คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : I never lost
4
I never lost
หลังจากที่ฉันตกปากรับคำเป็นแฟนกับคริส (เรียกไอไม่ได้ เพราะสถานะเปลี่ยน) คริสก็คอยดูแลเอาใจใส่ฉันตลอด มารับมาส่งจนบรรดาพี่ๆของฉันสงสัยจึงถามฉันว่า ทำไมคริสถึงมาหาฉันบ่อยขึ้น ฉันก็ตอบไปว่า ช่วงนี้ใกล้สอบ คริสเลยมารับไปติวหนังสือบ้านเพื่อนอีกคน อิอิ ที่จริงจะมีสอบอะไรละ นี้มันปิดเทอม แถมฉันยังติดมหาลัยแล้วด้วย พี่ฉันนี้ช่างขี้ลืมจริงๆ
ในตอนนี้พวกเราทั้งสามคนกลายเป็นคนดังไปแล้วในโรงเรียน ที่จริงต้องแค่สองคนสิแค่ฉันกับคริสเท่านั้น เพราะนายกิระนั้นดังอยู่แล้ว เนื่องจากหลังที่จากนายกิระบอกทุกคนว่าฉันเป็นแฟนของเค้า แล้วผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงฉันก็ตกปากรับคำเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทตัวเอง บ้าสินดี ตอนนี้ทุกคนคิดได้แค่เพียงว่าฉันเป็นนางวันทองสองจิตสองใจ และนั้นก็ทำให้ฉันยิ่งมีชีวิตที่ผิดปกติไปจากเดิมเยอะ
แต่ในวันนี้ฉันกับคริสยังคงมาเรียนกันปกติ รวมทั้งคนที่เหลืออีกด้วย แม้จะได้รับสายตาที่ดุดัน มาจากกิระ เราทั้งสองคนยังคงนิ่ง ฉันกับคริสย้ายที่นั่งไปนั่งที่อื่นแทน กิระก็ทำได้แค่มอง เย้! หลุดพ้นแล้ว
“คริส ออกมาข้างนอกหน่อย” ฉันหันไปมองที่ต้นเสียง ปรากฏว่าเป็นกิระ อุตสาห์ดีใจว่าหลุดพ้นแล้วเชียว ว่าแต่น้ำเสียงของกิระเปลี่ยนไป จากที่ฟังดูกวนประสาท แต่วันนี้กลับฟังแล้วรู้สึกซีเรียส
คริสเดินตามกิระออกไปข้างนอก ฉันรู้สึกได้ว่าเรื่องที่คุยกันคงเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ ฉับมือคริสไว้ แต่คริสหันมามองและยิ้มให้ บอกเป็นนัยว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวก็มาไม่ต้องเป็นห่วง
[Kira Talk]
“ตอนนี้ ฉันสามารถชนะใจโปกิได้แล้ว ฉันว่านายก็ควรจะหยุดทุกอย่างได้แล้ว” คริสพูดขึ้นทันทีหลังจากปิดประตูเรียบร้อย
“แล้วยังไงหรอ แค่เป็นแฟน ฮึฮึ นายอาจจะบังคับให้เธอเป็นแฟนนายก็ได้ หรือนายอาจจะเล่าเรื่องที่พวกเราแข่งกันก็ได้ เพราะถ้าเป็นอย่างที่ฉันพูดออกไปยัยโปกิก็ตกปากรับคำเป็นแฟนนายแน่นอน เพราะนายเป็นเพื่อนสนิทเธอ” ผมตอบกลับไป
“นายเองก็คงไม่อยากให้ผู้หญิงคนนึงที่ไม่รู้เรื่องมาเกี่ยวข้องด้วยจริงมั๊ย และอีกอย่างฉันไม่ได้บังคับ และไม่ได้เล่าเรื่องที่เราแข่งกันให้โปกิฟัง ฉันแค่ขอเป็นแฟน แล้วเธอก็ยอม” ไอคริสยิ้มมุมปาก
“ใช้...ไม่อยาก แต่ฉันจะบอกว่าฉันไม่เคยแพ้ เพราะฉะนั้นฉันจะทำให้ยัยโปกิของแก ต้องยอมมาเป็นแฟนฉันให้ได้”
“ไม่มีทาง ฉันจะกันทุกวิถีทาง คนอย่างแกนะ แค่เที่ยวเล่นและเจ้าชู้ไปวันๆ แกคงไม่รู้หรอกว่าเจ็บมันเป็นยังไง”
“ฉันเคยรู้ และไม่มีวันอยากรู้เป็นครั้งที่สองอีกด้วย” ผมตอบไปอย่างไม่ยีระ คริสทำหน้าสงสัยเพียงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่ที่สำคัญผมทนไม่ได้ที่จะมีใครมาหักหน้าผมอย่างนี้ ตั้งแต่ผมเกิดมาไม่เคยแพ้เรื่องใด แต่ความรู้สึกเจ็บนั้น ใช้ว่าผมไม่เคยรู้สึก ผมเคยหลงรักผู้หญิงคนนึง แล้วเค้าก็ทิ้งผมไป เพียงแค่เพราะฐานะทางบ้านของเราทั้งสองต่างกันเกินไป และเธอก็แคร์สายตาของชาวบ้านที่มองเธอว่าเกาะผมไปวันๆ ทั้งที่ผมและครอบครัวและญาติไม่เคยมองแบบนั้น พอถัดมาในอีกวัน ผมเห็นเธอเดินไปกับผู้ชายอีกคน เราเดินสวนกันเธอไม่หันมามองแม้แต่น้อย ความรักครั้งนั้นมันเจ็บจนผมรู้สึกว่าหัวใจดวงนี้คงไม่สามารถรักใครได้อีก และผมก็ไม่อยากเจ็บอีกครั้ง
“นายยังมีความรู้สึกของความเป็นคนอยู่รึเปล่า กิระ”
“มีสิ”
“ฉันขอร้อง นายหยุดสักที” คริสเดินกลับเข้าไปในห้องทันที ผมมองเห็นทั้งสองยิ้มให้กัน แล้วคริสก็นั่งลงที่เดิม ให้ตายเถอะ เกมส์นี้ผมต้องชนะให้ได้ ไอคริสแกกับฉันจะได้เห็นดีแน่
ผมกลับเข้าไปในห้องเช่นเดิม แต่คราวนี้ผมย้ายที่นั่งไปนั่งข้างๆ โปกิ เช่นเดิม ไอคริสบอกให้โปกิไปนั่งริมสุด แต่โปกิบอกว่าไม่เป็นไร
“โปกิ เธอเลิกชอบฉันแล้วหรอ” ผมถามพลางทำหน้าเศร้า
“ขะ ขอโทษนะฉันจะเรียนนะ”
“เธอกำลังทำร้ายฉัน โดยที่เธอไม่รู้ตัวนะ”
“...”
“เธอกำลังทำให้หัวใจของฉันแตกสลายรู้มั๊ย”
“เน่าสิ้นดี” เสียงไอคริสดังขึ้น ผมอยากเตะมันจริงๆ ผมว่าผมเลิกพูดก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะมีมวยกลางห้องเรียน
พวกเรานั่งเรียนกันไปเรื่อยๆ จนหมดเวลาเรียน ไอคริส กับโปกิ ก็เดินออกจากห้องไปด้วยกัน ทุกสายตาก็ยังคงมองที่มัน ไอคริส ผู้ถูกเรียกว่าแย่งแฟนคนอื่น ฮ่าๆๆๆ และโปกิ นางวันทองสองใจ ช่างสมกันดี
ผมพยายามเดินตามให้ทันสองคนนั้น และแล้วผมก็ตามทัน (เพื่ออะไร) ผมจับแขนโปกิไว้แล้วพาไปยังรถของผม ผมดันให้เธอเข้าไปนั่ง เธอก็ดิ้นๆๆๆๆ แรงเยอะชะมัด ผมรีบไปอีกฝั่งของรถ เพื่อทำหน้าที่คนขับรถ ก่อนที่ไอคริสจะมาทันขวาง ผมถอยรถออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ไอคริสมายืนขวางทางรถไว้ ฮึ ผมไม่มีวันแพ้เด็ดขาด ผมขับรถออกไปโดยไม่สนใจว่าจะมีใครยืนขวางหรือไม่
“นายทำอะไรนะ”
“ไปเที่ยวกัน”
“ไม่ นายขับรถชนคริส”
“คนอย่างมันตายยาก ไม่เป็นไรหรอก”
“แกสิตายยาก ฉันจะลงจอดรถเดี๋ยวนี้”
“ไม่เอาน่าโปกิ ทีกับไอคริสเธอยังไปเที่ยวกับมันได้ เธอก็ต้องไปเที่ยวกับฉันได้เหมือนกัน”
“มันต่างกันนะ”
“ต่างยังไง ตอนนี้ใครๆ ก็มองเธอว่าเธอเป็นนางวันทองแล้ว ก็ช่วยทำตัวให้สมฉายาหน่อยสิ”
“นายมัน...”
“อะไรหรอครับ ^^” เฮอะ! ผมกลัวตัวเองจัง
ความคิดเห็น