คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : รักฉันเรียกว่าเธอ
หลังจากจบเหตุการณ์อันน่าตื่นเต้นนั้นมาแล้ว
ทางทีมงานก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรแล้วพาฉันกับพี่นิวมาที่ด่าน 2 ทันที ด่านนี้ เป็นด่านรู้ใจ
คือมีช้อยให้เลือกสองอย่างแล้วให้เลือกให้ตรงกัน โดยมีให้เลือกเขียนตอบทั้งหมด 3
ข้อ และตอบให้เหมือนกันให้ได้มากที่สุด
คู่ไหนตอบได้เหมือนกันมากกว่าก็ชนะในด่านนี้ไป
“เอาล่ะครับ และก็มาถึงคู่ของน้องนิวกับน้องอุ้มรักกันแล้วนะครับ
เอาล่ะครับ เริ่ม!”เสียงทีมงานที่ดำเนินหน้าที่เป็นพิธีกรประจำด่านนี้
เริ่มกล่าวขึ้น จริงๆฉันว่าฉันตอบเรื่องของพี่นิวได้ทั้งหมดนะ
แต่พี่นิวจะตอบตรงกับฉันรึเปล่านี่สิ ปัญหา!
“มาเริ่มกับคำถามเบสิกกันก่อนดีกว่าครับ ทะเล กับ ภูเขา
เลือกอะไรดีครับ เชิญทั้งคู่เขียนครับ”
ยุกยิกๆ ฉันเลือกเอาทะเลเพราะสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ฉันชอบจริงๆๆแถมพี่นิวก็ชอบมากๆด้วย
ฉันรู้ได้ไงอะเหรอ ก็แหม
พี่นิวชอบไปเที่ยวทะเลบ่อยๆและเคยให้สัมภาษณ์ว่าชอบไปเที่ยวทะเลด้วย
“เอาล่ะครับ พลิกคำตอบครับ”
“ทะเล/ทะเล โหหห
ตอบเหมือนกันครับ!!!”
“ข้อต่อไป ระหว่าง หน้าตา กับ นิสัย เลือกอะไรดีครับ”
ยุกยิกๆๆ ข้อนี้ฉันเลือก นิสัย แน่นอนว่าฉันชอบพี่นิวที่นิสัยอยู่แล้ว
ส่วนพี่นิวเหรอฉันก็คิดว่าอย่างงั้นนะ พี่นิวคงไม่มาชอบใครที่หน้าตาหรอก
“เอาล่ะครับ พลิกคำตอบได้เลยครับ”
“นิสัย/นิสัย ครับบบบ โอ้โห ตอบเหมือนอีกแล้ว เหลืออีกข้อเดียวเท่านั้นนะครับ”
“ข้อนี้ข้อสุดท้ายแล้วนะครับ ระหว่าง บอกรัก กับ แอบรัก
จะเลือกอะไรครับ”
โอ้~ ข้อนี้ยากแฮะ
ฉันก็ยังเดาไม่ออกเลยว่าพี่นิวจะเลือกอะไร เฮ้อออออออ เอาเป็นว่าตามที่ฉันคิดละกัน
ถ้าเป็นฉันน่ะเหรอ ก็ต้องแอบรักอยู่แล้วป้ะ
อย่างน้อยก็สมหวังในความคิดไม่ได้มานั่งอกหักเวลาโดนปฏิเสธนี่
“ข้อสุดท้ายแล้วนะครับ พลิกครับ”
“แอบรัก/บอกรักครับ โอ้โห!
ไม่ตรงกันนะครับ น่าเสียดายจริงๆ แต่เอ้~ข้อนี้เราว่าน่าจะมีการซักถามกันซักหน่อยดีกว่านะครับ
น้องนิวครับทำไมถึงเลือกบอกรักครับ”
“ผมคิดว่าถ้าเรารู้ว่าเรารักใครเราก็ควรที่จะบอกเขาไปครับ
เพราะชีวิตของคนเรามีเวลาไม่มากเราควรทำทุกวันให้ดีที่สุดครับ”
“โห~ เป็นคำตอบที่บาดลึกมากเลยนะครับ
มากันที่ฝ่ายค้านบ้างดีกว่านะครับ ทำไมน้องอุ้มรักถึงตอบว่าแอบรักล่ะครับ”
“เอ่อ…
อุ้มรักคิดว่าการที่เราแอบรัก มันก็มีข้อดีอยู่ตรงที่อย่างน้อย
เราก็ไม่โดนปฏิเสธน่ะค่ะ”
“โอ้โห ถึงจะดูเหมือนเป็นการตอบที่ค้างๆคูๆอยู่หน่อย แต่ไม่เป็นไรครับ
เพราะตอนนี้เวลาได้หมดลงแล้วครับ เชิญทั้งน้องนิวและน้องอุ้มรักไปที่ด่าน 3 ได้เลยครับ”หลังจากสิ้นเสียงพิธีกร
ทั้งฉันและพี่นิวก็โดนพาตัวมายังสนามกีฬาของมหาลัย ซึ่งมีกองถ่ายตั้งแคมป์อยู่ ก็…ไม่เชิงว่าแคมป์หรอก เป็นการกางเตนท์ใหญ่ๆไว้เฉยๆมากกว่า
แล้วก็มีพวกกองถ่ายอยู่
“เอ้าน้องนิวน้องอุ้มรัก”พี่ทีมงานคนนึงทักขึ้นมา“เอาล่ะ
มาเริ่มด่านนี้กันเลยดีกว่าเนอะ”พี่ทีมงานคนนั้นว่าเสร็จก็เดินนำฉันกับพี่นิวไปที่โต๊ะด้านหน้ากองถ่าย“ทำไมที่นี่ไม่เห็นมีคนมาดูเลยล่ะคะ”ฉันถามตามที่เห็น
แหม่ก็มันจริงนี่ ด่านสองด่านที่ผ่านมา มีคนมาดูเต็มเลย
ในขณะที่ด่านนี้ไม่มีคนอื่นเลยนอกจากทีมงาน“ด่านนี้ไม่มีอะไรมากมายหรอก อ่ะ
พี่จะอธิบายกติกาละนะ ด่านนี้เราจะให้ใครก็ได้จับสลากเลือกของมา 1 อย่างซึ่งของสิ่งนั้นจะมาเป็นอุปกรณ์สำหรับเกมนี้
นั่นก็คือทำยังไงก็ได้ให้เหงื่อหยดลงบนเทียนในขวดแก้วนี้ดับนั่นเอง
ฟังดูง่ายใช่ไหม แต่ต้องรอดูพรอพกันอีกทีเนอะ”พี่เขาร่ายกติกายาวแล้วหันขวดโหลที่มีสลากอยู่มาให้จับสลาก
“อุ้มรักจับเลย”พี่นิวว่า โธ่!
พี่นิวคงไม่รู้ว่าฉันเป็นคนที่ดวงไม่ดีเกี่ยวกับอะไรแบบนี้เล้ย สาธุ
ขอให้ฉันได้ของดีๆด้วยเถ๊อะ เพี้ยงงงง
ว่าแล้วฉันก็จับกระดาษขึ้นมาทันทีแล้วส่งให้ทีมงาน
“อุปกรณ์ที่ได้ก็คือ ….. ผ้าห่มสีดำนั่นเอง อ่ะนี่ค่า เราให้เวลา 20 นาทีในการทำภารกิจนี้นะคะ
3 2 1 เริ่ม”เอ้า
ยังไม่ทันได้รู้เรื่องซักอย่างก็เริ่มเกมแล้วเหรอ?
“คงมีอยู่ทางเดียวเท่านั้นแหละนะ”พี่นิวพึมพำแล้วลากฉันไปกลางสนามแล้วเอาผ้าห่มคลุมเราทั้งคู่
นี่อย่าบอกนะว่า….
“เอาอย่างงี้ละกันนะ อะ อุ้มรักนั่งสิ คลุมไว้อย่างนี้เหงื่อจะได้ออก
ถ้าอุ้มรักร้อนก็บอกนะ เดียวพี่จะได้เอาตัวพี่บังแดดไว้ให้”พี่นิวกล่าวอย่างใจดี
ก่อนจะเหลือแต่ความมืดที่พอจะเห็นลางๆบ้างจากแสงแดดที่ทะลุเข้ามา
ทุกอย่างรอบตัวดูเงียบเชียบ ได้ยินแต่เสียงหายใจของพี่นิวและของตัวเอง
จากที่ฉันก้มหน้ามองดินจึงหันไปมองดูว่าพี่นิวทำอะไรอยู่ แต่พลันสายตาฉันก็ไปปะทะกับสายตาของพี่นิวที่มองมาอยู่แล้ว
เราใกล้กันมากจนฉันแทบลืมหายใจ
และลืมไปเลยว่าตัวเองโดนแสงแดดและความร้อนอบอ้าวขนาดนี้ได้ แต่ต่อให้นึกขึ้นมาได้
ฉันก็เลือกที่จะขออยู่แบบนี้อยู่ดี
เหงื่อเป็นเม็ดเริ่มผุดออกมาจากหน้าพี่นิวแต่ก็ไม่ได้บดบังความหล่อที่พี่นิวมีเลย
“อุ้มรัก”จู่ๆพี่นิวก็เรียกให้ฉันดึงสติกลับมา
“คะ?”
“อุ้มรักยังจำฉากที่เราแสดงในด่านแรกได้ไหม”พี่นิวว่าแล้วหันมาสบตาฉัน
จะมีใครที่จำไม่ได้บ้างล่ะ ก็โดนคนที่ตัวเองชอบบอกรักมาจากปากเขาเองซะขนาดนั้นนี่
“จำได้สิคะ”ฉันพยายามฝืนตอบ เพราะตอนนี้สติฉันเริ่มไม่อยู่กับตัวแล้วฉันรู้สึกหน้ามืดและภาพพี่นิวตรงหน้าเริ่มเลือนไปเรื่อยๆแล้ว
โอ้ยยย จะมาเป็นอะไรตอนนี้
“อุ้มรักจะว่ายังไง ถ้าพี่จะบอกว่า….”พี่นิวเว้นช่วงไปนิดนึงก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมาซึ่งฉันไม่ได้ยิน… หลังจากนั้นสติฉันก็ดับวูบลงไปในที่สุด
[NEW TALK]
“อุ้มรัก!!!!!”ผมเรียกชื่อเธอด้วยความตกใจสุดขีด
ที่จู่ๆอุ้มรักที่อยู่ตรงหน้าผมก็ล้มตัวลงอย่างคนหมดสติ
ผมเคยเห็นเธอเป็นแบบนี้ในตอนแรกที่เราเจอกัน แต่ก็ไม่เคยถามว่าเป็นเพราะอะไร
แต่วันนี้มันทำให้ผมนึกเสียใจมากที่สุดที่ไม่ได้ถามเธอไปทั้งๆที่มีเวลาอยู่ด้วยกันมากมายแท้
ผมอุ้มอุ้มรักกลับเข้ามายังที่ร่ม แล้วตะโกนให้ทีมงานโทรหารถพยาบาลอย่างบ้าคลั่ง ทั้งๆที่ผมคิดอยู่เสมอว่า
ชีวิตของคนเรามีเวลาไม่มากเพราะฉะนั้นเราควรทำทุกวันให้ดีที่สุด
แต่ว่าครั้งนี้ผมกลับใจเย็น
“อุ้มรัก เธอต้องไม่เป็นไรนะ”ผมจับมืออุ้มรักมากุมไว้อย่างร้อนใจ
ขณะที่เราอยู่บนรถพยาบาล พยาบาลบนรถปฐมพยาบาลด้วยท่าทางเกร็งๆและเสมองมาทางผมบ่อยๆ
ซึ่งผมรู้ตัวดี
จนมาถึงโรงพยาบาลผมก็ต้องไปทำเรื่องให้อุ้มรักเลยทำให้ผมคลาดกันกับเธอ
แต่หมอก็ยังใจดีที่ส่งพยาบาลมาบอกว่าอาการของอุ้มรักไม่มีอะน่าเป็นห่วง
แค่เป็นลมไปเท่านั้น เฮ้ออออออ ค่อยยังชั่วหน่อย ผมห่วงเธอแทบตาย
[END NEW TALK]
“0-0”ฉันตื่นขึ้นมาให้ห้องสี่เหลี่ยมที่มีเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นและกลิ่นที่ดมดูก็รู้ทันทีว่าที่นี่คือ
โรงพยาบาล แสดงว่าตอนนั้นฉันเป็นลมไปจริงๆสินะ เฮ้อออ
อายจังฉันคงดูอ่อนแอมากในสายตาพี่นิวสินะ แค่อยู่กลางแดดไม่กี่นาทีเอง
แอ๊ดดดดด
ฉันบ่นกับตัวเองได้ไม่นานประตูห้องก็เปิดออก
แว๊บแรกฉันหวังให้เป็นพี่นิวเป็นคนแรกที่มาหา แต่ทว่า กลับไม่ใช่(_ _)
“คนไข้ฟื้นแล้วเหรอคะ ดีจังเลยนะคะ”
“คะ?”ฉันหันไปถามพยาบาลที่เข้ามาพูดอะไรแปลกๆ
“ก็คุณน่ะสิคะ มีดาราชื่อดังมาคอยเป็นห่วงแบบนี้ น่าอิจฉาจังนะคะ”
“เอ่อ… แล้วเขาไปไหนล่ะคะ”ฉันถามต่อ
“ก็พอดีมีข่าวรั่วออกไปน่ะค่ะ เลยทำให้นักข่าวมาทำข่าวกันเต็มเลย
คุณนิวเลยต้องกลับไปก่อน แต่ไม่ต้องห่วงนะคะเดี๋ยวดิฉันจะแจ้งคุณนิวให้ว่าคนไข้ฟื้นแล้ว
ฉันว่าทางนั้นคงเป็นห่วงคุณจนไม่ได้กินไม่ได้นอนเลยล่ะค่ะ”พยาบาลร่ายยาวก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรต่อหน้าฉัน
“สวัสดีค่ะ คนไข้ฟื้นแล้วนะคะ อาการทุกอย่างปกติดีค่ะ
พรุ่งนี้น่าจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะค่ะ อ๋อค่ะ สวัสดีค่ะ”แล้วพยาบาลก็กดวางสายไป
“คุณผู้จัดการฝากมาบอกว่าหายไวๆค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”ว่าแล้วพยาบาลก็เดินออกไป
เหลือแต่เพียงความเหงาและน่าเบื่อ เฮ้ออออออ
พี่นุชรู้แล้วว่าฉันฟื้นแล้ว แล้วพี่นิวจะรู้รึยังนะ เขาจะอยากมาเยี่ยมฉันรึเปล่า
ไม่สิ! เขาคงมาไม่ได้หรอก ก็กองทัพนักข่าวมามากมายขนาดนี้นี่
เขาคงไม่ลงทุนขนาดนั้นหรอก เฮ้อออออออ ไม่เครียดๆ นอนดีกว่า(- -)zZ
“อุ้มรัก…อุ้มรัก”ฉันเหมือนได้ยินเสียงใครสักคนเรียกฉันด้วยเสียงกระซิบเบาๆ
อย่าบอกนะว่า0_0 โอ้ พ่อขาแม่ขา ช่วยลูกช้างด้วยยย
จึ้กๆ น่าน!
เหมือนมีใครมาสะกิดเลย โอ้ม่ายน้าาาาาาาา
“อุ้มรัก”มารอบนี้เสียงเข้มกว่าเดิมแต่ก็ยังเบาอยู่ แต่เอะๆ
เดี๋ยวนะๆเสียงคุ้นๆ เหมือนเสียง…
“พี่นิว”เป็นพี่นิวนั่นเองที่เข้ามา ฉันหันไปมองนาฬิกา
ซึ่งมันบอกเวลาว่าตอนนี้เวลา 20.08 น.
“พี่นิวมาได้ยังไง”ฉันถามตามที่สงสัย
“พี่ก็ขับรถมา”พี่นิวตอบด้วยท่าทางสบายๆ แต่สายตากลับกำลังลอกแลกเหมือนกำลังจะตัดสินใจอะไรบางอย่าง
“แล้วพี่นิวจะมาทำไม นักข่าวอยู่ข้างนอกเยอะแยะเลยไม่ใช่เหรอคะ”
“อืม แต่ตอนนี้เขาไปหมดแล้วล่ะ”
“ไปหมดแล้ว? เวลาเลิกงานเหรอคะ”ฮ่าๆ
นักข่าวสมัยนี้ดีจัง มีเวลาเลิกงานด้วย นี่ถ้าเป็นสมัยก่อนนะ
คงอยู่จนฉันย้ายออกจากโรงพยาบาลไปโน่นแหละ
“ไม่ใช่หรอก เขาแค่ได้คำตอบตามที่เขาสงสัยแล้วน่ะ”
“คำตอบอะไรเหรอคะ”
“ก็คำตอบเช่น อุ้มรักเป็นแฟนพี่รึเปล่า หรือว่า
ทำไมพี่ถึงห่วงอุ้มรักขนาดนี้ หรือพี่กับอุ้มรักแอบคบกันแล้วปิดข่าวรึเปล่า
อะไรประมาณนั้น”พี่นิวดูตอบชิลๆ
“เดี๋ยวนะคะ ทำไมมีข่าวแบบนี้ล่ะคะ แล้วพี่นิวตอบไปว่ายังไง”
“ก็เรื่องที่พี่มาส่งอุ้มรักมาโรงพยาบาลด้วตัวเองน่ะสิ
ส่วนเรื่องคำตอบก็ตอบไปว่า พี่กำลังจะขออุ้มรักเป็นแฟน…ได้ไหม”พี่นิวก้มหน้าพูดก่อนที่ประโยคหลังที่ดูเหมือนจะเป็นประโยคคำถามนั้นหันมาสบตาฉัน
ถ้าฉันเรียบเรียงคำตอบพวกนั้นไม่ผิด ประโยคสุดท้ายพี่นิวขอฉันเป็นแฟนเหรอ0-0
“-0-”นี่ฉันฟังไม่ผิดจริงๆใช่ไหม
“พี่รอคำตอบอยู่นะ นี่พี่คิดไปเองเหรอว่าอุ้มรักก็ชอบพี่เหมือนกัน ว้า
นึกว่าเป็นแฟนคลับแล้วอยากเลื่อนขั้นซะอีก”พี่นิวพูดเหมือนล้อๆ
“ตะ… แต่ว่า
พี่นิวมีแฟนอยู่แล้วนี่คะ”
“???”พี่นิวที่เหมือนจะทำหน้างงหันมาถามฉัน
“ก็พี่นัทตี้อะไรนั่นไง”
“อ๋ออออ นัทไม่ใช่แฟนพี่หรอก เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นเอง พี่สาบานเลย”พี่นิวที่รู้ว่าฉันไม่เชื่อรีบสาบาน
“อุ้มรักจะเชื่อพี่ได้ยังไงคะ”
“อุ้มรักคงได้ยินที่พี่พูดกับนัทตอนนั้นล่ะสิ
พี่รู้นะว่ามีคนแอบฟังอยู่
พอมาเจออุ้มรักแปลกๆไปพี่เลยรู้ว่าคนที่แอบฟังคืออุ้มรัก แถมยังฟังไม่จบอีกต่างหาก”
“ฟังไม่จบ? พี่นิวหมายถึงอะไรคะ”
“ก็พี่กับนัทน่ะ ไม่ได้เป็นแฟนกันตามที่นัทว่าหรอก
นัทก็แค่แฟนคลับพี่คนนึงเท่านั้นแต่ชอบมาอ้างตัวอะไรแบบนี้ ส่วนที่คุยกันวันนั้น
อุ้มรักก็ได้ยินไม่ใช่เหรอว่ามันเป็นเรื่องของอุ้มรักทั้งนั้น”
‘เรารู้นะว่าเป็นนัท’
‘นิวหมายถึงอะไรเหรอ’
‘เรารู้ว่าเธอเป็นญาติพี่ทิมที่เป็นทีมงานในกองรายการนี้’
‘อ๋อออ พี่ทิมนั่นเอง ใช่!
พี่เขาเป็นญาติเราเอง แล้วทำไมเหรอ’
‘เธอเป็นคนบอกให้เขาแกล้งอุ้มรักใช่ไหม’
‘เปล่า เราไม่ได้บอกให้ทำ
ทำไมเราต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะนิว’
‘เพราะเธออิจฉา’
‘อิจฉา เราเนี่ยนะจะไปอิจฉายัยเด็กอ้วนๆนั่นน่ะ
นิวอย่ามาตลกดีกว่าน่า นิวก็รู้ว่าเราเป็นแฟนนิวเราจะอิจฉายัยเด็กนั่นทำไม’
ฉันนึกย้อนไปตอนนั้น ซึ่งมันจริง
เรื่องที่พูดมันเป็นเรื่องของฉันทั้งนั้น
แถมถ้าเป็นแฟนกันก็จะไปคุยที่ไหนก็ไม้ที่ไม่ใช่ที่สาธารณะก็ยังได้
แต่พี่นิวเลือกคุยที่นั่น นั้นแสดงว่าพี่นิวบริสุทธิ์ใจ”
“….”
“ว่าไงล่ะ อุ้มรักจะยอมเป็นแฟนพี่ได้รึยัง”พี่นิวว่าแล้วส่งสายตาออดอ้อน
โหยย ทำแบบนี้เดี๋ยวจะยอมละนะ ก็รู้ๆอยู่ว่าฉันชอบพี่นิวอ่ะ
แต่ก็อย่างที่พี่นิวว่าละนะ คนเราไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่วัน
ทำทุกๆวันใหมีแต่ความสุขดีกว่า
“ตกลงค่ะ”
The End
ความคิดเห็น