นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
130
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
130
หมวด : ความรู้แอดมิชชัน / gat-pat
อัปเดตล่าสุด : 26 พ.ย. 59 / 14:50 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
อักษรารำพัน
ป๋าหมาก
หมากสีสุก
Victoria's secret
หทัยชนก
Lady 'n pink
การันตีผลงานสุดยอดนามปากกาของ Jackie Pongsritat
รูปดอกกุหลาบ.com
ก่อนเดือนดับ..ลับล่วง..จากห้วงฟ้า
ก่อนทิวา..เฉิดฉัน..สู่วันใหม่
ก่อนเราสอง..ต้องพราก..จากกันไป
จงสุขใน..อ้อมกอด..เถิดยอดรัก
๏ จงเริงรื่น..ชื่นฉ่ำ..กับค่ำนี้
ห้วงราตรี..ที่ตรึง..ซึ้งสลัก
ทิ้งความเศร้า..เหงาใจ..ไว้สักพัก
เจ้าจงหัก..ใจห้าม..ความช้ำตรม
๏ อ้อมแขนพี่..มีไว้..ให้ไออุ่น
จงนอนหนุน..อุ่นไอ..แม้ใจขม
สายลมร่ำ..น้ำค้าง..พราวพร่างพรม
ปลอบระทม..ขมขื่น..ก่อนคืนลา
๏ หยุดสะอื้น..กลืนกล้ำ..ความช้ำหมอง
เมื่อรักของ..สองใจ..ที่ใฝ่หา
เฝ้าผูกพัน..มั่นซึ้ง..ตรึงวิญญา
กลับต้องมา..ลาร้าง..ถึงทางตัน
๏ เพราะกำแพง..ประเพณี..ที่คลุมคลอบ
มาขึงขอบ..จารีต..ขึ้นขีดคั่น
แม้ตระหนัก..รักแท้..แน่นิรันดร์
ก็มีอัน..ฝันร้าว..เข้ารันโรม
๏ นิทราเถิด..เปิดใจ..ให้กับช้ำ
ความระกำ..กล้ำกลืน..เถิดชื่นโฉม
นอนหลับไป..ในอ้อมรัก..จักประโลม
จวบแสงโสม..โลมหล้า..จักล้าแรง
๏ เสียงขลุ่ยผิว..พลิ้วพราย..จากท้ายทุ่ง
ดังผ่านคุ้ง..โค้งน้ำ..ข้ามโขดแก่ง
เหมือนสัญญาณ..ขานว่า..เมื่อฟ้าแดง
เวลาแห่ง..เราสอง..ต้องจากกัน
๏ ก่อนเดือนดับ..ลับล่วง..จากห้วงฟ้า
จงหลับตา..แล้วล่วง..สู่ห้วงฝัน
จวบนภางค์..สว่างใส..ไร้แสงจันทร์
เราต้องพราก..จากกัน..ทิ้งฝ้นจร
๏ จงรู้ไว้..ใจพี่..นี้คงมั่น
จะผูกพัน..มั่นอยู่..มิรู้ถอน
จวบสิ้นภพ..จบกัลป์..พุทธันดร
ไม่คลายคลอน..รอนรา..มั่นตราตรึง
๏ จำให้มั่น..วันนี้..นะที่รัก
จงประจักษ์..รักพี่..มีเพียงหนึ่ง
มิเห็นเจ้า..เช้าค่ำ..พี่รำพึง
จะคำนึง..ถึงเธอ..เสมอกาล...ฯ
@@@@@@@@@@@
รูปดอกกุหลาบ.com
๏ ครั้งยังเด็ก..เล็กนัก..ฉันมักนั่ง
เฝ้าคอยฟัง..วิทยุ..อยู่กับบ้าน
เมื่อบรรเลง..เพลงฉัน..นั้นโปรดปราน
จะขับขาน..ครวญคลอ..อย่างพอใจ
๏ อยู่ในห้วง..ช่วงกาล..อันซ่านสุข
ได้คลายทุกข์..ซุกข่ม..อารมณ์ไหว
เหมือนเพื่อนเก่า..เราพราก..จากกันไกล
อยู่ที่ใด ไหนกัน ฉันตราตรึง
๏ เสียงคำสร้อย..พลอยให้..หัวใจชื่น
เริงระรื่น..ชื่นฉ่ำ..ดื่มด่ำถึง
ทุกทุกคำ ย้ำให้ ใจคนึง
และซาบซึ้ง เมื่อเพลง บรรเลงนำ
๏ เมื่อถึงตอน..ย้อนกล่าว..เรื่องร้าวฉาน
เมื่อเขาราน..รักเธอ..จนเพ้อพร่ำ
ฉันร้องไห้..ไปตาม..ทุกยามฮัม
ใจระกำ..ช้ำฝัน..ของวันวาน
๏ ได้ดื่มด่ำ..คำนึง..ถึงความหลัง
มองไปยัง..ครั้งวัน..ที่ผันผ่าน
วันแสนดี..ที่ลับ..ไปกับกาล
จึงร้าวราน..เศร้าศัลย์..ในวันนี้
๏ บทเพลงรัก..ถักฝัน..ฉันขานขับ
ยังซึมซับ..กับกาล..ไม่ผ่านหนี
ท่วงทำนอง..ของมนต์..แห่งดนตรี
กี่วันปี..ที่ผ่าน..ยังซ่านทรวง...ฯ
https://www.youtube.com/watch?v=RGqNoQL6L0Y
"Yesterday Once More"
When I was young
I'd listen to the radio
Waiting for my favorite song, When they played I'd sing along
It made me smile.
Those were such happy times
And not so long ago
How I wondered where they'd gone
But they're back again
Just like a long lost friend
All the songs I loved so well.
Every Sha-la-la-la
Every Wo-o-wo-o
Still shines
Every shing-a-ling-a-ling
That they're starting to sing
So fine.
When they get to the part
Where he's breaking her heart
It can really make me cry
Just like before
It's yesterday once more.
Looking back on how it was
In years gone by
And the good times that I had
Makes today seem rather sad
So much has changed.
It was songs of love that
I would sing to then
And I'd memorize each word
Those old melodies
Still sound so good to me
As they melt the years away.
Every Sha-la-la-la
Every Wo-o-wo-o
Still shines
Every shing-a-ling-a-ling
That they're startin'g to sing
So fine.
All my best memories
Come back clearly to me
Some can even make me cry.
Just like before
It's yesterday once more.
@@@@@@@@@@
๐ เมือง"ตองจี"แว่นแคว้น....รัฐฉาน
ลือเลื่องมานมนาน.............ไม่น้อย
ดินแดนแห่งอาหาร............อร่อย
น่องไก่รมควันอ้อย.............เลิศล้ำเหลือหลาย..ฯ
@@@@@@@@@@@
รูปภาพจาก pixtastock.com
๐ Man-made wall stand…..So high
Rising up the sky…………It stood
It may hard to try……...….To cross
Put all effort we could…....At least we’ve tried.
๐ กำแพงตระหง่านล้ำ...........สูงจริง
ยอดลิ่วปานจะอิง..................แอบฟ้า
ถึงยากอย่าประวิง.................ปีนป่าย ดูนา
อาจเหนื่อยแรงโรยล้า............อย่างน้อยได้ลอง....ฯ
@@@@@@@@@@@@
BlogGang.com
๏ มองดูแหวน..แทนใจ..พี่ให้น้อง
เพื่อจับจอง..ห้องใจ..จนไหวหวาม
เมื่อแรกได้..ให้สุข..ในทุกยาม
แทนถ้อยความ..แห่งรัก..และภักดี
๏ แหวนหยกเขียว..เกี่ยวใจ..ยามไกลห่าง
บอกให้นาง..วางใจ..มั่นในพี่
จะจัดแจง..แต่งน้อง..ในสองปี
จนวันนี้..พี่ไย..ยังไม่มา
๏ ไปทำงาน..นานปี..พี่ไม่กลับ
นางนั่งนับ..วันคอย..ละห้อยหา
รักษาร่าง..นางนี้..คอยพี่ยา
จนตี.นกา..มาเยือน..เกลื่อนหน้าไป
๏ อี“บัวผัน“..วันนี้..มีลูกสอง
นัง“บัวตอง“..น้อง“หมู“..ลูกผู้ใหญ่
ครู“เพ็ญศรี“..พี่“วรรณ“..อี“ขวัญใจ“
วันนี่ไซร้..ได้ผัว..ถ้วนทั่วกัน
๏ นางต้องเพลิน..เดินสาย..งานหลายแห่ง
ช่วยงานแต่ง..ใส่ซอง..ซื้อของขวัญ
ของชำร่วย..สวยสะ..สาระพัน
วันนี้นั้น..มันกอง..เต็มห้องนาง
๏ เพราะแหวนน้อย..วงนี้..ของพี่นั้น
มันกีดกัน..เหล่าชาย..ให้หายห่าง
ต่างหลบลี้..หนีหน้า..จนซาจาง
คงต้องค้าง..กลางลาน..บ้านคานทอง
๏ นางละห้อย..คอยพี่..หลายปีผ่าน
เคยสคราญ..ปานแย้ม..กลับแกมหมอง
เนื้อหนังย่น..จนยาน..คนคร้านมอง
เพราะแหวนจอง..ของอ้าย..ทำร้ายเอา
๏ ได้แต่ฝัน..วันหวาน..บนคานนี้
ได้แต่งพี่..นี้นั้น..คงวันเผา
รอฟังข่าว..เช้าเย็น..ไม่เห็นเงา
จนใครเขา..เย้า-หยัน..ฝันมลาย
๏ เด็กเคยเพรียก..เรียก"พี่"..วันนี้"ป้า"
รอพี่ยา..มาขอ..ก็รอหาย
ผ่านอีกปี..ที่เห็น..คงเป็น"ยาย"
ตกเป็นม่าย..ขันหมาก..บนซากคาน
๏ จึงฝากกลอน..วอนว่า..ส่งหาพี่
แหวนสักขี..ที่ให้..ก่อนไกลบ้าน
วันนี้ถูก..ผูกห้อย..ร้อยประจาน
บนคอหมา..หน้าลาน..วัดบ้านเรา.๚ะ๛
@@@@@@@@@@@
ต่อกลอนเก้า "ดาวหาง" กับ ปางสีฝุ่น
๐ คราวตะวัน..พลันยอแสง..สีแดงคล้อย
ที่ทะยอย..ถดถอยเคลื่อน..ลับเถื่อนผา
จะถึงกา-..ละกำหนด..กฏเวลา
จับผองเจ้า..ดาริกา..มาโคจร
๐ จันทร์ราตรี..ลอยรี่เรื่อ..เหนือทิวไม้
เริ่มสาดส่อง..แสงสวยใส..ให้สลอน
โน่นหิ่งห้อย..คอยน้ำค้าง..ข้างคบคอน
หมู่แมลง..แปลงปีกอ่อน..ออกฟ้อนรำ
๐ สู่คืนคาบ..สาบผสม..สายลมพร่าง
ข้าฯก้าวย่าง..หว่างทำนบ..กระทบน้ำ
กระเพื่อมพลิ้ว..เป็นริ้วพราว..ราวระบำ
ในเนื่อมนำ..แนวระนาบ..ทาบสายตา
๐ ข้าฯเหยียบยืน..อย่างเย็นเยียบ..และเงียบกริบ
มองแสงดาว..ราวกระซิบ..กระซาบฟ้า
พลันพบเห็น..เด่นดาวหาง..พรางนภา
ก็ลื่นไหล..ใจจินตา..จับอารมณ์..
๐ ว่า..ดาวเอ๋ย..เอ๊ย.ดาวหาง..เส้นทางไหน
มาพานพบ..เพียงผ่านไป..ในเหมาะสม
เพื่อทวงถาม..ถึงความหมาย..ท้ายสายลม
ฤา ตกหล่ม..ในหลุมล้อม..แห่งอ้อมเดือน
๐ ด้วยท่าทาง..เจ้าย่างย้าย..คล้ายวิโยค
กำสรวลโศก..แลเศร้าศัลย์..นั่นเสมือน
ดั่งรอยรด..ทุกหยดหยาด..น้ำตาเยือน
บนรอยตรม..แสนขมเฝื่อน..ของเดือนดาว
๐ โอ้..ดาวหาง..วางท่วงท่า..ฟ้าฉะนี้
ฤา หวาดไหว..นัยวิถี..ที่เหน็บหนาว
จึงเวียนว่าย..ไว้ปรากฏ..จรดฟ้าพราว
เจ้าซ่อนซุก..ทุกเรื่องราว..ณ ดาวใด
๐ หากยังคง..ธำรงมั่น..ในสัญญา
เจ้าได้มอบ..ต่อขอบฟ้า..คราสวยใส
จะเยี่ยมย้อน..กลับมาเยือน..หลังเลือนไกล
แม้ห้วงกาล..จะผ่านไป..ใคร่กลับมา
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ Usanee Junyasri ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Usanee Junyasri
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น