คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : KING & QUEEN Story4
KING & QUEEN Story4
Dok2 + CL
หลังจากแสดงคอนเสิร์ตที่ผับเสร็จ ด็อกกี้ก็ยังรู้สึกหงุดหงิดไม่หายสักที ?? ทำไมไอ้แพนด้านั่นไม่ออกห่างจากซีแอลอีกนะ !!
ตั้งแต่ก่อนเขาขึ้นแสดงจนเขาแสดงจบแล้วทั้งสองคนก็ยังนั่งหัวเราะคิกคักอยู่ที่เดิม !!
เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องหงุดหงิดขนาดนี้ด้วย ?? บางทีอาจจะเป็นเพราะว่า “ยัยรองเท้าเน่า” นั่น ก็หัวเราะคิกคักไปกับมัน ++
“ไร้สาระชะมัด !! เหอะ ++ กรามค้างทีเถอะไอ้หมีแพนด้าเอ๊ยย!!” ด็อกกี้บ่นอุบอิบขณะเดินลงมาจากเวที
“เฮ้!! นายเป็นอะไรวะเพื่อน ? วันนี้แจก ฟัค เยอะเป็นพิเศษ 555555” แทยังเดินมาหาด็อกกี้ แล้วยื่นแก้วที่เต็มไปด้วยแอลกอฮอล์มาให้เขาแต่เขาบอกปฏิเสธ
“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่...” ด็อกกี้ยักไหล่ขึ้นนิดหน่อยพร้อมกับเบ้ปากเป็นสระอิ
แทยังจ้องหน้าคนข้างหน้าอย่างมีเลศนัย แล้วเหลือบสายตาไปมองซีแอลที่หัวเราะคิกคักอยู่กับซึงรี อีกทางด้านหนึ่งของร้าน
“เกิดอะไรขึ้นกับพวกนายสองคนระหว่างมาที่นี่กันแน่??” แทยังยิ้มเจ้าเล่ห์
“อะไรของนาย ? ไร้สาระ!” ด็อกกี้ผลักไหล่คนข้างหน้าเล็กน้อยแล้วเดินออกมา
“หึหึหึหึ นายตกหลุมสเน่ห์ยัยนั่นแล้วแน่ๆ เจ้ากระต่ายน้อยเอ๊ย 55555” แทยังกอดอกยิ้มให้แผ่นหลังของด็อกกี้แล้วหัวเราะชอบใจ
ด็อกกี้เดินมานั่งโซนวีไอพีเยื้องๆกับซีแอลนิดหน่อย ที่เธอไม่สามารถมองเห็นเขา...เพราะโซนที่เขานั่งอยู่ อยู่ข้างหลังของซีแอลแต่ด็อกกี้กับซึงรีสามารถมองเห็นกันและกันได้
ทว่าตอนนี้ซึงรีไม่ต้องการที่จะละสายตาจากสาวสวย ที่นั่งอยู่ตรงหน้าไปไหนได้เลย ทำให้เขามองไม่เห็นด็อกกี้ที่นั่งหน้าบูดอยู่อีกโซนหนึ่งสภาพของเขาตอนนี้ไม่ต่างจากแฟนคลับที่มาจับผิดศิลปินตัวเอง ?
“เหอะ !! หัวเราะกันเข้าไป ทั้งๆที่เธอยังใส่รองเท้าของฉันอยู่เนี่ยนะ ?” ด็อกกี้กอดอก แล้วยกขาขึ้นพาดโต๊ะข้างหน้าอย่างอารมณ์เสีย
“แล้วทำไมฉันต้องทำตัวเป็นสตอล์กเกอร์แบบนี้ด้วยวะเนี่ย ??”
ด็อกกี้ลุกขึ้นยืนแล้วแค่นหัวเราะให้กับความงี่เง่าของตัวเองแต่สายตาของเขาเหลือบไปเห็น มือของซึงรีที่กำลังเทผงอะไรไม่รู้ลงในแก้วของซีแอล ?? ในขณะที่ซีแอลเอี่ยวตัวไปอีกทางหนึ่งเพื่อคุยโทรศัพท์
“เฮ้ยๆๆ ไอ้บ้านั่นจะทำอะไรหน่ะ!!” ด็อกกี้เบิกตาโพลงด้วยตกใจปนกับความสงสัย แล้วค่อยๆนั่งลงที่เดิม สังเกตการณ์ต่อไป
พอซีแอลวางหูโทรศัพท์ ก็กลับมานั่งคุยกับซึงรีเหมือนเดิม ซึงรียกแก้วของตัวเองขึ้นเตรียมชนแก้วกับซีแอล ทั้งสองชนแก้วกันแล้วยกขึ้นดื่มโดยที่ซีแอลไม่ทันรู้ว่าตัวเองกำลังโดนวางยาสลบ !!
“ยะ... ยัยรองเท้าเน่า !! เธอจะดื่มมันทำไมเนี่ย!!” ด็อกกี้สบถด่าอย่างอารมณ์เสียให้กับความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของซีแอล อารมณ์ตอนนี้เหมือนกำลังนั่งลุ้นหนังบู๊ หรืออะไรสักอย่าง = =!
ไม่นานนักซีแอลก็เริ่มมีอาการแปลก เธอดูเหมือนมึนๆแล้วยกมือเรียวขึ้นกุมขมับตัวเอง
“เหอะ !! เธอโดนวางยาไง ยัยโง่เอ๊ย !!” แต่ด็อกกี้ก็ยังคงนั่งสังเกตการณ์ต่อไป รอดูว่าซึงรีจะทำอะไรซีแอลต่อไป ?
ซึงรียิ้มมุมปากด้วยความเจ้าเล่ห์ แล้วประคองร่างบางของซีแอลหวังจะพาเดินออกไปจากที่นี่
“ไอ้เลวเอ๊ย !!”ด็อกกี้ลุกขึ้นเดินไปดักหน้าของทั้งสองไว้
“นายจะทำอะไรยัยนี่??” ด็อกกี้ถามซึงรีไปตรงๆ
“เธอเป็นแฟนฉัน นายอย่ามายุ่ง!!” ซึงรีพยุงร่างบางไร้สติของซีแอลเดินไปข้างหน้า แต่ด็อกกี้ไม่ยอมเปิดทางให้
“หึหึหึ ตลกล่ะ !! ยัยนี่มากับฉันแท้ๆ อย่าโมเม ส่งเธอมาให้ฉันเดี๋ยวนี้” ด็อกกี้จ้องหน้าซึงรีอย่างเอาเรื่อง
“นายเป็นใคร?? อย่ามายุ่งเรื่องของชาวบ้าน !!” ซึงรีชี้หน้าด็อกกี้อย่างไม่ยอมแพ้เหมือนกัน
“นายกำลังชี้หน้าใครอยู่?? ไอ้หมีแพนด้า!!” การชี้หน้าถือว่าเป็นการหมิ่นมากๆมนของวัฒนธรรมเกาหลี ด็อกกี้จึงโมโหสุดๆ
ซึงรีวางร่างไร้สติของซีแอลลงที่โซฟาข้างๆ แล้วเปิดศึกกับด็อกกี้ทันที !!
“ย่าห์ๆๆๆๆ!! พวกนายทำอะไรกันหน่ะ ??” แทยังวิ่งมาห้ามทั้งสองไว้แต่ก็ไม่ทันการ ทั้งสองผลัดกันปล่อยหมัดใส่กันไปได้สักหมัดสองหมัดไปแล้ว = =
เพลงที่กำลังเปิดอยู่ดับพรึ่บลงทันที ตอนนี้สายตาของทุกคนในผับกำลังมองพวกเขาอยู่ด้วยความตกใจ หลายคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปบ้าง อัดวีดิโอบ้าง เพราะเขาจำด็อกกี้ได้
“ขอความกรุณางดถ่ายรูป ห้ามอัดวีดิโอ เผยแพร่ในอินเตอร์เน็ตเด็ดขาดนะครับ ไม่งั๊นผมจะระงับการเป็นสมาชิกของที่นี่ทันที”
แทยังพูดเสียงดัง ทำให้ทุกๆคน ต่างก็ทำตามคำพูดของเขา ...เพราะพวกเขารู้ดีว่าการถูกระงับการเป็นสมาชิก เป็นเรื่องน่าอายมากขนาดไหน และเขาก็จะไม่สามารถไปเที่ยวที่ผับอื่นได้ด้วย เพราะผับแถวนี้ เจ้าของผับต่างก็รู้จักและสนิทกันทั้งนั้น
ตอนนี้บรรยากาศภายในผับกลับกลายเป็นเหมือนเดิม จะเหลือก็แต่บรรยากาศแห่งสงครามที่ยังเคลียร์ไม่จบตรงนี้ที่เดียว !!
“ฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร แต่ซีแอลมากับเพื่อนของฉัน นายไปได้แล้ว”แทยังเคลียร์ปัญหาให้ทั้งสองคน ซึงรีหน้าแตกรีบเดินออกไปจากที่นั่นทันทีด้วยความโมโห เหลือก็แต่แทยัง ด็อกกี้ และซีแอลที่นอนไร้สติบนโซฟา
“ยัยนี่โดนมอมยา?” แทยังพูดกับด็อกกี้
“ฉันรู้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ด็อกกี้เดินตรงไปหาซีแอล แต่ถูกแทยังดึงไว้ก่อน
“...?”
“นาย... แน่ใจนะ?? ฉันหมายถึง...”
“ฉันจะไม่ทำอะไรเพื่อนนายแน่นอน เชื่อใจฉันฉันได้” ด็อกกี้ตบไหล่แทยังเบาๆ แล้วอุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขนตัวเอง เดินตรงไปที่รถแล้วมุ่งหน้าไปยังที่พักทันที
.
.
.
.
.
“ไหนว่าฉลาดนักยังไงล่ะ ? ทำไมมาตกม้าตายแบบนี้นะ ยัยต็องเอ๊ย” ด็อกกี้บ่นพึมพำให้ร่างไร้สติของซีแอลที่นอนอยู่ข้างๆเบาะคนขับ ... เขาเหลือบเห็นขาอ่อนภายใต้กระโปรงที่แหวกลึกขึ้นมาแล้วถอนหายใจเบาๆ
“เฮ้อ ! ถ้าไม่ใช่ฉัน เธอคงไม่เหลือแน่ๆ” เขาเอื้อมมือคว้าเสื้อคลุมมาคลุมขาของซีแอลไว้แล้วขับรถไปยังที่หมายต่อไป
คอนโดของด็อกกี้
เขาวางร่างของซีแอลลงบนเตียงหนานุ่มของตัวเอง ตอนนี้ซีแอลไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยสักนิด
“ทั้งๆที่เธอดื่มไปเยอะขนาดนั้น ... จะไม่ตื่นขึ้นมาอ้วกสักหน่อยรึไงกัน?” ด็อกกี้กอดอกมองร่างบางที่นอนแบบหมดสภาพอยู่บนเตียง
“เหอะ ! คอแข็งชะมัด” ด็อกกี้เดินไปยังห้องน้ำแล้วชำระร่างกายจนเสร็จสิ้น แล้วเดินออกมา โดยที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า มีแต่บอกเซอร์กับผ้าขนหนูพันท่อนล่างมาเพียงตัวเดียว จากนั้นก็เดินออกมายังห้องนอนที่ตอนนี้มีแขกคนสำคัญนอนอยู่บนเตียงนอนของเขาอยู่
แต่ทว่า...
“อ้วกกกกกกก !!! อ้วกกกกกก!!!”
ซีแอลกำลังโก่งคออ้วกลงข้างเตียงบนพื้นพรมของด็อกกี้ ทั้งๆที่ยังไม่ลืมตาขึ้นสักนิด เส้นผมสีบลอนด์สวยงาม และเสื้อผ้าแบรนด์ดังของเธอเลอะเทอะไปด้วยของเหลวที่เธอกำลังขับออกมาจากภายใน
“เฮ้ยๆๆ พรมฉัน!!”
กลิ่นเหม็นของของเหลวนั่น ส่งกลิ่นตลบอบอวลไปทั่วห้องที่เปิดฮีตเตอร์เพิ่มความร้อนอยู่ ทำให้ด็อกกี้แทบจะอ้วกตามเธอไปเสียแล้ว
ด็อกกี้รีบลากเธอตรงไปยังห้องน้ำเพื่อที่จะล้างหน้าล้างตาให้เธอ แต่มือซนๆของซีแอลที่กวาดไปทั่วนั่น ดั นไปดึงผ้าขนหนูของด็อกกี้จนหลุดออกเหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเล็กจิ๋ว !!
“ฮะ... เฮ้ยยย ย !!”
ด็อกกี้ทิ้งร่างบางของซีแอลนอนบนพื้นห้องน้ำ แล้วรีบคว้าผ้าขนหนูมาพันไว้เหมือนเดิม
“โว๊ยย!! ยัยตัวปัญหา”
เขาเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างอารมณ์เสีย แล้วโทรเรียกแม่บ้านมาทำความสะอาดให้
“เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วย” ด็อกกี้พูดกับแม่บ้านแล้วเดินเข้าห้องนอนอีกห้องหนึ่งเพื่อพักผ่อนทันที
“ฉันก็นึกว่าเธอคอแข็ง... ที่ไหนได้ ! เหอะ + ซวยจริงๆ”
เช้าวันต่อมา
“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!”
เสียงแหลมกรี๊ดระงมไปทั่วห้องกว้าง ซีแอลที่สวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำไว้ตัวเดียวเท่านั้น “โนบราโนกุงเกงลิง ++”คว้าผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปิดร่างกายเธอทันที แต่สิ่งที่เธอตกใจมากกว่าคือคนที่นอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆเธอต่างหาก !!
“เฮ้ยยยย!!”
เสียงกรี๊ดของซีแอลปลุกร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆในตื่นขึ้นมาพร้อมกับเธอ ด็อกกี้ดูตกใจไม่แพ้ซีแอล
ยัยรองเท้าเน่า มานอนอยู่บนเตียงเดียวกับฉันได้ไงเนี่ย!! ??// ด็อกกี้
ทำไมฉันมาอยู่ที่นี่?? สภาพแบบนี้?? กับไอ้หมอนี่??//ซีแอล
ทั้งสองมองหน้ากัน แล้วก็...
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! / เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!!”
เหตุการณ์เมื่อคืน
เมื่อด็อกกี้สั่งให้แม่บ้านทำความสะอาดให้เสร็จ เธอเลยจับซีแอลอาบน้ำแล้วเอาเสื้อคลุมอาบน้ำให้เธอใส่ไปพลางๆ จากนั้นเธอก็ไม่รู้จะเอาซีแอลไปนอนที่ไหนเธอจึงแบกซีแอลเข้าไปนอนห้องเดียวกับด็อกกี้ !! เพราะคิดว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกัน = = สรุปคือ “ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะแม่บ้าน !!!”
.
.
.
.
ซีแอลลากผ้าห่มผืนหนาพันร่างบางของตัวเองแล้วเดินลงมาจากเตียงด้วยสีหน้าผวาสุดขีด แต่ผ้าห่มที่นี่มีแค่ผืนเดียวทำให้ด็อกกี้ที่ใส่แต่บ็อกเซอร์ตัวเดียวนอนดึงผ้าห่มของตัวเองกลับมาด้วยสีหน้าตกใจไม่แพ้กัน
จนตอนนี้กลายเป็นเปิดศึกชิงผ้าห่มกันต้อนรับตอนเช้า = =
“เอามานะ ++ ไอ้โรคจิต !!”
“ให้เธอ... ฉันก็โป๊อ่ะดิ!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!! เอามาให้ฉัน เดี๋ยวเน้!!!!!!” ซีแอลออกแรงดึงผ้าห่มนั่นด้วยแรงทั้งหมดที่เธอมี เธอแย่งมันมาจากด็อกกี้ได้สำเร็จ แล้วล้มหงายหลังลงบนพื้นอย่างแรง
ปึงงง !!
ยังดีที่เธอถือผ้าห่มหนาอยู่ = = ไม่งั๊น ... “จุดจุดจุดน้อย” คงเสนอหน้ามารับลมข้างนอกเป็นแน่ ?? เพราะตอนนี้ เธอ “โนกุงเกงใน !!”
“เฮ้ย !!” ด็อกกี้รีบลงไปนั่งข้างเตียงอีกข้างทันทีเพื่อบดบังร่างกายเปลือยๆของตัวเอง -///-
“ทะ... เธอ เป็นอะไรรึป่าว”
“เมื่อคืนนายทำอะไรฉัน !!” ซีแอลรีบพันผ้าห่มหนารอบตัวเองทันที แล้วถามด้วยความโมโห
“ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอสักหน่อย !!”
“แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ สภาพนี้ได้ไง ?? !! ไอ้... ไอ้ ไอ้ คนลามก !!แงง ๆๆๆๆ” ซีแอลด่าไปร้องไห้ไป (โฮๆๆๆๆๆ TT^TT ชาตินี้ฉันสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะมอบพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่ฉันรัก แต่ตอนนี้ไอ้บ้านี่ได้พรากมันไปแล้วววว แงงงๆๆๆๆๆ)
“เฮ้ยยย!! เธอจะร้องไห้ทำไมกัน ทำเหมือนว่าเธอไม่เคย... ยะ อย่าบอกนะว่า ??”ด็อกกี้มองหน้าหมวยๆที่ไร้เครื่องสำอางที่ตอนนี้ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“ก็ใช่น่ะสิ !! ฮือออๆๆ นายมันเลวววว ไอ้เลววววววว!! แงงงงๆๆๆๆT^T” ซีแอลล้มลงร้องไห้อย่างหนัก (โฮฮฮๆๆๆ ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้วววว)
“ฉันสาบานว่าเมื่อคืนฉันไม่ได้ข่ม... เอ่ออ ทำอะไรเธอเลยจริงๆนะ !!”
“ฮืออออ!! ไอ้คนโกหก ฉันกับนายอยู่ในสภาพแบบนี้ แล้วนายยังพูดบ้าอะไรของนายยยTT^TT”
“โว๊ยยย!! แม่บ้าน... แม่บ้านแน่ๆ !! ฉันให้แม่บ้านมาจัดการเธอไม่ใช่ฉัน”
“อะไรนะ !! เป็นแม่บ้าน !! ฉันโดนแม่บ้านเปิดซิงงงง?? โฮฮฮฮๆๆๆๆๆๆ”
“ยัยต๊องงง ++ ฉันไม่ได้หมายความว่างั๊น!! ฉันหมายถึง... โอ๊ยยยย” ด็อกกี้ทึ้งหัวตัวเองอย่างแรง ด้วยความอึดอัดที่ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้คนข้างหน้าเข้าใจสักที
“เอาเป็นว่า... ให้ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อนได้มะ ?? คือ... ตอนนี้ มันเอ่ออ ... มันเย็นว่ะ -///- ??”
“มันเย็น ?? โฮฮฮๆๆๆ อะไรเยนนนนนนTT^TT” ซีแอลยังคงร้องไห้ด้วยท่าทางติ๊งต๊องพลางก้มหน้าเอากำปั้นทุบพื้นห้องไปเรื่อยๆ
“ยัยบ้า !! -///- เธอออกไปก่อนได้ป๊ะ เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟัง!”
“ฮืออออ ไม่ปายยยย ฉันไม่ไปไหนทั้งน๊านนนน!! แงงๆๆๆๆ”
“โว๊ยยยย!! ฉันจะบ้าตายยย เอาวะ !! เธอ... หลับตาเดี๋ยวนี้ !!”
ฟิ้วววววววว
ด็อกกี้ผู้มีบอกเซอร์ตัวเดียว = = ตัดสินใจวิ่งผ่านซีแอลที่ร้องไห้โฮอยู่บนพื้น เข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ++
“กรี๊ดดดดดดดด!! ฉะ... ฉันยังไม่ทันหลับตาเลยยย ไอ้คนโรคจิตตตต!!!”
แบบว่า... = =! จะเรียกว่า “เห็นหมดทุกอย่าง” เลยก็ว่าได้ -///-!!
- To Be Continue -
- Talk
เริ่มจะติ๊งต๊อง เหมือนคนแต่ง ?? 555555 เอาเถอะค่ะ !! เอาฮาป๊ายยยอิอิ><เม้นค่ะเม้นนน “ไม่เม้น ไม่อัพ !!”
- To Be Continue -
ความคิดเห็น