สัมผัสที่6 ของคนที่เฉียดความตายอย่างฉัน

เนื้อเรื่อง

             เรามีสัมผัสที่หก และเราเจอบ่อยมาก มากกระทั่งเราจะเป็นบ้า เราขอเล่าคร่าวๆแล้วกานนะ คือ ตอนเราเรียนอยู่ ม 4 ครูให้ นร ไปเข้าค่ายพระพุทธสาสนา ง่ายๆคือไปจำศีลที่วัก 3 วัน เราเป็นหนึ่งในนั้นที่ไป วันแรกประมาณ 6โมง-1 ทุ่ม เราขึ้นไปสวดมนต์และนั่งสมาธิกัน สักพักมันมีจิ้งจกตัวหนึ่งวิ่งมาหยุดอยุ่ที่หน้าเรา เราก้อมอง มันไม่ไปเราเลยเอามือไปลูบมัน จากนั้นเราก็ไปนอนเรานอนแถวท้ายสุดรองคนสุดท้าย คืนนั้นเราฝันเห็นจิ้งจกตัวน้นมันตามมาไต่เราๆก็ปัดมันอยู่นั่นแหละ มันก็ไม่ยอมไป
            จากนั้น ประมาณตี 3 โดยประมาณ (ที่วัดต้องตื่นมาสวดมนต์ทำวัด)เราตื่นก่อนใคร แล้วก็มีพวกแม่ช๊ที่ตื่นก่อน ทำกิจเสร็จแล้ว แต่ ! เราลุกไม่ได้ เราได้แต่นั่งดูตัวเองนอนหลับ ทั้งๆที่เรารู้ และเห็นเห็ตุการ์ณทุกอย่าง แต่คนอื่นเห็นว่าเรานอนหลับ ผู้ใหญ่แถวบ้านเขาเรียกอาการแบบเราว่าจิตหลุด หรือจิตออกจากร่างแล้วไม่สามารถกลับได้ เรารู่ตัวว่าจะทำไง เพราะเราเป็นบ่อยมาก เรานั่งดูตัวเองอยู่ตรงนั่นไม่ไปไหน เพราะรู้ว่าเมื่อเพื่อนตื่นแล้วเห็นเราไม่ตื่นเขาต้องปลุกเราแน่ แล้วมันก็เป็นจริง สักพัก เพื่อนก้อมาเขย่าตัวแล้วเราก็ตื่น เรารอดตายหวุดหวิดอย่างนี้บ่อยมาก เข้าวันที่ 2 ก็ทำตามปกติ สวดมนต์ นั่งสมาธ เดินจงกม แล้วก้อเข้านอน แต่แปลกที่วันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อ้อ!  เราลืมบอกไปว่าเราตั้งใจสวดมนต์ นั่งสมาธิมาก เพราะเราหวังว่าส่วนบุญจะตกไปถึง อาและน้าเราที่เสียชีวิตไป อาเสียชีวิตเพราะปอดบวม น้าเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ  เข้ววันสุดท้าย ก็ทำตามปกติ แต่วันนี้เขาปล่อยให้ ไปพัฒนาวัด เราตั้งใจทำมาก เริ่มแรกเรากวาดลานเดินจงกมก่อน วัดที่นั่นมีแป่ สงบมาก เรากวาดคนเดียวกลักก็กลัวเพราะมันมืดมาก จากนั้นเราก็ไปขัดห้องน้ำ แม่ชท่านบอกว่า การขัดห้องน้ำวัดจะได้บุญมาก เมื่อขัดเสร็จ เราก็ไปอาบน้ำ แต่ ขณะที่ไปอาบข้างห้องทั้งสองฝั่งไม่มีใครเลยสักคน เพราะเขาอาบกันหมดแล้ว เมื่ออาบไปสักพัก เราก็คันอุตรินึกถึงสัมพเวสีซะงั้น (สัมพเวสี คืดผีไม่มีญาติ) เราะข้างหลังห้องน้ำมันเป็นป่าติดกับถนน เรานึกถึงพวกเขาเพราะเราคิกว่าเขาจะได้รับบุญกุศลบ้างรึป่าว เท่านั้นแหละ ได้เรื่องเลย ข้างห้องน้ำด้านซ้ายมีเสียงผู้หญิง น่าจะประมาณวัยกลางคนร้องไห้ เสียงร้องเขา เขาร้องแบบเสียใจ น้อยใจ แบบเศร้าๆ อะไรประมาณนั้น พอเราได้ยินเราถึงกับช็กขนลุกซู่ ช็อก แต่เรายังมีสติอยู่ จะวิ่งก็วิ่งไม่ได้ เพราะตอนนั้นแก้ผ้าอยู่ แล้วนั่นมันก็เป็นวัด มีแต่พระ เราพยายามตั้งสติ ปิดฝักบัว และฟังเสียง เผื่อหูแว่ว แต่มันไม่ใช่ มันกลับดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับเขาต้องการให้เรารู้ว่าทรมาน เราคิดเราจะทำไงดี มีแต่ช็อกกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้น แต่โชคดีมาก เราตั้งสติได้ เราพูดกับเขาว่า ไปเหอะ รู้แล้วว่ามี เรากลัวนะ เราไม่ได้คิดร้าย เราขอร้องเรากลัว เราบอกกับเขาแล้วเราก็สวดมนต์ สักพัก เสียงก็หายไปเลย จากนั้นเราก็รีบใส่เสื้อผ้า และไม่ปริปากพูดอะไร
               กระทั่ง กลับถึงบ้าน วันที่กลับ พ่อแม่เรายังไม่กลับบ้าน สรุปคือ เราอยู่คนเดียว เรานอนคนเดียว ประมาณตี2 กว่า เราฝันเห็นอาเขาบอกเราว่าเขาจะไปเกิดใหม่แล้วนะ เราเลยถามเขาว่าเขาจะจำเราได้ไหม เขาบอกว่าจำได้ สักพัก เราก็เป็นเช่นเช่นเคยคือ หลุดออกมามองตัวเองนอนอยู่บนเตียง โดยที่มีชายคนหนึ่ง ยืนอยู่ปลายเตียง ขณะนั้นเราเหมือนโดนมนต์สะกด เราทำอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งขยับตัว เขาเอามือมาจับปลายเท้าเราแล้วเขย่าพร้อมกับบอกเราว่าตื่น น้ามาหา แต่เขาไม่ยอมเงยหน้า เขาเอาแต่ก้มหน้า หน้าก็เห็นไม่ชัด และดูน่ากลัว บรรยากาสตอนนั้นมันเย็นวูบเข้าไปถึงกระดูก มันหนาวเหน็บมาก เขายืนปลุกเราอยู่อย่างนั้นนานมาก แม่ยอมไป กระทั่งเรารู้ว่าเขาคือน้าที่ตายด้วยอุบัติเหตุมาขอส่วนบุญ เรายิ่งกลัว กลัวจนไม่กล้าลืมตาดู ได้แต่เพียงหรี่ตาเท่านั้น สักพักใหญ่ๆ เราเลยบอกกับเขาว่าไปเถอะ เรากลัวบุญที่เราไปทำมาได้ เราขอยกให้น้าทั้งหมดเลย เมื่อเขาได้ยินอย่างน้นแล้วเขาก็หันตัวเตรียมจะไป ก่อนไป มีผู้ชายแก่คนหนึ่งโผล่มา เขามากับน้าเรา เขาสวมชุดขาวทั้งชุด ก่อนเขาจะพาน้าเราไป เขาลิยมาตรงหัวนอนเรา แล้วเขาก้อก้มหน้ามองหน้าเรา เรียกว่าระยะกระชั้นชิดเลย แล้วเขาก็พาน้าเราไป สักพักเราก็สะดุ้งตั้วขึ้นมา และรีบวิ่งลงมาข้างล่าง ขณะนั้นพ่อและแม่เรา กลับถึงบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เราร้องไห้เพราะความกลัว เราร้องไห้อย่าคนบ้าที่ผวา และเราก็ร้องไห้ที่เราไม่กล้าคุยกะเขา และกับแม่เมื่อเห็นเรเขาก้อตกใจ เพราะขณะนั้นเราร้องไห้อย่างคนบ้าไปเลย เขาก็ถามเรา เราเลยเล่าเรื่องให้เขาฟัง สักพักเขาก็เอาพราะมาห้อยให้ และผูกสายสิญน์ให้ แล้วเราก้อกลับไปนอนต่อด้วยอาการผวา เรามีอีกเยอะ ถ้าเทออยากรู้ว่าสัมผัสที่ 6 เป็นยังไงก็แอดมาหาเราไดที่
  feeling_bloom@hotmail.com แล้วเทอจะรู้ว่า สัมผัวที่ 6 มันเฉียดความตายแค่นึดเดียว