คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
วันที่ 26 ม.ค.....[Soul,south Korea]
หิมะสีขาวโปรยปรายลงมา....ร่างสูงในเสื้อโค้ดและหมวกไหมพรมที่ปิดบังหน้าจนเกือบมิดจึงมองไม่ออกเลยว่าเป็นใคร...ดวงตาของเขาสอดส่องมองหาร้านขายของที่น่าจะมีสิ่งที่เขาจะมอบให้แก่เพื่อนที่สนิดที่สุดของเขาได้
...หามาตั้งนานไม่เห็นจะเจออะไรซักอย่างให้ตายเหอะ= =" แล้วแบบนี้จะทันหรอวะเนี่ย? ยิ่งถูกใจอยากอยู่ด้วย...
ชายหนุ่มคิดในใจ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ก่อนที่จะถอนใจกลับไป เขาก็เหลือบไปเห็นร้านค้าเล็กๆซึ้งเก่าและซอมซ่อเสียจนแทบจะเรียกไม่ได้ว่าร้านด้วยซ้ำ
...ลองไปดูแล้วกัน เผื่อจะเจอ...
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ร้านๆนั้น บอกได้คำเดียวว่า 'น่าสงสารและน่าสมเพชสิ้นดี' ป้ายร้ายสีเข้มที่เคยตั้งขนานกับพื้น ปัดนี้กลับทำมุมฉากกับพื้นเสียแล้ว ชื่อร้านเลือนไปจนอ่านไม่ออก แต่พอจะเห็นรางๆได้ว่า 'O d Thin rom Pa t'[Old Thing From Past] ทั้งๆที่ร้านดูซอมซ่อ แต่กลับเหมือนเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เขาเข้ามาเสียนี้
แอ๊ด...ผลัวะ!!!
...ตาย...ตายโหง...เวรแล้วไง...
แผ่นไม้ที่สภาพเกือบเป็นประตูเมื่อครู่ได้หลุดออกมาจากผนังทั้งบานตามแรงของชายหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในร้าน...
"เอ่อ...เดี๋ยวผมจะช่วยซ่อมนะครับ" หากแต่ว่าเมื่อเขาหันไป เจ้าของร้านกลับดุไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยเมื่อประตูที่ดูจะสภาพดีที่สุดในร้านนี้ได้กลายสภาพเป็นแผ่นไม้แผ่นหนึ่ง
ชายหนุ่มจึงวางประตูลงแล้วแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ และหยิบแจกันที่วางใกล้ๆมาบังประตูไว้ไม่ให้ล้มอีก
แรงลมที่พัดเข้ามาเมื่อครูทำให้เสื้อโค๊ตของเขาเปิดซักครู่ แต่ใครก็ตามที่เห็นจะต้องรู้แน่ ว่านี่คือ จุงยุนโฮแห่งวงดงบังชินกิ
หลังจากนั้น ยุนโฮจึงเดินมาดูของต่างๆ มีทั้งของจากในประเทศและจากต่างประเทศ
แต่ทุกสิ่งล้วนมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน นั้นคือ ความเก่า แม้บางชิ้นจะอยู่ในสภาพที่ท่าทางจะได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดี(อย่างประหลาด)แต่ก็เก่าจนถ้าเพียงแค่เป่าก็จะแหลกสลายไปแล้ว
ตอนนี้เขายังไม่สะดุดตากับของชิ้นใดเลย จนกระทั้งกระทั้งสายตาเหลือบไปเห็นต่างหูรูปสามเหลียมกลับหัวสีทองเรียบๆ แต่กลับสะดุดตาอย่างหน้าประหลาด
...ไอ้นี้หละ!! ถูกใจใช่เลย!!...
[Aqua:ยุน..น่ากัว- -"...(ps.ธาตุแท้ยุนเป็นแบบนี้หรือนี้!!!) Golden:ไม่แน่นะ 555+ ว๊ากๆๆไอ้ปลาบ้าอย่าเพิ่งฆ่าเรา!!!]
หลังจากคิดจบ มือก็คว้าต่างหูคู่นั้นเดินไปหาชายแก่เจ้าของร้านซึ้งไม่น่าจะรู้ตัวด้วยซ้ำว่ามีแขกเข้ามา(แถมยังทำลายประตูของลุงเขาอีกด้วย)
"คู่นี้กี่วอนหรอครับ?"ชายแก่หันมาทำหน้างงๆ ประมาณว่า เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่หนะไอ้หนู
"เออ...เท่าไหร่นะ...อืม...อ่า...หมื่น..หมื่นวอนแล้วกัน"
ยุนโฮชะงัก
...ต่างหูบ้าไรเนี้ย แพงจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เพื่อเพื่อน ยุนยอมด้าย...
[ผลัวะ!! Aqua:ไอ้หมาอย่าเสริมชั้นไม่ได้เขียนแบบนั้นซะหน่อยนะยะ!! Golden: ย่ะๆลบก็ลบ]
...ต่างหูบ้าไรเนี่ย แพงจริงๆ แต่ไม่เป็นไร แจต้องถูกใจแน่!...
"นี่ครับ" เงินหมื่นวอนถูกจ่ายไปให้ชายแก่ ซึ่งรับมานับอย่างช้าๆ
...ชาตินี้จะเสร็จไหมครับลุง...
ยุนโฮแทบจะกุมขมับเมื่อชายแก่ตรงหน้ายังคงตั้งอกตั้งใจกับการนับเงินราวถ้านับผิดแม้แต่นิดเดียวโลกนี้คงถึงการดับสลาย แถมไม่นับรอบเดียวซะด้วย! ลุงแกเล่นนับซะ10กว่ารอบ ยุนโฮแทบจะร้องไห้อยู่แล่ว
...ลุงครับไหว้ก้ได้เร็วๆหน่อยเหอะครับผมสายแล้ว...
ในที่สุดก็นับเสร็จ!!
ชายแก่เริ่มเอาต่างหูใส่ในถุงกระดาษสีน้ำตาล ยุนโฮรับมาอย่างสุภาพแต่ตอนนี้แทบจะกระชากมาจากมือชายแก่พร้อมวิ่งอย่างเร็วสุดชีวิตกลับไปที่บ้านของพวกเขา ด้วยเหตุผลว่า...
...ซวยๆๆๆๆๆ ซวยแล้ว!! สายสุดขีดแบบนี้ยูชอนบ่นหูชาแน่!...
คิดจบก็ถึงรถพอดี เขานี่ก็เก่งไม่เบา วิ่งผ่านมาตั้ง5ซอยในเวลาไม่ถึง3นาทีทำได้ไงเก่งจริงๆ(เอ้ายอตัวเองเข้าไป)
...ถูกใจนายแน่แจจุง...
หลังจากเหลือบไปมองต่างหูของแจจุง เขาก็สตาร์ทรถและตะบึงออกไปทันทีโดยไม่รอช้าแม้แต่เสี้ยววิ...
ในร้านซอมซ่อนั้นเอง...เจ้าของร้านมองร่างชายหนุ่มวิ่งไวๆหายไปก่อนจะยิ้มและพึมพำออกมาอย่างรวดเร็วว่า
"ขอให้ฟ้าส่งมาคู่กันจริงๆเถอะ"
-:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:-
เรื่องนี้หมาน้อยเขียนกะเงือกนะคะ เพราะฉะนั้นภาษาจะแปลกๆไปก็อย่าได้ถือสาเลยนะคะ อิอิ จริงๆแล้ว หมาจะคิดพลอดเรื่อง ส่วนเงือกจะเป็นคนเอาพลอตเรื่องนั้นไปเขียน หมาจึงได้เขียนน้อยมากกกก แค่กำกับเท่านั้นเองคะ แต่ให้เงือกเขียนดีแหล่ว ภาษาจาได้สละสลวย อิอิ วันนี้ลงบทนำ 100% ไม่มีอดออมไว้เลยหละคะ เพราะมันสั่นจนไม่มีไรให้อดออมอะนะคะ อิอิ ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่หลงผิดเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณมากจริงๆค่า
Littlegolden dog
สวัสดีค่ะ..^^ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ลองเขียนแนวนี้เป็นครั้งแรก ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะคะ!!
AquamermaiD
-
- 
ความคิดเห็น