คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คนใกล้ตัว
Line พี่ทิวสุดหล่อหล่อสุดๆ~
‘มาที่หอประชุม ด่วน’
โอ่ยยยย นี่ก็ตามจัง ตัวเองเพิ่งปล่อยให้พักแท้ๆ โวะ!แล้วดูชื่อไลน์ เห็นละจะอ้วก
นี่เห็นแก่ตอนนั้นที่ฉันต้องฝากโทรศัพท์กับพวกพี่ๆตอนรับน้องแล้วไอ้พี่ทิวนี่ก็แอบมาเมมเบอร์ตัวเองลงเรื่องฉันแถมยังขู่ไม่ให้เปลี่ยนชื่ออีก
ไม่งั้นฉันคงเปลี่ยนไปนานแล้ว เชอะ!
“มาช้านะยัยอ้วน ฉันบอกว่าด่วนไม่ใช่เหรอ”พอถึงพี่ทิวก็หันมาดุ
“ก็หอพักมันไกลจากหอประชุมจะตายนี่พี่”ฉันเถียงอย่างยอมไม่ได้
โดยไม่ทันได้ดูว่ามีใครอยู่ในนี้บ้าง
“อ้าว! นี่น้องอยู่สายรหัสเดียวกับพี่เหรอ”เอ๊ะๆ เดี๋ยวๆ
เสียงนี้มัน… คิดแล้วฉันก็รีบหันไปมองข้างหลังพี่ทิวทันที
“O_O”พะ…พี่นิว พี่นิวตัวเป็นๆๆเลยอะ กรี๊ดดด
วันนี้พี่นิวใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ธรรมด๊าธรรมดา
แต่ทำไมออร่าความหล่อมันรุนแรงขนาดนี้~
“อ้าว นี่เครื่องค้างหรืออึ้งอยู่กันแน่เนี่ย”พี่อีกคนที่นั่งข้างๆที่นิวพูดขึ้น
“นี่ไง!
ผมถึงบอกว่าผมโคตรเบื่อยัยนี่เลย นี่ผมมีน้องรหัสหรือว่าเลี้ยงหมูบ้าไว้ก็ไม่รู้
ผมว่าเราควรบอกให้ผู้ปกครองยัยนี่พาไปตรวจสมองนะ เหมือนจะเป็นโรคประสาท”
“ไม่เอาน่า อยู่สายรหัสเดียวกันต้องรักกันสิ”พี่นิวว่าต่อ
“ผมว่าน้องเขาดูดุ๊กดุ๋ยน่าทะนุถนอมออก ใช่ไหมพี่”พี่ที่นั่งข้างๆพี่นิวหันไปพูดกับพี่นิว
นี่ฉันอยู่บนฟ้าบนสวรรค์รึเปล่าเนี่ย ทำไมมีแต่เทวดามายืนอยู่เต็มเลยอะ//เอาเป็นว่าฉันไม่ได้ยินที่ว่าดุ๊กดุ๋ยละกันนะ โฮ
นั่นมันหนอนไม่ใช่เหรอฉันคนนะ
“เอ้า! มาถึงก็นั่งสิ
มัวแต่ยืนเอ๋ออยู่นั่นแหละ”เป็นพี่ทิวนั่นเองที่ทำให้ฉันตื่นจากภวังค์
“อะ..เอ่อ อ่อ ค่ะๆ”ฉันว่าแล้วรีบเดินไปนั่งเก้าอี้ที่ว่างทันที
“เอาล่ะ นี่เป็นครั้งแรกสินะที่เรามาเจอกันครบทั้งสายรหัส
แนะนำตัวกันก่อนดีกว่านะ พี่ชื่อนิวนะ อยู่ปี 4
แล้ว”พี่นิวพูดเปิด
“พี่ชื่อ บอย นะ อยู่ปี 3
อ้อ! พี่จะบอกว่าพวกพี่ทั้ง 3
คนเป็นเดือนมหาลัยเพราะฉะนั้นถ้าปีนี้น้องไม่ได้เป็นดาวมหาลัยล่ะก็พี่งอนนะจะบอกให้”หา!!! ฉันไม่แปลกใจหรอกที่พวกเขาได้เป็นเดือนมหาลัยก็แหม หล่อลากขนาดนี้ แต่ไอ้พี่ทิวนี่สิ
ได้ตำแหน่งกับเขาได้ยังไงปากก็ไม่ดี ส่วนเรื่องดาวมหาลัยน่ะเหรอ
เหอะ!ฝันไปเถอะ ถ้าฉันได้นี่คงโลกแตกกันไปข้างอะ
ถึงฉันจะสวยมากก็เถอะ
“ส่วนฉันชื่อ ทิว อยู่ปี 2”
“เอ่อ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ อุ้มรัก อยู่ปี 1 ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”ฉันพูดแบบขัดๆขืนๆ
ก็แหมใกล้พี่นิวขนาดนี้ฉันก็เขินน่ะสิ
“เอาล่ะ วันนี้ที่พี่เรียกสายรหัสเรามาคงจะรู้กันดีว่าทำไม
พี่คิดว่าคนของบริษัทพี่คงไปติดต่อกับพวกเธอเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”พี่นิวถาม
“ใช่ดิพี่ มาตื้ออย่างกะอะไรดี”พี่ทิวเริ่มโวยวายก่อน
“ก็มานะพี่ แต่ผมก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงดี ผมเลยตกลงไป”พี่บอย ตอบต่อ
“พี่เขาก็มาติดต่อฉันเหมือนกันค่ะ แล้วก็…ฉันตกลงไปแล้ว”
“ที่พี่จะพูดก็คือ ขอโทษนะที่ต้องทำให้โดนลากไปทำอะไรอย่างนี้”
“ไม่หรอกพี่ ดีซะอีก มีประสบการณ์ตั้งแต่ยังไม่จบ แล้วดูอุ้มรักสิมาปี1ก็ได้ทำงานแล้วอะ โชคดีจะตาย”
“แต่ว่ามันจะทำให้พวกนายไม่มีเวลาพักนะ
เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่อยากทำก็บอกพี่ เดี๋ยวพี่จะจัดการให้”
“ผมโอเคหมดแหละ ถ้าได้ช่วยพี่อะ”พี่ทิวว่า
“ผมด้วย”พี่บอยว่า
“ฉันก็ด้วยค่ะ^^ อะไรที่อุ้มรักช่วยพี่นิวได้อุ้มรักจะทำให้หมดเลย”
“ไปเป็นหมูสิ”ไอ้พี่ทิวแขวะ
“ :( ”
“อ่าเอาหล่ะๆ งั้นก็ตามใจพวกเธอนะ
ทีมงานได้บอกรึเปล่าว่าได้ทำอะไรบ้าง”
“เรียบร้อยแล้วครับ พี่ไม่ต้องห่วงหรอก”
“ใช่ ผมว่าจะห่วงก็แต่ยัยเนี่ยแหละ ตัวปัญหาใหญ่เลย”ไอ้พี่ทิวเริ่มหาเรื่องอีกที
“อะไร!”ฉันหันไปตอบ
“ก็ไม่อะไร เธอนั่นแหละทำตัวให้ดีๆ อย่าทำให้พวกราขายหน้าเด็ดขาดเลยนะ
เข้าใจ๊”
“ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้วย่ะ”
“ก็นี่ไง แค่ควบคุมอารมณ์ยังทำไม่ได้เลย”หึ้ยยย
ไอ้พี่นี่จะทำให้ฉันดูแย่ในสายตาพี่นิวไปขนาดไหนนะ
“อ๋อ ได้สิคะพี่ทิวสุดหล่อหล่อสุดๆ :) ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าฉันตอขนาดไหนแล้วยิ้มสวยๆให้
“เอาล่ะๆ เอาเป็นว่าเราแยกกันดีกว่านะ”พี่นิวพูดแยกวง
“งั้นผมไปก่อนนะพี่ ว่าจะไปเล่นบอลซะหน่อย”พี่บอยเอ่ยลา
“ไปสนามบอลเหรอพี่ ผมไปด้วยๆ”แล้วไอ้พี่ทิวก็ตามไป
“แล้วเราล่ะ ไปไหนต่อ”พี่นิวหันมาถามเมื่อเห็นว่าพี่บอยกับพี่ทิวไปแล้ว
“อ่อ เดี๋ยวฉันน่าจะกลับหออะค่ะ”
“อ๋อ กลับดีๆล่ะ”
“ค่ะ พี่นิวก็กลับดีๆนะคะ”
“อืม ดูท่าเธอไม่ค่อยถูกกับทิวเลยนะ”
“อ่อ ก็พี่เขาชอบกวนตี…เอ่อ
หมายถึงพี่เขาชอบแกล้งบ่อยๆน่ะค่ะ”
“ทิวก็เป็นแบบนั้นแหละ เข้ากับผู้หญิงไม่ค่อยเก่งเลยแสดงออกแบบนั้น”
“อ่อ เหรอคะ”เข้ากับผู้หญิงไม่เก่ง แหวะ!
“อืมใช่ ลืมไปเลย ยินดีที่ได้อยู่สายรหัสเดียวกันนะ
ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเรา”ก็แหมคงเพราะโลกกลมพรหมลิขิตล่ะมั้งคะ><
“อุ้มรักก็ดีใจเหมือนกันค่ะ”
“ต่อนี้เราคงเจอกันบ่อยขึ้นเนอะ ไปล่ะ”ว่าแล้วพี่นิวก็เดินจากไปอย่างสง่าผ่าเผย
คนอะไร๊ หล่อ นิสัยดี อะไรๆก็ดีไปหมดโอ๊ะ!ไม่หมดสิ
นี่! มัน! อะ! ไร! กัน! ตั้งแต่ที่เราตกลงเรื่องมาถ่ายรายการนั่น ฉันก็ยุ่งหัวหมุนไม่ใช่เรื่องกองถ่ายนะ แต่เป็นเรื่องเรียนเรื่องงานเรื่องรับน้องหรืออะไรก็ตามแต่ บลาๆๆๆจากที่คิดว่าได้เจอพี่นิวบ่อยๆก็ไม่ได้เจอ โฮกก นี่มันผิดมหันต์เลยนะเนี่ยTOT ไม่ใช่แค่นั้น! ฉันยังไม่ได้ออกทีวีเลยแม้แต่ตอนเดียวตั้งแต่ออกฉายหรือในกองถ่ายอะไรก็ตามแต่
“น้องอ้วน มานี่หน่อยซิ”พี่ทีมงานคนหนึ่งที่เราเคยเจอกันบ้างตอนที่แนะนำตัวฉันกับทีมงานเพื่อที่ทีมงานบางคนจะได้รู้จักฉันเรียกฉัน-_- โปรดให้เกียรติฉันด้วยค่ะป้า
“มีอะไรเหรอคะ”
“เรียนเสร็จแล้วใช่ไหม มานี่มา”ว่าแล้วป้านี่ก็ลากฉันไปไหนก็ไม่ทราบดี
หรือว่าพาไปกองถ่าย0-0
“เอ่อ จะพาอุ้มรักไปไหนเหรอคะ”ฉันถามตามที่สงสัยแต่หามีคำตอบจากป้าข้างหน้าที่เดินนำไปไม่
“อะ พอดีเรามีถ่ายน้องทิวกับน้องนิวน่ะจ้ะ
แต่ว่าคนถือไมค์บูมเขายังมาไม่ถึงเลย”
“ไมค์บูม?”คืออะไร๊
“ก็นี่ไงจ้ะ หน้าที่ง่ายๆน้องน่าจะทำได้เนอะ”คุณป้าว่าแล้วก็ยกไมค์ยาวๆที่ตรงไมค์มีขนๆออกมา
อ๋ออออ อันนี้ฉันเคยเห็น! ในกองถ่ายใช้ไอ้นี่ไว้เป็นไมค์สินะ0-0 ตะลึงตึงตังแป๊ป
“อ่า ค่ะ ได้ค่ะได้”
“เอาล่ะ เตรียมตัวนะ เดี๋ยวพี่คนนั้นจะมาสอน”ว่าแล้วคุณป้าก็ชี้ไปทางพี่ที่กำลังทำอะไรซักอย่างกับกล้องอยู่
“ค่า”พอป้าคนนั้นเดินออกไปทำหน้าที่ของตัวเองฉันก็ได้แต่ยืนเงอะงะอยู่ที่เดิม
ก็เตรียมตัวอะไรอะ
“อ้าว อุ้มรักมาทำอะไรตรงนี้อะ เธอมีสัมภาษณ์ด้วยเหรอ”จู่ๆพี่นิทักฉัน
โอ๊ะ! จริงสิวันนี้สัมภาษณ์พี่นิวกับไอ้พี่ทิวนี่นา
“อ่อ คือว่าอุ้มรักมา…”ยังไม่ทันตอบเสร็จพี่ทีมงานคนนึงก็มาเรียกพี่นิวไปซะก่อน“ไปเถอะค่ะ
เดี๋ยวสายเอา”พอเห็นพี่นิวทำท่างึกๆงักๆฉันเลยบอกไป หูยยยย ช่างมีความสุภาพ นี่คงกำลังตัดสินใจว่าจะทำไงดีระหว่างรอฉันตอบเสร็จกับไปตามทีมงานสินะ>< น่ารักอ้ะ
“น้อง! เด็กฝึกงานเหรอ
มาทำอะไรอะ”พี่ทีมงานอีกคนมาทัก ถามจริง!เห็นฉันถือไมค์บูมนี่อยู่แล้วนึกว่าฉันเป็นเด็กขนของเหรอ(-_-)?
“มาถือไมค์บูมค่ะ”ฉันตอบแบบเนียนๆ ดู! หน้าฉันเหมือนเด็กฝึกงานเหรอ
“อ๋อ ตามพี่มา”ว่าแล้วพี่เขาก็พาฉันมาหาพี่ที่คุยไว้กับป้าเมื่อกี้
แล้วก็สอนงาน จริงๆมันก็ไม่ได้ยากอะไรหรอก(มั้ง)
“เอ้า! พร้อมนะ”พี่คนนึงตะโกนขึ้น
แว๊บแรกพี่นิวกับพี่ทิวหันมามองหน้าฉันแบบงงๆ
ก่อนที่จะกลับไปทำหน้าที่ตัวเองนั่นก็คือให้สัมภาษณ์
เวลาก็ล่วงเลยมาถึง 30 นาทีโดยประมาณ ทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างเรียบลื่น แต่ทว่า ฉัน ไม่ ไหว
แล้ว โอ้ยยยยเมื่อยชะมัด แขนฉันเริ่มสั่นหน่อยๆบวกกับอาการล้าและชา
แต่ฉันก็ต้องพยายามยืนถือต่อไป ตอนแรกๆฉันก็ว่ามันง่ายอยู่หรอก
แถมยังได้ฟังพี่นิวให้สัมภาษณ์สดๆแบบชิดติดขอบสนามเลยก็ว่าได้
แต่ตอนนี้ฉันอยากจะโยนทิ้งให้หมดทุกอย่างเลย โฮT^T
ไม่ไหวจริงๆแล้วนะ
สังเกตจากที่ไมค์บูมที่ฉันถือเริ่มที่จะไม่คงที่มันเริ่มส่ายๆเอียงซ้ายทีขวาทีไปเรื่อยๆบางทีเกือบโขกหัวพี่ทิวแล้วด้วย(เรื่องอะไรจะให้โดนพี่นิวล่ะ)
และในที่สุดไมค์บูมนั่นก็โขกโดนหัวพี่ทิวในที่สุด อาเมน
ความคิดเห็น