นี่สินะ.....สิ่งที่เรียกว่า "เพื่อน"

ลำดับตอนที่ #4 : สิ่งที่เริ่มไม่ธรรมดายิ่งกว่าเดิม

--โรงเรียน--

“ว้าว ห้องสวยจัง”เมื่อมาถึงโรงเรียนได้ไม่ทันไรก็ชมห้องตัวเองซะแล้ว

อืมมมม นั่งตรงไหนดีนะ อะ! นั่งริมหน้าต่างดีกว่า !!!

หลังจากเลือกที่นั่งได้แล้ว นั่งพลางมองเพื่อนๆในห้องที่หน้าตาคุ้นเคยกันดี

ไม่มีใครที่ไม่คุ้นเคย ไม่มีนักเรียนใหม่….. ฉันคิดอย่างนั้น จนกระทั่ง……

“เอ้าทุกคนจ๊ะ วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่จะมาแนะนำนะ”

ห้องเงียบไปพักนึง แล้วก็เริ่มคุยกันดังจนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงได้ ดังขึ้นเรื่อยๆ…….เรื่อยๆ

“ทุกคนจ๊ะเงียบๆกันหน่อยซิจ๊ะ” นั่นเป็นสิ่งที่คุณครู(เสียง)เล็กๆอย่างคุณพยายามจะพูดสินะ ฉันพยายามจับใจความสิ่งที่คุณครูน่าจะพูด ท่ามกลางเสียงคุยที่ไม่หยุดหย่อน

…………ครูคะ หนูสงสารครูนะคะ T^T

เอ๊ะ?เมื่อกี้เหมือนคุณครูเค้ามองมาทางเรานะ….!?  O-O;

“นักเรียนคะ……ถ้านักเรียนไม่เงียบละก็ ครูจะไม่แนะนำนักเรียนใหม่ให้นะคะ ทำไมไม่ทำตัวเงียบๆแบบคุณฟลาเวอร์เลสเค้าบ้างละคะ?”

อาจารย์…….สุดยอด!   >- o“นักเรียนคะ……ถ้านักเรียนไม่เงียบละก็ ครูจะไม่แนะนำนักเรียนใหม่ให้นะคะ ทำไมไม่ทำตัวเงียบๆแบบคุณฟลาเวอร์เลสเค้าบ้างละคะ?”

อาจารย์…….สุดยอด!   >- o  นึกว่าจะไม่กล้าพูดวะอีกนะคะเนี่ย เห็นกล้าๆกลัวๆ………..ว่าแต่…………

หนูโดนเป็นข้ออ้างให้คุณครูตั้งแต่ปิดเทอมเลยหรอคะ!?  =_=

พอครูพูดเท่านั้นแหละทั้งห้องที่เคยวุ่นวายก็กลับมานั่งที่ดังเดิม ~~~~~~เงียบสงัด~~~~

ฮะ!? นี่ฉันมีอิทธิพลกับคนในห้องขนาดนี้เชียวหรอ!?

“เอาละ ออกมาได้แล้วนะคะ ”  ระหว่างที่คุณครูพูดอยู่นั้น ก็มีเสียงกระซิบที่ฉันบังเอิญได้ยินจากข้างหลังกำลังอธิษฐานให้เป็นแบบที่ตัวเองต้องการอยู่ …………

“ฉันอยากให้เป็นหนุ่มหล่อๆ…….!”

“แต่ฉันอยากให้เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักๆมากกว่านะ เป็นกันเองกว่าด้วย!”

หลายๆคน………อาจจะอยากให้เป็นแบบที่ตัวเองหวังไว้แต่ฉันน่ะ…..ยังไงก็ได้ไม่เกี่ยงหรอก

ความคิดนั้นก็ต้องหยุดชะงักลงไปเมื่อ นักเรียนใหม่ คนนั้นเดินเข้ามา………ผมสีน้ำตาลเข้ม สวมชุดเครื่องแบบโรงเรียน

 “เชิญแนะนำตัวได้เลยจ้ะ”

เด็กคนนั้น……….

“โคบายาชิ เรียวโกะ ฝากตัวด้วยละ”

เด็กผู้หญิงที่สวมชุดกระโปรงสีขาวคนเมื่อเช้านี่………..