ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น
ในอาทิตย์หน้าก็เป็นสัปดาห์สอบแล้ว อีกไม่กี่อาทิตย์ก็เป็นวันที่ทุกคนตั้งตารอ
นั่นก็คือการปิดเทอมในช่วงซัมเมอร์นั้นเอง ทุกคนเริ่มอ่านหนังสือสอบกันแล้ว แต่
เล็กซ์กันเคลวินยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเขาซะเลย ยังคงหาเรื่องสนุกกันอยู่ทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน
บรรยากาศยามเย็นของเซ็นทรัลพาร์ควันนี้ ดูอึมครึมเงียบเหงาไม่ค่อยมีคน เล็กซ์นั่งรอเคลวิน ที่ม้านั่งตัวหนึ่งใกล้ๆกับต้นสนและบ่อน้ำในสวน
มีรอยลิกควิดเปเปอร์เขียนหมายเลข 3อยู่บนพนักพิง ลมพัดรำเพยอากาศค่อนข้างอบอ้าว และในที่สุด เคลวิน ก็ปั่นจักรยานมา พร็อมกับไฟฉายกระบอกหนึ่ง
"นายเอาไอ้นั้นมาทำไมหนะ" เล็กซ์ถามอย่างสงสัย
"เรามีอะไรต้องสำรวจกันนิดหน่อย" เคลวินตอบอย่างร่าเริง
"แล้วเราจะไปที่ไหกันหนะ"
"ตามมาเดี๋ยวก็รู้"
ทั้งสองป่านจักรยานออกจาเซ็นทรัลพาร์ค เข้าสู่ถนนใหญ่ วันนี้การจราจรเบา
บางลงไปถนัดตา เคลวินเลี้ยวไปทางย่านชุมชนเก่า แล้วเขาก็หยุดรถตรงหน้าตึกร้าง
แห่งหนึ่ง มันเคยเป็นสำนักงานธนาคารเก่า ที่ร้างมาหลายปีแล้ว ซึ่งก็เหมือนกับ
กิจการต่างๆในแถบนี้ที่ซบเซาจนต้องปิดตัวลงกันจนหมด
"เรามาที่นี่กันทำไม?" เล็กซ์ถามอย่างแปลกใจ
"ก็นี่ไง...ที่เล่นใหม่ของเรา"เคลวินบอกพลางยิ้มอย่างร่าเริง
"โลเคชั่นเหมาะที่สุดสำหน่วยปฏิบัติการพิเศษ S.W.A.T จิ๋ว ฮ้าๆ" เขาพูดอย่างภาคภูมิใจ
"แค่สองคนนี่นะ"
"ไม่ใช่แค่เรา หรอก ยังมีพวกไอ้ทิมมี่ไงที่จะเล่นกะเรา"
"นายยังไม่เข็ดรึไง คราวก่อนมันก็หลอกนายไปขโมยลูกหมาคุณนายโบนส์ "
"แล้วฉันก็รับเคราะห์แค่คนเดียว....ฉันรู้น่า"เคลวินพูดอย่างรู้ดี
"ที่นี้แหละฉันจะเอาคืน ….55"
"แล้วนายรู้จักที่นี่ได้ไงอ่ะ"
"ก็ไอ้พวกนั้น บอกไง"
แล้วในขณะนั้นทุกอย่างก็เงียบฉี่ ทั้งๆที่เคลวินยังไม่หยุดพูด แต่เล็กซ์รู้สึกว่าไม่ได้ยินอะไรเลย ลมเริ่มพัดแรงขึ้น เศษใบไม่แห้งปลิวว่อน
"ปัง!" ประตูธนาคารเปิดออกอยางแรง
"อ้า............ก" เคลวินแหกปากร้องพลางคว้าจักรยานปั่นออกไปอย่างไม่เหลียวหลัง
"รอด้วย" เล็กซ์รีบปั่นตามเคลวินที่ปั่นอย่างบ้าระห่ำ
เวลานั้นใกล้มืดแล้ว
"นายเป็นอะไรไป ฮ่ะ!" เล็กซ์ถามเคลวินอย่างฉุนๆ
"ผ...ผีหลอก...." เคลวินตอบอย่างสั่น
"ไอ้พวกนั้นหลอกเราไปให้ ผีหลอก.."
"บ้า..น่า..ผีเผอมีที่ไหนกัน..นายตีโพยตีพายไปเอง"
"พรุ่งนี้มาพิสูจน์กันเลย...ถ้าไม่เชื่อ"เคลวินยื่นข้อเสนอ
"นายเอาเหอะ...ฉันขอบาย"
"ไม่เอาน่า เคลวิน นายจะยอมแพ้ไอ้พวกนั้นเหรอ"
"ฉันไม่ได้ยอมแพ้พวกนั้นซะหน่อย แต่ฉันยอมแพ้ผีต่างหากเล่า" เคลวินแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
"งันพรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ" เล็กซ์รีบตัดคำ แล้วรีบปั่นจักรยานกลับบ้านทันที
" อ้าว !.... ซวยล่ะสิทีนี้" เคลวินอุทานออกมาพลางปั่นจักรยานออกจากสวน
...............................................................................
วันต่อมา เคลวินไม่มาตามนัดอย่าที่เล็กซ์คิดไว้ แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะการ
ไปตามตัวถึงบ้านนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เล็กซ์ต้องเสียเวลาในการเกลี้ยกล่อนเคลวิน
จนเคลวินพูดออกมาว่า
"เดี๋ยว!.....คอยแป็บนะ" แล้วเขาก็ขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง แล้วย้อนกลับลงมาพร้อมเครื่องรางของขลังที่มีอยู่เต็มคอ (มีทุกศาสนาเลย)
"เราไปกัน...ได้หรือยัง?" เล็กซ์ถาม
"อ............อ....อ.อ เอา..ดิ" เขาตอบอย่างกระอึกกระอัก
เมื่อทั้งสองยืนอยู่หน้าธนาคารร้าง เขาจอดรถจักรยานไว้ข้างกาย ลมเริ่มพัดแรง เช่นเดียวกับการสั่นของขาเคลวิน เหมือนโทรศัพท์มือถือรุ่นเดินได้
ปั้ง! ประตูธนาคารเปิดออกอีกครั้ง เคลวินไม่ลังเลใจเลยที่จะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
"ฉันไม่เอาแล้ว...".เขาคว้าจักรยานแล้วปั่นออกไปอย่างแรง แต่มันปั่นไม่ไป มีอะไรบางอย่างดึงขาเขาไว้
"ช่วยด้วยๆ.....ผีดึงขาชั้น"
เล็กซ์นั้นเองที่เป็นคนดึงขาเขาไว้
"ปล่อยๆ....ป..ปล่อยกูสิวะ" เคลวินโวยวายเหมือนเด็ก
แล้วเหตุการณ์ก็หยุดนิ่ง เมื่อเขาทั้งสองดิ้นเสียงหัวเราะของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
อยู่ข้างในตึกนั้น เล็กซ์วิ่งเข้าไปในตึกทันที มีเคลวินตามหลังมาติดๆ เด็กหญิงวิ่งขึ้น
บันไดไปที่ชั้นบน แต่เล็กคว้าข้อเท้าเขาไว้ได้ เมื่อเด็กหญิงหันกลับมา เล็กซ์อ้าปาก
ค้างแล้วปล่อยมือทันที
ให้ทายซิว่าใคร.............
ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ลูน่า หญิงในดวงใจของเล็กนั้นเอง......
"นี่เธอสนุกนักใช่ไหม?" เคลวินถามอย่างฉุนเฉียว
"ก็นิดหน่อยอ่ะ" ลูน่าตอบอย่างร่าเริง
"เธอมาทำอะไรที่นี่" เล็กซ์รู้สึกตัวร้อนผ่าวเมื่อเอ่ยปากถาม
" ก็ฉันได้ยินพวกนายจะมาเล่นหน่วย จู้จี้ อะไรน่ะ"
"หน่วยปฏิบัติการจู่โจม S.W.A.T ! ของเรามีแต่ผู้ชายเท่านั้น"
"แต่ฉันจะเล่น!" ลูน่าเถียง
ในขณะที่ทั้งสองเถียงกันอยู่นั้นก็มีอไรบางอย่างดึงดูดความสนใจของเล็กซ์ไป
หนูตัวหนึ่งนอนตายอย่างน่าสยดสยองที่สุด มีอะไรบ่างอย่างกัดตัวมันแล้วดูดเลือด
ของมันจนหมด ตอนนี้เขายืนอยู่หน้าบันไดห้องใต้ถุนแล้ว มีอะไรบางอย่างบอกให้
เขาลงไปข้างล่าง ขณะที่ทั้งสองนั้นยังคงเถียงกันอย่างเมามันอยู่ (เรื่องสิทธิใน
ความเท่าเทียมกันของสังคมนั้นแหละ)
"เคลวิน!" เล็กซ์ตะโกนเรียกเสียงสั่น
"อะไรว่ะ!" เคลวินขานอย่างลืมตัว
"มาดูอะไรตรงนี้สิ.....ข้าล่างนี่!"
"เธอไปดิ" เคลวินบอกลูน่า
"เธอไปดิ...เขาเรียกเธอนิ" ลูน่าโต้
"ทั้งสองคนนั้นแหละ....มานี่.เร็ว!" เล็กซ์ตะโกน
ทั้งสองวิ่งตามลงไปทันที มีเด็กชายคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้น เล็กซ์วิ่งไปอุ้มร่างของเด็กชายขึ้นมา ตังเขาเย็นเฉียบ หน้าตาซีดเซียว ไร้สีเลือด
แล้วตาสีแดงก็เบิกโผลงขึ้น พร้อมแยกเขี้ยวอันแหลมคม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นั่นก็คือการปิดเทอมในช่วงซัมเมอร์นั้นเอง ทุกคนเริ่มอ่านหนังสือสอบกันแล้ว แต่
เล็กซ์กันเคลวินยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเขาซะเลย ยังคงหาเรื่องสนุกกันอยู่ทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน
บรรยากาศยามเย็นของเซ็นทรัลพาร์ควันนี้ ดูอึมครึมเงียบเหงาไม่ค่อยมีคน เล็กซ์นั่งรอเคลวิน ที่ม้านั่งตัวหนึ่งใกล้ๆกับต้นสนและบ่อน้ำในสวน
มีรอยลิกควิดเปเปอร์เขียนหมายเลข 3อยู่บนพนักพิง ลมพัดรำเพยอากาศค่อนข้างอบอ้าว และในที่สุด เคลวิน ก็ปั่นจักรยานมา พร็อมกับไฟฉายกระบอกหนึ่ง
"นายเอาไอ้นั้นมาทำไมหนะ" เล็กซ์ถามอย่างสงสัย
"เรามีอะไรต้องสำรวจกันนิดหน่อย" เคลวินตอบอย่างร่าเริง
"แล้วเราจะไปที่ไหกันหนะ"
"ตามมาเดี๋ยวก็รู้"
ทั้งสองป่านจักรยานออกจาเซ็นทรัลพาร์ค เข้าสู่ถนนใหญ่ วันนี้การจราจรเบา
บางลงไปถนัดตา เคลวินเลี้ยวไปทางย่านชุมชนเก่า แล้วเขาก็หยุดรถตรงหน้าตึกร้าง
แห่งหนึ่ง มันเคยเป็นสำนักงานธนาคารเก่า ที่ร้างมาหลายปีแล้ว ซึ่งก็เหมือนกับ
กิจการต่างๆในแถบนี้ที่ซบเซาจนต้องปิดตัวลงกันจนหมด
"เรามาที่นี่กันทำไม?" เล็กซ์ถามอย่างแปลกใจ
"ก็นี่ไง...ที่เล่นใหม่ของเรา"เคลวินบอกพลางยิ้มอย่างร่าเริง
"โลเคชั่นเหมาะที่สุดสำหน่วยปฏิบัติการพิเศษ S.W.A.T จิ๋ว ฮ้าๆ" เขาพูดอย่างภาคภูมิใจ
"แค่สองคนนี่นะ"
"ไม่ใช่แค่เรา หรอก ยังมีพวกไอ้ทิมมี่ไงที่จะเล่นกะเรา"
"นายยังไม่เข็ดรึไง คราวก่อนมันก็หลอกนายไปขโมยลูกหมาคุณนายโบนส์ "
"แล้วฉันก็รับเคราะห์แค่คนเดียว....ฉันรู้น่า"เคลวินพูดอย่างรู้ดี
"ที่นี้แหละฉันจะเอาคืน ….55"
"แล้วนายรู้จักที่นี่ได้ไงอ่ะ"
"ก็ไอ้พวกนั้น บอกไง"
แล้วในขณะนั้นทุกอย่างก็เงียบฉี่ ทั้งๆที่เคลวินยังไม่หยุดพูด แต่เล็กซ์รู้สึกว่าไม่ได้ยินอะไรเลย ลมเริ่มพัดแรงขึ้น เศษใบไม่แห้งปลิวว่อน
"ปัง!" ประตูธนาคารเปิดออกอยางแรง
"อ้า............ก" เคลวินแหกปากร้องพลางคว้าจักรยานปั่นออกไปอย่างไม่เหลียวหลัง
"รอด้วย" เล็กซ์รีบปั่นตามเคลวินที่ปั่นอย่างบ้าระห่ำ
เวลานั้นใกล้มืดแล้ว
"นายเป็นอะไรไป ฮ่ะ!" เล็กซ์ถามเคลวินอย่างฉุนๆ
"ผ...ผีหลอก...." เคลวินตอบอย่างสั่น
"ไอ้พวกนั้นหลอกเราไปให้ ผีหลอก.."
"บ้า..น่า..ผีเผอมีที่ไหนกัน..นายตีโพยตีพายไปเอง"
"พรุ่งนี้มาพิสูจน์กันเลย...ถ้าไม่เชื่อ"เคลวินยื่นข้อเสนอ
"นายเอาเหอะ...ฉันขอบาย"
"ไม่เอาน่า เคลวิน นายจะยอมแพ้ไอ้พวกนั้นเหรอ"
"ฉันไม่ได้ยอมแพ้พวกนั้นซะหน่อย แต่ฉันยอมแพ้ผีต่างหากเล่า" เคลวินแก้ตัวน้ำขุ่นๆ
"งันพรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ" เล็กซ์รีบตัดคำ แล้วรีบปั่นจักรยานกลับบ้านทันที
" อ้าว !.... ซวยล่ะสิทีนี้" เคลวินอุทานออกมาพลางปั่นจักรยานออกจากสวน
...............................................................................
วันต่อมา เคลวินไม่มาตามนัดอย่าที่เล็กซ์คิดไว้ แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะการ
ไปตามตัวถึงบ้านนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เล็กซ์ต้องเสียเวลาในการเกลี้ยกล่อนเคลวิน
จนเคลวินพูดออกมาว่า
"เดี๋ยว!.....คอยแป็บนะ" แล้วเขาก็ขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง แล้วย้อนกลับลงมาพร้อมเครื่องรางของขลังที่มีอยู่เต็มคอ (มีทุกศาสนาเลย)
"เราไปกัน...ได้หรือยัง?" เล็กซ์ถาม
"อ............อ....อ.อ เอา..ดิ" เขาตอบอย่างกระอึกกระอัก
เมื่อทั้งสองยืนอยู่หน้าธนาคารร้าง เขาจอดรถจักรยานไว้ข้างกาย ลมเริ่มพัดแรง เช่นเดียวกับการสั่นของขาเคลวิน เหมือนโทรศัพท์มือถือรุ่นเดินได้
ปั้ง! ประตูธนาคารเปิดออกอีกครั้ง เคลวินไม่ลังเลใจเลยที่จะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
"ฉันไม่เอาแล้ว...".เขาคว้าจักรยานแล้วปั่นออกไปอย่างแรง แต่มันปั่นไม่ไป มีอะไรบางอย่างดึงขาเขาไว้
"ช่วยด้วยๆ.....ผีดึงขาชั้น"
เล็กซ์นั้นเองที่เป็นคนดึงขาเขาไว้
"ปล่อยๆ....ป..ปล่อยกูสิวะ" เคลวินโวยวายเหมือนเด็ก
แล้วเหตุการณ์ก็หยุดนิ่ง เมื่อเขาทั้งสองดิ้นเสียงหัวเราะของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
อยู่ข้างในตึกนั้น เล็กซ์วิ่งเข้าไปในตึกทันที มีเคลวินตามหลังมาติดๆ เด็กหญิงวิ่งขึ้น
บันไดไปที่ชั้นบน แต่เล็กคว้าข้อเท้าเขาไว้ได้ เมื่อเด็กหญิงหันกลับมา เล็กซ์อ้าปาก
ค้างแล้วปล่อยมือทันที
ให้ทายซิว่าใคร.............
ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ลูน่า หญิงในดวงใจของเล็กนั้นเอง......
"นี่เธอสนุกนักใช่ไหม?" เคลวินถามอย่างฉุนเฉียว
"ก็นิดหน่อยอ่ะ" ลูน่าตอบอย่างร่าเริง
"เธอมาทำอะไรที่นี่" เล็กซ์รู้สึกตัวร้อนผ่าวเมื่อเอ่ยปากถาม
" ก็ฉันได้ยินพวกนายจะมาเล่นหน่วย จู้จี้ อะไรน่ะ"
"หน่วยปฏิบัติการจู่โจม S.W.A.T ! ของเรามีแต่ผู้ชายเท่านั้น"
"แต่ฉันจะเล่น!" ลูน่าเถียง
ในขณะที่ทั้งสองเถียงกันอยู่นั้นก็มีอไรบางอย่างดึงดูดความสนใจของเล็กซ์ไป
หนูตัวหนึ่งนอนตายอย่างน่าสยดสยองที่สุด มีอะไรบ่างอย่างกัดตัวมันแล้วดูดเลือด
ของมันจนหมด ตอนนี้เขายืนอยู่หน้าบันไดห้องใต้ถุนแล้ว มีอะไรบางอย่างบอกให้
เขาลงไปข้างล่าง ขณะที่ทั้งสองนั้นยังคงเถียงกันอย่างเมามันอยู่ (เรื่องสิทธิใน
ความเท่าเทียมกันของสังคมนั้นแหละ)
"เคลวิน!" เล็กซ์ตะโกนเรียกเสียงสั่น
"อะไรว่ะ!" เคลวินขานอย่างลืมตัว
"มาดูอะไรตรงนี้สิ.....ข้าล่างนี่!"
"เธอไปดิ" เคลวินบอกลูน่า
"เธอไปดิ...เขาเรียกเธอนิ" ลูน่าโต้
"ทั้งสองคนนั้นแหละ....มานี่.เร็ว!" เล็กซ์ตะโกน
ทั้งสองวิ่งตามลงไปทันที มีเด็กชายคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่บนพื้น เล็กซ์วิ่งไปอุ้มร่างของเด็กชายขึ้นมา ตังเขาเย็นเฉียบ หน้าตาซีดเซียว ไร้สีเลือด
แล้วตาสีแดงก็เบิกโผลงขึ้น พร้อมแยกเขี้ยวอันแหลมคม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น