คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ซาตานชัดๅ =^=
/> /> />
1
ซาตานชัดๆ =^=
ตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่หน้าห้องประธานสภานักเรียนแล้วล่ะ แต่ก็ยังไม่กล้าที่จะเคาะประตูแล้วเข้าไปพบประธานเพราะในใจมันยังหวิวๆเรื่องข้อความในจดหมายอยู่ เฮ้ออ...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันตัดสินในเคาะประตูเพื่อเป็นการขออนุญาติประธานสภา เพราะน้อยคนนักที่จะกล้ามาพบประธาน เหอะๆ เพราะอะไรน่ะหรอก็ประธานสภาที่นี่เนี่ยโหดอย่างกับเสือแน่ะ
“ ขออนุญาตินะ” ฉันพูดแค่นั้นแล้วเปิดประตูเข้าไป บรรยากาศในห้องประธานสภานี่ไม่เปลี่ยนเลย เย็นยังไงก็เย็นอย่างนั่น จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ฉันเข้ามาที่ห้องประธานที่ก็ประมาณเดือนที่แล้วอ่ะ
“มาแล้วหรอ..นั่งสิ” ประธานสั่งด้วยเสียงต้นฉบับที่เขามักจะพูดกับสมาชิกสภานั่นคือเสียงเย็นๆเรียบๆนั่นเอง
“ อื้ม ” ฉันตอบเพียงสั้นๆแล้วนั่งลงตามที่เขาบอกและรอฟังรายละเอียดเกี่ยวกับลูกชายท่านผู้อำนวยการ เขาว่ากันว่าน้อยคนนักที่จะเห็นท่านผู้อำนวยการโรงเรียนนี้อย่างเต็มตาเพราะท่านผู้อำนวยการนี่หาจับตัวยากเหลือเกิน ถ้ามีอะไรก็จะสั่งๆๆ มาที่เลขาแล้วให้ประสานงานแทน
“ เอาล่ะ เธอคงจะอ่านจดหมายที่ทางเราส่งไปให้แล้วใช่ไหม ไม่อย่างนั้นเธอคงจะไม่มาที่นี่ เอาล่ะเธอฟังฉันให้ดีนะ งานนี้เป็นงานที่เธอต้องรับผิดชอบเพราะนี่เป็นคำสั่งตรงจากผู้อำนวยการโรงเรียนที่มอบหมายให้เธอดูแล ให้คำแนะนำ กับลูกชายผู้อำนวยการ ให้มีคุณสมบัติเหมาะที่จะเป็นประธานสภานักเรียนรุ่นต่อไป เธอเข้าใจไหม และนี่คือข้อมูลส่วนตัวของลูกชายผู้อำนวยการ เธอเอาไปอ่านและทำความเข้าใจซะ และเธอต้องทำให้ได้ก่อนที่จะเปิดเทอม นั่นคือเธอมีระยะเวลา 2 เดือนในการทำภารกิจนี้ และถ้าเธอทำไม่สำเร็จเธอจะถูกปลดออกจากตำแหน่งที่เธอดำรงอยู่ หวังว่าเธอคงจะเข้าใจนะ ” ประธานสภาพูดยาวยืดเป็นหลักกิโลให้ฉันฟังแล้วยื่นซองสีน้ำตาลที่เขาบอกว่าเป็นข้อมูลส่วนตัวของลูกชายผู้อำนวยการ
“เอ่อ ประธาน แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ สมาชิกคนอื่นมีเยอะแยะทำไมไม่ให้เขาทำล่ะ” ฉันถามออกไปเพราะสงสัยมาตั้งแต่ที่อ่านจดหมายแล้วว่าทำไมต้องให้ฉันทำด้วยทั้งๆที่มีสมาชิกสภาคนอื่นอยู่เยอะแยะแล้ว
“ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะผู้อำนวยการเขาสั่งมาว่าให้เป็นเธอ ฉันก็ต้องให้เธอรับหน้าที่นี้ เอาล่ะเธอไปได้แล้วล่ะรายละเอียดทั้งหมดอยู่ในซองนั้นแล้ว ” พอประธานพูดจบก็หันไปทำงานของเขาต่อโดยที่ไม่สนใจฉันอีกเลย
ฉันเดินออกมาจาห้องประธานสภาแล้วมานั่งอ่านข้อมูลของลูกชายท่านผู้อำนวยการที่สวนพฤกษศาสตร์ ของโรงเรียน
ชื่อ เพชรฐกรณ์ มโนไพรัชน์ ชื่อเล่น มิวเซียม อายุ 17 ปี วันเกิด 14 ธันวาคม 1993
นิสัยส่วนตัว เงียบ ไม่เรื่องมาก สบายๆ แต่ชอบใช้กำลัง
คุณสมบัติ หล่อลาก เก่งทุกเรื่อง สูงเสาไฟฟ้า ใครท้ากล้าลุย
นิสัยที่แก้ไม่ได้ อันตพาล ชอบใช้กำลัง
ปล.ฉันรู้เกี่ยวกับลูกชายฉันแค่นี้แหละฉันขอฝากเธอให้ดัดนิสัยที่ ‘แก้ไม่ได้’ ของเจ้ามิวมันด้วย ฉันมั่นใจว่าเธอจะทำได้ แต่ !!ถ้าเธอทำไมได้เธอก็จะโดนปลดฉันให้เวลาเธอ 2 เดือน ก่อนเปิดเทอม เจ้ามิวมันจะกลับมาจากอังกฤษพรุ่งนี้เธอไปรับมันและควบคุมพฤติกรรมของเจ้ามิวมันด้วย หวังว่าเธอคงจะทำได้ โชคดีล่ะ
ผู้อำนวยการ
ตั้งแต่อ่านประวัติของนายนี่มานะฉันไม่เห็นจะมีข้อมูลส่วนตั๊ว ส่วนตัวของนายมิวอะไรนี่เลย ท่านผู้อำนวยการนะ ผู้อำนวยการ ทำอย่างนี้มันทรมานกันชัดๆนี่ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าตาของนายมิวอะไรนั่นเลยนะเนี่ย แล้วจะไปรับเค้าได้ยังไงกันล่ะเนี่ย - -*แล้วฉันก็ต้องเดินคอตกกลับบ้านเพราะว่าฉันพยายามคิดแล้วว่าจะทำยังไงที่จะรู้รูปหน้าค่าตาของนายมิว เพราะรูปสักใบผู้อำนวยการยังไม่มีให้ฉันเลย และยิ่งพยายามคิดเท่าไหร่มันก็ยิ่งคิดไม่ออก เอาเป็นว่ายิ่งคิดยิ่งเครียด กลับบ้านมาฉันก็เดินขึ้นห้องเลยขนาดยัยนิวตันทักฉันยังไม่คุยกับมันเลย เพราะว่าฉันกำลังเครียดดด เครียดมากถึงมากที่สุด เพราะ ถ้าภารกิจนี้ไม่สำเร็จก็เท่ากับว่าต้องเสียตำแหน่งที่ฉันรักนักรักหนาไปให้สมาชิกคนอื่นโดยไม่มีสิทธิ์เรียกร้องมันให้กลับคืนมาได้เลย T^T
ตึ๊ง ดือ ดึ่ง !! ไม่ต้องสงสัยว่านี่คือเสียงอะไร มันคือเสียงเตือนข้อความอีเมลล์ขาเข้าของฉันเอง แต่ว่าใครส่งอะไรมาล่ะเนี่ย ?
คุณได้รับข้อความ 1 ฉบับ จาก รวีพัฒน์
ประธานสภาส่งข้อความมาร้อยวันพันปีไม่เคยส่งข้อความมาทางอีเมลล์นี่นา เปิดดูซักหน่อยดีกว่า ฉันคลิกไปดูจดหมายของประธานสภา
ถึง ไอแซ็ก
ฉันลืมใส่รูปของลูกชายท่านผู้อำนวยการในซองของเธอไป ฉันเลยส่งมาทางอีเมลล์เธอลองเปิดดูเอาเองละกันฉันมีธุระกับเธอแค่นี้แหละ บาย
จาก วิลล์
เนื้อความในจดหมายมีแค่นี้ ฉันว่านะประธานสภาเนี่ยท่าทางต่อไปเนี่ยจะเป็นใบ้แฮะ เวลาพูดกับใครก็พูดสั้นๆ ห้วนๆ และที่สำคัญ เสียงเย็นๆของเขานี่แหละทำให้สมาชิกสภาทั้งหลายนี่แหละกลัวและไม่กล้าขัดคำสั่ง แต่ว่ารูปของนายมิวลูกชายผู้อำนวยการจะเป็นยังไงนะ ฉันชักอยากจะรู้แล้วซิ ว่าคุณสมบัติของนายมิวที่ผู้อำนวยการเขียนมาให้ว่า ‘หล่อลาก’เนี่ยมันจะขนาดไหนกันนะ
“ O_O ” โอ้พระเจ้านี่คนหรือเทพบุตรเนี่ยหล่อลากอย่างที่ผู้อำนวยการบอกจริงๆ ผิวขาวสะอาด ดางตาคมกริบ ( เหมือนเหยี่ยวเลยอ่ะ >;< ) ผมซอยสไลด์ระต้นคอสีน้ำตาล คือสรุปได้คำเดียวเลยว่า หล่อมากกกก
หลังจากฉันดูรูปของนายมิวและอ่านประวัติส่วนตัวคร่าวๆของนายมิวแล้วฉันก็มานอนคิดว่าฉันจะทำยังไงให้นายมิวมีคุณสมบัติที่จะเป็นประธานสภาได้ภายใน 2 เดือน และยังนิสัยชอบใช้กำลังที่แก้ไม่ได้ของนายมิวอีก เฮ้อออ..คิดแล้วปวดหัวจริงๆ - -* นอนดีกว่าเผื่อพรุ่งนี้ตื่นมาจะได้คิดอะไรดีๆออกได้.....
วันนี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะว่าต้องไปรับนายมิวตอน 7 โมงเช้าฉันเลยต้องแหกขี้ตาตื่นมาแต่เช้านี่ถ้าภารกิจนี้ไม่ได้แลกด้วยตำแหน่งของฉันนะฉันจะไม่มีวันทำเด็ดขาด
“ ไอแซ็กวันนี้ทำไมแกตื่นเช้าจัง จะไปไหนหรอ ” ยัยนิวตันที่กำลังเดินออกมาจากห้องครัวเอ่ยถามฉันเพราะว่ามันเป็นเรื่องที่แปลกมากับการที่ฉันตื่นเช้าขนาดนี้
“ วันนี้มีธุระอ่ะ ไปก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นเจอกัน ” พูดจบฉันก็รีบวิ่งมาขึ้นแท็กซี่ที่ฉันทีเรียกไว้ที่หน้าบ้านแต่ว่ายัยนิวตันยังจะดูงงๆอยู่นะแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากแต่มันก็ดีแล้วล่ะขืนฉันบอกว่าต้องไปทำภารกิจบางอย่างที่ต้องแลกกับตำแหน่งของฉันในสภานักเรียนยัยนั่นต้องหาว่าฉันบ้าแน่ๆเลย - -^
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
ตอนนี้ฉันกำลังเดินหาจุดรับผู้โดยสารขาเข้าเพื่อที่จะได้หาตัวนายมิวเจอได้ง่ายๆแต่ฉันว่าฉันจะเจอความลำบากแล้วล่ะเพราะผู้โดยสารที่ทยอยออกมาเนี่ยมันเยอะมากๆเลยอะ แล้วฉันจะหาเขาเจอไหมเนี่ย
“ ช่วยด้วยๆค่าาาา ช่วยด้วยทางห้องน้ำชายมีคนชกต่อยกันค่าาา ” ระหว่างที่ฉันกำลังเดินฝ่าฝูงชนเพื่อนเดินตามหานายมิวก็มีเสียงผู้หญิงร้องขึ้นว่ามีคนชกต่อยกันที่ห้องน้ำชาย ด้วยความอยากรู้อยากเห็น (เรื่องชาวบ้าน) ฉันจึงรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำชาย(ลืมเรื่องนายมิวไปชั่วขณะ) เห็นกลุ่มผู้ชายกำลังตะลุมบอนกันอยู่หน้าห้องน้ำ แต่ เอ๊ะ ผู้ชายคนกลางนี่คุ้นๆ ผิวขาวสะอาด ตาคมกริบ ฮึ่ย นี่อย่าบอกนะว่า ผู้ชายที่กำลังต่อยกับผู้ชายอีกกลุ่มนึงเนี่ยเป็นนายมิวอ่ะ ไม่ได้การและ ขืนปล่อยให้มีเรื่องกันต่ออีกไม่นานฉันต้องโดนปลดแน่ๆ
“ เฮ้ย !!! ตำรวจมา ตำรวจ ” ฉันตัดสินใจตะโกนหลอกไปว่าตำรวจมาทำให้ผู้ชายหน้าตาเหมือนจิ้งเหลนทั้งกลุ่มวิ่งเผ่นแนบไปแต่เหลือผู้ชายอีกคนนึงที่ยังไม่วิ่งไปไหน แถมยังยืนอารมณ์เสียอยู่หน้าห้องน้ำชายทั้งๆที่โดนตะลุมบอนแท้ๆเขากลับไม่มีแม้แต่รอยฟกช้ำ และตอนนี้นี่ผู้คนที่มามุงดูตอนแรกก็ทยอยเดินหายไปแล้วจนเหลือฉันกับเขา
“ นี่เธอ เธอเข้ามาห้ามพวกฉันทำไมเนี่ยคนกำลังสนุก - - ^” ไอ้นี่ท่าทางโรคจิตแฮะชกต่อยกับคนอื่นเนี่ยนะสนุก
“ นี่ๆ ถ้าฉันไม่ห้ามนายฉันก็ถูกปลดน่ะสิ ”
“ อะไรถูกปลดนะ ”นายมิวยังยืนล้างกระเป๋าถามอยู่ที่เดิม นี่ถามหน่อยเหอะในกระเป๋ามันมีอะไรดีนักหะ ผู้ชายถึงได้ชอบล้วงกันนัก
“ เออลืมบอก ฉันชื่อไอแซ็ก เป็นนักสืบของสภานักเรียนพ่อนายส่งฉันมาให้มาคอยควบคุมพฤติกรรมนายให้มีคุณสมบัติเหมาะแก่การเป็นประธานสภานักเรียนรุ่นต่อไป ”
“ พ่อฉันเนี่ยนะส่งเธอมา ฉันว่าส่งเธอมาสร้างความวุ่นวายให้ฉันมากกว่าล่ะมั้ง และฉันขอบอกเธอไว้ก่อนเลยนะว่าฉันจะไม่รับตำแหน่างประธานบ้าบออะไรทั้งนั้น และเธอก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันด้วย ” ดูมันพูดสิ ตอนแรกอุส่าห์ชมว่าเป็นเทพบุตรแต่ตอนนี้ฉันขอถอนคำพูดเพราะนายนี่มันซาตานชัดๆ
“ เฮ้ย ไม่รับได้ไงล่ะ ถ้านายไม่รับฉันจะถูกปลดนะ ”
“ เอ้า ถูกปลดมันก็เรื่องของเธอสิเกี่ยวอะไรกับฉันด้วยล่ะเนี่ย ” ยิ่งพูดกับนายฉันยิ่งปวดหัวนะเนี่ย
“ เกี่ยวดิ ก็พ่อนายอยากให้นายดำรงตำแหน่งประธานสภา นี่ฉันขอบอกนะตำแหน่งนี้เนี่ยใช่ใครจะได้มาง่ายๆเหมือนนายนะ ” ดูอย่างประธานคนปัจจุบันสิต้องทำแบบทดสอบทุกวิชา ผ่านด่านอาจารย์ที่ว่าโหดที่สุด และแถมยังต้องร่างแผนงานการบริหารสภาให้น่าสนใจ จนกว่าจะผ่านเกณฑ์ที่กำหนด กว่าจะได้มาเป็นประธานสภาเนี่ยต้องเจออะไรมามากมายดูอย่างอีตานี่สิไม่ต้องทำอะไรเลยเพียงแค่ทำตัวดีๆตำแหน่งดีๆก็ลอยมาหาแล้วอ่ะ
“ฉันบอกคำเดียวเลยนะว่า ไม่ !! ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งสิ้นและเธอก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันด้วย ” พอมิวพูดจบแล้วเดินลากกระเป๋าออกไปมีหรือว่ายัยไอแซ็กคนนี้จะปล่อยนายไปง่ายๆน่ะ ฉันออกแรงวิ่งตามมิวไปแต่นายนั่นขายามชะมัดเลยอ่ะ
“ นี่นายจะรีบเดินไปไหนเนี่ย รอฉันด้วยยยย ” นายมิวยังคงเดินต่อไปไม่ยอมฟังเสียงเรียกของฉันเลย และอีกอย่างคนในสนามบินเขามองฉันประมาณว่า ‘ ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าหรือไง ’ เพราะฉันกำลังวิ่งไล่ตามนายซาตานอยู่เนี่ย( <<เปลี่ยนชื่อเรียกแล้ว)
“ นี่นายฉันบอกให้รอฉันด้วยไงเล่า ฉันเหนื่อยแล้วนะเนี่ย ” ไม่ว่าฉันจะตะโกนยังไงนายซาตานก็มาสนใจฉันอยู่ดี
“ เธอก็ไม่ต้องตามฉันมาเซ่ !! ไม่เห็นยาก ”นายซาตานพูดจบก็เดินขึ้นรถไปเฉยเลย แค่เจอกันวันแรกฉันยังทำอะไรหมอนั่นไม่ได้เลยแล้วตำแหน่งของฉันจะไปเหลือไหมเนี่ย
ความคิดเห็น