คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1. ชะตาที่ดูเหมือนจะเลวร้าย
ร่าบอบบาอหิสาววัยยี่สิบสอปีิ้นรนออาารอรัที่หยาบโลนอายหนุ่มรูปร่าผอมทว่าแร่ร้าน้วยแรราะึ่พยายามะระาเสื้อัวสวยออาายสาวาวผ่อ
มือบาทั้ผลัทั้ทุบีปัป้อเนื้อนวลอนให้พ้นาารรุราน
แ่ทว่าเรี่ยวแรที่มีนั้นหาไ้ทัเทียมผู้รุรานไม่
“ปล่อยันนะนเลว รี๊...”
เสียหวีร้ออย่าื่นระหนั้อไปทั้ห้อพัแบๆ ที่เธอใุ้หัวนอนมานานปี
หาแ่ในืนฝนหนัและพายุลมแรเ่นนี้ะมีใรไ้ยินเสียหวีร้ออวาม่วยเหลือาเธอหรือไม่
ริมาหน้าีัวสั่นเมื่อเสื้อนัศึษาัวสวยาวิ่นิมืออนั่วไปและผิวเนื้อนวลาวระ่าท่ามลาแสแปลบปลาบอสายฟ้าที่สว่าเป็นรั้ราว้านนอนั้นยิ่ระุ้นราะอนั่วร้ายอย่า
อานนท์ ลูเลี้ยอุพริ้ ึ่เป็นป้าแท้ๆ อเธอ
“แม่เ้า เธอสวยริๆ นัน้อม
ืนนี้แหละไอ้นนท์อสัาว่า เธอ้อเป็นเมียอัน ฮ่าๆๆ”
“ไ้โปร
อย่าทำอะไรน้อมเลยนะะุนนท์ อร้อเถอะปล่อยน้อมนะะ ฮือๆๆ”
“ันไ้โปรเธอแน่นสวย
และเธอะ้ออร้อันว่าไ้โปรๆ ทั้ืน หึหึ”
มือหยาบร้านลูบไล้บั้นเอวบาอย่าหลใหลในวามนวลเนียนละมุนมือ ร่าสาวึ่เปลือยรหน้านั้นามยิ่นันั
เรือนร่าบอบบาาวนวลอรรราวรูปปั้นนาอัปสร
ยิ่ไ้สัมผัสอานนท์ยิ่อยารอบรอเป็นเ้าอเรือนายนี้
เรือนร่าึ่เาับ้อมานานวัน
นวันนี้็สบโอาสเมื่อนทั้บ้านพร้อมใไปเที่ยว่าัหวั
หลัานั้นเา็แอบลับเ้ามาในบ้านแล้วัารัไฟให้ับทั้บ้านและืนนี้เาะไม่ปล่อยให้โอาสหลุลอย
ายหนุ่มผู้ั่วร้ายิอย่าเป็นสุับแผนารอันเลวร้ายอน
“ไม่นะอย่า...รี๊...”
เสียหวีร้ออเธอัึ้นอีรั้เมื่อร่าสูผอมร้านนั้นเปลือยเปล่าโผนเ้าหาร่าบอบบาอเธอ
มือบาปัป้อวุ่นวายถูรึไว้เหนือศีรษะที่ปลุม้วยเส้นยาวสลวยที่ยุ่เหยิ
“ฮ่าๆๆ ืนนี้เธอ้อเป็นอัน
นัน้อมนสวย มามะมาสนุับพี่นนท์ีว่า ฮ่าๆๆ”
“ไม่นะ ่วย้วย แม่ิา
่วยน้อม้วย”
“ร้อไปเถอะนสวยไม่มีใร่วยเธอไ้หรอ
ยัยแ่นั่นป่านนี้มันนอนมอมโรรา และเธอ็ะ้อเป็นอัน”
มันพูบ็้มลอมมร่าสาวอย่าหื่นระหาย
ริมาเบือนหน้าหนีริมฝีปาำล้ำและเหม็นลิ่นเหล้าบุหรี่นน่าลื่นเหียน
และพยายามิ้นรนออาใ้ร่าอมันแม้โอาสน้อยนิใบหน้านวลสวยเปรอะเปื้อน้วยน้ำาอย่าน่าเวทนา
หาแ่ายหนุ่มผู้มา้วยราะเลวทรามลับเห็นเป็นเรื่อน่าอภิรมย์และระหยิ่มใ
ที่เนื้อสมันิ้นามำลัะเป็นอาหารราะอันโอะอเา
เสียหัวเราะและสัมผัสอันหยาบโลนนั้นแทบทำให้เนื้อนวลอ้ำ รอยแๆ
ามือร้านอมันทิ้ไว้ทุที่ๆ มันลามือผ่านอย่าหยาบาย
ริมาหลับาลอย่ารันท หมสิ้นแล้ววามสาวึ่ถนอมมาลอีวิสาว
หมสิ้นแล้วโอาสที่ะโบยบินออาบ้านหลันี้
และวามอสูที่ำลัะเผินับานี้ทำให้เธอสะอื้นในออย่าสิ้นหวั
“โอ๊ยยย...”
อานนท์ร้ออย่าเ็บปวและร่าผอมร้านผละออาารร่อมทับร่าบอบบารหน้า
อานนท์ุมหัวอนเออย่าเ็บปวัวอเป็นุ้โนน้ำร้อนและมัน็ร้อ้ำึ้นอีรั้เมื่อสาระเบือที่อยู่ในมือเหี่ยวย่นอ
แม่ิ แม่นมอริมาฟาุบๆ
ลบนร่าึ่อุ้ม้วยวามเ็บปวอมันอย่าไม่นับนร่าผอมๆ นั้นแน่นิ่ไป
“แม่ิมาแล้ว่ะ
ุหนูอแม่ิโถๆ วัเอ๋ยวัมา”
“ฮือๆ แม่ิ๋า น้อมลัว”
ร่าอนสอวัยโอบอัน้วยน้ำา
หิราวัยหสิบเศษโอบร่าสั่นเท่าึ่เปลือยอริมาแนบอมือเหี่ยวย่นลูบเรือนผมสลวยอย่าอ่อนโยน
และ่อยๆ ลุมเสื้อัวหนาลบนร่าบอบบา
“ไปันเถอะ่ะ
เรารีบไป่อนที่ไอ้นั่วมันะฟื้น แู่ท่ามันะหลับไปอีนาน”
“เาะายไหมะ”
“ไม่หรอ่ะุหนู ถ้ามันายริๆ
แม่ิ็ไม่ลัวหรอ่ะ แม่ิะเินไปมอบัวับำรวเอเลย”
“โธ่แม่ิ อย่าพูแบบนี้สิะ
หาไม่มีแม่ิน้อมะทำอย่าไร” หิสาวอร่าผอมๆ อแม่นมที่ล่อมเลี้ยเลี้ยูเธอมาลอเวลายี่สิบปีอย่าแสนรั
“ไปเถอะ่ะ อย่าสนใมันเลย
ไอ้นัไร สารเลวายไปเสียนแผ่นิน็สูึ้น”
ฝาิามผลานอีบุ๊เรื่อใหม่ล่าสุ้วยนะะและรอพบันในรูปแบบอีบุ๊เร็วๆ นี้่ะ ส่วนใรสนใแบบรูปเล่ม็ิ่อสอบถามมาไ้ที่แฟนเพ หส์ รร ันรัวน นะะ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น