นี่สินะ.....สิ่งที่เรียกว่า "เพื่อน"

ลำดับตอนที่ #17 : เมื่อเจนไม่สบาย

-----พักกลางวัน-----

11:20 น.


"เจนเป็นอะไรหรอ? เห็นวันนี้ใส่เสื้อกันหนาวทั้งวันเลยนี่นา?"ครีมถามด้วยสีหน้านิ่งๆแต่แฝงด้วยความเป็นห่วง.....เราก็แค่ทำดีกับคนที่คอยช่วยเรามาตลอดเท่านั้นเอง......แค่นี้เทียบกับที่เธอทำไว้แล้วมันเทียบกันไม่ได้หรอก.......//ยื่นมืออกมาแตะสีหน้าของเพื่อนผู้เรียบร้อย
"เปล่าจ้ะ^^....แค่ปวดหัวนิดๆเท่านั้นเอง...."สาวน้อยพูดด้วยสีหน้าแดงนิดๆ ด้วยท่าทีเหนื่อยเล็กน้อย แต่พยายามทำหน้าฉีกยิ้มให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
"ตัวร้อนนี่เจน...!"ครีมตาเบิกกล้างทันทีเมื่อมือสัมผัสกับผิวกายของเจน
"หา....!?"เดียเองก็ทำอาหารที่กำลังจะตักเข้าปากหล่นลงพื้นเมื่อได้ยินเลยทีเดียว
"เจนๆ..!"ป่านเรียกด้วยน้ำเสียงตกใจจากด้านหลัง
"ไหนหันมาซิ"เฟิร์นเรียก
� � เมื่อเอามือสัมผัสอีกครั้งผิวกายยิ่งร้อนรุ่มมากกว่าเดิม.....
"ร้อนอะ"เฟิร์นรีบดึงมือกลับทันทีเมื่อสัมผัสนานพอจะรู้อุณหภูมิ
"เจนๆหันมาหาเราหน่อย"ดีเรียกจากด้านหลังพร้อมกับเอามือมาสะกิด
"...."เจนไม่ตอบแต่หันหน้าไปหา.....
"..."เงียบเพื่อรอลุ้นว่าผลออกมาจะเป็นเช่นไร
"เจนตัวร้อนจริงๆแล้วละ"ดีพูดแบบกังวลนิดๆ

� �"สงสัยต้องเรียกผู้ปกครองมารับแล้วละ!!!!"ดีตะโกน
ซีนเงื้อมือขึ้นมาตบหัวดีทีนึงแล้วกระซิบบอกดีว่า....
� �"จะเสียงดังทำไม??"ซีนบ่นเรื่องนี้ด้วยความเบื่อหน่าย ซะจนกลายเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว



---ห้องเรียน---

.....ท่ามกลางบรรยากาศในห้องที่สนุกสนานเสียงเฮฮากันจนเป็นปกติ(?) เมื่อเดียเดินเข้ามา
ในห้องทุกอย่างก็หยุดชะงัก
"มีใครรู้เบอร์ครูประจำชั้นมั่ง?"เดียตะโกนถามอย่างจริงจัง
.......ไม่มีเสียงจากเลขหมายที่ท่านเรียก.......

� �"นี่!!!ฟังฉันหน่อยซิ!!!!! "เดียเดินมาทุบโต๊ะตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ดังและจริงจังยิ่งกว่าเดิม
� �"เรื่องระดับชาติเลยนะ!!"เฟิร์นเดินตามเข้ามาสมทบกับเดีย

......ก็ไม่มีใครสนใจฟัง......
� �
"เฮ้ยยยย พวกนายฟังกันหน่อยสิ!!!"ซีนเดินเข้าไปกลางกลุ่มเด็กผู้ชายที่กำลังฟังเพลงอยู่อย่างสนุกสนาน ทำให้น้ำที่อยู่เต็มแก้วกระเพื่อมเมื่อมีคนเดินเข้ามาด้วยความไม่สบอารมณ์
�.....หันมามอง.....แล้วก้อไม่สน.....
"พวกมึง.......กูโกรธแล้วนะ...! กรี๊ดดดดดดด!!!!!"เนื่องจากไม่มีใครยอมฟังดีจึงใช้อาวุธลับ
"เสียงพิชิตมาร" สยบแต่ไม่มีใครฟังอีกอะแหละ.....
"เฮ้ย พวกมึง!!!!"เฟิร์นตะคอกใส่อย่างแรงจนแก้วแตก....
"เฮ้ยยยพวกมึงก็ฟังๆเพื่อนหน่อยดิ!!!"เบลล์ที่นั่งใช้โทรศัพท์อยู่ก็หันมาบอก
......."แล้วถ้ากูบอกว่า เจนป่วยจนต้องกลับบ้าน แต่ไม่รู้เบอร์ครู เจนเลยต้องทรมานอยูที่โรงเีรียนนี่ละ?" ป่านพูดจบเพียงเท่านั้น.....เพื่อนผู้ชายทุกคนหันมามอง.....
"เฮ้ยจริงง่ะ!?"เอบอก
"ละ แล้วตอนนี้เจนอยู่ไหน!?"ซีบอก
"อยู่ข้างนอก....กับไอครีม"ป่านตอบอย่างเบื่อหน่าย

.....เมื่อผู้ชายทุกคนออกจากห้องไปกันหมด.....

"โอ๊ยยย กูทุบโต๊ะเจ็บมือเยยย(ToT)"เดียพูดคร่ำครวญพลางยกมือที่บวมฉึ่งขึ้นมาดู
"อะแฮ่ม....('_' ) "เฟิร์นกระแอมออกมาอย่างช้าๆ...
"โอย กุเหนื่อยว่ะ(=_=) อาว น้ำหกอีกตังหาก" ซีนบ่น
"อูยยย กูเจ็บคอว่ะ(_ _)" ดีเสริม
"ไอเฟิร์น มึงตะโกนทีแก้วร้าวเลยว่ะ อุย กูแตะแล้วแตกเลยว่ะ...(> - O)"ป่านหันไปหยอกล้อเพื่อนสนิทด้วยความสนุก
�
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.....ให้พูดว่า"เจน" ตั้งแต่แรก จะได้ไม่เหนื่อยเช่นนี้
---------------------------จบ--------------------------------------------------------------
ติดตามตอนต่อไป