ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The magic shool เรื่องอลหม่านในโลกเวทมนต์

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2:สาเหตุของการมา2

    • อัปเดตล่าสุด 22 มี.ค. 58


    "อะไรนะคิไร! นี่ลูกว่ายังไงนะ!"เสียงของซาตานดังทั่วปราสาทด้วยความตกใจ
    "ผมอยากลองไปดู"คิไรตอบ
    "ลูกว่ายังไงนะ!"
    "ผมจะไป"
    "อีกทีซิ!"
    "ผม จะ ไป "
    "อี-"

    "ตรูจะไปโว้ยยยย!"
    "โอเคๆ ข้าเข้าใจ แต่เจ้าคิดยังไงที่จะไป"
    "ก็ไม่มีอะไรมากนิพ่อ"คิไรทำปากจู๋เท้าสะเอว"ก็แค่....ไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ......มั้ง"

    "คำสุดท้ายได้ยินนะเฟ้ย"ขนาดตัวเล็กๆ(ย้ำว่าเล็กนะ)ยังจะได้ยินอีก
    "ก็แหม ท่านพ่ออุตส่าห์ให้ลูกไป มีลูกคนไหนบ้างที่จะไม่ไป แถมอยู่แต่ในบ้าน(ปราสาท)มันน่าเบื่อออก"คิไรแสยะยิ้มชั่วร้าย
    ขนาดจอมมารซาตานที่ได้ยินคำนี้ยังต้องกลืนน้ำลายดังเอื้อกตูคิดผิดหรือคิดถูกฟะ ที่จะให้เจ้านี่ไป!!ซาตานคิดในใจอย่างหัวเสีย

    "น้า~~~~ ท่านพ่อ ตั้งแต่เกิดมาข้ายังไม่เคยไปเหยียบแผ่นดินภายนอกเลย ข้าอยากจะลองออกไปดู"คิไรอ้อนวอน
    "เฮ้อ"ซาตานถอนหายใจ"คิไร ลูกก็รู้ว่าเราเป็นปีศาจ ท้าขืนไปเหยียบแผ่นดินของชนเผ่าอื่น มีหวังได้บรรลัยเกิดสงครามแบบเมื่อ6000ปีก่อนแน่"

    "ใครบอกว่าข้าอยากไปข้างนอกแบบนั้นล่ะ..."คิไรบอก"ไม่ได้จะไปไฝว้กับใครซะหน่อย แล้วอีกอย่างข้าก็สามารถปลอมตัวเข้าไปในถานะคนธรรมดาก็ได้อยู่นะ"ถึงจะไม่เข้าใจเด็กหนุ่มผู้มีอายุที่ดูจากภายนอกแล้วประมาณ13-14ปี ไอคิวประมาณ170พูด แต่รูปลักษณ์ภายนอกของเขาก็เหมือนมนุษย์จริงๆนั่นแหละ"แล้วจะให้ไปรึเปล่าล่ะท่านพ่อ"
    "อึก"ซาตานถึงกับสะอึกไปเลย"ถึงข้าจะพูดว่าให้เจ้าไป แต่ตอนนี้เริ่มอยากเปลี่ยนใจแล้วล่ะ"
    "เป็นถึงซาตานแท้ๆ หัดพูดให้หน้าเชื่อถือหน่อยสิ ต้องรักษาคำพูดด้วย"โดนสวนกลับมาด้วยคำพูดแรงๆประมาณนี้ทำให้ถูกต้อนจนจนมุม"น้า~~ท่านพ่อ"คิไรทำหน้าตาอ้อนวอน(อีกรอบ)พร้อมทำตาวิ้งๆเป็นประกายเเสงออร่าถ้าเจ้านี่ไป โรงเรียนนั้นได้ชิบหายแน่ๆ! 
    ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็โดนขัดซะก่อน"ท่านซาตานครับ คือว่าซุบซิบๆๆๆ"ซาตานเอนตัวลงมาฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ
    "อะแฮ่ม! เข้าใจแล้ว หลังจากคิดดีๆ ข้าให้เจ้าไปก็ได้"
    "จริงหรอ!"คิไรดีใจนิดๆ
    "แต่มีข้อแม้ว่า.."คิไรตั้งใจฟัง      .....นิดนึง
    "ต้องตั้งใจเรียน"
    "โอเช!"
    แน่เรอะ! น่าจะเป็นเสียงที่ดังมาจากใจของทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นยกเว้นคิไร
    "ห้ามทำอะไรพิสดาร"
    "อ่ะ"
    "ห้ามถล่มโรงเรียน"
    "อึ่ก"
    "ห้ามเกรียน"
    "......."
    "ตกลงมั้ย?"
    "ไม่อยากไปแล้วอ่ะ.."
    "...."
    "...."
    "...."
    "เจ้าพูดว่าอะไรนะ?"
    "ข้าไม่อยากไปแล้ว"รู้สึกว่าสถานการจะไม่ค่อยดีแฮะ
    "น่าเบื่อออก บอกไม่ให้ทำอะไรซะขนาดนี้ เบื่อตายชัก"
    "แต่เจ้าบอกจะไป.."
    "..."คิไรเหงื่อตก
    "...."
    "ข้าพูดหรอ?"
    "เออดิ"
    "จำผิดรึเปล่า?"
    "ไม่ผิด"
    "..."
    "..."
    "วันนี้รู้สึกปวดหัว ไปนอนหล่ะ บายนะ- อุ๊บ!"คิไรร้อง เมื่อถูกพวกลูกกระจ๊อกล็อกแขนและปิดปากไว้ตามคำสั่งของซาตาน
    "อู้ๆๆ ทำอะไรข้าหน่ะ!"คิไรตะโกนโหวกเหวกโวยวายในขณะที่โดนล็อกแขนอยู่
    "อะแฮ่ม! ฟังนะคิไร โรงเรียนน่ะนะ เขามีไว้ให้เรียน ไม่ใช่ให้ไปเกรียน และไม่ใช่ว่าเบื่อตอนไหนก็แวบหนีไปเฉยเลย มันลำบากคนอื่นรู้มั้ย? เพราะอย่างนั้น.."ซาตานแสยะยิ้มชั่วร้าย ทำเอาคิไรเกือบหน้าซีด
    "ตั้งใจเรียนนะ คิ ไร"ท่าทางจะย้ำคำว่าคิไรมากเกินไปจนคิไรดิ้นเป็นปลาโดนน้ำร้อนลวก
    "เฮ้ยๆๆๆๆ จะทำอะไรข้าหน่ะ หยุดน้าาาาาาา!!!!!!"
    "
    ตู้ม!!!!!!!"แรงระเบิดนั้นสามารถระเบิดทั้งแถบให้เป็นโกโก้ครันซ์ได้ แถมไม่น่าเชื่อว่า จะถูกปลดปล่อยออกมาจากเด็กผู้ชายเพียงคนเดียว แต่ไม่นานนักเสียงนั้นก็หายไป พวกลูกกระจ๊อกต่างพากันเอาแขนบังตา แต่ด้วยบารมีของซาตานผู้เป็นเจ้านายได้กางบาเรียปีศาจไว้จึงรอด พอหันไปดูต้นตอของเเรงระเบิดก็พบว่า..
    "คร่อกก z z z z "ได้หลับไปซะแล้ว ....ท่าจะหลับลึกด้วย

    "เอาเถอะ ดูเหมือนว่าจะได้ผลนะ"ซาตานเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบ พลางมองดูเด็กหนุ่มที่กำลังนอนหลับสนิทด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ              
    "เอ่อ.. ท่านครับ"ลูกกระจ๊อกหมายเลขหนึ่งยกมือขึ้นถาม"เมื่อตะกี้ หรือว่าท่านจะใช้.."
    "อ๋อ ใช่แล้ว ข้าใช้เจ้านั่น ถึงจะไม่ค่อยอยากใช้ก็เถอะ"ซาตานตอบ
    "เจ้านั่นที่ว่า มันคืออะไรหรือขอรับ"ลูกกระจ๊อกหมายเลขสองรู้สึกว่าจะไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวกับเขาสักเท่าไร ยกมือถาม"อืม.. จะว่ายังไงดีล่ะ มันก็คือ ข้าอัดพลังบางอย่างใส่ตัวคิไร"
    "!! จริงหรือขอรับ!"
    "ใช่นะสิ"
    "แล้วพลังนั้น คืออะไรหรือขอรับ"
    "จะว่ายังไงดีล่ะ พวกเจ้าก็ช่างซักไซ้ถามข้าเสียจริง ตั้งใจฟังล่ะกัน มันก็คือ.."ลูกกระจ๊อกตั้งใจฟัง
    "มันคือ.."
    "คือ"ลูกกระจ๊อกลากเสียงตาม
    "คือ......"
    "คือ.........."
    "คือ................................."
    "คืออะไรขอร้าบบบบบบบบบบบบบบ"
    "โอเคๆ ข้าบอกก็ได้ ก็ธรรมดาอ่ะนะก็แค่.."
    "......"
    "พลังเวทย์ที่ผสมยาพิษชนิดที่ว่าโดนแล้วอาจจะล้มมังกรได้เป็น100ตัว"
    "ไม่แค่แล้วขอร้าบบบบบ!!"
    "ไม่หรอก สำหรับคิไรแล้ว โดนแค่นี้ไม่ตายหรอก"
    "เอ่อ.."พวกลูกน้องพากันทำหน้าเอ๋อรับประทานกันเป็นแทบ
    ''เอาล่ะ พูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ พวกเจ้า ไปจัดข้าวของเครื่องใช้ให้คิไรด้วย ส่วนเจ้า ไปเตรียมรถม้าด้วยล่ะ''ซาตานชี้นิ้วสั่งลูกกระจ๊อกปาวๆ




                               







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×