คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Oops...
7
Oops…
ฉันเดินกลับเข้ามาในงานอีกครั้ง แต่จะว่าไปฉันอยู่ในงานนี้ตั้งนานละ ยังไม่รู้เลยว่านี้มันงานอะไร แต่ช่างมันเถอะ มันไม่สลักสำคัญแต่อย่างใด ตอนนี้ฉันต้องมองหาพี่โทกิ พี่โชกิ หรือคริสตัลก่อน เพราะว่าฉันเพลียสุดๆ ต้องพักผ่อนอย่างเต็มที่
“นั้น แฟนใหม่อากิระ เคนมูจิ” เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น แล้วทุกสายตาก็จ้องมองมาทางฉัน ทำไมช่วงนี้ฉันถูกคนอื่นมอง บ่อยจัง
นักข่าวทุกคน วิ่งกรูเป็นฝูงลิงมาทางฉัน พร้อมด้วยตากล้องนับร้อย ที่กำลังยกกล้องมาถ่ายฉัน
แชะ แชะ แชะ แชะ
(^-^)v ฉัน
กล้องถ่ายรูปนับสิบโฟกัสมาที่ฉัน ฉันยิ้มให้แล้วชูสองนิ้วโชว์ อิอิ อย่างนี้แหละคนมันกำลังจะดัง ฮ่าๆๆๆ
“รู้จักกับอากิระได้ยังไงคะ” นักข่าวคนที่ 1
“คบกันมานานหรือยังคะ” นักข่าวคนที่ 2
“อากิระเลิกเป็นเพลย์บอยแล้วหรอคะ” นักข่าวคนที่ 3
“คุณชื่ออะไรคะ” นักข่าวคนที่ 4
“บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” นักข่าวคนที่ n
นักข่าวเยอะแยะมากมายเป็นฝูง... รุมสัมภาษณ์ฉัน และพวกเขาก็ถามคำถามติดกันหลายๆคำถาม ไม่เว้นช่องว่างให้ฉันตอบเลย ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาอยากได้ข่าวจริงๆ หรือเปล่าเนี๊ย ตอนนี้ฉันเริ่มเข้าใจความรู้สึกของบรรดาคนดังทั้งหลายแล้ว
ในขณะที่นักข่าวมุงถามฉัน ฉันก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ O_O:; ยืนอึ้งคะ เพราะไม่รู้จะทำไงดี อันเนื่องมาจาก ตอบคำถามไม่ทัน
“โปกิ!!” ฉันหันไปมองตามเสียงก็เห็นพี่โชกิ ตะโกน และมีพี่โทกิวิ่งมาพร้อมๆกับคริสตัล
ฮือๆๆๆ ช่วยน้องด้วย TT คริสช่วยฉันที
ตอนนี้ฉันทำได้แค่ยืนทำหน้าเศร้าสุดขีด T^T น่าสมเพชตัวเองจัง
“เป็นอะไรรึเปล่า” พี่โชกิถาม
“( T^T)(T^T )( T^T)(T^T )” ฉันส่ายหน้า
“คุณโชกิเป็นหวานใจเธอหรอคะ?” นักข่าวคนหนึ่งถามขึ้น
“หรือว่าจะเป็นหวานใจคุณโทกคะ” นักข่าวอีกคนหนึ่งถามขึ้น
ช่างกล้าถามดีจริงนะคะคุณนักข่าว เราสามพี่น้องหน้าตาดีเหมือนกันซะขนาดนี้ คนไม่รู้จักยังบอกเป็นพี่น้องกันเลย
“เอ๊ะ ! ถ้าอย่างนั้นอากิระก็โดนสวมเขานะซิคะ” นักข่าวอีกคนก็ถามเช่นกัน
“หรือว่าผู้หญิงคนนี้มีหวานใจหลายคนเลยครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น
“ผมคิดว่าน้องสาวของผมเป็นคนดีพอครับ น้องของผมมีหวานใจเพียงคนเดียว^^” พี่โชกิเอ่ยแบบยิ้มๆ แต่แฝงไปด้วยความโหดร้าย (เอ๊ะ ยังไง)
“และผมเองที่เป็นหวานใจของเธอ” อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น ฉันเดาว่าเป็นเสียงของคริสตัล
พี่โชกิจูงมือฉันออกมาจากกลุ่มนักข่าวมากมาย และตอนนี้สายตาของทุกคนงุนงงไปหมด
“อ่อ ผมจะบอกอะไรไว้อย่าง พวกเราสามคน โชกิ ผม ผู้หญิงคนนี้ โปกิ เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกัน กรุณาเขียนข่าวให้ถูกต้องด้วย ถ้าพวกคุณยังอยากมีที่ทำงานกัน” พี่โทกิเอ่ยทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินออกมา น่ากลัวจริงๆ พี่ชายของฉันแต่ละคน
“...” นักข่าวเงียบ ตากล้องทุกคนเริ่มลดกล้องลง
ปกติพี่โชกิและพี่โทกิไม่เคยเป็นแบบนี้ พี่ๆของฉันใจดีมาก มีสาวๆหลายคนมาหลงรักเลยละ แต่วันนี้พี่ๆ น่ากลัวกันจริงๆ แต่ฉันก็ภูมิใจนิดๆ เหมือนกัน รู้สึกว่าพี่ๆ เป็นห่วงฉัน
“โปกิกลับบ้านเถอะ” พี่โชกิบอก
“โปกิจะไปไหนไม่ได้ ผมเป็นคนพาเธอมา ผมก็ต้องเป็นคนพาเธอกลับ” เสียงใครหว่า ฉันเดาว่าต้องเป็นกิระแน่ๆเลย ฉันไม่หันไปมองหรอก ชิ!!
นักข่าวเริ่มรัวกล้องถ่ายรูปอีกครั้ง งานนี้พรุ่งฉันดังแน่ๆ เตรียมตัวเปิดข่าวหน้าหนึ่งได้เลย มันต้องมีข่าวออกมาประมาณว่า ‘หญิงสาวตระกูลไฮโซ เสน่ห์แรง หนุ่มรุมจีบนับสิบ ไม่มีปฏิเสธ นางวันทองตัวจริง’ ฮึฮึ ชีวิตฉัน พินาศก็งานนี้แหละ TT
“นี้! ฉันเหนื่อยมากแล้ว ฉันต้องการกลับบ้าน” ฉันพูดบ้าง มีบทกับคนอื่นเขาสักที นี้นางเอกนะ
“ฉันจะไปส่ง” กิระพูดจบก็ลากฉันออกไปทันที (ลากอีกแล้ว) ฉันเห็นพี่ๆ และคริสตัลวิ่งตามมาติดๆ แต่หมอนี้ไวมาก เป็นแวมไพร์หรือไงนะ บวกกับนักข่าวอีกมากมายที่กำลังวิ่งตามพวกเรามาเช่นกัน เลยทำให้พวกพี่ๆ และคริสตัลวิ่งตามมาไม่ทัน
ปัง!! เสียงปิดประตูรถดังขึ้น ฉันกำลังจะเปิดประตูออกไปแต่ เขาล็อกประตูไว้ แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องหนี เหมือนโสรยาเลย
บรืน!! ในขณะนั้นกิระก็สตาร์ทเครื่องรถ แล้วก็ขับออกไปเลย นี้ถ้าฉันเป็นอะไรขึ้นมาฉันจะมาบีบคอนาย แต่ทำไมบรรยากาศมันแปลกๆ
ฉันหันหน้าไปมองกิระ แต่แววตาของเขาเหมือนกำลังจะไปฆ่าใครสักคน TT
บรืนนนนนนนน!
O_O!!
กิระเร่งเครื่องรถให้เร็วกว่าเดิมตอนนี้ฉันเห็นแค่ว่า เข็มที่หน้าปัด มันกำลังจะแตะที่ 180 กิโลเมตรต่อชั่วโมง TT ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย
“นี้! จอดรถเดี๋ยวนี้นะ” ฉันมองหน้ากิระ กิระมองหน้าฉัน
เอี๊ยดดดด!
กิระหักเลี้ยงมาจอดข้างทาง
“ขอบใจ” ฉันหันมาขอบคุณกิระ ฉันกำลังจะก้าวลงจากรถ โดยเท้ายังไม่ทันแตะพื้นเลย ฉันก็ก็ต้องสะดุง “นี้มันป่าช้านี้”
“ก็เธอบอกให้จอดฉันก็จอด” ย้ากกกกกกกกก ผู้ชายคนนี้นี่ช่างน่าจับตอนซะให้เข็ด
“งั้นนายก็ช่วยจอดในที่ ที่ดีกว่านี้หน่อบสิ”
“ที่ที่ดีกว่านี้งั้นหรอ... อ๊ะ โรงแรมไง ^^” อะไรกันเมื่อกี้ยังทำหน้าเหมือนฆาตกรอยู่เลย แล้วไหงหันมายิ้มได้แล้วละ หมอนี้ช่างปรับอารมณ์เร็วจริงๆ
“งั้นก็ไปส่งฉันที่บ้านซะ”
“ได้ครับที่รัก ผมจะเชื่อฟังคุณ”
“ไอบ้าใครที่รักนาย -///-“
“เธอเขินอีกแล้ว น่ารักจัง ^^”
“ไปได้แล้ว”
จุ๊บ!!
OXO
แชะ!!
เฮ้ย!! นั้นมันเสียงกล้องถ่ายรูปนี้น่า
กิระหันไปมองตามเสียง ก็เห็นปาปารัซซี่ คนหนึ่งอยู่ในรถ และออกรถปอย่างรวกเร็วกิระก็เลยขับรถตามไป ฉันเห็นหน้าปัตรความเร็วตอนนี้ เข็มกำลังจะมิดขอบอยู่แล้ว ฮือๆๆๆ
ในตอนนี้ฉันเองก็ได้แต่ภาวนาให้ตัวเองอยู่รอดปลอดภัย ส่วนกิระนั้นก็ยังคงตามปาปารัซซี่ต่อไป TT
เวลาผ่านไปราวๆหนึ่งชั่วโมง ปาปารัซซี่ก็หายตัวไปราวกับว่ามีเวทย์มนต์ สงสัยจะมีHarry Potter คอยช่วยเหลือ กิระก็ทำได้แค่ใส่อารมณ์กับพวงมาลัยรถและทำหน้าหงุดหงิดเหมือนฆ่าคนไม่สำเร็จ
“โธ่เว้ย!!”
“ไม่เป็นไรน่า” แล้วฉันจะปลอบหมอนี้ทำไมเนี๊ย บ้าเปล่า งงกับตัวเอง
“ฉันขอโทษ”
“O_O”
“ตกใจอะไร มันมีอะไรให้น่าตกใจ -_-^”
“ก็ไม่คิดว่านายจะขอโทษใครเป็น”
“อะไร ฉันแย่ขนาดนั้นเลยรึไง ฉันก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ”
“หรอ”
“ใช้ซิ ตอนนี้ฉันกลายมาเป็นคนไม่ดีในสายตาเธอแล้วนี้” ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเขากำลังประชดฉันนะ แล้วฉันควรจะรู้สึดีมั๊ยนะ
“ใช้ไม่ดีมากๆ เลยด้วย”
“นี้ หัดให้กำลังใจคนอื่นเขาบ้างซิ”
“ฉันให้กำลังใจทุกคนเสมอยกเว้นนาย และอีกอย่างนายก็ไม่ได้เป็นอะไรนิ ทำไมต้องให้กำลังใจ”
“เธอนี้มัน...” กิระเหลือบตามองฉัน “เธอเคยรักใครคนหนึ่งจนไม่อยากจะเสียคนนั้นไปหรือเปล่า”
“ไม่อ่ะ-_- ”
“อ้าว! แล้วไอคริสละ”
“ฉันไม่เคยชอบมัน”
“เธอไม่เคยชอบมันแล้วเธอเป็นแฟนมันได้ไง”
“OXO” อ๊ากกกกกกกกกกกก ฉันพูดอะไรออกปายยยยยยยยยยยยย
“กะ ก็....ก็....”
“ไม่ต้องแก้ตัวละ เธอจงมาเป็นของฉันซะดีๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ผู้ชาย คนนี้น่ากลัวจริงๆ TT แล้วตอนนี้ฉันจะทำยังต่อไปละทีนี้
ความคิดเห็น