คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 the Story has just "Begin"...(100%)
the Story has just "Begin"...
เช้าที่สดใส.................เออ................ถ้า11โมงยังเป็นเวลาเช้าก็.................นะ................. แต่มันก็ไม่สดใสอีกแล้วเมื่อเกิดเสียงรัวเคาะประตูอพาร์ตเม้นท์ของทั้งหมดขึ้น
"นี่พวกเธอ!!! ยังไม่ตื่นกันอีกหรอ!!ตื่นเดียวนี้เลยนะ>o<!!!! ตื่นๆๆๆ!!ฉันสั่งให้ตื่นไงเล่า>o<"เสียงที่คุ้นเคยตะโกนวนไปวนมาด้วยเนื้อหาเดิม
ด้วยดีกรีความเป็นหัวหน้า(ที่มีความรับผิดชอบสูง)ยุนโฮจึงลุกขึ้นเกาหัวแกรกๆ
'ตาเฒ่าลีจะเอาไรกันวะเพิ่งจะ...............กี่โมงแล้วเนี่ย= ="'คิดเสร็จก็คว้านาฬิกามาดู
= ="<<<ตาตอนแรกของหมียุน
- -"<<<ตาตอนที่สองของหมียุน
O_O"<<<หน้าของหมียุนหลังเห็นตัวเลขบนหน้าปัดนาฬิกา(ทีนี้คงรู้แล้วสิคุณหมี ว่า"ตาเฒ่าลี"ต้องการอะไร- -")
"ว้อยยยย ตื่นว้อยตื่นๆๆๆๆ 11โมงจะครึ่งอยุ่แล้วว้อยยยยตื่นๆๆๆๆ>o<"แหกปากเสร็จพี่แกก็วิ่งออกจากห้องไปปลุกพวกที่เหลืออย่างเร่งด่วน...โดยลืมแจไว้ไม่ได้ปลุก= ="
"ตื่นๆๆๆๆ นี่พวกนายตื่นกันเดียวนี้นะ>o<"ยุนโฮตะโกนกรอกหูโลมาน้อยและมิกกี้ที่เริ่มหนวกหูจึงเขวี้ยงหมอนไปอัดเต็มหน้ายุนแล้วนอนต่อ
"หนอยเจ้าพวกนี้!!! ไรเดอร์คิกกกกก>o<"
ตุ๊บ!!!
"แอ๊กกกก!!!"เสียงยูชอนดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่กลิ้งตกเตียง ส่งผลให้จุนซูต้องตกตามกันลงมา
"ตื่นว้อยยย!! ดูนาฬิกากันสินี้กี่โมงแล้ววว ฉันไปปลุกชางมินก่อน กลับมาเห็นยังนอนต่อพวกนายไม่ตายดีแน่"พูดจบเจ้าตัวก็วิ่งไปปลดล๊อกประตุแล้วไปปลุกชางมินต่อ ซึ่งก็เช่นกันกับทั้งสอง...
"ไรเดอร์คิกกกก>o<!!!!"
"แอ๊กกกก!!!"
และแล้วสมาชิกทั้งสี่ก็มาพร้อมหน้ากันให้ท่านลีด่า
"พวกนายคิดอะไรกันอยู่? ไหนบอกว่าถ้าจัดงานแล้วจะไม่สายไง!!สัญญาแล้วแท้ๆผิดสัญญาได้ยังไง!!!"
และด้วยสปิริตแห่งหัวหน้าวงอีกครั้ง
"ขอโทษครับผู้จัดการลี พวกผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้วครับ แต่มันเสีย"
"เสีย!!! เสียงั้นหรอ!! ไหนเอานาฬิกานั้นมาดูสิ" สิ้นคำสั่งท่านลี จุนซูก็รีบวิ่งไปหยิบนาฬิกาปลุกให้ท่านลีดู ซึ่งก็ลองปรับให้มันลองร้อง
ปี๊บๆ ปี๊บๆ ปี๊บๆ ปี๊บๆ ปี๊บๆ ปี๊บๆ
"นี่ไงเสีย-*- ให้ตายเถอะ พวกนายนี่มันจริงๆเลยนะ แต่ช่างเถอะ ฉันแก้ตัวให้พวกนายไปแล้ว-*- ว่าชางมินอาหารเป็นพิษ ยุนโฮโดนยูชอนเผลอถอยรถไปชน " ผู้จัดการพูดจบยูชอนก็ทำตาโตเท่าไข่ห่านแล้วหันไปมองหน้ายุนโฮประมาณว่า
ฉันชนนายด้วยหรอวะO_O
ซึ่งยุนโฮก็จ้องตอบมาเป็นเชิงว่า
เออ สาหัสเลยว่ะ-*-
"และเพราะเหตุนี้ ฉันเลยต้องส่งพวกนายไปที่มัลดีฟซักพัก เพื่อ"พักร่างกาย"เข้าใจที่ฉันพูดไหม?"
"ครับบบบ"ทั้งหมดขานตอบก่อนจะนึกได้
"มัลดีฟหรอครับ! จริงๆหรอครับ! ไปพักผ่อนเนี่ยนะO_O!"ชางมินตะโกนถามขึ้นหน้าตาไม่เชื่อมาก
"ใช่ๆ ถูกแล้ว แต่ ไปทำงาน ไม่ใช่ไปเที่ยว- -"ทั้งหมดหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัดทันที
"เพราะซิงเกิ้ลไหม่ของเราคือ Let go to the sea!(สมมุติว่ามีน่า) จำได้ใช่ไหม เพราะเป็นภาคต่อของ Hi Ya Ya เลยไปถ่ายที่มัลดีฟ เข้าใจนะ? งานครั้งนี้ไปกับพวก ซูจูด้วย อย่าร่าเริงกันจนเสียงานเชียว"ท่านลีบอกพร้อมกับมองหน้าทุกคนที่พยักหน้าให้อย่างเข้าใจ
"เออนี่ แล้วแจจุงหละไปไหน?"ท่านลีถามขึ้นพร้อมกับมองไปรอบๆ
"อ่อ ผมยังไม่ได้ปลุกน่ะครับ ขอโทษด้วยๆ"ยุนโฮพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าว่าจะไปปลุก
"ไม่ต้องแล้วๆ เดี๋ยวฉันจะไปแล้ว ไปจัดการเรื่องงานให้พวกนายนี้ล่ะ ฉันไปละ"
"เดินทางโดยสวัดดิภาพนะครับ"ยุนโฮพูดไล่หลังท่านลีซึ่งกำลังปิดประตูออกไป
"เอ้า ไปปลุกแจเหอะ"ยูชอนพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปในห้องซึ่งตามมาด้วยยุนโฮ ส่วนจุนซูและชางมินก็ไปเสียบปลั๊กเล่นเกมซะแล้ว- -"
"แจ ตื่นเหอะโบแจสาย(โคตร)แล้ว"ยุนโฮพูดเขย่าไหล่ของร่างบางเบาๆ เขาคงไม่ชักมือกลับ เมื่อรู้สึกว่า มันบางกว่าที่ควรเป็น...
"เฮ้ยยูชอน ทะ..ทำไมแจแขนเล็กๆฟระ- -?"ยุนโฮหันไปถามเพื่อนซี้อีกคนที่ยืนหาวอยู่ข้างๆ
"โหยคิดมากหน่า มาๆๆฉันปลุกเองก็ได้ แจจ๋าาาา ตื่นๆๆๆ เห้ยO_O"ยูชอนสะดุ้งขึ้นมาทันทีที่ไปจับโดนอะไรบางอย่าง...ที่มันนิ่มๆ...
"โบแจชอบยัดหมอนเข้าเสื้อเวลานอนหรอวะ- -?"ยูชอนหันไปถามหมียุนซึ่งก็สั่นหัวแหง่กๆ
"เอางี้นะนับ1-3แล้วเปิดผ้าห่มนะ 1...2...ซั้ม!!" พูดจบก็กระชากผ้าห่มขึ้น
O_O!!!<<<หน้าของมิกกี้
O_O!!!<<<หน้าของหมียุน
"เห้ยยยย!! เธอเป็นใครอะ!!!"ยุนโฮตะโกนขึ้น ชี้ไปที่หญิงสาวตรงหน้า
'ให้ดิ้นตาย!!หน้าหล่อนเหมือนแจเปี๊ยบเลยO_O'ยุนโฮคิด
ถ้าไม่นับผมยาวถึงกลางหลังสีดำเป็นมันเงารับกับใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวสะอาดไร้ร่องร่อยของแผลเป็น อีกทั้งทรวดทรงที่ดูยังไงๆ ก็ไม่ใส่ผู้ชายยัดนุ่น(ส้ม ทิชชู่ฯลฯ)อย่างแน่นอน
"นายพุดอะไรของนายน่ะยุนโฮ-_-" ก็ฉันเองไงแจจุงอะลืมแล้วหรอ-*- เฮ้ยO_O!! ทำไม..ทำไมฉันเสียงเล็กแบบนี้ล่ะ!!!"แจจุงพูดเสียงนิ่งๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นตะโกนขึ้น
"ไปดูกระจกสิเธอ จะได้รู้= ="ยูชอนพูด ชี้ไปที่ห้องน้ำ แจจุงรีบวิ่งเข้าไปทันที และแล้ว อย่างที่ทั้งสองคิด
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!"เสียง ซุปเปอร์พาวเวอร์ของเจ้แกระเบิดขึ้นทันทีที่เห็นตัวเองในกระจก
'มันเกิดไรขึ้นวะเนี่ย! ทะ..ทำไมผมฉันมันยาวแบบนี้หละ? แล้วแขนกับขานี่อีก เรียวอย่างกับอะไรดี แล้วยัง...แล้วยังทรวดทรงนี้อีก!? แม้จะอยุ่ในระดับค่อนข้างหน้าพอใจก็นะ~ U ~ ไม่สิ!!! ฉันพอใจกับมันได้ยังไงเนี่ย!! โอ๊ยอยากเป็นลมตาย...'คิดยังไม่ทันจบดีคุณเธอก็แทบจะล้มเป็นลมลงซะอย่างนั้น ยังโชคดีที่...
ฟุ่บ...
"โห ตัวหนักเหมือนกันนะเนี่ย"ยุนโฮเริ่มบ่นเล็กน้อย หลังจากรับตัวคุณเธอได้ทัน และเขาก็อุ้มเธอมาที่เตียง
"เกิดอะไรขึ้นอะพี่ๆ เฮ้ย!! แล้วนี่ใครอะO_O!! แฟนคลับพวกเราเข้ามาในนี้ได้ด้วยหรอO_O แถมยังใส่ชุดนอนพี่แจอีก!!"จุนซูตะโกนขึ้นตาโตแข่งกับหนูมินที่อึ้งไม่แพ้กัน แต่พี่แกอึ้งเงียบ หรืออีกอย่างคืออึ้งจนพูดไม่ออก
"เออ...พี่ก็ไม่รู้นะว่าเรื่องมันเป็นมายังไง...แต่นี่แหละ...โบแจของพวกเรา..."ยุนโฮพูดขึ้นเกาหัวไปมา
"โหพี่ยุน จะอำกันก็เอาเรื่องที่มันหน้าเชื่อหน่อยสิ................จริงๆหรอ?"จุนซูพูดกลั้วหัวเราะในตอนแรก ก่อนจะเห็นสีหน้าที่ไม่ได้ฉายแววล้อเล่นเลยซักนิดเดียวของหมียุน
"ก็...อย่างที่เห็นแหละจุนซู= ="ยูชอนบอก ตบไหล่จุนซุเบาๆ
"มันเกิดขึ้นได้ยังไงกันเนี่ย?!"ชางมินพูดขึ้นหลังจากไม่ได้พูดอะไรมานาน...
ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ มือเรียวข้างหนึ่งกุมหัวเอาไว้ก่อนจะค่อยมองไปรอบๆ
'ฝันไปงั้นสิ'ร่างบางถอนหายใจอย่างหายห่วง แต่ก็กลับก้มลงไปเห็นสิ่งที่ร่างเก่าไม่เคยมี ไม่ว่าจะเป็นเส้นผม หรือสะโพกอกเอว นี่ยังไม่นับเรียวแขนและเรียวขาอีกนะ
"อ้าวแจ ตื่นแล้วหรอ?"หมียุนถามขึ้นหลังจากเดินมาที่เตียงและเห็นเจ้าตัวตื่นแล้ว
"นี้ฉันฝันไปใช่ไหม บอกสิว่าฉันฝันไปT_T"แจพูดเขย่าตัวยุนไปมา
"เออๆ ฝันก็ได้ๆ ตอนนี้นายฝันอยู่ ฉันบอกนายแล้วนายเลิกเขย่าตัวฉันได้ยัง จะอ้วกอะ-*-"แจจึงปล่อยยุนให้เป็นอิสระแต่ก็จับแขนทั้งสองข้างของเขาไว้อีกครั้ง
"นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน?! มีองกรลับอะไรให้ฉันกินยาแปลงเพศงั้นหรอ ฮือๆๆ ไม่เอาแล้ว นี้มันเกิดขึ้นได้ยังไงเนี้ย ฉะ..ฉันอยากกลับเป็นเหมือนเดิมT^T"พูดจบคุณแจจุงท่านก็ปล่อยโฮออกมา ยุนโฮมีหรือจะไม่ตกใจ จะปลอบก็ทำไม่ถูกเงอะๆงะๆเกาหัวตัวเองอยู่อย่างนั้น
หลังจากที่แจจุงกลายเป็นผุ้หญิงแล้ว อารมณ์ก็ต้องแปรปวนเป็นธรรมดา เดี๋ยวก็หงุดหงิด เดี๋ยวก็หัวเราะ เดี๋ยวก็ร้องไห้ ยิ่งตอนนี้อารมณ์อ่อนไหว(อย่างแรง)มาก เธอจึงร้องไห้ออกมาโดยไม่อายเลยซักนิด
"เออ...แจจ๋า...เดี๋ยวก็เป็นเหมือนเดิมแล้วนะเออ....หยุดร้องซะนะเออ...ยูชอนนนนน มานี่ทีดิ-_-"หลังจากไม่รุ้แล้วจะพูดอะไร หมีใหญ่ก็หันไปขอความช่วยเหลือจากผู้ที่(น่าจะ)เชี่ยวชาญมากที่สุดแล้ว
"ไรหรอยุน เฮ้ย!! ยุนทำโบแจร้องไห้O_O"ยูชอนที่กำลังเช็ดแก้วอยู่โพล่มาแล้วก็ต้องตกใจกับอาการร้องไห้ไม่ลืมหูลืมตาของเจ้แจเข้า
"เฮ้ยบ้า-*- ฉันปล่าวนะ นายมาปลอบแจหน่อยดิ คือ...ฉันปลอบผู้หญิงไม่เป็นอะ-,.-"
"ใครเป็นผู้หญิงกันยะ(นี่ไงใช้ยะผู้ชายใช้หรอ?)นายหุบปาก Shut up ไปเลย>o<"ไม่พูดปล่าวเจ้แกยังแถมหมอนที่คว้ามาได้โยนใส่หน้าหมียุนผู้เคราะห์ร้ายอีกด้วย
"แอ๊ฟ!...นี่เธอ ผู้หญิงชัดๆ>o< ยังว่าไม่ใช่อีกหรอ! เมื่อเช้าก็ส่องกระจกแล้วไม่ใช่หรือไง?!"ยุนโฮตะโกนกลับไปพร้อมกับโยนหมอนไปให้แจๆ
"หน่อย พูดดีนักนะ งั้นนายอย่าอยู่เลยเถอะยูโนยุนโฮ>o<" พูดจบก็วิ่งไปคว้าหนังสือตำราอาหารที่ชางมินให้(ขนาดตบหัวคนตาย)มาไล่ฟาดฟัน(หนังสือนะเจ้ ไม่ใช่มีด)ยุนโฮ
"โอ๊ยยัยโบแจพอได้แล้วนะ>o< ว๊าก! นั่นเกือบโดนแล้วนะ ระวังหน่อยสิ!"ยุนโฮร้องพร้อมกับกระโดดหนีหนังสือพิฆาตของเธอ
"ก็จะทำให้โดนอะดิกลับมารับการลงทันซะเจาหมีอ้วน>o< ย๊ากกกกก"
"เหวอO0o อยุ่ฉันก็ตายอะเดะไม่อยู่หรอก" และทั้งคู่ก็วิ่งหนีวิ่งไล่กันทิ้งให้ทั้งสามที่ยืนดูอยู่ เกิดอาการเซ็งชีวิตขึ้น
'เมื่อกี้ยังร้องไห้อยู่เลย- -กลายเป็นแบบนี้ซะแล้วหรอ ตามเจ้เขาไม่ทันจริงๆเลยวุ้ย'
"นี้ๆ คู่รักคู่นั่นน่ะมากินข้าวได้แล้วครับ"จุนซูตะโกนเรียกก่อนจะวางชามข้าวลงบนที่รองจานทั้งสองอัน
"ใครคู่รัก ใคร-*-"ทั้งสองตะโกนขึ้นก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะ
"เออนี่ ของในตู้เย็นหมดแล้วนะ"จุนซูพูดขึ้นมาหลังจากทุกคนเริ่มกินไปพักหนึ่ง
"เดี๋ยวผู้จัดการลีก็ซื้อมาให้เองแหละน่า อย่าคิดมากเลยๆ"ยุนโฮพูดพลางตักข้าวเข้าปาก เพราะเรื่องข้าวของเครื่องใช้ส่วนมากแล้วผู้จัดการจะเป็นคนซื้อมาให้ทั้งหมด เพราะพวกเขาแทบไม่ได้ไปเดินตลาดหรือห้างสรรพสินค้าเลย ถ้าไม่ได้รับอนุญาต
"ถ้าผู้จัดการท่านไม่โกธรพวกเราอยู่นะ..."ยูชอนเอ่ยขึ้นมาลอยๆ ทั้งโต๊ะเลิกเคี้ยวข้าวทันที
"จริงของมัน- -"ยุนโฮพูดขึ้น"แล้วแบบนี้จะเอาอะไรกินล่ะ= ="
"งั้นพวกเราคงต้องไปซื้อกันเองแล้วมั้ง"ยูชอนพูดขึ้นมา
"ไม่ไหวๆ แฟนคลับได้ฆ่าเราตายก่อนถึงตลาดเสียอีก"แจจุงพูดขึ้น พร้อมกันนั้น ทุกคนก็หันมามองแจจุง
"แจจุง...ตอนนี้...นายเป็นผุ้หญิงนี่หว่า"
"ก็เออดิ เพิ่งเห็นหรอเจ้าหมีอ้วน"โบแจพูดมองข้าวในจานสลับกับยุนโฮและแล้ว เขาก็เกิดลางสังหรณ์(ของผู้หญิง)ขึ้น
"เหอะๆๆๆ นี่พวกนาย คงไม่ให้ฉันออกไปจ่ายตลาดในสภาพนี้หรอกใช่มะ= ="แจจุงหันไปถาม แต่กลับได้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของทุกคนตอบกลับมา
"นายชอบจ่ายตลาดนี่แจๆ ไปครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากครั้งก่อนหรอก นึกดูสิ ได้ต่อราคาแม่ค้าพ่อค้าอย่างสนุกปาก แค่คิดก็มันส์แล้วไม่ใช่หรอ"ยูชอนถามขึ้นส่างสายตาเจ้าเล่ห์ไปให้แจๆ
"มันส์บ้านนายอะเดะ สารรูปแบบนี้ฉันไม่กล้าออกไปหรอก>o<!"แจๆพูดขึ้น แต่ทุกคนก็ยังคงจ้องแจจุงด้วยสายตาสองแบบ แบบแรก ไปเถอะน้าแจๆน้า สายตาแบบที่สอง ถ้านายไม่ไป นายตาย-_-^^ เห็นแล้วกลืนน้ำลายยังลำบากเลย สุดท้าย...
"แต่ฉันไม่มีชุดผู้หญิงหรอกนะ-_-^^"
"ปัญหาแค่นั้นแก้ได้จ๊ะคนสวย^_^"ยุนโฮพูดขึ้น หลบฝ่ามือพิฆาตหมีของคุณเธอได้ทันพอดี"ฉันไปยื้มมาให้รอแป๊บนะ"พูดจบเจ้าตัวก็วิ่งออกไปจากห้อง 10นาทีต่อมา ก็กลับมาพร้อมเสื้อผ้าผู้หญิงครบชุด
"เอ้า! หมดปัญหาแล้วนะ ไปเลยไหม^_^"
"ไปเปลี่ยนเสื้อนะสิ-_-^^^ ชิ!"พูดจบก็คว้าเสื้อผ้าเหล่านั้นเดินไปในห้อง ท่ามกลางรอยยิ้มของคนที่เหลือ
แจจุงมองชุดผู้หญิงที่ยุนโฮหอบมาได้ มัน"ครบครัน"จริงๆเลย ไม่ว่าจะเป็นตัวเสื้อผ้า...หรือราคาที่ยังคงค้างอยุ่ในตัวเสื้อที่เจ้าของยังไม่ได้เอาออก อันได้แก่...
เสื้อโค๊ตกระดุมสองแถวสีน้ำตาลมีหู้ด ที่ขอบเสื้อมีขนมิ้งค์สีน้ำตาลปนดำประดับอยู่
'อื้มมม.................2แสนวอน'
เสื้อเชิ้ตแขนสามสวนสีขาวทำจากผ้าเนื้อดี กระดุมสีน้ำตาลเข้ากัน
'อื้มมม.................8หมื่นวอน'
ผ้าพันคอทำจากผ้าแพรพื้นน้ำตาลมีเส้นตัดเป็นตารางใหญ่ๆสีแดงและน้ำเงิน
'อื้มมม.................9พันวอน'
กางเกงสแลคสีเทาทรงสวยเหมาะกับหน้าหนาว
'อื้มมม.................1แสนวอน'
รองเท้าบูทส้นสูง(ปรี๊ด)4นิ้วหัวแหลมสีดำเป็นมันยาวครึ่งน่อง
'อื้มมม.................5หมื่นวอน'
กระเป๋าลายตารางเข้ากับผ้าพันคอสายถือหนังแท้
'อื้มมม....6หมื่นวอน'
แหมๆอะไรกันๆราคาแค่5แสนเนอะๆเอง(499,000วอน)
***ป.ล 1000วอน=40บาทจ้า^ ^***
มัน-จะ-แพง-ไป-ถึง-ไหน-ฟระ!!!!
นี้ยังไม่รวมถุงน่องสีดำเสื้อชั้นในและกุงเกงลิงสีน้ำตาลกับเสื้อทับสีขาวเลยนะ!!! โห่ไอ้ยุนเอ้ย ไปเอาของแพงขนาดนี้มาจากไหน(ฟระ!) ออกไปต้องถามให้หายข้องใจเสียแล้ว-_-"
"อ้าวพี่แจ โหหหห สวยมากๆเลยฮะพี่แจจุงO_O!!!"จุนซูพูดเดินเข้าไปจับๆเสื้อผ้าผมเผ้าของแจจุง"โหๆๆๆ งามแต้ๆเลยพี่ผม"
"อ่าวแหงอยู่แล้ว ใครเป็นคนเลือกหละเสื้อผ้าน่ะ"ยุนพูดทำท่ายืดๆ
"นี่ ฉันจะขอถามนายหน่อยนะ นายไปเอาชุดพวกนี้มาจากไหน-*- ราคาก็ไม่ใช่ถูกๆเลยนะ มีสาวที่ไหนหรือปล่าวห๊ะ"แจพูด โดยไม่ได้รู้สึกตัวเล้ย ว่าออกแนวหึงๆไปด้วยซ้ำ
"ญาติฉันเป็นสไตลิสท์ให้พวกนางแบบอะ เลยจิ๊กมาให้ได้ อยู่ห้องข้างๆนี่เอง อยากได้อีกหรอ หุหุ"ยุนอธิบายโดยไม่วายยังต้องส่งสายตา(หื่นกระจาย เอ้ยล้อเล่นๆ)เจ้าเล่ห์อันเป็นแบบฉบับของเข้าตัวไปให้แจๆซึ่งก็ค้อนกลับมา
"งั้นฉันไปก่อนนะ นี่! เอาไป! ชางมิน ไปหยิบตะกร้าหวายให้พี่ทีสิจ๊ะ"แจจุงสั่งหลังจากโยนกระเป๋าใบงามไปให้ยุนโฮ
"เฮ้ย แต่งตัวซะคุณนายไฮโซ แต่จะใช้ตระกร้าหวายหรอเธอO_O ไม่ได้ๆ ใช้กระเป๋าใบนี้ไปแหละ"ยุนโฮพูดโยนกระเป๋ากลับไปหาแจ
"ไม่ได้ๆ เดี๋ยวกระเป๋ามันจะขาดหมดอะดิ ใบเล็กแค่นี้ไม่พอหรอก ใส่ต้นหอมยังใส่ไม่ได้เลย-*-"แจจุงพูดโยนกระเป๋ากลับไปให้ยุนโฮ
"เออๆ ตามบายๆ-*- แต่นายใช้เป๋าหวายใบนั้นบ่อย ระวังแฟนคลับเห็นแล้วจำได้นะ"ยุนโฮเตื่นก่อนจะเอากระเป๋าไปวางใกล้ๆชั้นวางรองเท้า
"ไม่เป็นไร เขารู้อยู่แล้วหละ ว่าแจจุงไม่มีทางแต่งตัวแบบนี้แน่"แจจุงพูดก่อนจะหันไปรับกระเป๋าหวายมาจากชางมิน"ขอบใจจ้ะ^ ^"
"เดี๋ยวเย็นๆก็กลับไม่ต้องห่วงนะ"พูดจบคุณเธอก็เดินออกไป...
ก็ ขอโทษด้วยนะคะที่มาอัพสาย>/< แต่มันไม่ทันจริงๆอ่าคะ คือ เราเปิดเทอมแหล่ว(T^T)แล้วก็ต้องซ้อมวงดุริยางค์อีกด้วยเลยสายเข้าไปใหญ่ ส่วนวันพรุ่งนี้ก็คงสายอีกแหละคะ= =" คือพรุ่งนี้วันตายเราเองแหละคะTAT สมุดพก(แห่งความตาย)ออกมาให้ได้เสียน้ำตากันอีกแล้ว ส่วนจีน ช่างหัวมัน-*-ไม่ต้องไปอวยพรมันนะคะ เสือกได้3.9 3.8ทุกเทอม -*- อิฉาคนเก่งว้อยยย อิอิ 
-
-
(ยามดึก- -)
ปล.จีนค่ะ^^ มาแก้เล็กน้อย..นานๆจะโผล่มาที ฮะๆ เจดเผาอะไรไปบ้างเนี่ย- -"...(มองข้างบน- -โอ้ว เผาซะเพียบเลย)..โชคดีทุกคนนะคะ สวัสดีค่ะ^^
ความคิดเห็น