นี่สินะ.....สิ่งที่เรียกว่า "เพื่อน"

ลำดับตอนที่ #9 : ฉันดีใจที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนอย่างเธอ

“ทำหน้าระรื่นจริงนะ ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังร้องไม่เป็นเสียงอยู่แท้ๆ” เสียงเย็นชาที่ฟังดูคุ้นหูพูดขึ้นหลังจากที่เฝ้าดูมานาน

“เอ๊ะ?” เสียงตอบกลับสั้นๆ………รึว่าเรียวโกะจังจะเห็น? ทำไงดี?

อีกฝ่ายไม่ตอบเมินหน้าหนี และเดินจากไป

หมับ!!!!!!

เจนวิ่งเข้าไปจับมืออีกฝ่ายเอาไว้

“!!” อีกฝ่ายหันหน้ามามองอย่างตกใจเล็กน้อย

“อย่าเอาเรื่องที่เห็นเมื่อกี้ไปบอกใครนะ!ขอร้องละ ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลห้องเหมือนกัน…… นะจ๊ะ” เจนก้มหน้าเหมือนน้ำตาจะไหล อุ๊ย…..น้ำตามันเริ่ม……ไหลออกมา………

“ฉันยังไม่ได้บอกซักคำว่าจะเอาไปบอกใคร”

คำพูดนั้นแทบจะทำให้น้ำตาเอ่อล้นออกมาเรื่อยๆ ไม่ใช่เพราะเศร้าหรอกนะ แต่เพราะดีใจต่างหากละ

“แล้วก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าบอกใครด้วย ใครรู้เสียชื่อแย่”เสียงเรียบๆพูดแบบสบายๆ แบบไม่แคร์

พอพูดจบรู้สึกได้เลยว่ามีอะไรหนักๆตกใส่หัวเราด้วย…….แง้ แกล้งเราอะ

“โธ่….เรียวโกะจัง(T^T)”ยังจะมาทำเป็นเรื่องตลกได้อีกเนอะ จะว่าไป……เมื่อกี้เรียวโกะจังเดินออกมาเห็นเหรอ?

ปกติข้างนอกเค้าไม่ค่อยออกมากันนะ? ว่าแต่……วันนี้ครูจะมาสอนมั้ยเนี่ย? (_ _’’’)

พูดเพียงเท่านั้นแล้วก็เดินกลับเข้ามาในห้องที่แสนจะครึกครื้นเกินเหตุ (?)

“เฮ้อ~~~” ยังถอนหายใจไม่ทันไรก็มีเด้กผู้หญิงในห้องคนนึงกระโดเข้ามากอดเจน

“เจน~~~ ไปไหนมา~~~~?” เสียงผู้กอดถามอย่างสงสัย อ้อ ลืมบอกไปคนๆนี้ชื่อ ครีม

“อ่อ พอดีไปคุยโทรศัพท์อยู่ข้างนอกน่ะจ้ะ”ตอบพร้อมกับยิ้มสวยๆ แหม…..ช่างเป็นการล่ออย่างดีให้เหล่าแฟนคลับคว้ากล้องขึ้นมาถ่ายซะจริงๆ แถมอีกฝ่ายที่กอดก็น่าจะชอบใจไม่แพ้กันด้วย

“คราวหลังไปไหนก็บอกด้วยสิ เค้าคิดถึงนะ” แหม…..หยอดคำหวานซะอย่างนี้เดี๋ยวคนอื่นๆก็เข้าใจผิดกันหมดหรอก

“แหะๆ^^”” ” พูดยังกะเป็นแฟนกันงั้นละ

โป๊ก!!!!

“โอ๊ย….”

ครีมบ่นพร้อมกับเอามือขึ้นมากุมหัวตัวเองเอาไว้

“ทำไรของเธอเนี่ย…….ซีน!!!!!” ครีมลุกขึ้นว่ากลับแบบเอาเรื่อง แต่ก็น้ำเล็ดด้วยความเจ็บปวด

“เจ็บเยอะรึเปล่าจ๊ะ?” เจนยังไม่รู้สึก ยังจะเอาผ้าเช็ดหน้าไปซับน้ำตาให้

ซีน เป็นเพื่อนที่ดีคนนึงสำหรับฉัน คอยช่วยฉันอยู่เสมอๆ เป็นคนตลกจึงมีเพื่อนเยอะ

“ไปกอดเจนอย่างนั้น ถึงเจนเค้าไม่ว่าอะไร แต่เค้าก็รำคาญเป็นนะ” ซีนพูดอย่างจริงจัง

“ช่ายๆเป็นแฟนกับเจนรึไง?” ดี เพื่อนผู้ชาย(ที่สนิทที่สุดของฉัน)โผล่ออกมาจากข้างหลังซีน

คำถามนี้ทำให้แฟนๆของเจนตาวาวกันเป็นแถว

“เออ นี่ที่รักเรา!” ครีมพูดพร้อมกับดึงเจนมากอด

“เจนไม่ใช่ของเธอคนเดียวซักหน่อย!!! เจนมานี่!!!” ดีพูดไม่พอยังดึงมือเจนไปอีก

“ของฉัน!” ครีมพูด

“ของเรา!” ดีเถียง

“หยุดทั้งสองคนเลย!” ซีนเค้ามาแทรกกลาง

กลายเป็นศึกชิงสาวไปซะแล้ว……

“อา……ทั้งสามคน…….หยุด….!” เจนพยายามเค้นเสียงให้ดัง แต่…..ไม่เป็นผลไม่มีใครหยุด สงสัยต้องใช้วิธีนี้แล้วซินะ!

เจนเตรียมสูดลมหายใจ แต่มีเสียงมขัดจังหวะไว้

“เฮ้ย หยุดๆ” สายป่านที่น่าจะนั่งดูมาได้ซักพักแล้วทนไม่ไหว จึงลุกเข้ามาห้ามอีกแรง

“พวกคุณเธอทั้งหลาย……ไม่สงสารเจนเค้ามั่งหรอเนี่ยนั่งเครียดอยู่เนี่ย”เฟิรืนพูดเพียงเท่านั้น ทุกคนหยุดนิ่งเพราะคำพูดนั่น….ใช่เจนด้วย

และแล้ว……..ผู้ชนะในวันนี้ คือ แต่น แต๊นนนนนน เฟิร์น ~~~~~ อะไรจะเก่งปานนี้~~~~~ (>^<””)

เบลล์ไม่ได้ทำอะไรเพียงแค่มอง แต่เห็นทั้งหมด จึง ยกนิ้วให้

และนี่คือเหตุผลที่ฉันรักและดีใจที่มีห้องเรียนที่แสนวิเศษนี้ที่สุด ~~~~~~ ได้มาเจอเพื่อนๆแบบพวกเธอ

ในอีกมุมนึงของห้อง

“ทำไมฉันรู้สึหงุดหงิดจังนะ/ชะมัด” เรียวโกะ คิดหลังจากที่ยืนมองมาซักพัก

และเจ้าตัวการที่ทำให้เจนต้องปิดบังเรื่องที่ตัวเองต้องเจอ คิดเหมือนกัน เพียงแต่มันพูดออกมาเลย

จึงทำให้เรียวโกะรู้ว่าจะมีภัยคืบคลานเข้ามาใกล้เป้าหมายของเธออีกครั้ง

----------------------------------จบ-----------------------------------

�

�