นี่สินะ.....สิ่งที่เรียกว่า "เพื่อน"

ลำดับตอนที่ #2 : สิ่งใหม่ๆในวันเปิดเทอม

เช้าวันเปิดเทอม อา.....ช่างเป็นวันที่สดใสเสียนี่กระไร แสงแดดที่เล็ดลอดจากหน้าต่างไปเข้า

ตาสาวน้อยตัวเล็กที่นอนกอดหมอนอยู่ เด็กน้อยค่อยๆลืมตาขึ้นมาดูบรรยากาศรอบกาย พร้อมกับค่อยๆลุกออกจากเตียง ตอนนี้สายตาปรับเข้ากับแสงยามเช้าได้แล้ว จึงเดินลงบันไดไปชั้นล่าง
ลงไปทักทาย คุณพ่อคุณแม่ คุณพ่อของฉันเป็นพนักงานบริษัท ต้องไปทำงานแต่เช้า
ส่วนคุณแม่เป็นแม่บ้าน แต่ก็นำงานกลับมาทำที่บ้าน บางครั้งตัวฉันเองที่เป็นลูกคนเดียวจึงต้องหัดทำเรื่องที่ลูกคนโตคนอื่นเค้าทำกัน ฉัน เจน ฟลาเวอร์เลส นับตั้งแต่วันนี้ไปจะเป็นนักเรียน ม.1 ค่ะ

"ตื่นแล้วหรอเจ้าตัวเล็ก ^^  " แม่เ่อ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ค่าาาาา......._ _;" ฉันกำลังทำหน้างัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่น(ก็เพิ่งตื่นจริงๆนิ=_='')

"พ่อจะไปทำงานแล้ว มา ให้พ่อหอมแก้มที" พ่อเดินเข้ามาหอมแก้มผู้เป็นลูกสาว

"รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะสายนะ" แม่พูดเชิงเตือน

"'งั้นแม่ก็มาให้พ่อหอมเร็วๆสิ" พ่อพูดแบบรีบร้อน

"เอ้าๆ" แม่ทำท่ารำคาญ

........แต่ว่าฉันก็ชอบพวกท่านที่เป็นอย่างนี้แหละนะ ^^

"พ่อไปแล้วนะ" พ่อฉันจะใช้รถเป็นยานพาหนะขับไปทำงานทุกวัน

"ค่ะ บ๊ายบาย^^"ตั้งแต่เด็กฉันจะมายืนบ๊ายบายพ่ออยู่ทุกครั้ง พ่อก็ไปทำงานแล้ว.....

"เจนไปอาบน้ำได้แล้วลูก เดี๋ยวลูกจะสายแทนพ่อเค้านะ"

"รับทราบค่ะ^^" รับคำพร้อมกับวิ่งขึ้นไปอาบน้ำ.......แต่งตัว.......ลงมาทานอาหารเช้า......

เดินลงมากล้าๆ......กลัวๆ..... เพราะว่าฉันเองเพิ่งได้ชุดใหม่เมื่อวานนี้เอง

"ปะ....เป็นไงบ้างคะ?" พูดด้วยสีหน้าอายๆแก้มแดงอ่อนๆ แต่ไม่สบตาคู่สนทนา

"...."

(เจน:อย่าให้หนูลุ้นสิคะแม่><")

"..."

(><")

"...."

(>_<"""""")

"น่ารักมากเลยลูก! แม่เปลี่ยนใจแล้ว วันนี้หนูไม่ต้องไปรร.! อยู่ให้แม่กอดที่บ้านนี่แหละ!!! "

        คุณแม่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง เหมือนหยอกล้อ......รึพูดจริงๆ.......?
"ตะ.... แต่แม่คะยังไงหนูก็ต้องทานข้าวเช้านะคะ? เดี๋ยวค่อยตัดสินใจ.....ได้มั้ยคะ?"

"ก้อได้....>3<" แม่พูดสีหน้างอนๆแล้วก็หันหน้าหนี

(O-O'''ปล่อยให้หนูงงคนเดียว)

"เ่อ่อ แม่คะ หนูไปรร.นะคะ?" ก้มหน้าทานอาหาร จนมือทั้งสองที่ถือช้อนและส้อมค่อยๆสั่นรัวๆ

"แม่พูดเล่นๆเองนะ นี่ลูกเชื่อด้วยหรอ?" แม่หันมาพร้อมกับสีหน้าปกติ แล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีหน้าสะใจที่หลอกลูกสาวตัวเองได้

"แหงะ!" =O=''

"ถ้าจะไปก็รีบทานแล้วก็ไปซะ" ทำเสียงไล่แล้วครับท่าน.....

"ค่าาา ทานเสร็จแล้วไปนะคะ"

"ไปดีมาดีนะลูก"

"ค่ะ"

  แม่นี่ละก็........เล่นกับเราทุกวันจนแยกไม่ออกแล้วว่าอันไหนพูดจริงพูดเล่น =-=''
ฉันสอบเข้าที่นี่ได้เมื่อ เดือนที่แ้ล้ว ที่นี่เป็นรร.เอกชนมีตั้งแต่ ประถม- มัธยมปลาย อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ เป็นดั่งสวรรค์สำหรับคนอย่างฉัน ที่ชอบมาอ่านหนังสือในที่ๆสงบๆ
ฉันเอง......ก็ฝันอยากจะเข้าที่นี่ตั้งแต่ ขึ้น ป.1 แล้วเชียวนะ ก็สวยงามขนาดนี้เลยนี่นา

        ในขณะที่กำลังเดินมาอยู่นั้นก็มี เงา.....อยู่หลังพุ่มไม้ และจู่โจมใส่ฉัน
หมับ!
"โอ๊ย.....ฉันขยับไม่ได้.......> ///-//// O; " ฉันพูดด้วยสีหน้าแดงๆ ทำไมถึงหน้าแดงน่ะหรอ?
ก็เพราะใครบางคนที่วิ่งเข้ามากอดฉันจากข้างนี่แหละ กอดแน่นมาก......ซะจนขยับไม่ได้....
อากาศที่จะหายใจก็ค่อยๆหายไปด้วย.....การกอดที่น่าตกใจแปรเปลี่ยนเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันกลัวเป็นอย่างยิ่ง กระเป๋าของฉันที่ตอนแรกถือมันไว้ แต่ตอนนี้กลับลงไปกองอยู่บนพื้น หนังสือที่อยู่ในนั้นล้มออกมานอกกระเป๋า

"แหะๆ เสร็จฉันละยัยเด็กน่ารักของฉัน" 

"....."

ทำได้แค่เพียงชำเลืองมองเท่านั้น เพราะว่า มือทั้งสองข้างนั้นถูกอีกฝ่ายจับไคว่หลังไว้อย่างแน่นหนา ยากนักที่จะคลายมันออกได้ 

               อีกฝ่ายยกมือขึ้นมาวางไว้บนไหล่ของสาวน้อยผู้แสนซื่อ ที่กำลังพยายามเอาตัวรอดจากสิ่งที่กำลังคุกคามเธออย่างหนัก เมื่อเริ่มเข้าสู่ความเงียบบุคคลอันตรายค่อยๆยื่นหน้ามาจากข้างหลัง.......
"เธอเป็นของฉันแล้ว......ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้......" ทำสายตาเจ้าเล่ห์ กระซิบเบาๆที่หู และลมหายใจของเค้าทำให้เส้นผมสีน้ำตาลอ่อน ขยับเล็กน้อย แต่เค้าไม่รู้หรอกว่าการทำแบบนี้น่ะ
มันทำให้สาวน้อยอย่างเธอเสียวจนตัวสั่น สำหรับเค้าคงรู้สึกดีไม่น้อยเลยที่ทำให้ฉันรู้สึกกลัวได้ถึงเพียงนี้ และฉันคิดถูก......
อีกฝ่ายเงียบไปพักใหญ่
ก่อนที่จะปล่อยโดยไม่มีเหตุผล ตามด้วยคำพูดชวนขนลุกนิดๆ...

"ทำไปตอนนี้เดี๋ยวก็หมดสนุกกันพอดี" แล้วก็เดินจากไป 

สิ่งที่ฉันเห็นคือ ......ร่างชายหนุ่ม ผมสีดำ อายุไล่เลี่ยกัน หรืออาจจะมากว่า

เดินไปทางเดียวกันเลย.... รึว่า จะอยู่ที่เดียวกัน......??? 

"เ่อ่อ........" ฉันพูดพร้อมกับหันไป 

"อะไรรึ?" อีกฝ่ายหันมาตอบทำหน้าเรียบเฉย

"เธอชื่อะไรหรอ???"