ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ผู้พิทักษ์แห่งสายหมอก
ตอนที่6
“เฮ้อ~ครูคาคาชินี่มาช้าตลอดเลยนะ ”เด็กสาวตระกูลฮารุโนะบ่น
ผมสีชมพูที่หวีมาอย่างเรียบร้อยของเจ้าหล่อนดูไม่รับกับใบหน้าหงุดหงิดของคุณเธอเลยแม้แต่น้อย
“น่าๆซากุระจัง ครูคาคาชิเค้าก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ พวกเราก็ชินกันแล้วนี่”
ตัวโวยวายประจำกลุ่ม7กล่าวแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ตัวถ่วงของทีมก็พูดอย่างนี้ทุกคนนั้นละ”เด็กหนุ่มผมดำที่นั่งเงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นเรียบๆ
“ไอซาสึเกรียนปากเสีย หาเรื่องกันแต่เช้าเลยเหรอ!!”
“หรือไม่จริง!?”
“กล้าเถียงซาสึเกะคุงเหรอ!?”
..............................................
สายแล้วๆ!!!!...
ชายหนุ่มผมสีขาววิ่งด้วยความเร็วสูงสุดไปตามพรมสีแดงที่ปูจนสุดทางเดิน
เสื้อกั๊กสีเขียวถูกใส่ทับลงบนชุดสีดำที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
กระบังหน้าผากที่มีสัญญาลักษณ์ของแคว้นแห่งไฟถูกเลื่อนลงมาปิดดวงตาไว้ข้างหนึ่ง
ดวงตาฉายแววร้อนรนของชายหนุ่มจ้องไปที่ประตูไม้ที่สุดทางเดิน
ก่อนจะกระโจนเข้าหาแล้วผลักประตูเปิดออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในห้องนั้นทันที
โต๊ะยาวถูกตั้งไว้กลางห้องมืด เทียนไขเพียงเล็กน้อยที่กลางโต๊ะ
ไม่สามารถส่องให้เห็นใบหน้าของสมาชิกในห้องได้อย่างชัดเจนนัก
“นายมาสายนะ ผู้พิทักษ์สายหมอก...”ชายหนุ่มเจ้าของพลังโลกร้อนกล่าว
นัยน์ตาของเขาจ้องไปยังโจนินหนุ่มที่มาสายอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
“แหะๆโทษทีละกันzCGzคุง^^” ”
//ประชุมเสร็จต้องกลับไปหาเจ้าพวกนั้นอีก โดยด่าเละจนไม่เหลือคราบครูแน่ตู//
“อย่าไปว่าคุณคาคาชิเขาสิ เขาก็ท่าทางเขางานยุ่งออกนะ...ท่าทางนะ”
เด็กหนุ่มอีกคนเข้าไปช่วยแก้หน้าให้คาคาชิแต่ไม่วายกัดคาคาชิซะเอง
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ตัวเล็กมากเสียจนบางคนเข้าใจว่าเป็นผู้หญิง
ส่วนสูงแค่158บางครั้งก็ทำให้เขาเสียมาดเวลาหลี้สาวไม่ใช่น้อยๆ
แต่ถึงกระนั้นเจ้าตัวก็ยังนั่งแป้นส่งยิ้มกวนโอ้ยไปทั่วห้องอย่างอารมณ์ดี
“นายเป็นคนจริงจังกับงานไม่ใช่เหรอเต้ย นายน่าจะเข้าใจความรู้สึกนี่”
“ก็แหม~ก็แค่ประชุมเปิดตัวผู้พิทักษ์เมฆาแค่เนี้ย เครียดกันไปได้”เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง
//ไมผู้พิทักษ์อรุณตูมันทะมึนจังฟะ...//ดีโน่ที่วันนี้หนีบฮิบาริมาด้วยนึกในใจ
“เอาเหอะ นั่งที่ก่อนละกันคุณคาคาชิ เอ้าเกือบลืม นี่ตัวแทนของวองโกเล่น่ะทักทายกันก่อนสิครับ”
ดีโน่พยักหน้าไปที่เก้าอี้ว่างที่เหลืออยู่ก่อนจะชี้ไปทางแขกรับเชิญ...อันประกอบด้วย
วองโกเล่รุ่นที่10 รีบอร์น และผู้พิทักษ์สายหมอกของวองโกเล่ โคลม โรคุโร่
“อ่าครับ หวัดดีครับ ผมฮาคาเกะ คาคาชิ ผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกของคาบัลโรเน่ครับ”
ฉับพลันสายตาของโจนินหนุ่มก็เหลือบไปเห็นผู้ติดตามสาวของหัวหน้าแก๊งวองโกเล่แฟมิลี
“ผมซาวาดะ ซึนะโยชิครับ”น้องหนูทูน่าหยักหน้าโค้งหงึกๆ
“ชั้นรีบอร์น...เจ้าห่วยซึนะ มาเฟียที่ไหนทำท่าหงออย่างกับลูกแมวดูดนมแม่แมวงี้ฟะ...”
“....”ถึงวองโกเล่ทั้ง2คนจะแนะนำตัวกันแล้วแต่เด็กสาวหัวสับปะรดก็ยังรักษาความเงียบไว้
“เออ...คุณชื่ออะไรครับ”
เมื่อสาวน้อยนางเดียวยังคงเงียบอยู่ คาคาชิที่อยากรู้ชื่อสาวน้อยใจแทบขาดกลับเป็นฝ่ายร้องถามชื่ออีกฝ่ายขึ้นเอง
“โคลม โรคุโร่ค่ะ”เด็กสาวตอบเสียงเรียบ
“เอ้าๆแนะนำตัวกันเสร็จแล้ว ถึงคราวผู้พิทักษ์เมฆาของพวกเราแนะนำตัวกันแล้วละ”
ดีโน่ว่าก่อนที่ทุกสายตาจะหันขวับไปมองสมาชิกแก๊งคนใหม่(ยกเว้นคาคาชิที่จ้องหนูโคลมจนลืมตัว)
“ไหนอ่ะบอส”เต้ยกับเฟรมร้องถามขณะมองไปยังเก้าอี้ที่ว่างเปล่า
“ก็นั่งอยู่ตรงหน้าพวกนายไง...ทุกคนเห็นใช่ปะ โนะๆ”
ดีโน่ยังคงยืนยันคำเดิมก่อนจะหันไปหาเสียงสนับสนุนจากรอบโต๊ะ
"ชั้นก็เห็นนะ..."มัจฉากล่าวอย่างใจลอย
//พี่ดีโน่ยังลากพี่เคียวยะมาเลย...คราวหลังเราลากชิลลีมามั่งดีกว่า//
“ผมก็เห็นนะ ทำไมพวกคุณไม่เห็นละ”สึนะคุงยืนยันคำพูดดีโน่
“เคียวยะก็เห็นใช่มะ”ดีโน่ร้องถามขณะยื่นหน้าเข้ามาจนแทบจะชนกัน
“อย่าเข้ามาใกล้ ไม่งั้นชั้นจะขย้ำ!!”
“อ้อ ลืมไปเขาไม่ใช้มนุษย์นี่นาแต่เขาเป็นยมทูต”ดีโน่ทำท่าเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้
“พูดเป็นเล่น ผมไม่ขำนะบอส- -”
เต้ยที่ถือคติเล่นเป็นเล่น งานเป็นงาน พูดกับดีโน่พลางส่งสายตาตำหนิบอสของตนที่เล่นไม่รู้จักเวลา
“ทำไมพวกนาย2คนมองไม่เห็นละ”
ดีโน่ถามอย่างงงๆ พลางเอามือโอบฮิบาริซึ่งขณะนี้หน้าบูดจนไม่รู้ว่าจะเอา
ไปอุ่นที่ไหนดี มือก็พยายามดันแต่ไหงแรงที่ทำลายกำแพงได้ดันไอ้ม้าแก่นี่ไม่ได้ล่ะเนี่ย!!!!
“เจ้าพวกนั่น...มองข้าไม่เห็น”เสียงพูดเบาๆ จากผู้พิทักษ์เมฆาที่นั่งนิ่งอยู่ดังขึ้น
“อ้าวทำไมล่ะ เบียคุยะ”ดีโน่ถามอีกพลางขมวดคิ้ว เบียคุยะไม่พูดอะไรแต่ก็พูดพึมพำ
เหมือนว่ากำลังแนะนำตัว
“ข้าชื่อ คุจิกิ เบียคุยะ...”เบียคุยะตอบเสียงนิ่ง
“เป็นคนญี่ปุ่นสินะอืม....แล้วปกติทำงานอะไรละ”
“หัวหน้าหน่วยที่6 สังกัด13หน่วยผู้พิทักษ์”
“แล้วนายอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ...”
เบียคุยะใช้ดวงตาที่นิ่งสงบมองดีโน่ก่อนตอบสั้นๆ
“130”
“=[]=”<<<ดีโน่
“-_-”<<<ฮิบาริ
“- -”<<<รีบอร์น
“- -a”<<<โคลม
“-_-;”<<<มัจฉา
“^^””<<<คาคาชิ
“-w-”<<<zCGz
“- -”<<<เต้ย+เฟรม(ไมพวกตูไม่เห็นแต่ได้ยินเสียงฟะ)
ฮิบาริที่นั่งอยู่ข้างๆดีโน่ทำหน้านิ่วก่อนลุกพรืดขึ้นมา
“อ้าว...เคียวยะไปไหนล่ะ”
“ชั้นรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ ขอตัวก่อนละกัน”ฮิบาริที่เป็นโรคแพ้ฝูงชนกล่าวก่อนจะทำท่าจะเดินออกไป
“อุบ!!”ฮิบาริใช้มือข้างหนึ่งปิดปากของตนไว้ราวกับจะกลั้นไม่ให้สำลอกอาหารที่กินไปเมื่อครู่ออกมา
“เคียวยะ!!!เป็นอะไรน่ะ”
“หรือว่า....”ดีโน่เอ่ยออกมาเบาๆแต่ก็เรียกความสนใจจากทั้งห้องได้
“หรือว่าอะไรฮะบอส”ผู้พิทักษ์พิรุณนามเฟรมร้องถาม
“เคียวยะ...หรือว่านายจะท้อง!!”
“จริงเหรอบอส!!”<<<เฟรม+เต้ย+zCGz
“จริงเหรอครับคุณฮิบาริ!!”<<<สึนะ
“ว้าวน่ายินดีจัง เรื่องนี้ก็ถือเป็นสายสัมพันธ์ที่ดีของทั้ง2แฟมิลีสินะ”<<<รีบอร์น
“บ้าเหรอ ชั้นจะท้องได้ไงเจ้าพวกสัตว์กินพืช”<<<ฮิบาริ
“ว๊ากกกก ทำไงดีๆ ผู้พิทักษ์ของชั้นมีใครทำคลอดเป็นบ้าง!!”<<<ดีโน่
“เลิกบ้าได้แล้ว...อุบ!!”
ฮิบาริที่กำลังจะคว้าทอนฟาขึ้นมาเตรียมฟาดดีโน่เกิดชะงักเพราะอาหารที่กินเข้าไปกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา
“อ๊ากกก~ จะคลอดแล้วแน่เลย ใครรู้จักหมอบ้าง เรียกมาที!!”<<<ดีโน่
“อ้ะ งี้ก็แสดงว่าคุณดีโน่กับคุณฮิบาริมีอะไรอะไรกันแล้วน่ะสิO //// O”<<<สึนะ
“ก็แหม~> //// <”<<<ดีโน่
“แหมบ้าอะไรของนาย พาชั้นออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้นะ ชั้นไม่ชอบสุ่มหัวกับพวกแก!!”<<<ฮิบาริ
“โอ๋ๆใจเย็นเดี๋ยวพี่ต้องติดต่อหมอก่อน”<<ดีโน่(เรียกแทนตัวเองว่าพี่เลยเหรอ)
ดีโน่ว่าเสร็จก็ลุกลี้ลุกลนหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของตัวเองเป็นพัลวัน
“หมอบ้านแกสิ!!”<<<ฮิบาริ
“อ๊า~พวกผมหิวแล้วอ้ะบอส”หนูเฟรมกับเต้ยร้องขึ้นมาขัดจังหวะ
“อ๋อใช่ๆ งั้นเดี๋ยวชั้นไปบอกพ่อครัวให้ทำอาหารบำรุงให้เคียวยะด้วยดีกว่า ปะๆทุกคนไปกินข้าวกัน”
“แกหมายความว่าไง!!”ฮิบาริคำรามในลำคอ
“แล้วคุณคุจิกิจะกินยังไงอ้ะ”เต้ยนึกสงสัย
“เดี๋ยวชั้นจุดธูปให้ละกัน”เฟรมหัวเราะคิกคัก
“ยมทูตไม่ใช่ผีนะเฟรม!!”
“แล้วมันต่างกันยังไงละ!!”เฟรมน้อยร้องถาม
“แกก็ลองถามเขาดูสิ!!”
“....”<<<เบียคุยะ
ด้วยเหตุนี้ทุกคนก็ทยอยกันออกจากห้องเพื่อไปหาไรกินกัน
“คุณโคลมครับ..”คาคาชิร้องเรียกโคลมที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
“อะไรเหรอค่ะ”โคลมเดินมาหาคาคาชิ เมื่อโคลมเข้ามาในระยะคาคาชิก็ยืนหน้าเข้ามาใกล้
“ผมเคยได้ยินว่าผู้พิทักษ์สายหมอกของวองโกเล่เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอครับ..”คาคาชิกล่าว
หนูโคลมถอยหลัง ไป...
คนคนนี้....ต้องการอะไรจากคุณมุคุโร่..โคลมคิดในใจ เธอกำลังรู้สึกกดดัน
ไม่มีทาง...ชั้นไม่มีทางทำให้ท่านมุคุโร่เดือดร้อน...ไม่มีวัน
“อ้ะ!!”
หนูโคลมคิดไปถอยหลังไปจนกระทั่งชนกับโต๊ะแล้วเสียหลักล้มลงบนโต๊ะประชุม
“ว่ายังไงล่ะครับ...คุณโคลม~~”คาคาชิถามพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก...
ร่างของเขาคร่อมอยู่บนร่างเล็กของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกของวองโกเล่
ยะ...อย่าเข้ามา...
//มันจะมากไปแล้ว!!//เสียงหนึ่งในร่างของสาวน้อยตาเดียวร้อง
พลัน...สายหมอกห่อหุ้มร่างของโคลมไว้...
“คุฟุฟุ”เสียงหัวเราะที่มาก่อนร่างดังขึ้น
สายหมอกจางลงปรากฏร่างของ โรคุโด มุคุโร่...
หากแต่ร่างของชายหนุ่มก็ยังอยู่ภายใต้การคุกคามของโจนินหนุ่มอยู่....
“จะทำอะไรเหรอครับ...”มุคุโร่ที่โผล่มาช่วยโคลมร้องถามด้วยน้ำเสียงอัมหิต
หากคาคาชิกลับยิ้มกริ่ม...
“อ้อ...มี2วิญญาณในร่างร่างเดียวกันสินะครับ”
คาคาชิว่าขณะจ้องดวงตาสีแดงเข้มราวกับเลือดของมุคุโร่
//ผมจะฆ่าคุณ...คุณบังอาจมายุ่งกับโคลมที่น่ารักของผม...//
มุคุโร่คิดขณะเริ่มใช้ภาพลวงตา
“ตาสีเดียวกันเลยแฮะ”ว่าแล้วคาคาชิก็เปิดเนตรวงแหวนขึ้น...
“เฮ้ย!!”
ภาพลวงตาใช้ไม่ได้ผล....ซ้ำยัง...
อ่านจันทรา!!!!
ฉับพลันมุคุโร่รู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปอีกมิติหนึ่ง
ร่างของเขาถูกขึงอยู่บนเตียง....
//ถึงร่างผู้หญิงของคุณจะน่ารัก...แต่ร่างผู้ชายของคุณผมก็ประทับใจนะครับ...//
เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของมุคุโร่
ฉับพลับปรากฏร่างของโจนินหนุ่มนับสิบนับร้อยร่างรอบเตียง....
//ในมิติที่ผมสร้างขึ้นมานี้ เวลาจะยาวนานกว่าภายนอกมาก....//
คาคาชิร่างหนึ่งเอ่ยขณะที่ทุกร่างค่อยๆก้าวเข้ามา
//มะ....ไม่นะ....ม่ายยยยยยยยยยย//
1นาทีที่ผ่านไปในโลกจริงเปรียบเสมือน1วันเต็มในโลกแห่งนั้น...
แอ็ด~~~~~
ชายหนุ่มผมสีขาวเปิดประตูออกมา
“ผมมารับแล้วนะ มุคุโร่คุง...”
ตุบ...
ช่อกล้วยไม้สีขาวหล่นลงบนพื้น....รวมถึงมาชเมโลที่คาบไว้ในปาก
“มุคุโร่....คุง”
.........................
ฟิกexeแน่เหรอวะเนี่ย-0-"
ท่าทางเรื่องนี้จะไม่ค่อยมีใครชอบแหะ
คนเม้นน้อยจังเลยTT^TT
แต่ง2เรื่องพร้อมกันนี่ยากพอดูเหมือนกันนะ
“เฮ้อ~ครูคาคาชินี่มาช้าตลอดเลยนะ ”เด็กสาวตระกูลฮารุโนะบ่น
ผมสีชมพูที่หวีมาอย่างเรียบร้อยของเจ้าหล่อนดูไม่รับกับใบหน้าหงุดหงิดของคุณเธอเลยแม้แต่น้อย
“น่าๆซากุระจัง ครูคาคาชิเค้าก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ พวกเราก็ชินกันแล้วนี่”
ตัวโวยวายประจำกลุ่ม7กล่าวแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ตัวถ่วงของทีมก็พูดอย่างนี้ทุกคนนั้นละ”เด็กหนุ่มผมดำที่นั่งเงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นเรียบๆ
“ไอซาสึเกรียนปากเสีย หาเรื่องกันแต่เช้าเลยเหรอ!!”
“หรือไม่จริง!?”
“กล้าเถียงซาสึเกะคุงเหรอ!?”
..............................................
สายแล้วๆ!!!!...
ชายหนุ่มผมสีขาววิ่งด้วยความเร็วสูงสุดไปตามพรมสีแดงที่ปูจนสุดทางเดิน
เสื้อกั๊กสีเขียวถูกใส่ทับลงบนชุดสีดำที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
กระบังหน้าผากที่มีสัญญาลักษณ์ของแคว้นแห่งไฟถูกเลื่อนลงมาปิดดวงตาไว้ข้างหนึ่ง
ดวงตาฉายแววร้อนรนของชายหนุ่มจ้องไปที่ประตูไม้ที่สุดทางเดิน
ก่อนจะกระโจนเข้าหาแล้วผลักประตูเปิดออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปในห้องนั้นทันที
โต๊ะยาวถูกตั้งไว้กลางห้องมืด เทียนไขเพียงเล็กน้อยที่กลางโต๊ะ
ไม่สามารถส่องให้เห็นใบหน้าของสมาชิกในห้องได้อย่างชัดเจนนัก
“นายมาสายนะ ผู้พิทักษ์สายหมอก...”ชายหนุ่มเจ้าของพลังโลกร้อนกล่าว
นัยน์ตาของเขาจ้องไปยังโจนินหนุ่มที่มาสายอย่างเหนื่อยหน่ายใจ
“แหะๆโทษทีละกันzCGzคุง^^” ”
//ประชุมเสร็จต้องกลับไปหาเจ้าพวกนั้นอีก โดยด่าเละจนไม่เหลือคราบครูแน่ตู//
“อย่าไปว่าคุณคาคาชิเขาสิ เขาก็ท่าทางเขางานยุ่งออกนะ...ท่าทางนะ”
เด็กหนุ่มอีกคนเข้าไปช่วยแก้หน้าให้คาคาชิแต่ไม่วายกัดคาคาชิซะเอง
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ตัวเล็กมากเสียจนบางคนเข้าใจว่าเป็นผู้หญิง
ส่วนสูงแค่158บางครั้งก็ทำให้เขาเสียมาดเวลาหลี้สาวไม่ใช่น้อยๆ
แต่ถึงกระนั้นเจ้าตัวก็ยังนั่งแป้นส่งยิ้มกวนโอ้ยไปทั่วห้องอย่างอารมณ์ดี
“นายเป็นคนจริงจังกับงานไม่ใช่เหรอเต้ย นายน่าจะเข้าใจความรู้สึกนี่”
“ก็แหม~ก็แค่ประชุมเปิดตัวผู้พิทักษ์เมฆาแค่เนี้ย เครียดกันไปได้”เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง
//ไมผู้พิทักษ์อรุณตูมันทะมึนจังฟะ...//ดีโน่ที่วันนี้หนีบฮิบาริมาด้วยนึกในใจ
“เอาเหอะ นั่งที่ก่อนละกันคุณคาคาชิ เอ้าเกือบลืม นี่ตัวแทนของวองโกเล่น่ะทักทายกันก่อนสิครับ”
ดีโน่พยักหน้าไปที่เก้าอี้ว่างที่เหลืออยู่ก่อนจะชี้ไปทางแขกรับเชิญ...อันประกอบด้วย
วองโกเล่รุ่นที่10 รีบอร์น และผู้พิทักษ์สายหมอกของวองโกเล่ โคลม โรคุโร่
“อ่าครับ หวัดดีครับ ผมฮาคาเกะ คาคาชิ ผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกของคาบัลโรเน่ครับ”
ฉับพลันสายตาของโจนินหนุ่มก็เหลือบไปเห็นผู้ติดตามสาวของหัวหน้าแก๊งวองโกเล่แฟมิลี
“ผมซาวาดะ ซึนะโยชิครับ”น้องหนูทูน่าหยักหน้าโค้งหงึกๆ
“ชั้นรีบอร์น...เจ้าห่วยซึนะ มาเฟียที่ไหนทำท่าหงออย่างกับลูกแมวดูดนมแม่แมวงี้ฟะ...”
“....”ถึงวองโกเล่ทั้ง2คนจะแนะนำตัวกันแล้วแต่เด็กสาวหัวสับปะรดก็ยังรักษาความเงียบไว้
“เออ...คุณชื่ออะไรครับ”
เมื่อสาวน้อยนางเดียวยังคงเงียบอยู่ คาคาชิที่อยากรู้ชื่อสาวน้อยใจแทบขาดกลับเป็นฝ่ายร้องถามชื่ออีกฝ่ายขึ้นเอง
“โคลม โรคุโร่ค่ะ”เด็กสาวตอบเสียงเรียบ
“เอ้าๆแนะนำตัวกันเสร็จแล้ว ถึงคราวผู้พิทักษ์เมฆาของพวกเราแนะนำตัวกันแล้วละ”
ดีโน่ว่าก่อนที่ทุกสายตาจะหันขวับไปมองสมาชิกแก๊งคนใหม่(ยกเว้นคาคาชิที่จ้องหนูโคลมจนลืมตัว)
“ไหนอ่ะบอส”เต้ยกับเฟรมร้องถามขณะมองไปยังเก้าอี้ที่ว่างเปล่า
“ก็นั่งอยู่ตรงหน้าพวกนายไง...ทุกคนเห็นใช่ปะ โนะๆ”
ดีโน่ยังคงยืนยันคำเดิมก่อนจะหันไปหาเสียงสนับสนุนจากรอบโต๊ะ
"ชั้นก็เห็นนะ..."มัจฉากล่าวอย่างใจลอย
//พี่ดีโน่ยังลากพี่เคียวยะมาเลย...คราวหลังเราลากชิลลีมามั่งดีกว่า//
“ผมก็เห็นนะ ทำไมพวกคุณไม่เห็นละ”สึนะคุงยืนยันคำพูดดีโน่
“เคียวยะก็เห็นใช่มะ”ดีโน่ร้องถามขณะยื่นหน้าเข้ามาจนแทบจะชนกัน
“อย่าเข้ามาใกล้ ไม่งั้นชั้นจะขย้ำ!!”
“อ้อ ลืมไปเขาไม่ใช้มนุษย์นี่นาแต่เขาเป็นยมทูต”ดีโน่ทำท่าเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้
“พูดเป็นเล่น ผมไม่ขำนะบอส- -”
เต้ยที่ถือคติเล่นเป็นเล่น งานเป็นงาน พูดกับดีโน่พลางส่งสายตาตำหนิบอสของตนที่เล่นไม่รู้จักเวลา
“ทำไมพวกนาย2คนมองไม่เห็นละ”
ดีโน่ถามอย่างงงๆ พลางเอามือโอบฮิบาริซึ่งขณะนี้หน้าบูดจนไม่รู้ว่าจะเอา
ไปอุ่นที่ไหนดี มือก็พยายามดันแต่ไหงแรงที่ทำลายกำแพงได้ดันไอ้ม้าแก่นี่ไม่ได้ล่ะเนี่ย!!!!
“เจ้าพวกนั่น...มองข้าไม่เห็น”เสียงพูดเบาๆ จากผู้พิทักษ์เมฆาที่นั่งนิ่งอยู่ดังขึ้น
“อ้าวทำไมล่ะ เบียคุยะ”ดีโน่ถามอีกพลางขมวดคิ้ว เบียคุยะไม่พูดอะไรแต่ก็พูดพึมพำ
เหมือนว่ากำลังแนะนำตัว
“ข้าชื่อ คุจิกิ เบียคุยะ...”เบียคุยะตอบเสียงนิ่ง
“เป็นคนญี่ปุ่นสินะอืม....แล้วปกติทำงานอะไรละ”
“หัวหน้าหน่วยที่6 สังกัด13หน่วยผู้พิทักษ์”
“แล้วนายอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ...”
เบียคุยะใช้ดวงตาที่นิ่งสงบมองดีโน่ก่อนตอบสั้นๆ
“130”
“=[]=”<<<ดีโน่
“-_-”<<<ฮิบาริ
“- -”<<<รีบอร์น
“- -a”<<<โคลม
“-_-;”<<<มัจฉา
“^^””<<<คาคาชิ
“-w-”<<<zCGz
“- -”<<<เต้ย+เฟรม(ไมพวกตูไม่เห็นแต่ได้ยินเสียงฟะ)
ฮิบาริที่นั่งอยู่ข้างๆดีโน่ทำหน้านิ่วก่อนลุกพรืดขึ้นมา
“อ้าว...เคียวยะไปไหนล่ะ”
“ชั้นรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ ขอตัวก่อนละกัน”ฮิบาริที่เป็นโรคแพ้ฝูงชนกล่าวก่อนจะทำท่าจะเดินออกไป
“อุบ!!”ฮิบาริใช้มือข้างหนึ่งปิดปากของตนไว้ราวกับจะกลั้นไม่ให้สำลอกอาหารที่กินไปเมื่อครู่ออกมา
“เคียวยะ!!!เป็นอะไรน่ะ”
“หรือว่า....”ดีโน่เอ่ยออกมาเบาๆแต่ก็เรียกความสนใจจากทั้งห้องได้
“หรือว่าอะไรฮะบอส”ผู้พิทักษ์พิรุณนามเฟรมร้องถาม
“เคียวยะ...หรือว่านายจะท้อง!!”
“จริงเหรอบอส!!”<<<เฟรม+เต้ย+zCGz
“จริงเหรอครับคุณฮิบาริ!!”<<<สึนะ
“ว้าวน่ายินดีจัง เรื่องนี้ก็ถือเป็นสายสัมพันธ์ที่ดีของทั้ง2แฟมิลีสินะ”<<<รีบอร์น
“บ้าเหรอ ชั้นจะท้องได้ไงเจ้าพวกสัตว์กินพืช”<<<ฮิบาริ
“ว๊ากกกก ทำไงดีๆ ผู้พิทักษ์ของชั้นมีใครทำคลอดเป็นบ้าง!!”<<<ดีโน่
“เลิกบ้าได้แล้ว...อุบ!!”
ฮิบาริที่กำลังจะคว้าทอนฟาขึ้นมาเตรียมฟาดดีโน่เกิดชะงักเพราะอาหารที่กินเข้าไปกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา
“อ๊ากกก~ จะคลอดแล้วแน่เลย ใครรู้จักหมอบ้าง เรียกมาที!!”<<<ดีโน่
“อ้ะ งี้ก็แสดงว่าคุณดีโน่กับคุณฮิบาริมีอะไรอะไรกันแล้วน่ะสิO //// O”<<<สึนะ
“ก็แหม~> //// <”<<<ดีโน่
“แหมบ้าอะไรของนาย พาชั้นออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้นะ ชั้นไม่ชอบสุ่มหัวกับพวกแก!!”<<<ฮิบาริ
“โอ๋ๆใจเย็นเดี๋ยวพี่ต้องติดต่อหมอก่อน”<<ดีโน่(เรียกแทนตัวเองว่าพี่เลยเหรอ)
ดีโน่ว่าเสร็จก็ลุกลี้ลุกลนหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของตัวเองเป็นพัลวัน
“หมอบ้านแกสิ!!”<<<ฮิบาริ
“อ๊า~พวกผมหิวแล้วอ้ะบอส”หนูเฟรมกับเต้ยร้องขึ้นมาขัดจังหวะ
“อ๋อใช่ๆ งั้นเดี๋ยวชั้นไปบอกพ่อครัวให้ทำอาหารบำรุงให้เคียวยะด้วยดีกว่า ปะๆทุกคนไปกินข้าวกัน”
“แกหมายความว่าไง!!”ฮิบาริคำรามในลำคอ
“แล้วคุณคุจิกิจะกินยังไงอ้ะ”เต้ยนึกสงสัย
“เดี๋ยวชั้นจุดธูปให้ละกัน”เฟรมหัวเราะคิกคัก
“ยมทูตไม่ใช่ผีนะเฟรม!!”
“แล้วมันต่างกันยังไงละ!!”เฟรมน้อยร้องถาม
“แกก็ลองถามเขาดูสิ!!”
“....”<<<เบียคุยะ
ด้วยเหตุนี้ทุกคนก็ทยอยกันออกจากห้องเพื่อไปหาไรกินกัน
“คุณโคลมครับ..”คาคาชิร้องเรียกโคลมที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
“อะไรเหรอค่ะ”โคลมเดินมาหาคาคาชิ เมื่อโคลมเข้ามาในระยะคาคาชิก็ยืนหน้าเข้ามาใกล้
“ผมเคยได้ยินว่าผู้พิทักษ์สายหมอกของวองโกเล่เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอครับ..”คาคาชิกล่าว
หนูโคลมถอยหลัง ไป...
คนคนนี้....ต้องการอะไรจากคุณมุคุโร่..โคลมคิดในใจ เธอกำลังรู้สึกกดดัน
ไม่มีทาง...ชั้นไม่มีทางทำให้ท่านมุคุโร่เดือดร้อน...ไม่มีวัน
“อ้ะ!!”
หนูโคลมคิดไปถอยหลังไปจนกระทั่งชนกับโต๊ะแล้วเสียหลักล้มลงบนโต๊ะประชุม
“ว่ายังไงล่ะครับ...คุณโคลม~~”คาคาชิถามพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก...
ร่างของเขาคร่อมอยู่บนร่างเล็กของผู้พิทักษ์แห่งสายหมอกของวองโกเล่
ยะ...อย่าเข้ามา...
//มันจะมากไปแล้ว!!//เสียงหนึ่งในร่างของสาวน้อยตาเดียวร้อง
พลัน...สายหมอกห่อหุ้มร่างของโคลมไว้...
“คุฟุฟุ”เสียงหัวเราะที่มาก่อนร่างดังขึ้น
สายหมอกจางลงปรากฏร่างของ โรคุโด มุคุโร่...
หากแต่ร่างของชายหนุ่มก็ยังอยู่ภายใต้การคุกคามของโจนินหนุ่มอยู่....
“จะทำอะไรเหรอครับ...”มุคุโร่ที่โผล่มาช่วยโคลมร้องถามด้วยน้ำเสียงอัมหิต
หากคาคาชิกลับยิ้มกริ่ม...
“อ้อ...มี2วิญญาณในร่างร่างเดียวกันสินะครับ”
คาคาชิว่าขณะจ้องดวงตาสีแดงเข้มราวกับเลือดของมุคุโร่
//ผมจะฆ่าคุณ...คุณบังอาจมายุ่งกับโคลมที่น่ารักของผม...//
มุคุโร่คิดขณะเริ่มใช้ภาพลวงตา
“ตาสีเดียวกันเลยแฮะ”ว่าแล้วคาคาชิก็เปิดเนตรวงแหวนขึ้น...
“เฮ้ย!!”
ภาพลวงตาใช้ไม่ได้ผล....ซ้ำยัง...
อ่านจันทรา!!!!
ฉับพลันมุคุโร่รู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปอีกมิติหนึ่ง
ร่างของเขาถูกขึงอยู่บนเตียง....
//ถึงร่างผู้หญิงของคุณจะน่ารัก...แต่ร่างผู้ชายของคุณผมก็ประทับใจนะครับ...//
เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของมุคุโร่
ฉับพลับปรากฏร่างของโจนินหนุ่มนับสิบนับร้อยร่างรอบเตียง....
//ในมิติที่ผมสร้างขึ้นมานี้ เวลาจะยาวนานกว่าภายนอกมาก....//
คาคาชิร่างหนึ่งเอ่ยขณะที่ทุกร่างค่อยๆก้าวเข้ามา
//มะ....ไม่นะ....ม่ายยยยยยยยยยย//
1นาทีที่ผ่านไปในโลกจริงเปรียบเสมือน1วันเต็มในโลกแห่งนั้น...
แอ็ด~~~~~
ชายหนุ่มผมสีขาวเปิดประตูออกมา
“ผมมารับแล้วนะ มุคุโร่คุง...”
ตุบ...
ช่อกล้วยไม้สีขาวหล่นลงบนพื้น....รวมถึงมาชเมโลที่คาบไว้ในปาก
“มุคุโร่....คุง”
.........................
ฟิกexeแน่เหรอวะเนี่ย-0-"
ท่าทางเรื่องนี้จะไม่ค่อยมีใครชอบแหะ
คนเม้นน้อยจังเลยTT^TT
แต่ง2เรื่องพร้อมกันนี่ยากพอดูเหมือนกันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น