ลำดับตอนที่ #21
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ความเย็นชา
� � � ---ตอนกลางวัน---
ฉัน....ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วล่ะ.....ถ้าขืนยังเย็นชาต่อไป..........ต้องไม่มีเพื่อนคุยกับเราแน่ๆ.
ทำไงดี....เราแค่ไม่อยากให้ดีมาพูดแบบนั้นกับเราเท่านั้นเอง.....แต่ถ้าเกิดเพื่อนเข้าใจผิด...
ว่าเราเป็นเด็กนิสัยไม่ดี.....แล้วไม่มีใครคบเรา....จะทำยังไงดี?????
"อ้าวน้องเจน...มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวคะ?"รุ่นพี่ฟ้าที่บังเอิญเดินผ่านมาเห็นเข้าจึงถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะปกติเธอก็ค่อนข้างจะมีเพื่อนเยอะ
"อ่อ...พอดีเพื่อนๆเค้ากินเสร็จกันหมดแล้วน่ะค่ะเลยไปกันก่อนแล้ว^^"เจนตอบกลับไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย
"อ่อ..."รุ่นพี่สาวทำสีหน้าเข้าใจ....
"แล้วห้องพี่ฟ้าเรียนอะไรต่อไปคะ?"เจนถามอย่างสงสัย
"ภาษาอังกฤษจ้ะ^^"เนื่องจากเจนยิ้มให้รุ่นพี่จึงยิ้มตอบ....
"อ่อ....ห้องหนูเรียนศิลปะค่ะ.....แต่หนูถนัดวาดการ์ตูนมากกว่าภาพเหมือนน่ะค่ะ"เจนพูดในฐานะที่ตัวเองเป็นผู้ชอบวาดรูปคนนึง...
"แต่พี่ชอบวาดรูปเหมือนนะ....แต่มันวาดยาก_ _;" พี่ฟ้าทำสีหน้าปั้นยากทันทีเมื่อนึกถึงวิธีวาด
"พี่ฟ้ากินข้าวแล้วหรอคะ?"เจนถามต่อ
"จ้ะ พวกพี่กินกันหมดแล้ว...."พี่ฟ้าพูดพลางยิ้มอย่างสดใสคงเป็นเพราะอิ่มท้อง(?)ละมั้ง
"อ๊ะ หนูเข้าห้องก่อนนะคะ เดี๋ยวครูก็คงจะมาแล้วค่ะ"
"จ้ะ^^"พี่ฟ้ารับคำแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องของเธอเช่นกัน
� � �---ในห้อง---
เนื่องจากในห้องมีแต่เพื่อนๆที่มีอะไรทำ.....มีแต่เราเท่านั้นที่นั่งอยู่คนเดียวที่เก้าอี้�
วาดรูปหน่อยดีกว่า....เจนคิดพลางหากระดาษว่างๆมานั่งวาดรูปอย่างบรรจง
เธอรู้สึกได้เลยว่าในขณะที่เธอวาดนั้น �เธอไปสะดุดตาเข้าให้กับซีนและดี ที่มายืนนินทาตรงไหนไม่ยืนมายืนหน้าห้อง(โต๊ะของเจนอยู่ติดกับประตู...แล้วช่วงบนประตูเป็นกระจกทำให้มองเห็นอย่างชัดเจน) เมื่อวาดเสร็จ.....เธอยิ้มให้กับตัวละครอย่างสดใส......เพราะวิธีนี้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด....
� � �เมื่อดีเดินเข้ามาไม่พูดพล่ามทำเพลง....คว้าปากกาไปจากมือเจน และวาดน้ำตาให้กับตัวละครที่สดใสของเธอ.....
"ต้องวาดน้ำตาด้วยสิ"ดีพูดอย่างสะใจ
"ทำไมละ??"เจนทำแกล้งซื่อ
"ก็เพราะเดี๋ยวยังไงเจนก็ต้องเอาเืรื่องที่เราบอกไปบอกแม่ แล้วเดี๋ยวเธอก็จะไม่มีเพื่อน!!!^^"
ดีูพูดอย่างสะใจ
� � � เจนไม่พูดอะไรแต่ใช้สายตาของเธอจ้องเขม็งไปที่เจ้าเพื่อนขี้นินทาของเธอ
เพราะถ้าขืนพูดละก็.....เดี๋ยวจะเป็นเืรื่องอีก......ไม่เอาดีกว่า.....ต้องใจเย็นๆ.......
� � �หลังจากที่ดีเดินออกไปเพราะคิดว่าได้แกล้งฉันแล้ว......ก็เอาเรื่องนี้ไปพูดกับซีนด้วยความสะใจ เจนหายางลบและนั่งลบรอยน้ำตาอันโสโครกและนั่งวาดตาใหม่ ซึ่งเมื่อวาดแล้วทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมอีก.......เพราะว่ารูปนี้สวยสดใสมากกว่าเดิมอีก จึงทำให้เธอยิ้มกว้าง^___________^
� �ใช่.....ฉันเลือกได้....ว่าจะคบใคร.....และคนที่ทำให้ต้องทนอยู่กับเขานั้น.....ไม่ใช่เพื่อนหรอก
เพราะเพื่อนที่ดีไม่ทำกันแบบนี้......ไหนๆก็เคยอยู่คนเดียวมาแ้ล้ว.....อยู่อีกซักปีก็คงไม่เป็นไรมั้ง? จะว่าไป.....ขวัญหายไปไหนน่ะ???
ฉัน....ไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้วล่ะ.....ถ้าขืนยังเย็นชาต่อไป..........ต้องไม่มีเพื่อนคุยกับเราแน่ๆ.
ทำไงดี....เราแค่ไม่อยากให้ดีมาพูดแบบนั้นกับเราเท่านั้นเอง.....แต่ถ้าเกิดเพื่อนเข้าใจผิด...
ว่าเราเป็นเด็กนิสัยไม่ดี.....แล้วไม่มีใครคบเรา....จะทำยังไงดี?????
"อ้าวน้องเจน...มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวคะ?"รุ่นพี่ฟ้าที่บังเอิญเดินผ่านมาเห็นเข้าจึงถามออกไปด้วยความสงสัยเพราะปกติเธอก็ค่อนข้างจะมีเพื่อนเยอะ
"อ่อ...พอดีเพื่อนๆเค้ากินเสร็จกันหมดแล้วน่ะค่ะเลยไปกันก่อนแล้ว^^"เจนตอบกลับไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย
"อ่อ..."รุ่นพี่สาวทำสีหน้าเข้าใจ....
"แล้วห้องพี่ฟ้าเรียนอะไรต่อไปคะ?"เจนถามอย่างสงสัย
"ภาษาอังกฤษจ้ะ^^"เนื่องจากเจนยิ้มให้รุ่นพี่จึงยิ้มตอบ....
"อ่อ....ห้องหนูเรียนศิลปะค่ะ.....แต่หนูถนัดวาดการ์ตูนมากกว่าภาพเหมือนน่ะค่ะ"เจนพูดในฐานะที่ตัวเองเป็นผู้ชอบวาดรูปคนนึง...
"แต่พี่ชอบวาดรูปเหมือนนะ....แต่มันวาดยาก_ _;" พี่ฟ้าทำสีหน้าปั้นยากทันทีเมื่อนึกถึงวิธีวาด
"พี่ฟ้ากินข้าวแล้วหรอคะ?"เจนถามต่อ
"จ้ะ พวกพี่กินกันหมดแล้ว...."พี่ฟ้าพูดพลางยิ้มอย่างสดใสคงเป็นเพราะอิ่มท้อง(?)ละมั้ง
"อ๊ะ หนูเข้าห้องก่อนนะคะ เดี๋ยวครูก็คงจะมาแล้วค่ะ"
"จ้ะ^^"พี่ฟ้ารับคำแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องของเธอเช่นกัน
� � �---ในห้อง---
เนื่องจากในห้องมีแต่เพื่อนๆที่มีอะไรทำ.....มีแต่เราเท่านั้นที่นั่งอยู่คนเดียวที่เก้าอี้�
วาดรูปหน่อยดีกว่า....เจนคิดพลางหากระดาษว่างๆมานั่งวาดรูปอย่างบรรจง
เธอรู้สึกได้เลยว่าในขณะที่เธอวาดนั้น �เธอไปสะดุดตาเข้าให้กับซีนและดี ที่มายืนนินทาตรงไหนไม่ยืนมายืนหน้าห้อง(โต๊ะของเจนอยู่ติดกับประตู...แล้วช่วงบนประตูเป็นกระจกทำให้มองเห็นอย่างชัดเจน) เมื่อวาดเสร็จ.....เธอยิ้มให้กับตัวละครอย่างสดใส......เพราะวิธีนี้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด....
� � �เมื่อดีเดินเข้ามาไม่พูดพล่ามทำเพลง....คว้าปากกาไปจากมือเจน และวาดน้ำตาให้กับตัวละครที่สดใสของเธอ.....
"ต้องวาดน้ำตาด้วยสิ"ดีพูดอย่างสะใจ
"ทำไมละ??"เจนทำแกล้งซื่อ
"ก็เพราะเดี๋ยวยังไงเจนก็ต้องเอาเืรื่องที่เราบอกไปบอกแม่ แล้วเดี๋ยวเธอก็จะไม่มีเพื่อน!!!^^"
ดีูพูดอย่างสะใจ
� � � เจนไม่พูดอะไรแต่ใช้สายตาของเธอจ้องเขม็งไปที่เจ้าเพื่อนขี้นินทาของเธอ
เพราะถ้าขืนพูดละก็.....เดี๋ยวจะเป็นเืรื่องอีก......ไม่เอาดีกว่า.....ต้องใจเย็นๆ.......
� � �หลังจากที่ดีเดินออกไปเพราะคิดว่าได้แกล้งฉันแล้ว......ก็เอาเรื่องนี้ไปพูดกับซีนด้วยความสะใจ เจนหายางลบและนั่งลบรอยน้ำตาอันโสโครกและนั่งวาดตาใหม่ ซึ่งเมื่อวาดแล้วทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมอีก.......เพราะว่ารูปนี้สวยสดใสมากกว่าเดิมอีก จึงทำให้เธอยิ้มกว้าง^___________^
� �ใช่.....ฉันเลือกได้....ว่าจะคบใคร.....และคนที่ทำให้ต้องทนอยู่กับเขานั้น.....ไม่ใช่เพื่อนหรอก
เพราะเพื่อนที่ดีไม่ทำกันแบบนี้......ไหนๆก็เคยอยู่คนเดียวมาแ้ล้ว.....อยู่อีกซักปีก็คงไม่เป็นไรมั้ง? จะว่าไป.....ขวัญหายไปไหนน่ะ???
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น