คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คัมภีร์เม่งจื้อ
อนที่ ๖ ัมภีร์เม่ื้อ
" ฝ่าบาท เป็นอย่าไรบ้า "
หัวหน้าหมอหลวทอถอนใล่าว
" ทูลฮอเฮา ีพรอฝ่าบาทเ้นอ่อน ลมปราสับสนวุ่นวาย หยินหยาในร่าายาสมุลมานานปีแล้ว ฝ่าบาทยัทร่อสู้มาไ้ถึเพียนี้ ็เพราะมีพื้นานวรยุทธอันสูส่พะยะ่ะ "
ฮอเฮาร้อเสียแหลม " บัอา..เ้าว่าฝ่าบาท ประวรมาหลายปี แ่ทำไมเ้าไม่รีบรัษา ลับปล่อยให้พระอาารทรุหนั เ้ามีี่หัวัน ึะรัษาีวิไว้ไ้ "
ะหมอหลว้มลหน้าผารพื้นใเ้นระส่ำระสาย มีเพียหัวหน้าหมอหลวประสานมือล่าว
" ทูลฮอเฮา พระวรายอฝ่าบาทมี่าุทอำ ห้อเรื่อ ห้อโอสถ ล้วนปรุพระระยาหารและโอสถ บำรุสุภาพ สุวามสามารถ แ่ฝ่าบาทมิเยแสอาารประวรออมาให้เห็น ลับยิ่ไม่เยให้ะหมอหลวรวับีพร ระหม่อมทราบพระอาารเพราะไ้รวับีพรวันนี้พะยะ่ะ "
ฮอเฮาแ่นเสียเย็นา
" ฝ่าบาทประวร้วยสาเหุอันใ "
วามเียบเ้าปลุมบริเว
" ทูลฮอเฮา ทั้พระระยาหาร พระสุธารส พระโอสถ ล้วนเป็นอล้ำ่าทั้สิ้นมิมีสิ่ใเป็นพิษับพระวรายอฝ่าบาท นอเสียา "
ฮอเฮาส่เสียแหลม " นอาอะไร "
หัวหน้าหมอหลวล้ำลืนฝืนอบ .....
”.....นอเสียาฝ่าบาทใ้พลัปราอพระอ์ทำร้ายพระอ์เอ พะยะ่ะ "
เสียอื้ออึอเหล่าสนมนับสิบนที่ยืนอยู่้านหลัะหมอหลวทั้สิบัอึอล
" เป็นไปไ้อย่าไร " ริมพระโอษ์อฮอเฮาสั่นระริ
" ทูลฮอเฮา หาพระพลานามัยฝ่าบาทแ็แรี แ่วพระทัยไร้สิ้นเรี่ยวแร ภายในภายนอไม่สอประสานัน ทำให้ลมปราสับสน เลือลมปั่นป่วน มิอาับเลื่อนให้หยินหยาในร่าายเิสมุลย์ไ้พะยะ่ะ "
บันี้ทั้ฮอเฮาและบรราสนมทั้หลายยืนหน้าีปาสั่น ในสมอ่าเิำถามมามาย แ่มิมีผู้ใล้าเอ่ยปาถาม ทำไมฝ่าบาทึ้อทำร้ายพระวรายพระอ์เอนล้มป่วย มาเนิ่นนาน หัวหน้าหมอหลวล่าวึ้น
" ั่สายสัมพันธ์มาราับบุร เมื่อมาราเ็บป่วย บุรอยู่ไลนับพันลี้ยัสามารถสัมผัสรับรู้ไ้โยสัาาพะยะ่ะ "
ฮอเฮาประทับยืนึ้น รับสั่ว่า "ฝ่าบาทไม่เยเส็ออนอพระราวันานินานมาแล้ว ะผูสัมพันธ์ับผู้ใัน "
และ้าวเินไปสอ้าวพลารุ่นิ " ัว้า และเหล่าสนม โอรส ธิา มิมีผู้ใเ็บป่วย พระราบิา พระรามาราอฝ่าบาท ล้วนสู่สรราลัยสิ้นแล้ว วามผูพันธ์อันลึึ้ับฝ่าบาทนั้นแทบะไม่มี เมื่อทรรัใร่ผู้ใ นั้รรภ์หส์หรือมัร ฝ่าบาท็มิเยเส็ลับไปหาอี ะพบเออีรั้็เพาะานวันพระราพิธีเท่านั้น แม้้าฮอเฮายัไ้รับวามเย็นายิ่ เสียำรามลอไรฟันอฮอเฮาออมาแผ่วเบา "แม่ทัพมู่หลันฮวา" ฮอเฮาาลุวาวะโน้อในวพระทัย วามอิาริษยา เป็นไฟลุไหม้ท่วมท้นในอ " ู่เทียนเล่อ วามรั วามอ่อนโยนที่้ามอบให้ับท่านมานานนับสิบปี มิอาเาะุมหัวใท่านไ้เลยแม้แ่น้อยเรื่อผ่านมานานแล้ว..ใยท่าน...ไม่ลืมนา"
ัมภัร์ยุทธแห่เาะมร(ัมภีร์เม่ื้อ)
- เล็วิาใร้าวราน พลัลื่นเสียระุวัเย่าวิาให้ออาร่าในบัล(ัแปลมาาหนึ่ในวิามารอัมภีร์พรรมารอท้อ)
- เล็วิาประโลมิ พลัลื่นเสียปลอบประโลมิ ลายทุ์โศ เิมวามสุในหัวใ
- เล็วิาสับิ พลัสถาวะที่สามารถอ่านิใผู้นรหน้า
- เล็วิาท่วท่าเท้าโลลื่น วิาัวเบาัปุยนุ่นรวเร็วว่อไวแม้อยู่บนลื่นน้ำ
- เล็วิาลุ่ยหยเหล็ไหล พลัสภาวะถ่ายเทลที่ลุ่ยแปรเปลี่ยนาหยมีอานุภาพัเหล็ไหล ใ้ลุ่ย่าระบี่
- เล็วิาเ็มใบหลิว พลัสภาวะเปลี่ยนแปลใบหลิวให้แหลมมุมีใ้เป็นอาวุธลับ
- เล็วิาันีทอพันั่ แผ่พลัสภาวะรวมศูนย์ลสู่ปลายนิ้วี้ ใ้สัุ หรือหัวผู้นให้มลึลไปในินทั้ัวโยนิ้วเียว
- เล็วิาไร้ทุ์ ไร้สุ ผู้แรถึระแสแห่ธรรม บำเพ็เพียรนหัวใปราศาทุ์และสุทุประเภท(เป็นพื้นานารฝึเล็วิา ไร้หัวใ ไร้ผู้่อ้าน)ส่พลัปราไปที่ฝ่ามือแผ่พลัทำลายล้าไร้อบเ
- เล็วิาไร้หัวใ ไร้ผู้่อ้าน ผู้หลุพ้นาทุสรรพสิ่ ไปมาไร้ร่อรอย สัมผัสทั้ห้าละเอียอ่อน แม่นยำ ว้าไล วบุมอาพยบทั้หมไ้ัในึ าลเวลาไม่มีผล่อร่าาย พลัสภาวะไร้อบเ มิ้อใ้อาวุธ เนื่อเพราะใ้พลัสภาวะเป็นอาวุธ หลุพ้นาวัสสาร ไร้ผู้่อ้านแล้ว
#ื้อ แปลว่า ุาย
#เ้าสำนัพรรมารอท้อรุ่นที่หนึ่ เป็นสหายรัอมหาปรัาเมธีแห่ยุเม่ื้อ
พระราวันานิ……....ำหนัุนหนิที่ประทับฮอเฮา
สรีสวมุแปัลายอโบั๋นสีเียวลิบทอ วหน้าอ่อนหวานาวัหย ปารูประับสีแเ้มสวมหมวประับมรและไ่มุ ปัปิ่นหส์ไ่มุห้อยสามสาย ูสูศัิ์ อวี้หวฮอเฮาประทับนั่บนเ้าอี้ไม้สีำประับมุนาให่ว่าร่าาย ทอพระเนรหิมะโปรยปรายนอำหนั ามโถทาเินั้เาไฟลวลายหส์เหินนาให่ สี่เา ภายในห้อ ยัมีเาไฟลวลายและนาเียวันอีสี่เารียรายเป็นแถวยาว โรย้วยำยานหอม เพิ่มวามอบอุ่น แ่พระทัยไม่อาอบอุ่น ้วยในสมอยัรุ่นิ " ฝ่าบาทยัไม่ไ้สิ ยัไม่มีารแ่ั้อ์รัทายาท “ ฮอเฮาสลัวามิทิ้ ายาไปทาา ันทีนสนิท รัสว่า “ัว้ามีเพียธิาสออ์ พระราโอรสที่ำเนิาบรราเฟยทั้สี่และพระสนมน้อยเหล่านั้นมีหพระอ์ พระราธิาอีแปพระอ์ ้ายัไม่มีโอรสเลย วามมั่นอ้ายัไม่มี ้ายัไม่ไ้ิเลย “ าล่าวอย่ารู้พระทัยว่า “ ราโอรสอ์โ..แ่ั้แล้วบรราศัิ์นี้เทียบเียับอ์รัทายาท พะยะ่ะ .” ฮอเฮารัสุำรามออมาว่า “ มู่หลันฮวา เ้าสาบสูไปสิบปีแล้ว เ้าเป็นวิาร้ายแล้วหรืออย่าไร ใยามหลอหลอนแย่ิทุสิ่ทุอย่าไปา้า " ฮอเฮาทรหลับสายพระเนรเพื่อสยบวามฟุ้่านวามริษยาที่เอ่อท้นใ าลอบสัเพระอาาร ึทูลว่า “ เรื่อนี้วรส่่าวทาแว้นอุรอยูร์ ีมั้ยพะยะ่ะ ” ฮอเฮายิ้มเหี้ยมเรียมรัสว่า “ เรียมระาษ “ าสะบัแส้ในมือ้อมายล่าว “ พะยะ่ะ “
เาะมร.......
” ือือ....” เสียเ็ายแบระสอบป่านใบให่วิ่ึั เ้ามาในห้อโถ รับแที่มีเสาให่สิบสอ้นนาสอนโอบเรียรายสอฝั่ ้าละห้น ร้อเรียหาสาวใ้ประำัว
“ ื้อ..้าอยู่นี่..” นาานรับ รีบวิ่ออไป้อนรับ สาวใ้หน้าาาวผุผาั่หยเนื้อี รูปร่าแน่น้อย ผมำรวบเล้าเรียบร้อย ปัปิ่นมรเพียิ้นเียว แ่ทุผู้นล้วนมู็รู้ว่าล้ำ่าหายายิ่บนศรีษะ สวมุเสื้อลุมสีเียวใบบัวเรียบๆ เพ่พิศแล้วอายุน่าะประมา สิบแปปี แ่สิ่ที่มิวราเาืออายุอสรี วามริสรีผู้นี้อายุเยาว์ว่าท่านเ้าเาะมร เพียเล็น้อยเท่านั้น นาเลี้ยูื้อน้อยมาั้แ่ลืมา ผูพัน่อื้อน้อยั่มารามี่อบุร อายุและิใอสรีนั้นเป็นสิ่ที่มิวราเาให้วุ่นวาย เพราะสวรร์สร้ามาให้บุรุษ้อพ่ายแพ้แ่ใบหน้าและิใอสรี
“ ือือ..ท่านแม่ให้้าับปลามาให้ท่าน “ พลาวาระสอบป่านลที่พื้น ือือปราเ้ามา เอาผ้าับเหื่อบนหน้าผาให้้วยวามเอ็นู
“ ลำบาท่านแล้ว ื้อน้อย ท่านวรเรียบ่าวผู้ายให้่วยแบหามลับมาไ้ มิ้อลแรเอทุเรื่อเ่นนี้ “ หเทียนยิ้มแ้มแทบแอบอย่าภาภูมิใว่า
“ ะอย่าไร ้า็เป็นบุรุษผู้หนึ่านเหล่านี้ล้วน้อเยผ่านมือ “
นายมือึ้นปิปาหัวเราะิั เ็ายน้อยรหน้านาเริ่มโึ้นมาแล้ว ร้อเรียหาสาวใ้ระับล่า
“ เสี่ยวหลาน เสี่ยวุน พวเ้ารีบเอาไปัาร แปรสภาพเป็นอาหารเย็นเรียมแ่ายเถอะ “
สอสาวใ้้อมัวลเอ่ยพร้อมเพรีย “ เ้า่ะ “
ือือล่าว่อื้อน้อยว่า “ ้าอเาว่า ื้อน้อยใ้เวลาับปลาเหล่านี้เพียสามเ่อ “
“ ถู้อ มิเินสามเ่อแน่นอน เนื้อปลาล้วนหวานสนิท ”
“ เ่นนั้น้าอยินี้วย ื้อน้อย สำเร็เล็วิาท่วท่าเท้าโลลื่น แล้ว “
ล่าวบ ในในาลอบโห่ร้อยินี ื้อน้อยนั้นหัวใโผบินไปล่วหน้าแล้ว ือือ เริ่มร่ำรวในในี่ใล้เวลาที่้อละเนื้อสัว์ อีไม่นานท่านเ้าเาะ้อมีำสั่ลมาให้ทานอาหารเั่วีวิ ่า้อทำามปนิธานอท่านอาารย์เม่ื้อ
ความคิดเห็น