คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : KING & QUEEN Story2
KING & QUEEN Story2
Dok2 + CL
แสงแดดอบอุ่นแห่งวันอันแสนวุ่นวาย สาดส่องลงผ่านม่านบางๆ ปลุกร่างสูงแลดูแข็งแรง ที่ตอนนี้หลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ให้ตื่นขึ้น โดยไม่ต้องพึ่งนาฬิกาปลุกใดๆ
เขาเอื้อมมือคว้านาฬิกาข้างเตียงมาดูเวลา…
11.11 น.
ทำไมวันนี้เขาตื่นเร็วกว่าปกตินะ ??
ด้วยความที่คนทำงานกลางคืนอย่างเขาตื่นเวลานี้ถือว่าเช้ามากๆ ปกติจะตื่นซักบ่ายๆ เพราะกว่าเขาจะเดินกลับจากสถานที่จัดคอนเสิร์ตที่เขาขึ้นทัวร์ต่างๆ มายังคอนโดก็ปาเข้าไปค่อนแจ้งแล้ว
การเป็นศิลปินอิสระที่ต้องขึ้นคอนเสิร์ตในผับดังต่างๆทั่วเมืองในเวลาค้างคาวตื่น อย่างเขา... ทำให้เขาได้พบปะกับคนมากมาย ไม่ว่าจะชายหรือหญิง (?) และทุกครั้งหลังจากแสดงคอนเสิร์ตเสร็จ ก็จะมีสาวๆมากหน้าหลายตา เข้ามาหาเขาตลอด และเขาก็จะได้สาวพวกนั้นติดมาที่นี่เป็นประจำแทบทุกวัน...พอตื่นเช้ามาก็แยกทางใครทางมัน ที่คนส่วนใหญ่เค้ามักจะเรียกกันว่า “วันไนท์สแตนด์”
แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน (?) เขารู้สึกเหมือนไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว ที่พาสาวกลับมาที่บ้านไม่ซ้ำหน้าน่ะ... แค่รู้สึกเหมือนว่า “กำลังจะเจอคนที่ใช่” แบบนี้รึป่าว... ก็ไม่รู้สินะ = =!
เอาเถอะ (?)ขอให้อย่าเป็น “ยัยรองเท้าเน่า” เมื่อคืนก็แล้วกัน !!
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ก็รู้สึกเซ็งสุดๆ - - ! ผู้หญิงอะไรหยิ่งจองหองที่สุด เหอะ ! ทำเป็นไม่สนใจเงิน ยัยนั่นก็เป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆนั่นแหละ ที่สนใจแค่หน้าตาหล่อๆกับแบงค์หนาๆในกระเป๋าสตางค์ของเขา !! ยังมีหน้ามาทำเป็นไม่สนใจ แถมยังอวดเก่งปารองเท้าเน่าๆใส่กระจกรถหรูของเขาอีกต่างหาก !! ถ้าเขายังยืนอยู่ที่นั่นนานกว่านั้น มีหวัง (?) ได้ชดใช้ค่าเสียหายเป็น “ร่างกาย” แน่ๆ !! และสาบาน... เจอคราวหน้าเขาจะทำให้ “ยัยรองเท้าเน่า” นั่นจะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ได้ !!
RrrrrrrrRrrrrrr
สมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งวางจำหน่ายได้ไม่เกิน 1 อาทิตย์ของเขา มีเสียงริงโทนเพลงฮิบฮอบดังขึ้น เมื่อมีปลายสายโทรเข้ามา
“ใครโทรมาตอนนี้วะ ?” ปกติเพื่อนเขาจะรู้ว่าเวลานี้ ยังไม่มีใครตื่นหรอก = =!
เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“xxxx-xxxx”
“ฮัลโหล?” แม้เบอร์จะไม่คุ้นแต่เขาก็ตัดสินใจรับสาย
“เฮ้!! ด็อกกี้ (?) โอ้โห ไม่นึกไม่ฝันแฮะว่านายจะตื่นมารับโทรศัพท์ฉัน 55555” เสียงทุ้มจากปลายสายกล่าวทักทายอย่างอารมณ์ดี แต่ทว่า ใครวะ??
“...” ด็อกกี้เงียบฟังดูอย่างลองเชิง ??
“ฉัน แทยัง ไงเพื่อน !! จำฉันไม่ได้ฉันเสียใจนะเว้ย” แทยังหรอ??ด็อกกี้นั่งนึกอยู่พักหนึ่ง (?) อ้อ !! เจ้าของผับ JS ชื่อดังนี่เอง ว่าแต่ ฉันเป็นเพื่อนมันตอนไหนวะ ??
“อาหะ ! มีอะไรเพื่อน ??” เอาวะ!! เล่นตามมันไปก่อน ...เดี๋ยวปล่อยไก่ขึ้นมาแล้วจะหน้าแตก = =!
“พอดีร้านฉันครบรอบ 2 ปี พอดีว่ะ ฉันอยากจะให้นายมาเปิดคอนเสิร์ตสักหน่อย สุดสัปดาห์นี้ ว่าไง?” อ่อ... เรื่องงานนี่เอง แล้วจะโทรมาหาเขาเองทำไมล่ะ ถึงแม้เขาจะเป็นศิลปินอิสระแต่เขาก็มีผู้จัดการเหมือนกันนะ = =!
“นายก็คุยกับผู้จัดการฉันสิวะ โทรมาฉันเพื่อ ?”
“ผู้จัดการนาย ?? อ่อ หมอนั่นมันบอกว่า แล้วแต่อารมณ์นายน่ะ ฉันก็เลยโทรหานายนี่ไง ?”
“โอเคๆ ผับ JS ใช่มั๊ย ?? เจอกัน 4 ทุ่ม สุดสัปดาห์นี้ เตรียมเวทีไว้ให้ดีก็แล้วกัน !”ด็อกกี้ตอบตกลงแล้ววางสายทันที
ปกติเขาจะให้ผู้จัดการติดต่อสถานที่ที่เขาเลือกจะไปเปิดคอนเสิร์ต และจะไม่รับเชิญที่คนอื่นจ้างเขาแบบนี้ “แต่ไม่รู้ทำไมงานนี้เขาถึงตัดสินใจแบบนี้กันนะ?”
ช่างเถอะ !! วันนี้มีเวลาตั้งครึ่งวัน ขอขี้เกียจหน่อยละกัน... เขาอยากไปสูดอากาศที่ตลาดแถวดงแดมุนสักหน่อย แต่จะไปคนเดียวก็กะไรอยู่??
เขากดโทรศัพท์แล้วต่อสายไปหาเพื่อนสนิทของเขาทันที
“แจบอมอา !!” ปาร์คแจบอม ชายหนุ่มผู้เคยเป็นไอดอลที่โด่งดัง แต่ผันตัวมาเป็นศิลปินอิสระตามใจตัวเอง เหมือนกับเขานั่นเอง
“ทำไม?” เสียงสะลึมสะลือดังมาจากปลายสาย ทำให้คนฟังรู้ทันทีว่า เขาโทรไปปลุกมันแน่ๆ
“ไปดงแดมุนกัน”
“ดงแดมุน ?? เหอะ!!นายอยากโดนพวกแฟนคลับทึ้งผมรึไง ??” นั่นสินะ = = ทำไมเขาลืมคิดเรื่องนี้ ?
“อ่าจริงสิ... งั๊นไปซูเปอร์มาร์เก็ตเป็นเพื่อนฉันที” ก็เขาไม่อยากอยู่ห้องเฉยๆนี่นา
“ย่าห์!! คอนโดฉันอยู่ไหน?? คอนโดนายอยู่ไหน?? จะให้ฉันถ่อไปที่นั่นเพื่อเหตุผลขี้ประติ๋วนั่นน่ะหรอ ??” คนปลายสายตะโกนใส่อย่างเหลืออด นั่นก็จริงสินะ!!
“โอเคๆๆๆ เข้าใจแล้วโว๊ยยย”
ด็อกกี้กดวางสายทันที เรื่องแค่นี้ก็ทำให้เพื่อนไม่ได้ เหอะ ไอ้เพื่อนเวร !!
เขาลุกขึ้นไปจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จ แล้วหยิบจอยน์เกมส์รุ่นลิมิเตดอิดิชั่นที่ฝากรุ่นน้องซื้อให้ ขึ้นมาเล่นแก้เบื่อ
จนเวลาผ่านไปนานพอสมควร...
โครกกกกกกก
เสียงแห่งความหิวโหย คำรามออกมาจากท้องว่างๆของด็อกกี้ อย่างเสียไม่ได้ เขาโทรสั่งพิซซ่าจากร้านอาหารที่เขาเป็นลูกค้าประจำมาทานแก้อาหารหิว
.
.
.
.
.
.
ไม่นานเกินรอ พิซซ่าร้อนๆกลิ่นหอมยั่วน้ำลายจากถาดกระดาษก็มาส่งยังคอนโดด็อกกี้ผู้หิวโหย = = เขาลุกเดินไปหยิบเบียร์ที่แช่ไว้ในตู้เย็นออกมาดื่มคลอกับพิซซ่าอร่อยๆนั่นแล้วก็กดถ่ายรูปอาหารทั้งหลายอัพลงอินสตาแกรมทันที !!
แม้ภายนอกเขาดูเหมือนสูงส่งเกินกว่าจะเอื้อมถึง...
แต่ที่จริงเขาก็เหมือนคนอื่นๆทั่วไปนั่นแหละ
อีกด้านหนึ่งในกรุงโซล
หญิงสาวผมบลอนด์ ที่วันนี้สวมเสื้อรัดรูปกางเกงขาสั้นชิวๆ ในวันธรรมดา นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ ภายในสตูดิโอทำงานของเธอในตึกที่มีเพียงศิลปินหรือผู้ที่ทำงานในนั้นสามารถเข้าไปได้เท่านั้น
เธอยกขาเรียวทั้งสองข้างพาดไว้บนโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้า พลางยกแก้วกาแฟลาเต้ที่เธอเพิ่งใช้คนแถวนั้นไปซื้อให้เมื่อกี้ขึ้นจิบ แล้วจับเมาส์คลิกวางเมโลดี้นั่นนี่ไปเรื่อย
เธอมาที่ตึกนี่ทุกวันจนมันจะกลายเป็นบ้านหลังที่สองของเธอแล้วก็ว่าได้…
“ตึกวายจี”
เธอได้พบกับใครหลายๆคน ทั้งเพื่อน พี่น้อง ถึงแม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก็เถอะ ที่นี่ไม่ใช่แค่บริษัท แต่มันคือ “ครอบครัว” ในสถานที่แห่งนี้ เธอมีหน้าที่เป็นโปรดิวเซอร์แต่งเพลงให้กับศิลปินในบริษัท เพลงที่เธอเป็นโปรดิวเซอร์นั้น ส่วนใหญ่จะดังเป็นพลุแตกทั้งนั้น กวาดอันดับ 1 ในชาร์ตต่างๆได้เสมอ... ก็งี๊แหละ “คนมันเจ๋ง” = =!
ในเวลากลางวันเธอเป็นโปรดิวซ์เซอร์ให้วายจี เวลากลางคืนเธอเป็นดีเจที่ผับ JS ... เธอยอมทำสิ่งที่เหนื่อยพวกนี้ได้ “เพราะนี่คือความฝันและสิ่งที่เธอรัก”
RrrrrrrrrRrrrrrrr
“แทยัง”
“ฮัลโหล” เธอกดรับสายเมื่อเธอมองเห็นชื่อที่ปรากฏ ว่าใครคือปลายที่โทรมา
“ซีแอล เธอจำได้ใช่มั๊ยว่าร้านเรามีปาร์ตี้สุดสัปดาห์นี้ ??” เสียงทุ้มจากปลายสายรีบถามกลับมาเมื่อรู้ว่ามีคนรับสายแล้ว
“อืม ฉลองครบรอบสองปี” แต่แลดูเธอไม่ค่อยจะแฮปปี้สักเท่าไหร่ (นายจะให้ฉันไปเป็นดีเจให้ ใช่มั๊ยล่ะ? รู้หรอกน่า) ซีแอลคิดในใจ
“เธอจะมาใช่มั๊ย ?”
“นายจะให้ฉันไปเป็นดีเจที่งานว่างั๊น”
“เฮ้ย !! ป่าวว เรื่องนี้ฉันจัดการแล้วล่ะ เธอก็มาเป็นแขกเฉยๆ”
“นายยังไม่รู้อะไรใช่มั๊ย ?? รถฉันนอนแช่อยู่ที่อู่นู่นย่ะ !!”
ซีแอลพูดอย่างเดือดดาลเมื่อต้องส่งลูกสาวคู่ใจคันสีแดงเพลิง ที่โดนไอ้งี่เง่าเมื่อคืนชนกระแทกจนไฟหน้ายุบจนต้องส่งเข้าอู่ซ่อมรถ !! และก็ใช่ว่าจะซ่อมเร็วซะด้วยสิ (?) อย่างน้อยต้องรอประมาณ 3 เดือน!! เพราะว่าอะไหล่รถแต่ละชิ้นต้องนำเข้าจากต่างประเทศ !! (เหอะ!! อย่าให้เจอไอ้บ้านนั่นอีกทีนะ คราวหน้าฉันจะไม่ขว้างแค่รองเท้าแล้วล่ะ คอยดู!!)
“ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันไปรับเธอเอง” แทยังพูดด้วยน้ำเสียงเริงร่า
“ก็ได้ๆๆ สุดสัปดาห์นี้ใช่มั๊ย?” ซีแอลเบื่อคนคะยั้นคะยอเป็นที่สุด เลยตอบตกลงไปแบบส่งๆ แต่จะไปหรือไม่ไปก็แล้วแต่อารมณ์และทรงผม !!
“โอเค!! แล้วเจอกัน”
ซีแอลกดวางหูโทรศัพท์ทันทีเมื่อปลายสายพูดจบธุระ จากนั้นเธอจึงทำงานของเธอต่ออย่างขยันขันแข็ง เป็นปกติที่เธอจะอารมณ์ขึ้นๆลงอยู่แล้ว ก็คนมันอินดี้= =!
วันสุดสัปดาห์
ซีแอลบรรจงเลือกเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปงานปาร์ตี้ที่กำลังจะมาถึงในไม่กี่ชั่วโมงนี้... ตอนแรกก็ว่าจะไม่ไปอ่ะนะ (?) แต่นอนอยู่คอนโดคนเดียวจนเบื่อไปหมดละ!! ออกไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย เผื่อจะได้ควงผู้ชายกลับมาที่นี่บ้าง อิอิ :D
ล้อเล่น !! ถึงภาพลักษณ์ภายนอกเธอจะดูเหมือนไม่เกี่ยง ใครต่อใครก็ได้ ...แต่ที่จริงแล้วเธอกลับตรงข้างกับภาพลักษณ์ภายนอกอย่างสิ้นเชิงเกินกว่าใครจะคาดเดาเลยล่ะ
“ว่าแต่... นี่มันก็ 3 ทุ่มครึ่งแล้วนะ ทำไมอีตาบ้าแทยัง ยังไม่มารับฉันซักที??”
ซีแอลกดโทรศัพท์โทรไปหาคนที่รับปากว่าจะมารับเธอ แต่ก็ไม่มีใครรับสายสักที
“อะไรของนายเนี่ย?ฮึ่ย!!” ยิ่งรอนานๆ เธอก็ยิ่งกดนิ้วเรียวจิกบนหน้าจอโทรศัพท์จนแทบแตก ด้วยความโมโห = = (ก็ได้ นายจะเอาแบบนี้ใช่มั๊ย!! ถ้านายรับสายฉันเมื่อไหร่นายตายแน่ ไอ้เตี้ยเอ๊ยย!!)
ติ๊ดด!!
(นั่นไง... หมอนั่นรับแล้ว !! นายได้หูแตกแน่ๆ ชิ !!)
“ฮะ... ฮัลล”
“นายอยู่ที่ไหนหน่ะ ไอ้เตี้ย !! ไหนบอกว่าจะมารับฉันไง !!! ฉันรอ รอ รอ รอ !! จนเมคอัพเย้มหมดแล้วนะยะ !! ถ้านายไม่โผล่หัวมาตอนนี้... ฉันจะเอาส้นสูงไปปาหัวเปียกๆของนายแน่ๆ !!”
“ซีแอลอา !! พอดีฉันยุ่งมากเลย ขอโทษจริงนะๆๆ ฉันจะให้คนอื่นไปรับเธอก็แล้วกัน ... ไม่เกิน 10 นาทีTT^TT อย่าเอาส้นสูงมาปาหัวฉันเลยนะเบเบ้ !! ฉันขอโทษษษษ><!”
“อะไรนะ !! นายจะให้ใครก็ไม่รู้มารับฉันเนี่ยนะยะ !! อยากตายรึไงหะ ??”
“โธ่ๆๆ T^T ฉันไม่ว่างจริงๆ ... คนนี้ไว้ใจด้ายยยยย ย ... จริงๆนะซีแอลอา T^T”
“ฮึ่ย!! ถ้าอีก 10 นาทีไม่มาฉันจะฆ่านาย ไอ้คนไม่มีที่เสริมส้น ><ชิ !!”
“โฮฮฮๆๆๆ TT^TT เธอจะเอาปมด้อยฉันมาด่าทำไมกัน”
“ฉันไม่สน !!”
ติ้ดดด!!
ซีแอลกดวางสายทันทีที่ข่มขู่ ?? เอ่ออ .... คุยกับแทยังจบ(ถ้าฉันไปถึงงานเมื่อไหร่ นายไม่ได้ตายดีแน่ นายแทยัง !!)
.
.
.
.
หลังจากวางหูโทรศัพท์จากแม่มดเลือดร้อนอย่างซีแอลลงแทยังก็รีบกดโทรศัพท์หาคนคนหนึ่งอีกทันที เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาและ เพื่อไม่ให้สูญเสียเส้นผมของตัวเอง เพราะการที่จะต้องโดนซีแอลจิกมัน เมื่อเธอมาถึงที่นี่เพราะความโมโหมากไปกว่านี้ (?)
“นายแวะไปรับคนให้ฉันทีสิ ที่คอนโด.....”
“โอเคๆ ฝากด้วยนะ ฉันยุ่งมากจริงๆ ขอโทษนะ” เขากดวางสายแล้ววิ่งเข้าไปภายในผับ เพื่อจัดเตรียมงานปาร์ตี้ที่จะถึงในคืนนี้ทันที
.
.
.
.
10 นาทีผ่านมา
บรึ๊นนนน น
เมอร์ซิเดสเบนซ์สีขาวแล่นมาจอดที่หน้าคอนโดของซีแอลจากนั้นร่างสูงที่เป็นเจ้าของรถก็เปิดประตูออกมาหาเธอ!!
แต่ทว่า...
“ยัยรองเท้าเน่า !! / นายขี้เก๊ก !!”
100 %
- To Be Continue –
- Talk
เฮ้ย !! เฮียเบ้เป็นพ่อสื่อโดยบังเอิญสินะ 555555 เอาล่ะค่ะ><! ไรต์มาต่อให้แล้วว หวังว่ารีดเดอร์ทุกคนจะชอบกันนะคะ :D จะอัพสลับกับ “Golden Star [Double B]”นะคะ เพราะฉะนั้นแวะไปอ่านสลับกันก็ได้ค่ะ >.,< แหะๆๆ แอบขายของ >.<
1 เมนต์= 1 กำลังใจ “ขอบคุณที่ติดตามนะคะ”
ความคิดเห็น