Executional เมนูอาหารวันนี้<ยำNaruto+Reborn+One piece+บลีช>

ลำดับตอนที่ #3 : แขกรับเชิญ

ตอนที่2

“ห้าว~”เด็กหนุ่มผมดำหาวออกมาอย่างเบื่อหน่าย

เขาคือปุยเด็กหนุ่มที่พึ่งย้ายมาเรียน ณ โรงเรียนรวมมิตรประชาทัณฑ์

มาวันแรก นอกจากเขาจะไม่มีเพื่อนแล้ว ยังโดนล้อว่าเป็นไอ้ขี้ก้างจำศีลอีก

ก็คนมันง่วงก็ต้องนอน ผิดหรือไง!?

ถ้าไม่ติดว่าโรงเรียนนี้อยู่ใกล้กับโรงเรียนของคุณหนูที่น่ารักของเขาละก็

เขาไม่มีวันมาเหยียบที่นี่แน่

“เบื่อโลกแล้วเหรอพี่”เสียงเด็กชายร่างเล็กร้องถาม

ตะวัน คือน้องชายข้างบ้านของเขา ซึ่งก็เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับคุณหนูของตะวันและเขาพอดี

“ห๊าว~”ปุยแกล้งทำเป็นเมินโดยการหาวใส่

ไม่สนใจไอ้เกรียนเมพที่มาขัดขวางเวลาง่วงนอนอันแสนมีค่าของเขา

“หรือว่าพี่เจอผู้หญิงน่ารักๆแต่ไม่มีปัญญาจีบ”

เด็กชายทำหน้าเจ้าเล่ห์ ราวกับว่าจะรู้ทันไปซะทุกเรื่อง(ทั้งๆที่ความจริงมันไม่รู้อะไรเลย= =)

//เหอะ น่ารักๆเหรอ โรงเรียนพรรคนี้มันจะไปมีได้ไง//

เด็กหนุ่มคิดในใจ ปากอ้าหวอ เตรียมจะหาวออกมาเป็นรอบที่3ตามปกติ

หากแต่บางสิ่งได้หยุดชะงักการกระทำของเขาไว้ให้แข็งราวโดนสาป

เด็กสาวหัวกระเซิงสีฟ้านามภัสสร ดวงตาสีฟ้าของเจ้าหล่อนมองเหม่อ

ไปข้างหน้าราวกับกำลังคิดเรื่องบางเรื่อง

“น่ะ...น่ารัก”ปุยหลุดประโยคต้องห้ามเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้าตะวันออกมา

ตะวันยิ้มกริ่มก่อนจะเอ่ยคำพูดออกมา

“จีบเลยพี่ สุดหูรูดดดดดด!!!”ว่าแล้วเจ้าตัวก็ใช้พระบาทถีบพี่ชายสุดที่รักเข้าชาร์จภัสสรทันที

อุ๊ป!!!

ร่างของเด็กหนุ่มขึ้นไปคร่อมบนร่างเด็กสาวหัวกระเซิงพร้อมใบหน้าที่ตกใจสุดขีด!

ดวงตาสีฟ้าท่อประกายตื่นตระหนัก เด็กหนุ่มที่ถูกความรู้สึกของตนครอบงำโดยไม่

สามารถขัดขืนได้ทำให้ร่างกายโน้มตัวลงเข้าหาริมฝีปากบาง...

...............................

ณ เกมNU

“เจอกันครั้งแรกก็ไปจูบเขาเลยเหรอ แน่มากนะเอ็ง 5555+”

พี่ใหญ่สุดในกลุ่มนามปอนด์ปล่อยก๊ากออกมาก๊ากใหญ่เมื่อฟังเรื่องทั้งหมด

“ไม่พอนะพี่ นอกจากนั้นพี่เขายังมีฉายาใหม่ ‘ขี้ก้างจอมหื่นด้วยนะ’ ”ตะวันเสริม

“แก๊!!!!!”

เสียงปุยร้องก่อนที่จะวิ่งจ้ำพรวดๆหมายจะไล่กระทืบเจ้าตัวดีต้นเรื่อง

“ผมแค่อยากให้พี่สมหวังน้า~ ที่ทำไปเพราะหวังดี เพราะเคารพรักในตัวพี่นะเนี่ย^O^”

เจ้าดวงอาทิตย์อุทัยพูดน้ำสำเนียงชวนน่าถีบ

ในขณะที่ปุยน้อยกำลังจะวางมวยพี่ใหญ่นามหนูปอนด์ก็ล็อกคอทั้งสองไว้

“เอาเหอะน่าๆ เดี๋ยวเรื่องจีบสาวพี่ช่วยเอง~พี่น่ะ ทำสาวๆ ร้องไห้มาเยอะแล้ว~”

ปอนด์ว่าพลางโอ้อวดสรรพคุณราวเซลขายเครื่องกรองน้ำตามบ้าน ว่าแล้วก็เหลียวหันไปเห็น

สาวน้อยนางหนึ่งเข้า

“เห็นสาวน้อยคนนั้นป่ะ”แล้วปอนด์น้อยชี้ชวนปุยกับตะวันดูเหยื่อใกล้ตัว

“ผมยาว~ผิวขาว~ใส่แว่น~สรุปดิ๊”คาสิโนปอนด์โชว์ความรอบรู้แล้วหันไปถามลูกศิษย์ทั้งสอง

“โมเอะ!”ลูกศิษย์ทั้งสองตอบพร้อมกันอย่างชะฉ้าน

“เอาล่ะ เดี๋ยวพี่จะโชว์ให้ดู”

............

นังกระต่ายบ้า...ตุ๊กตาจิ๊ปปี้นั้นมันควรเป็นของชั้น...

แครอทคิดอย่างเคียดแค้น เส้นเลือดในสมองเต้นตุบๆ

เรียกเราไปคิดจะทำอะไรกันแน่..มันต้องการอะไร...ไม่ไปก็ไม่ได้...เสียศักดิ์ศรี...

จะไปคนเดียวก็กระไรอยู่...เรียกชิลลีไปด้วยดีกว่า...แครอทวิเคราะห์ปัญหา

นัยน์ตาสีทองประกายกร้าวเหมือนจะขยี้ทุกคนที่มาเข้าใกล้ในระยะที่เขาจะเรียกฝนดาวตกเทใส่ได้

“นี่~น้องสาว”เสียงคาสิโนปอนด์ดังขึ้นด้านหลังแครอท

หากแต่ชายหนุ่มมิได้สนใจเนื่องด้วยความคิดที่ว่า

“กุเป็นผู้ชาย”ทำให้ไม่คิดจะเหลือบไปมองโดยลืมเรื่องสำคัญที่ว่า แถวนี้มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น

“น้องสาวเรียกแล้วไม่หัน พี่ปวดใจนะเนี่ย...”เสียงน่ารำคาญดังขึ้นอีกระรอกคราวนี้ไม่พูดเปล่า

แต่มีการตบไหล่แครอทเบาๆ อย่างทะนุถนอม

มันหมายความว่าไงว่ะ...แครอทคิดคำนึงขณะรู้สึกขนลุกเพราะมุขที่โคตรจะเสี่ยวของแอดมินบอร์ดEXE 2

“นั่งอยู่คนเดียวไม่มีใครดูแลหัวใจ ให้พี่ช่วยดูแลให้ไหม~”

อะไรของมันว่ะ...

“พี่อยากรู้ชื่อน้องมากเลยอ่ะ~”ปอนด์ว่าพลางลูบไล้เส้นผมของสาวงาม

ไร้เสียงตอบจากสวรรค์...

ท่าทางจะยากแฮะ...

ปอนด์คิดขณะหันไปทางน้องทั้งสองที่มองเขาอย่างใจจดใจจ่อ...

ถ้าจีบไม่ได้ละก็เสียฟอร์มแย่เลยเดะ...

“หันหน้ามาหน่อยสิจ้ะน้องพี่อย่างเห็นหน้า~”

หนูปอนด์ว่าขณะนำมือมาวางไว้บนมือของสาวน้อยแครอท

แครอทที่เพิ่งรู้ตัวว่าถูกลวนลามหันกลับมามองช้าๆ

ผิวขาวเนียนสวยเหมือนกับผู้หญิงแต่คิ้วเข้มๆ

กับนัยน์ตาสีทองโหดๆ แผ่รังสีอำมหิตได้นั่น

บอกปอนด์น้อยว่า คนตรงหน้าเป็นผู้ชาย!!!

“ผู้ชายนี่!!O/[]\O”ปอนด์กรีดร้องเป็นตัวอักษรอันฟาเบต

“เออ”

แครอทตอบเสียงนิ่งในขณะหนูปอนผู้น่าสงสารกำลังสั่นเป็นเจ้าเข้าเพราะโดนรังสีอำมหิตของแครอทข่มไว้

“ขะ...ขอโทษคับ ครือ~น้องๆ ผม...เออ...เฮ้ย!!”

ปอร์นน้อยร้องลั่นเมื่อน้องรักทั้งสองที่ควรจะอยู่ข้างหลังเขาหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย

และเมื่อปอนด์หันมามีอันต้องเหงื่อตกเมื่อพบกับคทาด้ามงามที่อยู่ในมือของแครอทเรียบร้อยแล้ว

“ข้อหาข้อแรก ชั้นไม่ใช้ผู้หญิง

ข้อที่สอง แกจีบชั้น

ข้อที่สาม แกลวนลามชั้น

ข้อที่สี่ มุขแกเสี่ยว

ข้อที่ห้า แกทำให้ชั้นอารมณ์ไม่ดี

โทษที่แกจะได้รับก็คือ...”

...............

เรือที่มีรูปทรงโบราณช่างดูขัดตาเสียยิ่งกระไรเมื่อมันแล่นมากลางแม่น้ำเจ้าพระยา

ยิ่งกว่านั้น เรือดังกล่าวยังมีธงสีดำ รูปกะโหลกไขว้ซึ่งใส่หมวกฟางไว้อยู่ด้วย...

“เราอยู่ไหนกันเนี่ย นามิ”

หนุ่มหมวกฟางร้องถามพลางโซ้ยไก่ย่างส้มตำข้าวเหนียวที่เหมามาจากร้านอาหารแถวๆ นั้น

เขาคือลูฟี่กัปตันของเรือโจรสลัดโกอิ้งแมรี่ลำนี้

ดวงตากลมแป๋วของเด็กหนุ่มจ้องไปยังจานส้มตำในมืออย่างไม่วางตา

ส่วนมือก็ถือไก่ย่างเสียบไม้ชิ้นโตไว้

“สะพานพระรามแปด...ไม่ค่อยแน่ใจแฮะ แกรนไลน์นี่ประมาทไม่ได้เลยจริงๆ”

หญิงสาวที่มีชื่อว่านามิว่าพลางกางแผนที่ดู

ผมสีสมถูกสายลมยามเช้าพัดลู่ลม กางเกงขาสั้นสุดsexyของเจ้าหล่อน

ทำให้ชายหนุ่มหลายต่อหลายคนที่เคยเห็นต้องน้ำลายหกกันเต็มหน้าจอคอมพิวเตอร์

ตั้งแต่เข้าแกรนไลน์มาก็มีหลายครั้งที่มีหลงกันบ้าง

แต่หลงถึงขนาดมาถึงสะพานพระราม8นี่มันก็ออกจะเกินไปหน่อย

“เหรอ~ง้ำ....อร่อยดีหรอกนะ เสียดายน้อยไปหน่อย...”

ลูฟี่ขานรับก่อนจะบ่นออกมาเมื่อง้ำๆเดียวของเขาก็สามารถกลืนไก่ย่างไม้เดียวเข้าไปได้หมดในคำๆเดียว

“เฮ้ย นายกินไรน่ะ ท่าทางน่าอร่อย”เด็กหนุ่มจมูกยาวร้องทักมาแต่ไกล

“อ่า~มากินด้วยกันสิอุซบ หวานนุ่มลิ้มมากเลยแหละ”

ลูฟี่กล่าวขณะที่อุปซบวิ่งเข้ามาร่วมวงเปิบข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่างทันที

“ไหนๆชิมดิ๊....จ๊ากกกกกกกก เผ็ด!!!”

อุซบร้องลั่นเรือแทบจะในทันทีที่กระเดือกส้มตำช้อนแรกเข้าไป

นามิที่กำลังเครียดจัดหันมามองด้วยสายตามหาโหด

แต่ถึงอย่างไร ชายหนุ่มผู้มีผมสีเขียวก็ยังนอนหลับสบายใจไม่รู้ไม่ชี้อยู่บนดาดฟ้าเรือที่ประจำ

“ไหนบอกนุ่มลิ้นไง!!!”อุปซบโวย

“ก็ชั้นกำลังฝึกโกหกอยู่ไงละ ฮี่ๆ!!”

ลูฟี่ยิ้มหน้าทะเล้น ในขณะที่อุปซบที่โดนเทคนิกการโกหกที่ตนภาคภูมิใจดัดหลังตัวเองซะเอง

ทำท่าเหมือนแทบจะอยากร้องกรี๊ด

ขณะที่เรือโกอิ้งแมรี่กำลังจะรอดใต้สะพานพระราม8กลางกรุงเทพมหานครไปนั้นเอง

บนสะพานก็มีรถสปอต์สีแดงวิ่งตัดผ่านข้ามสะพานไป

ในรถคันนั้นคือวิศนะและแครอท ที่กำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านของวิริยา

...........

สัมภาษณ์หลังกองถ่ายโดยหนูปอร์น หนู ตะวัน และหนูปุยหัวข้อเรื่อง “อาหารที่ชอบ”

“เริ่มจากหัวหน้าGMเลยนะคับ^^”หนูตะวันว่าพลางถือไมค์ไปจ่อปากโฮลี่ ออเดอร์ที่

นั่งอ่านอาลาเร่อยู่ที่มุมกองถ่ายเพื่อมารอรับน้องเมียกลับ

“อะไรเหรอ^^”โฮลี่ออเดอร์ถามตะวันที่เอาไมค์จ่อปาก

“สัมภาษณ์หน่อยคับชอบกินอะไร”ปอนด์ว่าตะวันดันไมค์จ่อปากโฮลี่ออเดอร์ ชายหนุ่มยิ้ม

พรายแล้วตอบว่า

“ชั้นชอบกินแครอทแกล้มพริกน่ะ^_^”

“ไม่ทราบว่ามีความหมายแฝงอะไรหรือเปล่าคับ- -;”ตะวันถามออกไปโฮลี่ออเดอร์ยิ้มเช่นเดิม

“ตามที่พูดนั่นล่ะ^^”ด้วยว่าอยู่ต่ออาจไม่ปลอดภัยต่อทั้งสามพวกเขาจึงถ่อยทัพกลับมา

แล้วตัดสินใจไปสัมภาษณ์การ์ลิคกับราดิช

“คุณการ์ลิคชอบกินอะไรคับ”

“เอ๋~ชั้นเหรอ~”การ์ลิคว่าพลางยิ้มระรื่นเช่นเคยแล้วทำทีคิด

“คงจะเป็น...อะไรก็ได้ที่โชคชะตาจะพามาให้ล่ะมั้ง...”

//...นี่เขาคิดว่าอยู่ดีๆ พายุหมุนจะพาร้านก๋วยเตี๋ยวมาตรงหน้าเขารึไงว่ะ..\\

ทั้งสามคิดพร้อมกัน

“แล้วคุณราดิชล่ะครับ”คราวนี้ปุยเป็นคนถาม

“ชั้นชอบกินอะไรที่มันเขียวๆ น่ะ แต่เลือกไม่ได้ก็กินเป็ดไปก่อนแล้วกัน”ราดิชกล่าว

พลางมองไปที่นันทกรที่กำลังเสียวสันหลังวูบๆ

“เคี๊ยกๆๆๆ”โอเนี่ยนจรลีมาพร้อมกับโทเมโทตะวันจึงจัดการเอาไมค์จ่อปาก

“คุณโอเนี่ยนชอบกินอะไรครับ”

“เคี๊ยกๆๆๆ”

“เออ...คุณโอเนี่ยน- -a”

“เคี๊ยกๆๆๆๆๆๆ”ตะวันเห็นว่าไม่ได้เรื่องก็เลยหันไปถามโทเมโท

“คุณโทเมโทคับ..”

“เคี๊ยกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เป็นอันว่าการสัมภาษณ์ต้องยกเลิกเนื่องจาก...เคี๊ยกๆๆๆ...

“สัมภาษณ์ใครดีอ่ะเนี่ย”ปุยทำหน้าเซ็งเป็ดก่อนหันไปเห็นแครอท

“คุณแครอทค้าบบบบ ชอบกินไรคับ”ปุยเป็นคนถามเพราะปอนด์เข็ด

“กระต่ายแป๊ะซะ..”แครอทตอบเสียงเคียดแค้นนิดๆ แล้วเดินหนีไป

“สงสัยจะชอบอาหารป่า...”ปุยสรุปเอาเองก่อนปอนด์จะลากเขาและตะวันไปสัมภาษณ์วิศนะ

“อาหารที่ชื่นชอบของคุณคืออะไรคับ^^”ปอนด์สัมภาษณ์ตัวละครตัวโปรด

“ชั้นไม่ชอบกินผัก..”วิศนะตอบขณะให้อาหารปลาทองในตู้หลังกองถ่าย

“บอกมาเหอะคับชอบกินอะไร~วันหลังผมจะซื้อมาถวายเลยคับ^____^”

ปอนด์เซ้าซี้ไม่เลิก วิศนะจ้องตากลมๆ ของปลาทองตัวน้อยที่หุบเหยื่อพลางตอบส่งๆ

“ปลา”ปลาในตู้ที่ตาโตอยู่แล้วตาโตขึ้นมาในทันใด พุ่งเป็นจรวดติดมิตไซต์

หลบหลังก้อนหิน

“คุณภัสสรก็กลับไปแล้วน่าเสียดายจาง~”ปุยบ่นงึมงำเพราะ

คนหัวกระเซิงกลับบ้านไปแล้ว

“ทำอะไรอยู่เหรอครับ...”เสียงใครคนหนึ่งถามพวกตะวันหันไปตามเสียง

เขาผู้นั้นคือพัมกิ้น...

“อ๋อ...มาได้จังหวะเชียวครับ คุณพัมกิ้น”ตะวันว่าก่อนจ่อไมค์ไปที่ฟักทองหนุ่ม

ที่ทำท่าไร้เดียงสาราวเคะใสซื่อ...

“คือกำลังสัมภาษณ์กันอยู่น่ะครับ คุณพัมกิ้นพอจะบอกได้ไหมคับว่าชอบกินอะไร”

“ก็...”พัมกิ้นใช้นิ้วแตะริมฝีปากพลางเหลือบตามองทั้งสามอย่างพินิจพิจารณา

“คนที่สบตาผมกระมั้งครับ...”ทั้งสามคนสะดุ้งเฮือก หัวใจพวกเขาแทบหยุดเต้น...นี่พวกเขา

จะตกเป็นเครื่องสังเวยของปิศาจฟักทองรึนี่!!!

//...ไอ้ร่าน...//ปอนด์คิด

//....ถึงผมจะเมพ แต่ผมยังอายุไม่ถึงนะคับT_T...//ตะวันคิด

//...ถ้าเป็นคุณภัสสรก็อีกเรื่องนึง...//ปุยคิด

และแล้วทั้งสามจรลีหนีการไล่ล่าของปิศาจฟักทองมาได้อย่างฉิวเฉียด

ก่อนจะเหลือบไปเห็นคนสองคนที่นั่งอยู่

ใต้ต้นไม้ หนึ่งในนั้นคือเด็กหนุ่ม และอีกหนึ่งเป็นเด็กสาว

“นั่นมันไอ้พวกคนแต่งนี่หว่า”ว่าแล้วปุยน้อยก็ชี้ชวนดู

ทั้งสองร่างคุยกันพลางหัวเราะคิกคักอะไรบางอย่างขณะที่เขียนบางสิ่งยุกยิกลงแผ่นกระดาษ

“สัมภาษณ์มันดีมะ ไม่มีใครให้สัมภาษณ์ละ”ปุยว่าซึ่ง

ทั้งสองก็พยักหน้าเห็นด้วย เมื่อเดินไปใกล้ๆ คนแต่งทั้งสองก็

รีบซ่อนกระดาษนั่นแล้วเด็กหนุ่มก็โบกไม้โบกมือทักทายทั้งสาม

“งาย~ชอบบทอ่ะดิ ปุย^^”เขาว่าพลางยิ้มแป้นให้ปุย

“จูบคุณภัสสรน่ะเหรอคับ-///-”

“แน่นอน~เรามีนโยบายสำหรับเหยื่อ...เอ้ย!...ตัวละครใหม่ ใช่มะๆ”

เด็กหนุ่มว่าพลางสะกิดเด็กสาวข้างๆ

พรืด...

เด็กสาวที่นั่งข้างๆ ล้มลงมา เลือดแดงนองเต็มพื้น นัยน์ตาเบิกโพล่ง

“คะ....ฆาตรกรรมนองเลือดO_o”ตะวันร้องจ๊ากกระโดดกอดพี่ทั้งสองที่ตกใจไม่แพ้กัน

เด็กสาวลุกขึ้นมาแล้วเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากจมูก...

“ทำไมทั่นฮิขาสวยอย่างงี้....เคะซึนๆ”เด็กสาวพูดพึมพำพลางหยิบหนังสือที่จมกองเลือดขึ้นมา

“ฮึย~~~โดชั้นเปื้อนเลือดหมดแล้ว... อ้าว~หนูตะวัน อ่านD18กันมะ^0^”เด็กสาวว่า

พลางหันรูปดีโน่กำลังพรากผู้เยาว์ให้ดู ทั้งสามรีบส่ายหน้าพร้อมกันพลางถอยหลังพรืด....

“อะ...เออ มีอะไรจะฝากถึงคนอ่านมะคับ...”

“อ๋อ...เราจะยังรับสมัครเหยื่อ เอ้ย! ตัวละครเพิ่มน่ะ ถ้าสนใจก็ไปโพสไว้...”

“ขอบริจาคเลือดกรุ๊ปวายด้วย ชั้นจะไม่ไหวอยู่แล้ว= =”

เด็กสาวพูดเสริมพลางใช้ผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือดเช็ดจมูก

ขณะนั้นเองปอนด์ก็ระลึกขึ้นได้ถึงตอนจบของตอนนี้ที่ค่อนข้างจะไม่สวยเท่าไหร่สำหรับเขา

คิดได้ดังนั้นก็กระโดดเข้ากระชากเสื้อคนแต่งชายทันที

“แล้วผมจะเป็นไงต่อล่ะ คุณจบแบบนี้ผมก็ซวยอ่ะเดะ”เจ้าตัวโวยวายพลางเขย่าเสื้อคนแต่ง

“นายน่ะเหรอ~ก็เหมือนปุยนั่นล่ะ ขออะไรมาเราก็ให้แบบนั้น=v=”คนแต่งชายกล่าวแบบกั๊กๆ

“ละ...แล้วผมล่ะๆ!!”พฤติกรรมเลียนแบบแบบเกรียนๆของตะวันกำเริบ

กระโดดกระชากคอคนแต่งหญิงที่กำลังนั่งซับเลือด...

“เอาเลือดมาให้กุก่อนสิโว้ยยยยยย โฮกกกกกกกกกก~!!!” 

..................

เม้นเป้นกำลังใจด้วยนะคร้าบ~

อ่านทุกเม้นละ^^v