มณีเวทย์เสน่หา ตอน น้ำตาจันทรา

ลำดับตอนที่ #1 : 1. ท่ามกลางหิมะ

"เสียงอะไร เหมือนเสียงหายใจมนุษย์" เจ้าชาย นิวไอเคน ผู้ซึ่งไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยการเป็นจ้าชายนัก เขาชอบเดินทาง ชอบเวทย์มนต์ ชอบมังกร และชอบอีกหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่เจ้าชายส่วนใหญ่ไม่ชอบนัก และที่สำคัญเขาเบื่อเจ้าหญิงอ่อนโยน
สียงนั่นดังอีกครั้งจนเขาผู้ซึ่งมีประสาทสัมผัสไวเป็นพิเศษได้ยินชัดเจน
" ใครน่ะ ออกมานะ " เขาต้งตะโกนแข่งกับเสียงลมพายุที่โหมกระหน่ำหนักขึ้นทุกทีทุกทีแต่ไม่มีใครตอบกลับมา เจ้าชายผู้หาญกล้าอย่างเขาต้องเข้าไปเผชิญภัยนั้น แม้จะไม่แน่ใจว่าจะเป็นภัยสักเท่าใด และไม่รู้ด้วยว่าสิ่งที่เขาจะเจอจะมีอันตรายหรือไม่ สรุปเขาไม่แน่ใจอะไรเลย เขาเดินติดตามสียงไปเรื่อยๆ หิมะท่วมสูงขึ้นทุกที แล้วเขาก็เจอ...




















...ผู้หญิง
     นอนตัวแข็งลมหายใจรวยรินนอนอยู่ท่ามกลางพายุหิมะซึ่งกระหน่ำอย่างไม่หยุด เขาเธอเดาว่าต้องตากหิมะมานานแน่ๆเพราะในพายุหิมะอย่างนี้ไม่มีใครบ้าระห่ำอย่างเขาหรอก
" แม่นาง แม่นางตื่นเถอะ แม่นาง " เปล่าประโยชน์เพราะนางสิ้นสติไปนานแล้ว นับว่าดวงแข็งที่รอดมาได้ ไม่แข็งตายเสียก่อน " หมดทางเลือกแล้วสิเรา " เจ้าชายตรัสขึ้น พร้อมกับแบกนางไปสู่เมืองซึ่งถูกหิมะปกคลุมซึ่งแทบจะมองไม่เห็น เมืองนั้นคือ มณีเวทย์ตาลัย