ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ปริศนา
--Hibari's Part--
"สีหน้าไม่ปกติเลยนะ นายสัตว์กินพืช"
" คะ คุณฮิบาริ เห็นมาโดกะจังบ้างมั้ยครับ!!?"
"สัตว์กินพืชตัวเล็ก คานาเมะ มาโดกะน่ะหรอ?" คุณฮิบาริทำหน้าครุ่นคิดอยู่พักนึง จึงเอ่ยต่อว่า "ไม่เห็นนะ"
"ขะ ขอบคุณแล้วก็ขอโทษนะครับ!! ผมกำลังรีบ!" พูดจบทำให้ผมรีบวิ่งตามหาต่อไป
เจ้าสัตว์กินพืช ซาวาดะ สึนะโยชิ...ตามหาคานาเมะ มาโดกะ งั้นหรอ..? แปลกแฮะ ปกติเด็กคนนั้นไม่เคยตามหาใคร จะว่าไปช่วงที่ซาวาดะ สึนะโยชิ ตามหาใครก็มักจะมีเรื่องใหญ่ตามมาเสมอ หรือว่า...
---Madoka's Part---
อะไรกันน่ะความรู้สึกแบบนี้....<ความเสียใจ> ? <ความแค้น> ? อะไรน่ะภาพแบบนี้ ทำไมจู่ๆถึงรู้สึกว่าไม่ควรเข้าใกล้พวกสึนะคุงล่ะ? ....ปวดหัวจัง... ตามันเริ่มพร่ามัว ...ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย.. ใครน่ะ??
ร่างนั้นค่อยๆเขยิบออกมา ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก "สึนะคุงนี่เอง" ฉันยิ้มให้ทันที่ที่เห็นว่าเป็นเขา เพราะรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่มีพิษมีภัยอะไร แต่ยังรู้สึกว่าเราไม่ควรจะบอกในเวลานี้...
''ตามมาหรอจ๊ะ?''
"เอ่อ อยู่ๆมาโดกะจังก็วิ่งออกมา ผมเป็นห่วงก็เลย"
"ขอบคุณนะ" ทำไมกันนะ? ความรู้สึกเมื่อกี้ค่อยๆหายไปแล้ว....หรือว่าเพราะอยู่กับสึนะคุงกันแน่? ไม่ได้นะ จะรู้สึกแบบนี้กับ <มาเฟีย>ไม่ได้ ต่อให้คนๆนั้นคือสึนะคุงก็ตาม....
---Tsuna's Part---
จนถึงตอนเย็นวันนี้ผมก็ยังติดใจกับท่าทางของมาโดกะจังอยู่ ทำไมกันล่ะ? ท่าทางน่าสงสัย แต่กลับบอกว่าไม่มีอะไร สังหรณ์ไม่ดีเลยแฮะ
"มีอะไรหรอครับ รุ่นที่10?" โกคุเดระที่เดินมาคู่กับผมเอ่ยถาม หลังจากที่เงียบมาซักพัก
"ปละ เปล่าหรอก!! แค่ยังไม่ค่อยชินที่พวกมาโดกะจังมาอยู่ด้วยกันน่ะ"
''แต่เด็กคนที่ชื่อมิกิ ซายากะนั่นดูเป็นคนดีนะ'' ยามาโมโตะมองบนฟ้า พลางพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าพอใจสุดๆแล้วก็ยิ้มร่าเหมือนทุกวัน แต่ทำไมก็ไม่รู้ รู้สึกว่าวันนี้ยิ้มได้พอใจมากกว่าปกติ "แถมยังชอบเบสบอลเหมือนกันด้วย ท่าทางดูไม่น่ามีปัญหาอะไรนะ55"
สุดยอด สมกับเป็นยามาโมโตะเลย ทำไมดูสนิทกันไวจังเลยนะ คงเป็นเพราะเบสบอลล่ะมั้ง? สึนะคิด
"แล้ว โกคุเดระคุงล่ะเป็นไงบ้าง? กับซากุระ เคียวโกะจัง---"
"ผมไม่ไว้ใจยัยนั่นเลยครับรุ่นที่10!! ท่าทางเหมือนจะแว้งกัดได้ตลอด สงสัยจังเลยนะครับ ทำไมคุณรีบอร์นถึงได้แนะนำให้พวกเรารู้จักกับยัยพวกนั้น"
''ส่วนฉันเข้ากันได้ดีไม่มีปัญหาเลยล่ะสึนะ'' เสียงคุ้นๆที่ไม่แน่ใจว่ามาจากทางไหนเอ่ยขึ้น
โครม!!
"คะ คุณดีโน่..." ผมถึงกับมองตาค้างเมื่อเห็นคุณดีโน่โผล่มาจากพุ่มไม้ข้างถนน แล้วหน้าของเขาก็มีแต่รอยขีดข่วนเต็มไปหมด
"รุ่นที่10 ยังไม่ได้ถามเลยเฟ้ย!!!" โกคุเดระเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของดีโน่แล้วเขย่าไปมา
"ไปโดนอะไรมาครับคุณดีโน่ ทำไมหน้าถึงได้--"
"รอพวกนายนานไปหน่อยเผลอหลับ ก็เลยเจอหมาเจ้าของบ้านขย้ำเข้าให้น่ะ ฮ่ะๆ" คุณดีโน่พูดพลางเกาหัวแกรกๆ
เพราะไม่มีลูกน้องเลยเซ่อซ่าเหมือนเคยสิน่า คุณดีโน่นี่ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ
สึนะคิด
"แล้วทำไมแกถึงมาที่นี่ได้เนี่ย" โกคุเดระคุงพยายามพยุงดีโน่ให้ลุก แต่เขาก็ปฎิเสธแล้วเลอกจะเดินเอง
''นี่มันก็ทางกลับบ้านสึนะ ฉันก็เลยมาดักรอไงล่ะะ''
"เอ่อ ไม่เป็นไรแน่นะครับ? (=_=;)" ดูท่าทางไม่น่าจะ <โอเค> "ไปบ้านผมดีกว่ามั้ยครับ ยังไงคุณแม่ก็อยากให้มาอยู่แล้วด้วย คนเยอะๆเขายิ่งชอบน่ะ"
"โอเคๆ! ไปด้วยกันมั้ย เคียวยะ!"
"ห๊ะ <เคียวยะ>?" ทันทีที่ผมนึกชื่อเต็มของเขาได้ก็ต้องตกใจจนกลายเป็นยืนหลังตรงอัตโนมัติ ผมค่อยๆมองตามคุณดีโน่ไป ว่าแล้วนั่นมัน "คะ คุณฮิบาริ!!?"
"นายยังไม่เคยไปบ้านสึนะเลยสินะ! ไปด้วยกันมั้ยๆ" คุณดีโน่วิ่งไปหาคุณฮิบาริอย่างร่าเริง จนผมสงสัยว่าใครเป็นครูฝึกกันแน่
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น