คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่2.จบตอน
บทที่2.บอน
“ริน๋าให้วามรู้สึเหลือเิน อืม... หวาน...” ายหนุ่มราระเส่าอย่าถูใับารอบสนออย่าไร้ริอเธอ มือให่ลูบไล้เรือนายาวละมุนอย่าหลใหล ลิ่นายสาวหอมละมุนผสมผสานับลิ่นายายและลิ่นเพศรสละลุ้ไปทั้ห้อนอนว้าอห้อสูทสุหรู ร่าสาวแอ่นหยัร่าึ้นเสียส่ายับายแร่ที่เปลือยเปล่าไม่แพ้ันอย่าลืมัวแ่ทำให้ามพ์พอใที่สาวน้อยหลเพริไปับรสสวาทที่เาปรนเปรอให้
ามพ์็ละริมฝีปาร้อนผ่าวาทรวสาวอวบให่อย่าัใแล้วลาลิ้นร้อนรุ่มไล้เลียไปทั่วายสาวเรื่อยมาลมายัสะือสวย่อนะระรัวลิ้นร้อนหยอเย้านสาวน้อยสะุ้ิ้นพล่าน้วยวามเสียวระสันและเหมือนว่านี่ือุอ่อนไหวไว่อสัมผัสอเธอ
“อ๊า พะ พี่ามพ์ อา..” นารินเร็หน้าท้อราระเส่ามาึ้นเมื่อลมหายใอุ่นร้อนละาสะือสวยเป่ารมายัหน้าท้อเนียนเรื่อยมายัอไม้่ำพราว้วยหยาน้ำหวานอน ที่ามพ์ะลึมอลีบอไม้แสนบริสุทธิ์ที่่ำเยิ้มยั่วยวนรหน้ารู้สึลำอแห้ผาึ้นมาทันที้วยวามระหายทั้ลิ่นเพศรสที่เย้ายวนรุนแร็ทำให้เาทำในสิ่ที่ไม่ิะทำให้ับหิใมา่อน...
ลิ้นร้อนระอุราวเปลวไฟแะแ้มลบนลีบายสาว้าๆ ่อนะวาไล้เสียลีบอไม้าม้วยหิวระหายและหลใหลไปับรสาิหวานล้ำอย่าที่เยินนาารไว้ เสรสาวระเรื่อถููึโลมเลียนสาวน้อยไร้เสียสาราเสียั แอ่นายส่ายเสียระั้นิิามเรียวลิ้นอเาอย่าไร้ยาอาย ้ำยัรั้ให้ใบหน้าหล่อเหลาให้แนบิับลีบอไม้่ำหวานอนอี้วย อีทั้เรียวาเสลา็แยออว้าพร้อมที่ะให้เาโน้วเ้าสู่หลืบเร้นเร่าร้อนพรั่พร้อมอน
“โอ้ว พี่ามพ์า สะ เสียว อู้ยย.. อา..” ้วยใบหน้านวลใสแเรื่อ วาหรือปรือปรอย ริมปาอวบอิ่มระเรื่อเผยอราระเส่าไม่เป็นภาษา ามพ์เหลือบมอภาพอันเย้ายวนใรหน้าแล้วร้อนไปทั้แ่นายแ็ึพรั่พร้อมอน วามริเาร้อนและพร้อมั้แ่ไู้บเธอแล้ว แ่เพราะรู้ว่านารินยัอ่อนหัเาึพยายามะไป้าๆ
“ริน๋า หวานเหลือเิน อื้ม อีนิ พี่อินรินอีนิ”
“พี่ามพ์า ริน... โอว รินสะ เสียว... ไม่ไหวแล้ว รินร้อนั อ๊า...” นารินราพลิ้วสะโพมนส่ายร่อนระรัวามัหวะลิ้นทีุ่่ม้วเ้าอออลีบสาว รู้สึไ้็ถึแรเหวี่ยมหาศาลที่เหวี่ยเธอึ้นไปบนฟ้า วามเสียว่านที่อัีรุนแรในายนมันแพร่าออเป็นเสี่ยๆ สะโพสาวเร็สะท้านรู้สึไ้ถึวามื้น่ำที่แระส่ำออมาอย่าไม่อาอลั้นไว้ไ้...
ามพ์ละใบหน้าาลีบอไม้ามอย่าัใแล้วมุ่มาที่ทรวสาวอวบให่วนเวียนเลียไลู้ึยออสีหวานอย่าื่นอบหลใหลไม่แพ้ลีบอไม้่ำเยิ้ม ่อนะับเรียวาเธอแยออว้า ลีบสาว่ำพราวพร้อมพรัยั่วให้อยาเ้าไปแนบิทั้ลิ่นหอมแห่เพศรส็ยิ่ยั่วยุให้อารม์หนุ่มรุ่มร้อน และามพ์็ไม่อาะอทนไ้อี่อไป.. ามพ์ลาแ่นายแร่อนหยอเย้าเสรสาวที่เปิเปลือย่อสายา้าๆ ยั่วให้สาวน้อยอารม์แ่านมาึ้น นารินราระม้วยวาม่านเสียวและทรมาน้วยวามร้อนที่อัแน่นในายที่เธอไม่เ้าใว่ามันืออะไร รู้แ่เพียว่าามพ์ะสามารถทำให้วามร้อนนั้นหมไป แล้วใบนวลใส็หน้าเหยเ้วยวามเ็บปวเมื่อามพ์่อยๆ แ่นายเ้าไปในโพรอไม้าม้าๆ ่อทาที่ับแน่นนแทบยับไม่ไ้ายหนุ่มเร็นเือบหายใไม่ออ...
“โอ แน่นเหลือเินริน๋า... พี่ามพ์้อารรินใะาแล้ว...” ามพ์ราเสียพร่าพยายามแ่นายอีรั้เพื่อให้ฝ่า่านอันแสนอึอันี้…
“รี๊...โอ๊ย ระ รินะ เ็บ...ฮือออ...” เสียหวานสะอื้นไห้เมื่อเาสามารถฝ่าวามับแบเ้าไปอยู่ในร่าสาวที่แ่ำไปทั้ัวไ้ ในะที่นารินรู้สึเหมือนร่าะีา น้ำาเม็โไหลนอหน้าามพ์ถึับัฟันรอ้วยวามเ็บปวทรมานไม่่าัน ทั้โรธัวเอที่เผลอทำให้เธอเ็บทั้ๆ ที่รู้ว่าเธอไม่เย...
“อยู่นิ่ๆ ริน๋า... แล้วทุอย่าีึ้นนะรับที่รั...” ามพ์ปลอบเบาๆ พลา้มลูบับน้ำาให้อย่าอ่อนโยนแล้ววมามอบุมพิเร่าร้อนให้เธออีรั้มือให่็ฟอนเฟ้นทรวสาวอย่าเมามันสร้าวามเสียวระสันให้ลุโนึ้นอีรั้
“อื้ม พี่ามพ์า.. อา..” นารินราพร้อมทั้ยับัว้าๆ เมื่อวามเ็บปวาหายไป มีวามรู้สึเสียว่านแปลใหม่เ้ามาแทนที ามพ์ยิ้มอย่าพอใแล้วยับายแร่โยลึ้าๆ เสียส่ายสะโพสอบหมุนวนบเบียับหน้าท้อเนียน ให้เธอไ้รับรู้ถึวามแนบิระหว่าร่าายายหิ นารินยร่าเสียส่ายเ้าหาามพ์อย่าเร่าร้อนลืมัวมึนเมาไปับรสสวาทที่เริ่มร้อนแรึ้นทุะ ายหนุ่มยิ้มสมใแล้วระแทแ่นายเ้าหาอย่าเมามัน แรโน้วุันเร่าร้อน
ามพ์ัรามรอะสาวสะโพห่มโหมรัวเร็วึ้นๆ พร้อมับราลึๆ ในลำอ นารินเอราระเส่าเสียว่านไปทั้าย มือเล็ิทึ้ผ้าปูที่นอนนยับย่นแอ่นายเสียส่ายระเ้สะโพรับแ่นายายที่โหมเ้าหาอย่าลืมัวลืมใ รู้สึเสียว่านเมามันไปับเา เสียราระเส่าเร่าร่อนผสานับเสียเนื้อหนุ่มสาวระทบันั้อราวนรีสวรร์...
“อ๊ะ โอววว... ี้ ีเหลือเินริน๋า ริน ไม่ไหวแล้ว พี่ะระเบิแล้ว โอ้ว”
“ระ ริน อ๊า ี้ อ้ายยยย...” นารินพูไม่ออบอไม่ถูไ้แ่เ้ายรับแรโน้วาเา
“โอ้วววว อ๊า...”ามพ์ะโน้อ้วยวามเสียวสุใ่อนะแระส่ำในร่อหลืบับแน่น ลาวารัไหลทะลัทลายเอ่อนอ ร่าหนาสั่นเทิ้มลำอแร่ปูโปน้วยเส้นเลือ่อนะทรุบลับอสาวที่ไหวสะท้าน้วยแรหอบหายใระรัว้วยวามสุสมเหนือำบรรยาย...
ความคิดเห็น