คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8
" นั่เร็ว เราสั่เผื่อไปบ้าแล้ว อยาินอันไหนสั่เพิ่มเลยนะ " ปราพูับพวผม
แ่ไอ้น้าๆเนี้ย ทำไม้อทำหน้าาบึ้ึใส่้วย
อาหารเริ่มมาเสิร์ฟ พวผม็ลมือัาร้วยวามหิวโหย แ่พอเยหน้ามาวามหิวผม็หายเอภาพบาาบาใอีแล้วสินะ ิถูไหมเนี่ยะามมา้วย ผมเห็นปราเอาใใส่ธามอย่าี ไ้แ่เม้มปาแน่นทำอะไรไม่ไ้
"มึโอเไหม" มิ์เห็นผมท่าไม่ี ระิบถาม
" อะ อื้อ " ผมพยัหน้าอบ
" อีสัพัเราลับันไหม " มันถามผมอีรั้
" ะีหรอวะ เราพึ่มา น่าเลียนะมึ " ผมถามว่าผมเรใ
" มึูแลใัวเอบ้าเถอะเห็นภาพนานี้ยัินอร่อยอีหรอ " มิ์ว่า
" อืมเอาั้น็ไ้ " ยอมำนนรับ
พวผมเริ่มินสัพัใหู้ไม่น่าเีย ็อัวออมา เราลว่าะลับบ้านัน แ่ผมยัไม่อยาลับเลยอเินเล่น่ออีหน่อย
" นี่ " แรสะิา้าหลั
" ฮะ อ่าว ไนท์ " หันไปมอ็เอนที่เยนนล่ม
" ำเราไ้้วย " ไนท์ส่ยิ้มสุภาพให้
" ไ้ิ่ แล้วนี้มาทำไร " ผมถามเพราะเห็นไนท์มานเียว แ่าาที่เอันอนแรเลย ูสุภาพึ้นนิหน่อยนะ
" เราอยาูหนันะ "
" อ่าว ละมาูับใรอะ " ผมถามามวามเสือรับ
" น่าะนเียว เพื่อนเราไม่ว่าเลย " ไนท์แล้วทำหน้าหอย
" อื้มมม ใหู้เป็นเพื่อนไหม เราว่าพอี " พูอาสา เห็นหน้าแล้วสสารรับ เหมือนลูหมาเลย
" ไม่รบวนใ่ไหม " ไนท์ถามผมทำหน้าเรใ
" ไม่รบวน ไปเถอะ " ผมพูแล้วเิินนำไป
หลันัวเล็เิินไป ไนท์ยิ้มพึพอใ โีริที่เพื่อนเาลาออมา
เหุาร์่อนหน้านั้น
" ไนท์พวเราะูหนัเรื่ออะไรีวะ " เพื่อนไนท์ถามว่าะลามันออมาไ้
" ะูอะไร็ูเถอะ " อบแบบอไปที พลามอรอบๆอย่าเบื่อหน่าย
เอ้ะ ทำไมนัวเล็อเาถึอยู่นเียว ไนท์บัเอิเห็นอันเินผ่านไป
" เออ พวมึูไป่อนนะ มีธุระวะ " พูเสร็นใส่แว่นะรีบเินไปทาที่อันอยู่
" อะไรอมันวะ ยิ้มีใอะไรนานั้น " รีมถาม
" ูะรู้ับมึไหมเนี้ย ่ามัน เราไปันเถอะ " เวย์อบ
ปัุบัน
" ไนท์อยาูเรื่อไหน " ผมหันไปถาม
" แล้วแ่อันเลย "
" อ่าวไม่มีเรื่อที่อยาูหรอ " เห็นบอว่ามาูหนันึว่ามีในใไว้แล้ว
" ใ่ เราไ้หม " ไนท์อบ มอนัวเล็ที่ื่นเ้นับารเลือหนัให้เ้า
" อ่าวอัน หนีมาูหนันี้เอ นึว่ารีบไปไหน "
ผมหันมอามเสียเรีย เห็นมะปราเินับมือมาับธาม
" โทษที พอีเราเอเพื่อนนะเลยออมา " ผมอบปราพยายามไม่โฟัสไปที่มือที่ับันอทัู้่
" เหรอ " ธามอบผมเสียนิ่ แล้วยั้อเม็ไปที่ไนท์ สอนนี้เยมีเรื่อันมา่อนหรอ
" เราไปเถอะอัน " ไนท์พูแล้วโอบไหล่ผมเินออมา ผมารระทำอไนท์มา
หน้าโรหนั
" โทษนะอัน " ไนท์พูแล้วรีบปล่อยมือาไหล่
" ไม่เป็นไร แ่รั้หน้าอย่าทำนะ เราใ " นัวเล็อบทำหน้าบึ้ใส่
" โอเ ไว้รั้หน้าไนท์ะอนะ " ไม่พูเปล่า ไนท์ยัย่อัวให้ระับเียวันพร้อม้อานัวเล็
พาร์ทธาม
ผมไ้แ่มออัน ที่โนโอบไหล่เินาไป ในใเ็มไป้วยวามหุหิ ที่รีบออมาาร้านเพราะรีบมาหาไอ้เนิร์ นี่เอ
"ธาม เราอยาูหนัเหมือนัน " มะปราอ้อนนัวสู
" ไว้วันหน้านะปรา เราอยาับแล้ว " ธามพูพร้อมเินออมา
หลัาส่ปราเสร็วามหุหิยัอยู่ รู้ัวอีที็อยู่หน้าบ้านอันแล้ว
ปานนี้แล้วทำไมนัวเล็อเายัไม่ลับมาอี
ื้ๆๆ ธามโทรหาัวเล็สัพั ็ไ้ยินเสียโทรศัพท์ัใล้ๆึหันไปมอ เห็นัวเล็ลมาามอไ์อไอ้เนิร์ อยู่ันยันปานนี้เลยหรอ ิแล้วพุ่ัวไปึแนอัน
" อ้ะ อ่าวธาม มาทำไรหน้าบ้านเรา " อันถามสีหน้าัน
" ูโทรไปแล้วไม่รับ เลยมาหานะ " อ้าไปอย่านั้นทั้ที่ริแล้วเารออันมานานมา
" แล้วทำไมมึลับมาับมัน " ธามมันไปหุหิอะไรมา
" เ้าื่อไนท์ ไม่ใ่มันเรียให้ีๆหน่อย" นี้อันุเาเพราะไอ้นี่หรอ
" เออนั้นแหละ ทำไมพึ่ลับมา พร้อมมัน้วย "
" เฮ้ออ มันึแล้วไนท์เลยอาสามาส่นะ " อันอบอย่านใ เ้าอยาเ้าบ้านแล้ว่วนอนมา
" แล้วทำไมไม่บอู ูะไ้ไปรับ " ธามยัไม่ปล่อยมือาแนอัน
" มึอยู่ับปราไม่ใ่หรอ " อันถามลับเสียนิ่
"......." ธาม
" อบุที่มาส่นะไนท์ ับรถลับีๆละ เราเ้าบ้าน่อน " เมื่อเห็นธามเียบไป อันึเปลี่ยนเรื่อหันไปลาเพื่อนใหม่อเ้า
"รับ ไป่อนนะ ฝันีรับ " ว่าพร้อมเอามือวาบนหัวนัวเล็
" อืมม บาย " อันอบและปัมืออออย่านึรำาน
" ธามะลับอนไหน ูะเ้าบ้านแล้ว " อันหันไปถามนัวสูที่ยืนนิ่ไ้สัพัแล้ว
" ูไม่อบ " ธามพูเสียแ็
" อะไร "
" ูไม่อบที่มึอยู่ับมัน " พูบ็เินาไป
ความคิดเห็น