คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Dance
6
Dance
“นี้โปกิ เรายังเป็นแฟนกันอยู่ใช่มั๊ย” คริสถามย้ำครั้งที่สอง เพราะในตอนนั้นไม่มีใครสนใจเขาเลย
“ใช่” ฉันก็ตอบไป เพราะเพิ่งได้ยิน มัวแต่เถียงกับพี่อยู่
“กิระทำอะไรเธอหรือเปล่า”
“ทำ”
“ทำอะไร!”
“ก็เมื่อกี๊ไง”
“เรื่องนั้นฉันจัดการแน่ ไม่ต้องกลัว ว่าแต่ เธออยากเต้นกับฉันมั๊ย”
“-0-“
“เต้นสิโปกิ” พี่โทกิและพี่โชกิพูดพร้อมกัน นี้มันพี่ชายของฉันจริงๆ นะเหรอ
“อืมๆ (- -) (_ _) (- -) (_ _)” แต่ฉันตอบตกลง
เราทั้งสองคนเต้นรำอยู่ตามกลางสายตาผู้คนมากมาย (อีกแล้วTT) ที่มองฉันด้วยสาย ดูหมิ่น เศร้าจัง ใครไม่เป็นฉันคงไม่เข้าใจหรอก ซิกๆๆ ในระหว่างนั้นฉันก็มองหากิระว่าเขายืนอยู่ส่วนไหนของงาน แต่ทำไมฉันต้องมองหาเขาละ แกเป็นบ้ารึไงโปกิ แกเกลียดนายนั้นนะ
“นี้โปกิ เธอเต้นไม่เป็นหรอ”
“อืมๆ TT” ฉันทำหน้าเศร้าแบบจริงใจ (เอ๊ะ ยังไงงง)
“รู้มั๊ยเธอเหยียบเท้าฉันเป็นรอบที่ร้อยได้แล้วมั้ง”
“อะ ขอโทษๆๆ”
“แล้วเธอกำลังมองหาใครนะ อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้กิระ”
“ฉันจะมองหานายนั้นทำไมกันละ”
“ไม่รู้สิ เธออาจจะนอกใจฉันก็ได้นี้น่า”
“-*-“
“จ๊ะๆๆ”
แล้วเราทั้งสองคนก็เต้นรำกันต่อไป เมื่อถึงตอนสลับคู่ เราก็สลับคู่กันต่อไป เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งฉันได้สลับคู่กับใครคนหนึ่ง เขาคนนั้นใส่สูทสีขาวทั้งตัว เฮอะ! ให้ตายฉันอยากจะบอกว่าฉันแพ้ผู้ชายที่ใส่เสื้อผ้าสีขาวแล้วดูดีที่สุดเลยรู้มั๊ย ฉันตัดสินเงยหน้ามอง แล้วฉันก็ต้องก้มหน้าเหมือนเดิม แถมยังก้มมากกว่าเก่าอีก -///-ผู้ชายคนนั้นคือนายกิระนั้นเอง ว่าแต่เขาไปเปลี่ยนชุดตั้งแต่เมื่อไหร่เนี๊ย
ในตอนนี้ได้เวลาสลับคู่อีกแล้ว ฉันกำลังจะเปลี่ยนคู่ แต่ฉันเปลี่ยนไม่ได้ กิระไม่ยอมเปลี่ยนนะสิ งือๆๆๆ แล้วตอนนี้ฉันเขินจะแย่อยู่แล้ว ใครก็ได้ช่วยบอกให้นายนี้เปลี่ยนชุดที -.,-
“เธอชอบผู้ชายในชุดสีขาวหรอ” กิระถาม
“มะ ไม่ ชอ ชอบ”
“ไม่ชอบ แล้วนี้เธอเป็นอะไร”
“ปะ เปล่า”
“หรอ? งั้นฉันจะบอกอะไรเธออย่าง ตอนนี้ฉันกำลังหลงรักเธอเข้าจริงๆแล้วนะ โปกิ ฉันควรจะทำยังไงดี ฉันเองก็แพ้ผู้หญิงที่ใส่ชุดสีขาวแล้วดูดีซะด้วยสิ TT”
“คนอื่นใส่แล้วดุดี มะ มีเยอะแยะ ปะ ไป”
“แต่เธอดูดีที่สุด ความจริงเธอสวยเลยต่างหาก เธอสัญญาได้มั๊ยว่าเธอจะไม่จากฉันไป”
“หะ หือ?”
“โอเค^^” เฮ้ย สมองกลับหรือไง เพราะนายนั้นแหละ เลยทำให้ฉันพูดผิดพูดถูก ไอบ้า แต่ฉันก็ไม่ได้เถียงกลับ เพราะตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ โอ๊ย เครียด
เราสองคนเต้นผ่านช่วงที่ต้องเปลี่ยนคู่ไปเป็นสิบรอบได้แล้วมั้ง คริสเองก็หันมามองทางฉันบ่อยๆ คริสจ๋าฉันอยากเปลี่ยนคู่นะ แต่ฉันเปลี่ยนไม่ได้อะ TT โอ๊ย ฉันกำลังจะแย่แล้ว ใครก็ได้ช่วยฉันที ตอนนี้ฉันกำลังจะละลายไปหมดแล้ว
แหมะ! แหมะ! แหมะ! แหมะ!
ฮะ เฮ้ยอะไรเนี๊ย น้ำอะไรหว่าแดงๆ ข้นๆ กลิ่นคาวๆ มันมาจากไหนเนี๊ย ทำไมแสบๆจมูก ฉันเอามือไปแตะๆที่จมูก O_O เลือดกำดาวฉันนี้หว่า ทำไงดี แงๆๆ
“นี้ๆ กิระ พาฉันไปข้างนอกที” ฉันขอร้องกิระ และจะขอร้องแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวด้วย เพราะฉันเกลียดนาย ไอ้หน้าหล่อ
“ทำไมละ”
“เถอะน่า ขอร้องละน้า”
“-*- อะไรของเธอ เนี๊ย เฮ้อ~ ไปๆๆ” กิระโอบฉันแล้วก็ออกจากงานไปห้องน้ำ ในระหว่างทาง ฉันไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นมา ถ้านายกิระเห็น ฉันต้องอายไปสามชาติแน่นอน
“เธอเป็นอะไรหรือป่าว”
“ป่าว”
“ไม่เชื่อ” กิระเชยคางฉันขึ้น “เฮ้ย O_O เอเลือดกำเดาไหลนิ” ตอกน้ำ ฉันอายนะเว้ย “นี้เธอเป็นหนักขนาดนี้เชียว”
“(- -) (_ _) (- -) (_ _)”
“ให้ตายเถอะ เธอนี่กำลังทำให้ฉันรักเธอจริงๆแล้วนะ”
“...”
“ฮึๆ ตามฉันมา” ฉันนิ่ง “มานี่” ฉันยังคงนิ่ง “บอกให้มานี่ไง” กิระลากฉันที่กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ออกไปอีกแล้ว ไปไหนละทีนี้
“จะไปไหน” ฉันถาม
“เถอะน่า” กิระพยุงฉันไปยังห้อง ห้องหนึ่งซึ่งมีเฟอร์นิเจอร์ครบรัน
“ยินดีต้อนรับสู่ห้องของฉัน ^^”
“ทำไม...”
“สงสัยละสิ ก็ซานต้าคาเฟ่นะ ฉันเป็นเจ้าของเอง ^^ ดังนั้นฉันก็ต้องมีห้องส่วนตัวอยู่บนนี้นะสิ” เขาตอบเหมือนอ่านใจฉันได้ ว่าฉันกำลังจะถามอะไร
“แล้วห้องนี้เคยมีผู้หญิงเขากี่คนแล้ว”
“อืม ไม่ค่อยมีนะ”
“ไม่ค่อยมี ก็แสดงว่ายังมี”
“ก้ได้ แค่ ประมาณ 20 คนเอง T^T”
“-O-“
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ หึงรึไง”
“หึง เหิง อะไรละ บ้า เพ้อเจ้อ เพ้อฝันไปเอง -_-“
“อิอิ” หัวเราะจบ กิระก็เดินไปเปิดประตูออก “เข้ามาสิ” ฉันส่ายหัว เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องเข้าไปละ เพื่อเข้าไปแล้ว กิระทำอะไรๆ ฉัน จะทำยังไงละ “ไม่เป็นหรอกน่า ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก” เข้าพูดเหมือนอ่านความคิดฉันได้อีกแล้ว “นี้!! เข้ามา จะมายืนเลือดหมดตัวหน้าห้องฉันทำไม ถ้าเธอตายที่นี้ฉันจะทำยัง!” ที่แท้ก็กลัวว่าฉันจะมาตายเป็นผีหน้าห้องตัวเอง เฮอะ!!
กิระดึงแขนฉันเข้าไปในห้องทันที นายนี้ประพฤติตัวกับฉันแบบแปลกๆ ไม่เห็นเหมือนพวกเจ้าชู้ เพลย์บอย แบบในหนังทำเลย สงสัยน่านี้จะเป็นพวกซาดิสต์ งั้นพวกผู้หญิงที่...กับเขา ก็เป็นพวกมาโซคิสต์ นะสิ O_O น่ากลัวง่า
“เธอยืนบื้อ อะไรอยู่ มานั่งนี้สิ” กิระพูดพลางตบเบาะให้ฉันไปนั่งข้างๆ เขา
“( -_-)(-_- )( -_-)(-_- )”ฉันส่ายหัว
“มานี้” กิระดึงแขนฉันให้นั่งลงข้างๆเขา “เธอนี้ ดื้อชะมัด เอ้านอนลง รอตรงนี้นะ ฉันจะไปเอา ผ้ามาประคบให้” กิระหายไปสักครู่ กลับมาด้วยกะละมังใส่น้ำแล้วเรียบร้อย ผ้าขนหนู 2 ผืน และถุงน้ำแข็ง
“...”
“นอนลงสิ” ฉันนิ่ง “ฉันบอกให้นอนลง” ฉันนิ่งเช่นเดิม “มานี้” กิระจะไหลฉันแล้วกดตัวฉันลงให้นอนลงบนตักของเขา ชิ นี้มันเพลย์บอยจริงรึป่าวเนี๊ย
กิระจัดการเอาผ้ามาประกบที่หน้าผากฉัน แล้วเอาน้ำแข็งวางไว้ด้านบน แล้วเอาผ้าขนหนูอีกผืนมาคอยเช็ดเลือดกำเดาให้ เฮ้อ~ กิระ นายทำตัวดีจนฉันใจเต้นไปหมดแล้วนะ ถึงยังไงฉันต้องไม่หลงรักนายเด็ดขาด เพราะนายมันนิสัยไม่ดี ไอ้เจ้าชู้ ไอ้เพลย์บอย ไอ้เฒ่าหัวงู(ยังไม่แก่ไม่ใช้หรอ)
กิระคอยดูแลฉันทุกอย่าง ทั้งคอยเช็คไข้เพื่อมีไข้ เช็ดเลือดกำเดาที่มันยังไหลอยู่ และ บลาๆๆๆ ฮึ กะอีแค่เลือดกำเดาเนี๊ยะนะ ทำเหมือนฉันป่วยใกล้ตาย แต่ถึงเขาจะดีแค่ไหน หรือเลวแค่ไหน ฉันแค่อยากจะบอกว่า ตอนนี้ฉันเพลีย ดังนั้นฉันนอนดีกว่า ครอก~
ฉันตื่นฃึ้นขึ้นมาด้วยอาการเพลียสุดๆ ฉันเดาว่าเลือดคงไหลไปเกือบหมดตัวฉันแน่ๆ เมื่อฉันเหลือบตาขึ้นไปมองเพดาน ฉันก็ต้องตกใจ ฉันไม่ได้เจอจูออนหรอก แต่ฉันเห็นนายกิระนั่งหลับอยู่ โดยมีฉันนอนหนุนตักเขาไว้ -///- โอ๊ย ใจฉันเต้นอีกแล้วทำไมตอนคริสขอฉันเป็นแฟน ฉันไม่เห็นจะรู้สึกใจเต้นบางเลย
“หือ~…” กิระลืมตาขึ้น ฉันแกล้งหลับต่อทันที “ฮึฮึ...” กิระหัวเราะอยู่ในลำคอแล้วก็เงียบไป ฉันจึงลืมตาขึ้นก็พบว่ากิระกำลังมองหน้าฉันอยู่ “เธอชอบมองเวลาคนอื่นเขาหลับหรือไง ^^”
“ใครมองนาย”
“แล้วใครละ” กิระพูดพลางเอาหน้ามาใกล้ๆฉัน ชิ เหม็นขี้หน้าไอหน้าหล่อ “เธอกำลังหน้าแดง” ฉันเอียงหน้าหนีไปทางพนักพิงของโซฟาทันที เพื่อหลบสายตา
“อากาศมันร้อน” ฉันแถอย่างต่อเนื่อง
“จริงเหรอ O_O ห้องฉันเปิดแอร์ แค่ 18 องศาเอง” เออ ถึงว่าทำไมมันหนาว
กิระเอาหน้ามาใกล้ฉันมากขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้จมูกของเราทั้งสองคนจะกันอยู่แล้ว -///- และฉันเองก็ไม่สามารถเอียงหน้าไปทางอื่นได้ เพราะหันขวาก็พนักพิง มองหน้าตรงก็นายกิระ หันซ้ายก็ต้องผ่านหน้านายกิระ ฉันจึงนอนอยู่เฉยๆ ดีกว่า “ฉันนึกว่าเธอเขินฉันซะอีก ^^”
“ฉันจะเขินนายทำไมกัน”
“ก็เธอชอบฉัน”
“ -0- ใครชอบนายกัน”
“ก็เธอไง”
“บ้า! -///-“
“เธอเขินน่ารักจัง ^^” ฉันเหลือบตามองกิระสักแปป แล้วฉันก็ผลักหัวเขาออกไป แล้วฉันก็รีบลุกและออกไปเลยอย่างรวดเร็ว ก่อนที่กิระจะได้เห็นว่าตอนนี้ ฉันหน้าแดงกร่ำ เหมือนลูกตำลึงไปแล้ว อร๊ายยยยยยยย~ ^///^
ความคิดเห็น