นี่สินะ.....สิ่งที่เรียกว่า "เพื่อน"

ลำดับตอนที่ #24 : วันแห่งความเศร้า

Jane's Part

ฉันอยู่คนเดียวก็ได้ไม่เป็นไรหรอก.....แต่ขวัญที่เป็นเพื่อนสนิทฉันน่ะ....เค้ายังเป็นเพื่อนกับคนใน

ห้องได้อีก...เพราะงั้นฉันจะไม่ดึงเพื่อนมาเกี่ยวมาพัวพันกับเรื่องที่ชวนสิ้นหวังแบบนี้หรอก

ฉันผิดเองที่ชวนขวัญมาเรียนในที่ๆน่ากลัวได้ถึงขนาดนี้......เพราะงั้น...ให้มันเป็นที่ๆน่ากลัว

สำหรับฉันคนเดียวก็พอ......ขอเพียงแค่นั้น



     เจนคิดในใจ....กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงหลายรอบ......นี่เรียวโกะ.....ถ้าเธออยู่ที่นี่เธอจะช่วยฉันมั้ยนะ?

       ถ้ามีเธอ....ฉันคงยังร้องไห้กับเธอได้สินะ??? ฉันคงไม่ต้องแสร้งยิ้ม......เพราะไม่มีใครที่จะ

ช่วยปลอบฉันได้งั้นสินะ? ฉันคงเป็นจอมหลอกลวงสินะ.....เป้นเด็กไม่ดีสินะ....ถึงได้ไม่มีใครช่วย

ในยามที่ฉันต้องการ  "เพื่อน"... ไม่มีเลย.....ทั้งๆที่.....

ตอนป่านร้องไห้......เรายังช่วยปลอบ.....

ทั้งตอนที่เฟิร์นไม่มีเพื่อนเล่นจนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้....เราก็อยู่เป็นเพื่อน.....

ตอนที่ครีมนั่งอยู่คนเดียวเพราะเพื่อนไม่คบ....เราก็เดินเข้าไปคุยด้วย.....

ตอนที่เบลล์ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนนิสัยไม่ดีเราก็บอกกับเพื่อนว่า"ถ้าเธอยังไม่รู้จักเพื่อนมาก

พอ...ก็อย่าไปกล่าวหาเค้าซิ"

ตอนที่เดียไม่มีเงิน...เราก็ให้ยืม...

ตอนที่ดีถูกรุมประณาม....ว่าเป็นเด็กขี้แง...และถูกล้อ......เรากับซีนก็อยู่เป็นเพื่อน....แต่กับ

ซีน...สงสัยคงโดนดีหลอกจนไม่ให้เห็นด้านดีๆของเราแล้วละมั้ง?


      นี่ใครก็ได้ช่วยบอกฉันที.....ฉันทำอะไรผิด???? เวลาโดนเพื่อนทำให้โกรธ....เราไม่เคยโกรธ เพราะเห็นเป็นเพื่อน..แต่อย่างนี้ไม่ใช่แล้วละ.....ไม่มีเพื่อนที่ไหนที่ทิ้งกันแบบนี้หรอก....
นั่นสิ....นั่นสินะ......อย่าเพิ่งด่วนสรุป....เราเองก็ก็ยังไม่รู้จักใครมากพอจะตัดสิน....ใจเย็นๆก่อน
ยังไงก็เพื่อนร่วมชั้น....อย่าโกรธกันเลยดีกว่า....


Kwaun's Part

คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง....ก็แค่เพื่อนที่มีปัญหากันเท่านั้นเอง.......เดี๋ยวก็คืนดีกันแล้วละ........
แต่เรารู้สึกยังกับว่าทำผิดอย่างมหันต์....รู้สึกว่าจริงๆเราไม่ควรทำแบบนี้.......ทำไมละ?
ก็เจนบอกเองนิว่า....เราไม่ควรไปยุ่ง.....ก็ดีเหมือนที่เจนต้องการ....แล้วเวลาเราเป็นแบบนั้นเจนจะทำยังไงนะ???


หลังจากนั้นไม่นานออดก็ดังบอกถึงเวลาเข้าเรียนหลังคาบเที่ยง.....

ล่วงเลยมาจนถึงช่วงเย็น.....

เวลากลับบ้าน....
     

เธอเดินกลับบ้านกับกลุ่มซีน.....แต่ว่าไม่มีใครรอเจนเลยซักคน.....ครีมก็นัดเพื่อนไว้ที่หน้าโรงเรียนเลยไปก่อนแล้ว ......เบลล์ที่ไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มนี้เลยไม่สนใจใครเลยเดินไปเป็นกลุ่มแรกเลย.....ถึงแม้จะมีอยู่คนนึงที่รอเจนอยู่ก็ตาม

"นี่ขวัญ...ไม่กลับบ้านหรอ?"เสียงเดียเอ่ยทักหลังจากเห็นเพื่อนในกลุ่มยืนเหมือนคอยใครอยู่

"ขวัญรอใครอยู่?"ดีรีบแทรก

"อะจ้ะ รอเจนอยู่น่ะ^^" เมื่อพูดจบ....บรรยากาศกลับตรึงเครียดขึ้นมา....


"...งั้นเรากับดีกลับบ้านก่อนนะ..."เดียบอกแล้วกอดคอพาดีเดินไป...

"แล้วพวกเธอไม่รอเจนหรอ?" ขวัญถาม

"ไม่ละ"เดียหันมาบอก

"งั้นพวกเธอจะทิ้งเจนหรอ??"ขวัญถาม

"ปลาวซักหน่อย ก็แค่...."ดีพูดให้ค้างคาใจและวิ่งไปหาซีน...

"ฉัน....จะทำยังไงดี??" เธอควรจะอยู่ฝ่ายไหน? เธออยากมีเพื่อน.....แต่ก็ทิ้งเจนไม่ลง.....
ทิ้งเพื่อนให้อยู่คนเดียว....นั่นสินะ.....เจนก็อยู่กับเรามาตลอด.....ไม่อยู่ด้วยกันซักวันคงไม่เป็นไรหรอกเนอะ?

เมื่อกลับมาที่บ้านเธอนอนคิดอยู่หลายครั้ง........

           อืม.......เวลาที่ฉันตกลงสู่ความสิ้นหวัง....จะมีแสงสว่างเล็กๆ.....แต่ค่อยเปล่งประกายอย่างเห็นได้ชัด.....มาคอยแบกรับความทุกข์นั้นเอาไว้แทน.....และแสงสว่างนั้คือ.....เจนนั่นเอง..... !!! นี่ฉันทำเรื่องอะไรลงไปเนี่ย!? นี่ฉัน.....ทิ้งเพื่อนที่เคยปลอบฉันไป.....เพราะเบื่ออย่างนั้นหรอ? เพื่อนที่เคยดีกับฉัน...โดยไม่มีสิ่งตอบแทน...เราทิ้งเพื่อนที่ดีขนาดนั้นไป....
เพราะไม่ต้องการเขาแล้ว....? แล้วเวลาฉันต้องการเขา...เขาเคยหนีไปเพราะเบื่อฉันมั่งมั้ย?
ไม่เคย....แม้แต่ครั้งเดียว......แล้วจะทำยังไงดีละเนี่ย? เจนยิ่งเซ้นซีทีฟกับเรื่องพวกนี้อยู่ด้วย...?

TBC.