ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : นักเรียนใหม่
ขณะที่บรรยากาศรอบๆกำลังเงียบงัน มีเสียงนึงดังขึ้นขัดกับเสียงสาวน้อยผมสีเหลืองม้วนเป็นลอนที่กำลังจะแนะนำตัวให้พวกเราได้รู้ เสียงผู้ที่ขัดขึ้นไม่ใช่ใครที่ไหนเลยเขาคือ..
"รีบอร์น~ มาก็ไม่รอกันเลยนะ!"ชายหนุ่มอายุประมาณ20ปลายๆผมสีเหลือง นามว่า "ดีโน่" วิ่งตามมาสมทบพลางตะโกนเรียกผู้เป็นอดีต(?)ครูพิเศษของตน
"อุ๊บ!!"แต่ยังไม่ทันจะได้ทัก เขาสะดุดเท้าตัวเอง แล้วกลิ้งมาในกลุ่มแทน(ทำไมนายช่างซุ่มซ่าม- -;; //ไรท์)
"เอ่อ เป็นอะไรมั้ยคะ?"สาวผมสีเหลืองถามดีโน่ที่ล้มอยู่ในท่าหน้าทิ่ม
"อะ ไม่เป็นไร ขอบใจ" ดีโน่เอ่ยขอบคุณเมื่อฝ่่ายเด็กผู้หญิง ยื่นมือให้จับแล้วค่อยพยุงเค้าขึ้นมา
"คะ คุณดีโน่ เป็นอะไรมั้ยครับ!?"ผมถามเมื่อเห็นรุ่นพี่เดินโซเซมาทางพวกผม
"มาจนได้นะ ม้าพยศ!"โกคุเดระคุงเอ่ยทัก
"นี่คือ มาเฟียรุ่นพี่ของสึนะ <ดีโน่>!!"รีบอร์นอธิบายให้พวกมาโดกะจังฟัง
"ฉัน โทโมเอะ มามิ ^^"เด็กผู้หญิงผมสีเหลืองคนเมื่อกี้พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และดูจริงใจ
"คุณมามิเป็นคนฝึกพวกเราเองละจ้ะ^^" มาโดกะจังเข้ามาแนะนำ "ทั้งสวย ทั้งเก่ง แถมยังใจดีอีกด้วยล่ะจ้ะ^^"
"ยินดีที่ได้รู้จัก ครับ คุณมามิ เอ่อ ผมเรียกแบบนี้ได้ใช่มั้ยครับ?" ผมเดินเข้าไปทักทาย เพราะดูแล้วคนๆนี้ไม่น่าจะเป็นพิษเป็นภัยอะไร
"แน่นอนจ้ะ ^_^" ว้าว~ใจดีจริงๆด้วยล่ะ!
"ขอบใจนะที่ช่วยเมื่อกี้น่ะ"คุณดีโน่เดินเข้ามาในวงสนทนาบ้าง
"ไม่ต้องถึงกับขอบคุณหรอกค่ะ เอ่อ..."
"มีอะไรหรอ?"คุณดีโน่ถามคุณมามิ เมื่ออยู่ๆคุณมามิเงียบไป
"คุณ...มีนามสกุลมั้ยคะ?"คุณมามิถามด้วยท่าทีอายๆ
"หืม?"
"คุณมามิเค้าชอบเรียกชื่อคนด้วยนามสกุลน่ะค่ะ อย่างฉัน <คานาเมะ มาโดะ> คุณมามิก็จะเรียกฉันว่า <คุณคานาเมะ> แบบนี้ล่ะค่ะ" มาโดกะจังอธิบาย
"อย่างนี้นี่เอง"ผมกับคุณดีโน่พูดพร้อมกัน
"ฉันอยู่<คาบัคเลโน แฟมิลี่>เรียกฉันด้วยชื่อ <คาบัคเลโน>ก็คงไม่เป็นไรมั้ง?"
"ถ้าอย่างนั้นก็ ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณคาบัคเลโน่ เพราะยังไงฉันก็ปล่อยคนที่กำลังลำบากไว้เฉยๆไม่ได้หรอกค่ะ^_^"คุณมามิพูดแล้วยิ้มหวานให้กับคุณดีโน่
"งะ งั้นหรอ ขะ ขอบใจนะ (./////.)"คุณดีโน่พูดด้วยใบหน้าแดงๆ
"คุณดีโน่ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"ผมถามแต่คุณดีโน่กลับหันหน้าหนียังกับไม่อยากให้ใครเห็นหน้าอย่างงั้นแหละ
"นั่นสิคะ ดูหน้าแดงๆนะคะ"มาโดกะจังถามบ้าง
"ไม่สบายรึเปล่าคะ?"คุณมามิเดินเข้ามาจับหน้าผากคุณดีโน่ "ตัวก็ไม่ร้อนนี่คะ?"คุณมามิกล่าวอย่างสงสัย
"อะ เอ่อ.."
"เมื่อกี้ที่เธอจัดการเจ้าตัวประหลาดเมื่อกี้น่ะมันสุดยอดสุดขั้ว!!"คุณพี่ชายโผล่(?)เข้ามาในวงสนทนาแล้วผลักคุณดีโน่ออกไปซะงั้นอะ?!
"เอ๊ะ เอ๋??"คุณมามิปรับอารมณ์ไม่ทัน
"อย่างนี้ต้องพามาเข้าชมรมมวยให้ได้แบบสุดขั้ว!!!"คุณพี่ชายตะโกนจนสุดเสียงจนพวกผมต้องยกมือขึ้นมาปิดหู อารมณ์เดียวกับที่พวกโนบิตะทนฟังเพลงของไจแอนท์ไม่ไหวละมั้ง =_=
"แล้วแกจะตะโกนทำไมไม่ทราบ!!"โกคุเดระคุงตะโกนกรอกหูคุณพี่ชายบ้าง "แล้วซี้ซั้วไปชวนคนอื่นมาเข้าชมรมเนี่ยมันไม่พิลึกเกินไปหน่อยหรอฟะ?!"
"แล้วมันจะทำไมรึไงเจ้าหัวปลาหมึก?!"คุณพี่ชายหันมาแล้วชี้หน้าถามโกคุเดระคุง
"ก็เออสิฟะ!! เจ้าหัาสนามหญ้า"โกคุเดระคุงหันไปหาคุณพี่พร้อมเตรียมไดนาไมต์ในมือพร้อม(?)
"น่าๆ รุ่นพี่ โกคุเดระด้วย" ยามาโมโตะเข้ามาห้ามทัพ
"หึ/เชอะ !!" ทั้งสองยอมถอยทัพอย่างไม่สบอารมณ
์ ดีนะที่ยังมียามาโมโตะอยู่ไม่งั้น...คงทะเลาะกันอีกยาวแหงๆ แต่ว่านะ นี่มันก็เริ่มมืดแล้วสิ....ฟ้าเริ่มมีสีฟ้าเข้มๆระบายอยู่เต็มท้องฟ้าแต่งแต้มด้วยสีส้ม พระอาทิตย์เริ่มหายไปจากท้องฟ้าทีละน้อยๆ แสงไฟจากเสาไฟฟ้าเริ่มสว่างขึ้นทุกที่ รีบอร์นจึงบอกให้พวกเราแยกย้ายกันกลับ พวกเราเอ่ยลาก่อนจะแยกย้ายกันกลับ ยกเว้นผม ยามาโมโตะและ โกคุเดระคุง ที่เดินกลับบ้านด้วยกัน
"นี่ โกคุเดระคุงคิดยังไงกับพวกมาโดกะจังหรอ?"ผมหันไปถามเพื่อนทั้งสองที่เดินมาด้วยกัน
"ผมว่าคานาเมะ มิกิ แล้วก็โทโมเอะยังน่าไว้ใจนะครับ แต่ยัยอาเคมิ โฮมุระ กับ ยัย ซากุระ เคียวโกะ เนี่ยสิ.."โกคุเดระคุงดูโมโหทันทีเมื่อพูดถึงสองคนหลัง
"555 ฉันว่าพวกนั้นดูเป็นมิตรดีออกน้า"ยามาโมโตะพูดด้วยสีหน้าสบายๆ
"งะ งั้นหรอ..."
เช้าวันต่อมา วันนี้พวกผมอยู่โรงเรียนถามว่าทำไมวันนี้ถึงมาเร็วน่ะหรอ? ก็แหมเห็นว่าวันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายมาเยอะอยู่....ก็เลยอยากจะดูหน้าหน่อยน่ะ
บรรยากาศในห้องดูคึกคักเพราะเป็นวันเปิดเรียนวันแรกของเทอม1 อยากจะรู้จริงๆว่าจะเป็นนักเรียนแบบไหนกันน้า~
"ขอให้เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักๆละกัน~" นร.ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
"ถ้าเป็นเด็กร่าเริงก็ดีสินะ" นร.หญิงอีกคนเอ่ยตาม
"แต่ถ้าซ่าแบบว่ากล้าเถียงเจ้าครูขี้บ่นนั่นก็เจ๋ง" นร.ชายคนที่สองพูดบ้าง
"ถ้าเป็นเท่ๆก็ดีสิน้า"เด็กหญิงอีกคนเอ่ย
"เอ้าๆ นั่งที่กันได้แล้ว"คุณครูประจำชั้นเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น ทุกคนรีบทำตาทเพื่อจะได้เห็นว่านักเรียนใหม่เป็นใครกันแน่ "พวกเธอเข้ามาได้แล้ว"
"ค่า~"เสียงเด็กผู้หญิงสี่คนที่ฟังดูคุ้นๆเอ่ย แล้วเข้ามาในห้องทีละคน
"อ๊ะ นั่นมัน!!"ผมแทบจะตกเก้าอี้เมื่อคนที่เข้ามาคือ...
"ฉัน คานาเมะ มาโดกะค่ะ ^^ ฉันกับเพื่อนๆเพิ่งย้ายมาจากเมืองข้างๆ เลยยังไม่มีชุดของรร.นั้นน่ะค่ะ แหะๆ"มาโดกะจังพูดด้วยใบหน้าแดงนิดๆ "ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"แล้วจึงก้มทำความเคารพเล็กน้อย
"ไปนั่งข้างๆซาวาดะนะ"
"เอ๊ะ <ซาวาดะ>หรอคะ??"มาโดกะจังทำหน้างงๆก็แหงล่ะผมเพิ่งแนะนำตัวให้ฟังมาเมื่อวานเองนี่นา!
"มาโดกะจัง!?"ผมลุกพรวดขึ้นมาจากโต๊ะ
"สึนะคุง!!"พอมาโดกะจังเห็นผมก็ตกใจพอๆกัน แล้วจึงมานั่งข้างๆผม "จากนี้ฝากตัวด้วยนะสึนะคุง^^"
"คานาเมะ อย่างนี้ก็หมายความว่ามิกิก็...!*o* "ยามาโมโตะหันมาถามด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความหวัง..หายากแฮะ ที่ยามาโมโตะเป็นแบบนี้..ทำไนกันนะ? ('_';)
"ใช่จ้ะ"มาโดกะจังยิ้ม....เดี๋ยวๆผมตามไม่ทันอะ
"คนต่อไปเชิญ..."อาจารย์เอ่ยเรียกนักเรียนใหม่
~เงียบกริบ~
"เอ่อ คือ..."อาจารย์มองมาทางประตูแบบว่า <ไม่มาหรอ?>
"งั้นคนต่อไป----"
"โย่ว อรุณสวัสดิ์จ้าทุกคน!! ผู้พิทักษ์ความยุติธรรม มิกิ ซายากะจังมาแว้วจ้า~~~!!!" อยู่ๆซายากะจังก็โผล่มาจากไหนไม่รู้แล้วทำท่าอุลตร้าแมนแปลง ร่างซะงั้น!? "ฝากตัวด้วยน้า~"
"สุดยอดท่ทางแบบนั้นไม่น่าเป็นผู้หญิงได้เลยนะ"
"มิกิ!"ยามาโมโตะเอ่ยอย่างดีใจเมื่อเห็นคนที่คาดไว้
"โอ๊ส! อรุณสวัสดิ์ยามาโมโตะ^^"ซายากะจังยิ้มให้ยามาโมโตะอย่างเป็นมิตร "ฉันนั่งหน้านายแหละ"
"งั้นหรอๆ ฝากตัวด้วยนะมิกิ^_^"
"คนต่อไป"
ร่างของเด็กผู้หญิงผมสีแดงเดินเข้ามา คนที่โกคุเดระคุงบันทึกในลิสต์บุคคลไม่น่ไว้ใจ....ซากุระ เคียวโกะจัง!!
"ซากุระ เคียวโกะ "
เด็กสาวท่าทางห้าว และดูเลือดร้อนเอ่ยด้วยท่าทางเบื่อหน่าย เธอหิ้วกระเป๋าด้วยมือข้างซ้ายและใช้มือข้างขวาท้าวเอว ท่าทางดูเหมือนโมโหใครหรืออะไรซักอย่างมาอย่างนั้นแหละ
"แค่นั้นเองหรอ?"อาจารย์ถามอย่างงงๆ
"อา ทำไม? แค่นี้ยังไม่พอรึไงห๊ะ?"ซากุระ เคียวโกะจังจ้องไปที่อาจารย์เต็มๆ และไม่ใช่สายตาเป็นมิตรแน่ๆ มันคือสายตาอาฆาต..
่"ยะ อย่างน้อยก็พูด<ขอฝากเนื้อฝากตัวหน่อย>กะ ก็ได้นะครับ"สุดยอด!ทำได้ไงขนาดอาจารย์คนนี้ว่าโหดสุดๆเลยนะยังยอมพูดสุภาพเลยอะ!
"ฝากตัวด้วยล่ะ" ซากุระ เคียวโกะจัง เกาหัวอย่างเบื่อสุดๆ
"ไปนั่งข้างหลังโกคุเดระนะ"อาจายร์พูด
ทั้งสองคนจ้องหน้ากันอยู่ซักพักก่อนจะต่างคนต่างไป ทำไมผมรู้สึกแปลกๆนะ....
"ดูน่ากลัวยังไงไม่รู้นะ เคียวโกะจังคนนั้นน่ะ"ผมพูดพลางหลบหน้า
"ฮะๆ นั่นสินะ ^_^; "ยามาโมโตะพูดด้วยสัหน้ายิ้มแต่รอบนี้มีเหงื่อออกด้วยเล็กน้อย
"และคนสุดท้าย"
พออาจารย์พูดจบเด็กสาวผมสีดำระดับเอวเดินเข้ามาอย่างมั่นใจ แต่สายตากลับนิ่งเฉย ราวกับไม่ค่อยจะใส่ใจเท่าไหร่ ท่าทางดูเท่ เป็นสาวที่มั่นใจคนนึง
ได้เลย
"คนๆนั้น!!!"
"อาเคมิ โฮมุระ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" คำพูดสุภาพเรียบร้อยขัดกับท่าทางเย็นชานั่นอย่างสิ้นเชิง
"(ยัยนั่น ทำไมมาอยู่ที่นี่!?//คิด)" โกคุเดระคิด
"(คนๆนั้น อยู่ชั้นเดียวกับพวกเราหรอเนี่ย//คิด)"สึนะคิด
"(งานนี้ท่าจะมีเรื่องยุ่งๆแฮะ ^_^;//คิด)"ยามาโมโตคิด
TBC.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น