“ดีเลย งั้นก็ไปกันเลยสิ ตอนนี้เลยนะ” ปอร์ชร้องด้วยความดีใจ เขาโค้งลงและขอมือของป๊อบ ป๊อบยังลังเลแต่เพื่อจะรีบเต้นให้เสร็จๆไป เธอจึงยื่นมือไปจับมือของปอร์ช และเดินเข้าไปร่วมวงเต้นในงาน
=====================================
ในขณะเดียวกัน ธีร์กับเพื่อนวงโยก็มาถึงงานพอดี
“เห้ยเมิง ไปหาอะไรกินกัน หิวแล้วว่ะ” เพื่อนคนแรกของธีร์ว่า
“เห้ย น้องสต๊าฟผู้หญิงสวยว่ะ กุว่าจะไปชวนน้องสักคนไปเต้นกันตรงนั้น” เพื่อนคนที่สองของธีร์ไม่เห็นด้วย
“แล้วเมิงอะธีร์ เมิงจะไปหาไรกินหรือไปหลีสาวกับไออาร์ต อ้าวไอธีร์”
เพื่อนของธีร์หันไปถามธีร์ แต่เขากลับต้องงงเมื่อเห็นเพื่อนของเขามองซ้ายมองขวา เมื่อเพื่อนเรียกเขาถึงหันพร้อมกับพูดว่า
“เดี๋ยวกุเดินดูงานรอบๆก่อน เขาบอกว่าคืนนี้มีดอกไม้ไฟ กุอยากอยู่ดูก่อนอะ”
“เออตามใจเมิงละกัน ถ้าหิวก็ตามกุมาละกันนะ”
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้าย ธีร์เองก็เดินไปเรื่อยๆในงานอย่างไร้จุดหมาย.....
=====================================
มาที่ป๊อบที่กำลังเต้นอยู่กับปอร์ช เธอเต้นโดยที่ไม่ได้มองหน้าปอร์ช เพราะเธอภาวนาให้เพลงจบไวๆ เพื่อจะได้กลับไปทำงาน อีกทั้งได้เจอใครบางคนที่เธออยากเจอ
“น้องป๊อบ อยู่กับพี่สนุกมะ” ปอร์ชทักป๊อบที่มีสีหน้าไม่ค่อยสนุกกับการเต้นรำเลย
“อ่ะ.....ทำไมเหรอคะ”
“ดูหน้าน้องป๊อบไม่ค่อยเอ็นจอยเลยอะ หรือน้องเตรียมงานจนเหนื่อย”
“อือม....พอดีหนู......” ในขณะที่ป๊อบจะพูดอะไร เธอก็พลันไปเห็นธีร์ที่เดินผ่านกลุ่มคนเต้นไปแวบๆ
“หนูขอโทษนะคะ หนูมีคนที่หนูอยากเจออยู่แล้วน่ะค่ะ”
ป๊อบตัดใจพูดตรงๆกับปอร์ชเพื่อไม่ให้ความหวังกับเขา แต่ปอร์ชเองก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ถ้าน้องป๊อบอยากไปตามหาเค้า น้องป๊อบก็ไปเถอะ ขอให้โชคดีนะ”
ป๊อบกล่าวขอบคุณปอร์ชก่อนที่จะวิ่งออกมาจากกลุ่มคนที่กำลังรำวงกันอยู่
“อ้าว...ไปไหนแล้วอะ.....” ป๊อบมองซ้ายมองขวาเพื่อหาธีร์ แต่ด้วยความที่มีคนเดินกันขวักไขว่ เธอจึงหาธีร์ไม่เจอ ป๊อบจึงกลับไปที่โต๊ะสต๊าฟ เพื่อทำหน้าที่ของตัวเองต่อ
=====================================
เวลา 6 โมงเย็น คนเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงวงเต้นรำก็มีจำนวนคนเต้นมากขึ้นเรื่อยๆด้วย
“ป๊อบบบบบบบ แกเลิกงานยังวะเนี่ยยย” ดิววิ่งหัวเราะมากับฮารุ แต่ดูท่าทางเหมือนเมาเหล้าพิกลๆ
“ยังเลยแก แต่เดี๋ยวหนึ่งทุ่มพี่มินจะปล่อยเราไปดูดอกไม้ไฟอะ นี่แกเป็นไรไปเนี่ย”
“ก็ดิวอะดิ มันกินอุเมะชุ(เหล้าบ๊วยญี่ปุ่น)เข้าไป แต่มันกินเยอะไปหน่อย ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นเนี่ย” ฮารุอธิบาย
“พูดไรวะฮารุ ป๊อบ แกก็กินด้วยดิ มาเมากัน”
“แกแต่ชั้นทำงานอยู่นะ อุ๊บ!” ในขณะที่ป๊อบอ้าปากพูด ดิวก็ยัดแก้วที่มีเหล้าบ๊วยญี่ปุ่นเข้าปากป๊อบ ป๊อบก็เลยเผลอกินเข้าไปเกือบยกแก้ว ป๊อบรีบเช็ดปากที่มีคราบจากการถูกยัดเหล้าบ๊วยญี่ปุ่นให้แห้ง
“แก ถ้าครูรู้ว่ามันมีการกินเหล้ากันในงาน พี่มินซวยแน่แก รีบๆเอาดิวมันไปเก็บเหอะ” พูดจบ เธอกับฮารุก็ช่วยกันประคองดิวไปข้างนอกก่อนที่จะมีใครมาเห็น
=====================================
ใกล้เวลา 1 ทุ่ม คนเริ่มน้อยลงเพราะไปจองที่ชมดอกไม้ไฟกันหมด สต๊าฟงานได้ทำการแยกย้ายกันไปเพื่อรับชมดอกไม้ไฟเช่นกัน ส่วนป๊อบเองก็ออกมาทำตามที่ใจต้องการ ไม่ว่าจะหาธีร์เจอหรือไม่ เธอก็ได้แค่ภาวนาในใจว่าขอให้ได้เจอธีร์ก่อนที่จะมีการจุดดอกไม้ไฟขึ้น
ป๊อบเร่งฝีเท้าเดินหาธีร์ทั่วงาน แต่ก็ไม่เจอธีร์แม้แต่เงา เสียงดอกไม้ไฟเริ่มดังขึ้นเบาๆก่อนที่จะทวีความดังขึ้น ในขณะที่กำลังหมดหวัง ป๊อบได้ตัดสินใจเดินออกมาจากงานทั้งชุดยูคาตะ และเดินมายังม้านั่งที่ตั้งอยู่ที่ลานกว้างของโรงเรียน (ส่วนที่ไม่ได้จัดงาน) และเธอก็ได้พบธีร์ที่นั่งอยู่ตรงนั้นเพียงคนเดียวจริงๆ ป๊อบไม่รอช้า รีบเดินไปทักธีร์
“พี่ธีร์มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ”
ธีร์ทำหน้างงๆว่าทำไมป๊อบถึงรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ เหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่ได้แสดงถึงความตื่นเต้นที่เห็นป๊อบในชุดยูคาตะสวยๆเลย
“....พี่ดูดอกไม้ไฟอยู่ สวยดีนะ โรงเรียนเราไม่ค่อยจัดอะไรแบบนี้ด้วย”
“แล้วข้างใน งานเลิกแล้วเหรอ?” ธีร์หันไปหาป๊อบที่ยังยืนอยุ่ เขาขยับที่ให้ป๊อบนั่งข้างเขาได้
“อ่อ ยังค่ะ เหลือแต่เก็บของค่ะ ตอนนี้พี่เขาปล่อยให้แยกย้ายมาดูดอกไม้ไฟได้”
ป๊อบตอบด้วยเสียงเรียบๆ ตอนนี้เธอเหมือนพูดไม่ออกด้วยความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างดีใจกับเสียใจ ดีใจที่ได้เจอธีร์ และเสียใจที่รู้ว่าธีร์ไม่เคยมีใจให้....
“เหรอ.......พี่นึกว่า.........ป๊อบจะไปนั่งดูดอกไม้ไฟกับนายปอร์ชนั่นซะแล้ว”
พอธีร์พูดถึงปอร์ช ป๊อบก็เลยรู้ ว่าธีร์เห็นเธอเต้นอยู่กับปอร์ชจริงๆ
“พี่ธีร์......เห็นเหรอคะ......?” ป๊อบถามเพื่อความแน่ใจ แต่ดูเหมือนธีร์จะตอบไม่ตรงกับคำถาม
“ดูแล้ว เขาก็จริงจังกับป๊อบดีนะ ถ้าป๊อบจะคบกับเขา พี่ก็โอเคนะ”
เมื่อได้ยินธีร์พูดแบบนี้ ป๊อบก็รู้ทันทีว่า ธีร์ต้องการผลักไสเธอ ป๊อบกำมือแน่น เธอรีบลุกขึ้นจากที่นั่งเพื่อจะกลับไปที่งานด้วยความเกรี้ยวกราดกว่าปกติ
“ได้ค่ะ ! ถ้าพี่ธีร์อยากให้คนที่รักพี่ไปหาคนอื่น หนูก็จะไป!”
ป๊อบเตรียมเดินออกไปโดยไม่รอให้ธีร์ออกปากไล่อีก ทั้งๆที่เธอเป็นฝ่ายที่อยากมาหาธีร์เองแท้ๆ แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าว เธอก็รู้สึกวูบและล้มลง ธีร์เมื่อเห็นป๊อบอยู่ดีๆก็ล้ม จึงรีบลุกไปดูอาการทันที
“ป๊อบบบบบ ป๊อบเป็นอะไรอะป๊อบ” ธีร์พยายามเขย่าตัวป๊อบ เขาได้กลิ่นเหมือนเหล้าลอยมาจากร่างที่เขากำลังประคอง
ป๊อบที่ยังได้สติอยู่ ยกมือขึ้นลูบที่ขมับของตัวเอง เธอได้เห็นว่าธีร์ตอนนี้ใกล้ชิดเธอมาก พลางทำให้คิดถึงประโยคในวันนั้นที่เขาพยายามปฏิเสธป๊อบ
“พี่ธีร์......ทำไมพี่ไม่เปิดใจให้หนูซักที......” ป๊อบเริ่มสะอื้น เธอพยายามพูดกับคนตรงหน้าด้วยเสียงที่เบาเพราะถูกเสียงดอกไม้ไฟกลบ แต่ดูเหมือนว่าธีร์จะได้ยินที่ป๊อบพูด
“พี่......พี่......” ธีร์อ้ำอึ้ง เขาไม่รู้จะพูดอย่างไรถึงความรู้สึกที่เขามีในตอนนี้
“ใจร้าย.......” ด้วยฤทธิ์เหล้า ป๊อบเหมือนลืมตัว เธอใช้มืออีกข้างที่ยังเป็นอิสระโน้มคอของธีร์ลงมาหาเธอ ธีร์ตกใจแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
“พี่ธีร์.......” สายตาของป๊อบเริ่มเบลอไปด้วยน้ำตา เธอขยับใบหน้าของเธอเข้าไปใกล้เพื่อมองธีร์ให้ชัด ดวงตาแสนยั่วยวนนั้นของชายหนุ่มที่สะท้อนผ่านแสงไฟเวลากลางคืน ได้ทำให้ป๊อบลืมตัวชั่ววูบ ป๊อบหลับตา เลื่อนริมฝีปากของเธอไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม ริมฝีปากของเธอไล้กับแก้มของธีร์อย่างแผ่วเบา…
“ป๊อบ......” ธีร์สะดุ้ง เมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากของป๊อบ แม้จะเป็นความรู้สึกที่ต่างกับจูบจากภู แต่เขากลับรู้สึกดีอย่างไม่มีเหตุผล หรือนี่ จะเป็นคำตอบที่เขายังค้างคาและพยายามปฏิเสธมาตลอดกันนะ
“ป๊อบ.......ขอโทษนะ.....พี่เองก็.......” แต่ในขณะที่ธีร์กำลังจะพูดอะไรต่อนั้น โลกของป๊อบก็ดูเหมือนจะดับวูบไป พร้อมกับสติสัมปชัญญะของป๊อบเสียแล้ว.......
==================================
ป๊อบลืมตาขึ้นอีกที เธอก็รู้สึกแสบตากับไฟนีออนที่ส่องอยู่เหนือเธอ ป๊อบพยายามลุกขึ้นทั้งๆที่ยังรู้สึกมึนหัว เธอก็พบว่าเธออยู่ในห้องกิจกรรมนั่นเอง
“อ้าวป๊อบตื่นแล้วเหรอ” มินเมื่อเห็นป๊อบตื่นแล้วก็ทักทันที
“พี่มิน.....งานเลิกแล้วเหรอคะ?”
“เลิกได้สักพักแล้ว มีคนมาส่งป๊อบที่ห้องนี้อะ เห็นบอกว่าป๊อบสลบไป”
“แล้ว.....เขาไปแล้วเหรอคะ?”
มินไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้า
“ไปเปลี่ยนเสื้อ ล้างนงล้างหน้าได้แล้วป๊อบ เดี๋ยวพี่ชายป๊อบจะมาไล่บี้กับพี่ว่าปล่อยให้น้องกินเหล้าได้ไง”
“พี่มิน หนะ หนูขอโทษค่ะ เรื่องเหล้าบ๊วยอะค่ะ”
“......อือม ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนพี่มันก็กินเหมือนกัน รีบๆไปล้างหน้าเถอะ”
ป๊อบไปล้างหน้าล้างปาก พร้อมกลับมาเปลี่ยนชุดจากยูคาตะกลับเป็นนักเรียนเหมือนเดิม เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน แต่ในขณะที่กำลังล้างหน้า เธอก็พยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงไม่อยู่ในหัวของเธอเลย
“ทำไมเราจำอะไรไม่ได้เลยนะ.....”
To be continue…
พูดคุยหลังจบตอน
คือจะบอกว่า แก้เลิฟซีนหลายรอบมาก ก็อยากให้จูบปากแหละ แต่.....เมาไงแล้วแบบมองตาที่น่าเสน่หาอยู่ด้วย ก็คือจะจูบที่ตาแหละแต่พลาดไปจูบแก้ม จบข่าวค่ะยัยป๊อบ 5555555+ ตอนหน้าก็มาลุ้นกันนะคะ อาจจะมีการรับผิดชอบกันเกิดขึ้น อุฮิๆๆๆๆ ส่วนตัวละครปอร์ชนี่ ก็เพิ่มเอามาพิสูจน์ใจธีร์แหละ แต่จริงๆธีร์ในเรื่องนี้เราวางให้แบบเป็นคาแรคเตอร์ที่แผนสูงหน่อยๆ เนื่องจากนางเป็นเด็กเรียนด้วย น่าจะฉลาดอยู่ แล้วก็เพิ่งอกหักจากรักเก่ามา แต่จะถามว่าธีร์ที่ชอบผู้ชายจะชอบป๊อบที่เป็นผู้หญิงได้ไหม เราว่าได้นะ เพราะธีร์เองก็คงจะสับสนในตัวเองเช่นเดียวกับภู แต่เรื่องราวของป๊อบกับธีร์จะเป็นอย่างไรต่อไป ก็อย่าลืมตามกันต่อในตอนหน้านะจ๊ะ
ความคิดเห็น