++วุ่นรักป่วนใจ ยัยแวมไพร์เจ้าเสน่ห์++

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

"แวมไพร์!!!"
(- -) (_ _) (- -) หงึกๆ 
"พ่ออย่าล้อเล่นอย่างนี้นะ มันไม่ตลกนะคะ"
"รินะ พ่อเค้าพูดความจริง"
"พี่เซก็เป็นไปกับพ่อด้วยหรอ ไม่เชื่อ ยังไงก็ไม่เชื่อเด็ดขาดเลย"
จะให้เชื่อได้ยังไง!! ครอบครัวของฉันเพิ่งบอกกับฉันว่า ฉันเป็นแวมไพร์!! TT^TT 
"เราเป็นพวกเผ่าพันธุ์แวมไพร์ ที่ต้องดื่มเลือดเป็นอาหาร" พ่อของฉันพูดเสริม
"นั่นไง! หนูไม่เคยดื่มเลือดซะหน่อย!!"
"ใครว่าไม่เคย"
"หมายความว่าไง พี่"
"ก็ที่อยู่ในกล่องน้ำผลไม้นั่นแหละเลือด"
O-O!! โอ้ ไม่นะ งั้นที่ฉันเข้าใจว่าเป็นน้ำผลไม้มาตลอดก็เลือดอ่ะดิ >w< ไม่เชื่อๆๆๆ
"เลือดทำไมมันหวานล่ะ!!"
"ก็เราเป็นแวมไพร์ เลือดก็ต้องหวานสำหรับเราอยู่แล้ว"
"O_O"
"หรือจะให้พี่เปิดกล่องให้ดู"
"ไม่เอา TT^TT " สาวน้อยน่ารักอย่างฉันเนี่ยนะเป็นผีดิบดูดเลือด!! 
"นี่เป็นเหตุผลที่ครอบครัวของเราต้องทำกิจการโรงพยาบาลยังไงล่ะ"
เพื่อให้ได้เลือดมางั้นสิ โฮ! ไม่นะ 
"แวมไพร์มันเป็นอมตะไม่ใช่หรอคะ แต่ทำไมบรรพบุรุษเราถึงตายได้อ่ะ"
"เดี๋ยวนี่เผ่าพันธุ์ของเราไม่ได้เป็นอมตะแล้วไงล่ะ ไม่กลัวแสงแต่ตากแดดนานไม่ค่อยได้"
ฉันถึงไม่ถูกกับวิชาพละใช่มั้ยเนี่ย
"พ่อเลือกที่จะบอกกับหนูตอนที่โตแล้ว เพราะคิดว่าจะคุยกันเข้าใจง่ายกว่าน่ะ"
TT^TT ไม่ต่างกันหรอกค่ะ!! จะตอนนี้ตอนไหน
"ทำใจยอมรับมันซะยัยตัวแสบ"พี่ชายฉันพูด"อย่างน้อยที่ผ่านมาเราก็ไม่ได้ต่างกับคนอื่นเท่าไหร่"
ไม่ต่างเลยค่ะ 'มนุษย์' กับ 'ผีดิบดูดเลือด' ไม่ได้ต่างกันเล้ยยยย
ฉัน ทาคามูระ รินะ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก (ถ้าคุณอยากรู้จักกับแวมไพร์นะ)
ใครจะไปคิดละคะว่า คนที่ใช้ชีวิตมาอย่างปกติเหมือนคนทั่วไปจะมารู้ความจริงที่แสนจะเจ็บปวด
คนน่ารักอย่างฉันเนี่ยนะเป็น แวมไพร์!!!! ถ้าคนอื่นรู้จะอยู่ได้มั้ยเนี่ย T^T
"อ้อ ใช่ พ่อมีเรื่องอีกอย่างจะบอก"
"คะ?" T^T นอกจากเรื่องผีดิบนั่นยังมีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกมั้ยคะพ่อออ~
"เพื่อเป็นการรักษาเผ่าพันธุ์ของเราต่อไป หนูต้องแต่งงานกับคนที่เป็นแวมไพร์เหมือนกับเรา"
"OoO!!"
"ซึ่งเรื่องนั้น หนูก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว"
"พ่อ!!! แต่ว่า..หนู.."
"ลูกคิดว่ามนุษย์ธรรมดาจะรับเรื่องพวกเราได้หรอ"
"........"
"ทางที่ดี ลูกต้องเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น"