คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ถ้า...
หลังจากวันนั้นฉันก็พยายามหลบหน้าพี่นิวในทุกวิถีทาง
ถึงแม้ว่าเรามีเข้ากองด้วยกันบ้าง แต่ฉันก็แค่แสร้งทำเป็นปกติ
ทั้งๆที่ทุกทีที่ฉันเห็นพี่นิว เสียงนั้นมันยังดังก้องเสียงผู้หญิงคนนั้น
คนที่ชื่อนัท ทั้งๆที่ฉันได้ยินชื่อนี้เพียงครั้งเดียวแต่ทำไมสมองมันถึงจำได้ดีขนาดนี้นะ
เฮ้อออออ พอ!เลิกคิดซะที!
พี่ทิวที่เหมือนจะเข้าใจฉันมากที่สุดในตอนนี้ก็คุยกันมากขึ้นแต่ก็ยังกวนทีนอยู่ดี
ส่วนพี่บอยก็ดูเหมือนจะไม่รู้อะไรเล้ยยยย
แต่ฮีก็ยังสังเกตเห็นว่าฉันพยายามตีตัวออกห่างพี่นิว ส่วนเจ้าตัวน่ะเหรอ
ช่วงนี้มีงานพี่นิวเยอะแยะมากมายจนพี่นิวแทบจะไม่มีเวลาพัก แต่ก็เห็นว่าจะเลิกรับงานไปซักช่วงเพราะตอนนี้ต้องเรียน
แต่สำหรับพี่นัทคนนั้นพี่นิวคงมีเวลาให้ตลอดสินะ โอ้ยยย
นี่ฉันจะคิดให้ปวดใจทำไมเนี่ย
“ไง ช่วงนี้ไม่ค่อยเจอกันเลย”พี่นิวทักอย่างอารมณ์ดี
“นั่นน่ะสิคะ ไม่รู้ว่าอุ้มรักไม่มีเวลาหรือพี่นิวไม่ค่อยมีเวลากันแน่”
“เอ้า! นี่งอนกันรึเปล่าเนี่ย
ทุกทีไม่เห็นพูดอะไรแบบนี้เลย อะง้อๆๆๆดีกันๆ”พี่นิวพูดเหมือนทีเล่นทีจริงแล้วชูนิ้วก้อยมาข้างหน้าฉัน
ตัวเองมีแฟนแล้วแท้ๆทำไมต้องมาทำตัวน่ารักใส่คนอื่นแบบฉันด้วยนะ
“อุ้มรักคงไม่มีสิทธิหรอกค่ะ”อุ้มรักไม่ใช่พี่นัทอะไรนั่นนี่
“ทำไมจะไม่มีสิทธิล่ะ”
“ก็อุ้มรักไม่ใช่พี่คนนั้นนี่!”เอาแล้ว
พลั้งปากไปแล้ว
“อืมมม ช่วงนี้เราดูผอมลงรึเปล่าเนี่ย หูววว ผอมลงแล้วสวยขึ้นนะเนี่ย”พี่นิวไม่ตอบแต่เปลี่ยนเรื่องแทน
ใช่แล้วล่ะ ตั้งแต่ที่ฉันรู้ว่าพี่นิวมีแฟนฉันก็กินอะไรไม่ลงเลย น้ำหนักฉันเลยลดลง
แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะลงขนาดเห็นชัดขนาดนั้น
“เหรอคะ”ฉันพูดแกมประชด ก็มันเพราะใครเล่า
“นี่ถ้าลดกว่านี้อีกหน่อยบ่าวคงมีรุมจีบตรึมเลยนะเนี่ย
นี่พี่ต้องไว้หนวดให้ดูขรึมกันหนุ่มมาจีบอุ้มรักรึเปล่าเนี่ย”ยัง ยังมีหน้ามาหยอด
โอ้ยยยย จะยอมแล้วนะ
“ทำไมพี่นิวต้องไว้หนวดเพื่อกันหนุ่มมาจีบอุ้มรักด้วยล่ะคะ”ฉันถามลองเชิง
“ก็…….คิดเอาเอง~”พี่นิวขยับหน้าเข้ามาใกล้แล้วพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นก่อนจะเดินหนีไป
ใจหนอใจ~ เลิกสั่นซะที เขามีแฟนแล้วนะยัยอุ้มรัก
คิดเอาเอง~ นี่ถ้าฉันไม่รู้ว่าเขามีแฟนแล้วฉันคงคิดว่าเขาหวงฉันนะเนี่ย อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
(กลับมามีกำลังใจ)
ง่ำ~ แม้แต่ข้าวเปล่ายังหวาน อร่อย กลมกล่อม นี่อะไรหมูปิ้ง หืมมมมม
วันนี้รสชาติหวานแต่อร่อยแปลกๆ นั่น!ชาเย็นหวานๆ ฉ่ำๆ
ทาร์ตไข่เด้งดึ๋งๆ อืมมมมมม อร่อยน้ำตาจะไหล
“ยัยอ้วน!! นี่ หยุดๆๆๆๆ
หยุดเดี๋ยวนี้นะ”เป็นไอ้พี่ทิวนั่นเองที่มาขัดขวางการกินอย่างเอร็ดอร่อยของฉัน
ฮึ่มมมมม นี่รู้ไหมว่ากว่าฉันจะทำใจให้กินของพวกนี้ได้มันยากขนาดไหน
“อะไรเนี่ย ฉันจะกิน”ฉันว่าพลางแย่งของในมือพี่ทิวที่ทำท่าจะหยิบออกไปมาคืน
“ไม่ได้ นี่!
เธออยากทำตัวให้ผู้ชายมาชอบเธอจริงๆรึเปล่าเนี่ย”
“มันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า พี่เขามีแฟนแล้วนะ ฉันไม่แย่งของใครหรอก”
“แต่เธอจะกลับไปอ้วนเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว”
“ทำไมเล่า ไม่ว่ายังไงพี่นิวก็ไม่สนใจฉันอยู่ดีนี่”
“แล้วอะไรเป็นเหตุทำให้เธอกลับมากินได้เหมือนเดิมล่ะ
ไม่เศร้าต่อแล้วเหรอ”
“ก็พี่นิวมาคุยกับฉันแล้วนี่”
“แล้วชมว่าเธอสวยขึ้นเพราะผอมลง?”
“นี่!
อย่าบอกนะว่าพี่ทิวไปแอบฟัง”ฉันถามอย่างเอาเรื่อง
“ฮะๆ ฉันไม่จำเป็นต้องแอบฟังหรอก เอาเป็นว่า
เธอต้องลดน้ำหนักและทำตัวเองให้สวยขึ้น”
“เพื่ออะไรล่ะ ถ้าอย่างงั้นก็แสดงว่าพี่นิวรักฉันที่ภายนอกน่ะสิ”
“นี่ยัยโง่!
เธอว่าพี่นิวเป็นคนแบบนั้นเหรอ”เออว่ะ พี่นิวไม่ใช่คนแบบนั้นนี่
อีกอย่างคนอย่างพี่นิวน่ะเหรอจะเลิกกับแฟนเพียงเพราะฉันสวยขึ้น ไม่ใช่หรอก
พี่นิวเป็นคนดีพอ
เพราะฉะนั้นฉันต้องสวยขึ้นกว่านี้เพื่อที่พี่นิวจะได้เสียใจที่เลือกยัยป้าแก่ๆนั่นแทนที่จะเลือกฉัน! ใช่สิยัยอุ้มรัก พี่นิวก็พูดอยู่นี่ว่าถ้าฉันผอมลงคงมีผู้ชายมาจีบ
แล้วพี่นิวก็จะหึงO///O
“เอ้า ทำเงียบไม่ตอบอีก”พี่ทิวเรียกฉันจากหลุมความคิด
“เอ่อ อ่อ ค่ะๆ ตกลงๆ พี่ทิวจะทำยังไงให้อุ้มรักสวยขึ้นเหรอคะ”ฉันรีบเปลี่ยนสรรพนามเรียกตัวเองและพี่ทิว
“ฉันว่าเมื่อกี้เราคุยกันอีกเรื่องนะ”
“ค่ะ เรื่องพี่นิวไง แต่มันจบแล้ว มาต่อที่เรื่องความสวยของอุ้มรักดีกว่า”
“ยัยอ้วนนี่ ฉันว่าเธอควรไปเช็คประสาทบ้างนะ เอาล่ะๆ
ฉันไม่ได้จะมาช่วยให้เธอสวยอะไรหรอก
เพราะฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องสวยๆงามๆอะไรนี่นักหนา แต่พอดีวันนี้เจอพี่บอย
แล้วพี่บอยบอกว่าเธอดูผอมลงแล้วมีเค้าสวย ฉันเลยคิดว่าถ้าเธอลดน้ำหนักให้อยู่ในเกณฑ์น่าจะดูดี”
“ลดน้ำหนักอีกแล้วเหรอ งั้นฉันก็อดกินของอร่อยๆอะดิ”ฉันคร่ำครวญ
“ใช่ดิ นี่ตกลงจะเอาด้วยหรือไม่เอา”
“โอเคๆ เอาด้วยก็ได้ จะให้ทำไรว่ามาโลด”
“ไม่มีไรมากหรอก ก็แค่…”
หลังจากวันนั้นเท่านั้นแหละ
ชีวิตฉันก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น!
ความอยากมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ โฮ~ ความทรมาณนี้ท่านได้แต่ใดมา
ไอ้พี่ทิวเล่นให้วิ่งทุกๆเย็น ระยะทางน่ะเหรอ ก็ไม่มากไม่มายก็แค่วันละ 2 รอบสนาม แต่ในช่วงแรกก็เริ่มจากน้อยๆ เช่น
ครึ่งสนามกีฬาแล้วค่อยๆเพิ่มขึ้นๆเรื่อยๆ แต่ค่ะแต่!
บางวันที่ทิวก็ชวนพี่นิวมาวิ่งด้วย อร๊ายยยย
ฉันเคยเห็นพี่นิวออกกำลังกายบ้างนิดๆหน่อยๆในรายการทีวี
แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาวิ่งด้วยกันแบบนี้><
แถมบางวันมีพี่บอยด้วย อะเข้าเรื่องต่อ
ถึงฉันจะเป็นโรคที่โดนแดดแรงๆมากๆนานๆไม่ได้ แต่ไอ้พี่ทิวก็ยังสั่งให้วิ่งอยู่
ซึ่งก็นั่นแหละ เราวิ่งกันตอนเย็นและค่อยๆวิ่งจนครบ 2
รอบสนาม และไม่ใช่แค่วิ่งค่ะ ไอ้พี่ทิวให้ฉันกินแต่อาหารที่ไม่มีไขมันมาก
น้ำหวานน้ำอัดลมนี่งด! คราวนี้แหละอุ้มรักเอ้ยยยย
กินคลีนของจริงๆแล้ว แต่บางครั้งฉันก็ได้กินของที่กินได้นะ
แบบอย่างเช่นฉันวิ่งได้มากกว่า 2รอบครึ่งไรงี้
ไอ้พี่ทิวก็จะอนุญาตให้ของรางวัล (ทำไมเริ่มรู้สึกเหมือนหมาเข้าไปทุกที)
แต่พี่นิวก็ชอบเอาของหวานๆมาฝากตลอดอ้ะ
ส่วนเรื่องสรรพนามระหว่าฉันกับพี่ทิวน่ะเหรอ
อืมมมมคือว่าถ้าฉันอารมณ์ดีหรือถ้าเรื่องที่ฉันมีส่วนได้กับพี่ทิวฉันจะเรียนเขาว่าพี่ทิวและเรียกแทนตัวเองว่าอุ้มรัก
แต่ถ้าวันไหนฉันอารมณ์เสียมาล่ะก็
ฉันก็จะเรียกพี่ทิวในใจว่าไอ้พี่ทิวแล้วแทนตัวเองว่าฉัน ฉันก็งี้แหละ
จะเคารพทำดีด้วยเฉพาะคนที่ควรค่าแก่การทำดีด้วย
“อุ้มรัก”พี่นิวเข้ามาทัก ในระหว่าที่ฉันกำลังจะลงวิ่งตามที่ทำในปกติ
ซึ่งวันนี้โค้ชสุดเหี้ยมไม่มาเพราะฮีติดงาน ฉันอยากให้ไอ้พี่ทิวติดงานแบบนี้บ่อยๆจัง
“อ้าวพี่นิว วันนี้ก็มาวิ่งเหรอคะ”
“เปล่าหรอก จะมาลักพาตัวหมูไปเที่ยวน่ะ”พี่นิวพูดแล้วมองมานัยน์ตาฉันอย่างแฝงความหมาย
“หมูที่ไหนเหรอคะ”ฉันถามอย่างไร้เดียงสา(เหรอออ)
“เอ้า!
ตอนนี้ไม่ใช่หมูแล้วนี่นา หมูน้อยของพี่กลายเป็นสาวที่พวกเพื่อนพี่พากันขอเบอร์ซะแล้ว”พี่นิวพูดล้อๆ
จริงๆฉันก็มีเบอร์พี่ๆรหัสทุกคนตั้งแต่แรกๆแล้วล่ะนะ
ตอนแรกฉันบูชาเบอร์พี่นิวขึ้นหิ้งเลยล่ะ ไม่ใช่บูชาแบบเอาโทรศัพท์ขึ้นหิ้งนะ
แต่ฉันได้นามบัตรจากพี่นิวมาน่ะสิ แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนมาใส่กระเป๋าสตางค์แทน
นี่ลงทุนไปเคลือบมาเลยนะ
กันเวลาที่ฉันเบลอแล้วเอากระเป๋าสตางค์ไปปั่นรวมกับเสื้อผ้าซึ่งเป็นบ่อยมาก
แถมขนมและของต่างๆที่พี่นิวให้มาฉันก็กินแล้วเก็บถุงไว้ในกรุอย่างดี
“อ่อ งั้นคงไม่ใช่อุ้มรักหรอกค่ะ อุ้มรักยังเป็นยัยอ้วนอยู่เลย แฮ่ๆ”
“ไม่ใช่ได้ไง นี่พี่ว่าพี่ทักถูกคนละนะ ป้ะ ไปกัน”พี่นิวว่าแล้วก็จับมือฉันทำท่าจะลากออกไปไหนซักที่
“พะ…พี่นิวจะพาไปไหนเหรอคะ
วันนี้อุ้มรักยังไม่ได้วิ่งเลยน๊าาา”ฉันพยายามขัดขืนให้สมกับเป็นกุลสตรีศรีสยาม
“ไม่ต้องวิ่งแล้ว ถ้าวิ่งเดี๋ยวก็ผอมสิ”พี่นิวพูดเหมือนเริ่มงอนๆ
ฟังจากน้ำเสียงเอาน่ะนะ ถ้าฉันไม่ได้มโนไปล่ะก็ พี่นิวงอนที่ฉันผอม?
“ผอมก็ดีสิคะ อุ้มรักอยากผอมอยู่แล้วนี่”
“ไม่ได้ ถ้าอุ้มรักผอมก็จะมีคนมาจีบเยอะสิ พี่ไม่ชอบ”พี่ไม่ชอบO//O
“ทำไมพี่นิวต้องไม่ชอบให้ใครมาจีบอุ้มรักด้วยล่ะ>////<”
“ก็ไม่รู้แหละ ไปๆๆ”พี่นิวไม่ยอมตอบแล้วลากฉันมายังร้านไอติมหลังมอ.
“อะ กินซะ กินเยอะๆแล้วกลับมาอ้วนจ้ำม่ำได้แล้ว”
“-_-”ฉันไม่ได้ตักไอติมกินตามที่พี่นิวบอกแต่มองหน้าพี่นิวอย่างจับผิดแทน
นี่! มาทำตัวแบบนี้ฉันเริ่มใจสั่นแล้วนะ
“พี่นิวต้องตอบมาก่อนว่าทำไมพี่นิวไม่อยากให้อุ้มรักผอม
พี่นิวชอบเอาขนมหวานมาฝากเพราะพี่นิวรู้ว่าถ้าพี่นิวเอาอะไรมาให้อุ้มรักก็จะกินหมด
พี่นิวชอบพูดว่าไม่อยากให้อุ้มรักผอมเพราะกลัวมีคนมาจีบ
พี่นิวทำเหมือนพี่นิวหึงที่อุ้มรักมีคนมาชอบ ทั้งๆที่พี่นิวมีแฟนแล้ว”ฉันถามไปตรงๆเพราะทั้งหมดคือสิ่งที่ฉันสงสัยจริงๆ
พี่นิวทำอะไรแบบที่ว่ามาบ่อยมาก จนฉันเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองมากไปเรื่อยๆ
“แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่ชอบอุ้มรักล่ะ”พี่นิวพูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่น
แต่สายตากลับจริงจังอย่างบอกไม่ถูก
“O///////O”
“หน้าแดงหมดแล้ว”พี่นิวพูดล้อๆ
“กะ…ก็”
ความคิดเห็น