เกาหลีโบราณ !

ลำดับตอนที่ #4 : Special ฉลองบทความตอนที่ 1 เข้าชมเกินร้อยแล้วเย้

- สมัยราชอาณาจักรโชซอน

 การแบ่งชนชั้นทางสังคมโชซอนนั้นเข้มงวดมากในต้นสมัยโชซอน แต่หลังจากสงครามกับญี่ปุ่นและการเข้ามาของวัฒนธรรมตะวันตกแล้ว ชนชั้นล่างก็เริ่มที่จะลืมตาอ้าปากได้ขณะที่ชนชั้นบนก็ยากจนขัดสนลง สตรียังบันนั้นจะต้องเชื่อฟังสามี เก็บตัวอยู่แต่ในบ้านออกนอกบ้านได้นานๆครั้ง เมื่อออกนอกบ้านต้องปกปิดหน้าตา แต่สตรีในระดับชั้นล่างกลับมีอิสรภาพมากกว่า สามารถไปไหนมาไหนก็ได้

การแบ่งชนชั้นในสมัยโชซอนมีรากฐานมาจากสังคมในปลายสมัยโครยอ มีกษัตริย์โชซอนอยู่ที่ยอดพีระมิด รองลงมาเป็นชนชั้นปกครอง คือ พวกขุนนาง ปราชญ์ขงจื้อต่างๆ ชนชั้นของโชซอนเป็น 4 ชั้น(ไม่นับชนชั้นกษัตริย์)

1.ยังบัน  



                     ยังบันเป็นชนชั้นที่มีเอกสิทธิ์ในการมีส่วนร่วมในการปกครอง บ้านเมือง ลูกหลานของยังบันเท่านั้นที่มีสิทธิ์สอบควากอ (จอหงวน) ในสมัยต้นโชซอนรายได้ของยังบันคือรายได้จากที่ดินของตนในการทำเกษตรกรรมหรือ ให้เช่า แต่ในสมัย พระเจ้าเซโจ กษัตริย์องค์ที่ 6 โอรสของ พระเจ้าเซจงมหาราช ได้ยึดที่ดินของยังบันไปเป็นของทางราชการหมด ทำให้ยังบันมีเพียงรายได้จากเบี้ยหวัดจากราชสำนักเท่านั้น ส่วนใหญ่แล้วยังบันจะได้รับการยกเว้นภาษีประกอบด้วย

-          มุนบัน ชนชั้นปราชญ์ คือ ขุนนางฝ่ายบุ๋น

-          มูบัน ชนชั้นนักรบ คือ ขุนนางฝ่ายบู้

             2. จุงอิน เป็นคนงานในราชสำนัก อาชีพของจุงอินมีสี่อย่าง คือ

-          ล่ามแปลภาษา

-          นักกฎหมาย

-           แพทย์ (ชาย)

-           โหรหลวง

          3. ซังมิน

คือ สามัญชนทั่วไป คือ  ซึ่งจะต้องถูกเก็บภาษี ซังมินจะต้องรองรับภาษีที่สูงลิบลิ่วเหล่านี้ และบ่อยครั้งที่ไม่พอใจลุกฮือต่อต้านจนทางการต้องเอากำลังมาปราบ

         

4. ชอนมิน

คือ ทาส ทางราชการจะเข้ามาควบคุมชนชั้นนี้  ชอนมินที่ไม่ได้มีเจ้าของก็จะประกอบอาชีพที่สังคมดูถูกเช่น

-           คนฆ่าสัตว์   ผู้ชาย

-          นักแสดงกายกรรม ผู้ชาย

-          มูดัง (ร่างทรง)  ผู้หญิง

-           คีแซง (นางโลม) ผู้หญิง

-          และอึยนยอ (แพทย์หญิง
 

      ชนชั้นกษัตริย์

วัง     

 

  คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระเจ้าแผ่นดินแห่งโชซอน

-           ขานแทนพระนามว่า ชอนฮา หรือ มามา มีการใช้คำว่า   "'นารัทนิม" และ "'อิมกึม"  ซึ่งเป็นภาษาพูด   

-          การกล่าวถึงพระเจ้าแผ่นดิน มักขานแทนพระนามว่า "กึมซาง" (ฝ่าบาท)

-          ขานแทนด้วยรัชสมัยของพระเจ้าแผ่นดิน "จูซาง" หรือ "ซางกัม

-          หรืออาจขานแทนด้วยพระตำหนักที่ประทับของพระเจ้าแผ่นดินว่า "แดจอน" (ตำหนักใหญ่)

วังบี

 

      คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระมเหสีแห่งโชซอน

-           ขานแทนพระนามว่า มามา  

-          หรือ ขานแทนด้วยพระราชวังอันเป็นที่ประทับของพระมเหสี  ชุงกุงจอน/ชุงจอน (ตำหนักกลาง) 

ฮูกุง

 คือ พระสนมของพระราชา แบ่งเป็น 8 ขั้น ซึ่งเป็นการเรียงลำดับตามระบบข้าราชการของโชซอน  ได้แก่

-          1. พระสนมขั้นหนึ่ง ชั้นพระสนมบิน               ชอง 1 พุม มีพระนามแตกต่างกันออกไป เช่น ฮีบิน ซุกบิน คยองบิน ชางบิน มยองบิน อันบิน

-          2. พระสนมขั้นสอง ชั้นพระสนมควีอิน             ชง 1 พุม

-          3. พระสนมขั้นสาม ชั้นพระสนมโซอึย             ชอง 2 พุม

-          4. พระสนมขั้นสี่ ชั้นพระสนมซุกอึย                 ชง 2 พุม

-          5. พระสนมขั้นห้า ชั้นพระสนมโซยง                ชอง 3 พุม

-          6. พระสนมขั้นหก ชั้นพระสนมซุกยง               ชง 3 พุม

-          7. พระสนมขั้นเจ็ด ชั้นพระสนมโซวอน            ชอง 4 พุม

-          8. พระสนมขั้นแปด ชั้นพระสนมซุกวอน          ชง 4 พุม

-          ขานแทนพระนามพระสนมทั้งหมดด้วยยศ  แล้วต่อท้ายด้วย  มามา  เช่น  ฮีบินมามา

วอนจา

คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระราชโอรสองค์แรก ประสูติแต่พระเจ้าแผ่นดินกับพระมเหสี หรือประสูติแต่พระสนม

   แดกุน   คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระราชโอรส ประสูติแต่พระเจ้าแผ่นดินกับพระมเหสี

-           ขานแทนพระนามว่า   อากีซี ก่อนทรงเข้าพิธีมงคลสมรส

-          ขานแทนพระนามว่า    แดกัม หลังเข้าพิธีมงคลสมรส

-           พระโอรสใน แดกุน จะมีฐานันดรเป็น กุน (องค์ชาย)

  บูบูอิน  คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระชายาใน  แดกุน

-          ขานแทนพระนามว่า มามะนิม

กุน      

    คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระโอรส ประสูติแต่พระเจ้าแผ่นดินกับพระสนม หรือพระโอรสในองค์ชายใหญ่ (แดกุน)

-          ขานแทนพระนามว่า อากีซี  ก่อนทรงเข้าพิธีมงคลสมรส

-          ขานแทนพระนามว่า    แดกัม หลังเข้าพิธีมงคลสมรส

กุนบูอิน

คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระชายาใน  กุน

-          ขานแทนพระนามว่า มามะนิม

กงจู      คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระราชธิดา ประสูติแต่พระเจ้าแผ่นดินกับพระมเหสี

-          ขานแทนพระนามว่า อากีซี  ก่อนทรงเข้าพิธีมงคลสมรส

-          ขานแทนพระนามว่า จากา หลังเข้าพิธีมงคลสมรส

-          หรือ  กงจู   มามา

องจู 

    คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระราชธิดา ประสูติแต่พระเจ้าแผ่นดินกับพระสนม

-          ขานแทนพระนามว่า อากีซี ก่อนทรงเข้าพิธีมงคลสมรส

-          ขานแทนพระนามว่า จากา หลังเข้าพิธีมงคลสมรส

-          หรือ  องจู  มามา

วังเซจา

คือฐานันดรศักดิ์สำหรับองค์ชายรัชทายาท หรือเรียกฐานันดรอย่างลำลองว่า เซจา

-          ขานแทนพระนามว่า จอฮา

-          หรือขานแทนพระนามโดยลำลอง ว่า ตงกุง (ตำหนักบูรพา)

-          หรืออาจขานแทนด้วยพระตำหนักที่ประทับขององค์ชายรัชทายาท   ชุงกุง  

-          สมาชิกราชวงศ์ที่มีพระอิสริยยศสูงกว่า ขานแทนพระนามว่า  มามา

วังเซจาบิน



 

คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระชายาในองค์ชายรัชทายาท

-          หรือเรียกฐานันดรอย่างลำลองว่า เซจาบิน

-          ขานแทนพระนามว่า มาโนรา

-          ภายหลังจากที่ราชสำนักได้รับอิทธิพลจาก  "ตระกูลคิมจากอันดง"  ทำให้การขานแทนพระนามเกิดความสับสน และหันไปขานแทนพระนามวังเซจาบินว่า "มามา"  

เซจากุง             คือฐานันดรศักดิ์สำหรับสนมของรัชทายาท  แบ่งเป็น  4 ระดับ  4 ขั้น  ได้แก่

-          สนมยางเจ               ระดับ  2      ขั้น  4  (เทียบเท่ากับพระสนมซุกอึยในกษัตริย์)

-          สนมยางวอน            ระดับ  2      ขั้น  6(เทียบเท่ากับพระสนมซุกยงในกษัตริย์)

-          สนมซึงฮวี                ระดับ  2      ขั้น  8(เทียบเท่ากับพระสนมซุกวอนในกษัตริย์)

-          สนมโซฮุน                ระดับ  2      ขั้น  9(เทียบเท่ากับซังกุงขั้นสูง  หรือ  ซึงอึนซังกุง)

-          ขานแทนพระนามพระสนมทั้งหมดว่า มามา

วังเซเจ คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระอนุชาในพระเจ้าแผ่นดิน ซึ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นอนุชารัชทายาท (รัชทายาท)ในกรณีที่พระเจ้าแผ่นดินไม่มีพระโอรส

วังเซเจบินคือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระชายาในองค์อนุชารัชทายาท

-          ขานแทนพระนามตามตำหนักที่ประทับว่า  พิณกุง  ใช้คู่กับคำว่า มามา  เป็นพิณกุง  มามา

-          สมาชิกราชวงศ์ที่มีพระอิสริยยศสูงกว่า ขานแทนพระนามว่า  เซเจพิณ  หรือ  พิณกุง 

วันเซซน 

คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระโอรสประสูติแต่องค์ชายรัชทายาท  และพระชายาในองค์ชายรัชทายาท หรือพระนัดดาชายในพระเจ้าแผ่นดิน

-          ขานแทนพระนามว่า ฮัปอา

-          ขานแทนพระนามตามตำหนักที่ประทับว่า    ตงกุง

-          สมาชิกราชวงศ์ที่มีพระอิสริยยศสูงกว่า ขานแทนพระนามว่า  เซซน

วันเซซนพิณ คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระชายาของวังเซซน  

-          ขานแทนพระนามตามตำหนักที่ประทับว่า  พิณกุง  ใช้คู่กับคำว่า มามา  เป็นพิณกุง  มามา

-          สมาชิกราชวงศ์ที่มีพระอิสริยยศสูงกว่า ขานแทนพระนามว่า  เซซนพิณ  หรือ  พิณกุง 

วอนซน คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระราชนัดดาองค์แรก

ซังวัง     คือฐานันดรศักดิ์ที่สำหรับอดีตพระเจ้าแผ่นดินซึ่งทรงสละราชสมบัติให้กับพระราชโอรส

-          ขานแทนพระนามว่า ชอนฮา

-          หรือ มามา

แด หรือมหาราช

สำหรับพระเจ้าแผ่นดินผู้ทรงคุณงามความดีแก่แผ่นดิน  ซึ่งพระราชาที่ได้คำว่ามหาราชต่อท้ายพระนาม(เกาหลี)มีสองคนคือ 

1 .  พระเจ้าเซจงมหาราช        (ราชวงศ์  โชซอน)ทรงเป็นที่รู้จักในการที่ทรงประดิษฐ์อักษรเกาหลีฮันกึล

2 . พระเจ้าควางแคโทมหาราช (ราชวงศ์  โคครูยอ)ททรงสนับสนุนทุกด้าน จนบ้านเมืองเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก

กุกวัง  

ใช้ขานแทนพระนามราชทูตจากต่างแผ่นดิน

แดวอนกุนคือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระราชชนกในพระราชาองค์ปัจจุบัน ซึ่งไม่เคยขึ้นครองราชย์


 

บูแดบูอิน คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระชายาในพระราชชนก (ซึ่งไม่เคยขึ้นครองราชย์) ของพระเจ้าแผ่นดิน
 

แดบี

 

    คือฐานันดรศักดิ์สำหรับอดีตพระมเหสีในที่ยังมีพระชนม์ชีพอยู่นับขึ้นไปหนึ่งขั้น (พระพันปี)

วังแดบี

             คือฐานันดรศักดิ์สำหรับอดีตพระมเหสีในที่ยังมีพระชนม์ชีพอยู่นับขึ้นไปสองขั้น (พระหมื่นปีหรือพระอัยยิกา)
 

แดวังแดบี

ฐานันดรศักดิ์สำหรับอดีตพระมเหสีในที่ยังมีพระชนม์ชีพอยู่นับขึ้นไปสามขั้นขึ้นไป (พระปัยยิกา)  เป็นยศสูงสุดสำหรับอดีตพระมเหสีที่ยังมีพระชนม์ชีพอยู่

บูวอนกุน

          คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระบิดาในพระมเหสี

บูบูอิน 

คือฐานันดรศักดิ์สำหรับพระมารดาในพระมเหสี

Special ครั้งหน้าไรเตอร์จะมาพร้อมกับฐานันดรศักดิ์ราชวงศ์เกาหลีใน สมัยจักรวรรดิเกาหลี ช่วยติดตามกันด้วยนะค่ะ