ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : โทษฐานของคนไม่เม้น
ตอนที่8
หมายเหตุ:เจ้าปุยที่บอร์ด
http://executionalfc2.freeforums.org/index.php
ไม่มาเม้นหลายตอนแล้ว
ฟิกตอนนี้จึงเกิดขึ้น
ถ้าพวกท่านเป็น1ในพวกที่ไม่เม้นก็คิดซะว่าท่านคือปุยในตอนนี้ละกัน หึๆ
.....................
ตาสีฟ้าอ่อนที่ดูอ่อนโยน...
ริมฝีปากเล็กๆนั้น...
ทำไมเราต้องคิดถึงเธอคนนั้นทุกทีเลยนะ...
อ๊ากกกกกก
นี่เหรอที่เรียกความรัก!!!!
//โอย จะบ้าตายอยู่แล้ว!!//ปุยชักรู้สึกว่าตัวเองหลอนมากขึ้นทุกทีๆร้องในใจ
“เป็นไรซะละน้องรัก”คนเป็นพี่เขามาตบหลังน้องเบาๆ
เขาคือแอดมินที่มีอำนาจสุงสุดในบอร์ดEXE Fanclub2นาม[PZ]Stargazer
หรืออีกชื่อที่พวกเรารู้จักกันดี...หนูปอนด์...
“ไม่มีอะไรครับเพ่-0-”
“จริงเร้อ~”
“จริง-///-”
“ไม่จริงมั่ง~”เด็กชายอีกคนยิ้มกริ่มก่อนเอ่ยขึ้นขัด
เขาคือผู้ซึ่งถูกขนานนามให้เป็นเจ้าแห่งการปั๊มและปั่นกระทู้นามTawannupInw
หรืออีกชื่อที่เรารู้จัก...หนูตะวัน
“เมื่อคืนผมได้ยินเสียงอะไรน้า~คุณภัสสร....คุณภัสสร อย่านะครับ มันไม่งามนะ...อ๊า....อ๊า~”
“เฮ้ย!! แอบฟังคนละเมอแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน!!”ปุยร้องเสียงหลงด้วยสำเนียงที่แสนจะตื่นตูม
“เออ..เมื่อวานไอตะวันมันไม่ได้นอนกับแกนะ- -”ปอนด์นึกขึ้นได้
“งะ...”เจ้าคัวดีที่บัดนี้พึ่งรู้ตัวว่าปล่อยไก่ซะแล้วนิ่งอึ้ง
“แหมๆ งี้ก็แสดงว่าพี่เพ้อเจงอ่าเดะO_O!!”ตะวันเปิดประเด็นด้วยภาษาวิบัติ
“อ๊ากกก ไม่ช่ายน้า~!!”ปุยที่เสียท่าวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนพร้อมใบหน้าที่แดงสาดจากไป
“เป็นอะไรของเขานะ- -”ปอนด์น้อยพึมพำ
“เออ..สงสัยจะเป็นความรักซินโดม(มั่ง)ครับ”นายแพทย์ตะวันวินิจฉัยโรค
ทั้ง2มองตามปุยที่วิ่งจากไปพร้อมกระเป๋าเป้นักเรียนพลางยิ้มน้อยๆอย่างให้กำลังใจ
สู้เขานะ...ปุย
........................................
บ้าที่สุด...ไอ้น้องเวร...ไอ้พี่เฮงซวย...มาแซวกันงี้ได้ไงฟะ...
เออใช่....นี่เรากำลังอายเหรอเนี่ย!!!
บ้าน่า....
อ๊า...ถึงห้องแล้วเหรอ คุณภัสสรก็มาเช้าซะด้วยสิ งี้เธอก็คงจะอยู่ในห้อง....
ตึกตัก...ตึกตัก....ตึกตัก...
เสียงอะไรกัน....
เสียงหัวใจของเรางั้นเหรอ
ทำไมมันเต้นเร็วแบบนี้ละ
ทำไมกัน...
มือเขาเขาเอื่อมไปที่ลูกบิดประตู เตรียมจะคว้ามันไว้...
แต่แล้วปุยก็ถึงกลับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังรอดออกมาจากประตู
เสียงที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี...
เสียงเขาได้ยินอยู่ถึงคืนยามหลับฝัน...
“กะ...กานดา...”
“หืมม์!?”
“ถ้า...ถ้าวันเสาร์นี้ว่าง ไปดูคอนเสิร์ตกับชั้นไหม”
“อ๊ะ..เออ...เอาสิ”
//นี่มันอะไรกันความรู้สึกนี้....เหมือนปวดที่ใจอย่างรุนแรง....//
...............................
“พี่...พี่ปุยเขาเป็นไรไปน่ะ”เด็กชายตะวันร้องถามพี่ชายคนโต
ตาก็มองไปที่ปุยหรือที่ในบอร์ดEXE Fanclub2เรียกกันว่าpui13579
ปุยดูเหมือนกับลูกปั้นหินที่เรียกกันว่า”รูปปั้นหินแห่งการรอคอย”
รูปปั้นที่กล่าวกันว่าเกิดจากหญิงสาวที่เฝ้ารอชายอันเป็นที่รักกลับมา...
รอทุกๆวันไม่ไปไหน....รอแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
รอแม้ว่าเขาจะไม่กลับมา...รอแม้แต่เขาจะไม่อยู่บนโลกแห่งนี้แล้ว
รอจนกระทั่งเธอกลายเป็นหิน...
.....................................................
“โอ้โหแหะ...นานๆได้มาเที่ยวก็ดีเหมือนกัน”กานดาร้อง
“หน่ะ...นั้นสินะ”เด็กสาวหัวกระเซิงยิ้มน้อยๆ
กานดาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนที่ดูสบายๆ
ภัสสรอยู่ในชุดกระโปร่งสีขาวยาวถึงเข่าและเสื้อสีฟ้าสดใส
“งั้นชั้นไปเข้าห้องน้ำแปปหนึ่งนะ รออยู่ตรงนี้นะ”
“จ้า~ ^ ^”ภัสสรขานรับ ขณะมองกานดาที่วิ่งลับเข้าไปในห้องน้ำชาย
//เฮ้อ~ตื่นเต้นจังเลย...วันนี้เป็นครั้งแรกที่เราได้มาเที่ยวกับกานดา//
“ทำได้ดีมากภัสสร!!!”
ผัวะ!!
“แง๊~!!”
เพื่อนจอมเหี้ยนทั้ง2ของเด็กสาวโผล่ออกมาพร้อมกันพร้อมท่ากระโดดถีบแบบไอ้มดแดงถีบใส่ภัสสร
“ฉันมองเธอผิดไปจริงๆ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้!!”
“ฉันละตื้นตันจริงๆเลยล่ะ”
”แฮะๆ...ขอบใจจ้า”ภัสสรยิ้มเขินๆ
“ตอนนี้ชั้นมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยนะขอแค่ได้มาเที่ยวกับกานดาแบบนี้...
ปีนี้ทั้งปีชั้นไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้วล่ะ...”ภัสสรยิ้มอย่างมีความสุข
หากแต่ความพอใจของภัสสรเพียงเท่านี้ดูท่าจะน้อยเกินไปสำหรับเพื่อนสาวทั้งคู่
“จะบ้าเหรอ!!”
เพียะ!!
“ว้าย!?”
ภัสสรที่โดนเพื่อนสาวตบเรียกสติกะทันหันร้องงงๆ
“เธอจะมาพอใจกับเรื่องแค่นี้ได้ยังไงห๊า!!”
“ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหาก!!”
“หะ ห๊า!?”
“ไหนๆโอกาสเหมาะเจาะก็มาแล้ว ก็ลุยเลยสิภัสสร
วันนี้แหละเธอต้องรวบรัดตัดความสารภาพความในใจให้กานดามันรู้ไปซะเลย”
เพื่อนสาวตัวดีทำท่าสั่งสอนภัสสรยกใหญ่
“ห๊า!!!! ระ...เรื่องแบบนั้น ชั้นทำไม่ได้หรอก!!”ภัสสรปฏิเสธใจขาดดิ้น
“ไม่ได้ก็ต้องได้ เธอจะยอมให้โอกาสดีๆแบบนี้ผ่านไปเหรอ!?”
“ไม่รู้หรือไงช่วงไปเที่ยวด้วยกันนี่แหละเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุด”
“ตามสถิติที่ศูนย์วิจัยด้านความรักใคร่_MaRoNoV_สำรวจมา
หากชายหญิงคนใดได้สารภาพรักในระหว่างเดทครั้งแรก เปอร์เซนต์สำเร็จสูงถึง90%เชียวนะ!!”
//__MaRoNoV_นี่ใครวะ- -//เพื่อนสาวของภัสสรอีกคนนึก
“จะ จะ จะ จริงเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ ยังมีอีกนะ ในกรณีที่บ้านใกล้กัน และเรียนอยู่ม.ปลาย
ถ้าสามารถสานสัมพันธ์กันได้แนบแน่นจนถึงขั้นเป็นคู่รักกันแล้วละก็
โอกาสคบกันจนแต่งงานมีสูงถึง67%!!”เพื่อนสาวพยายามล่อหลอกด้วยผลวิจัยที่ตัวเองมั่วมา
//โอกาสสำเร็จ90%....ตะ...แต่งงาน กับกานดา....67%//
“จะ...จู่ๆมาจะให้ชั้นไปทำแบบนั้น...ชั้นลำบากใจนะ...แต่ว่าชั้นเองก็อยาก...”
“ป่านี้แล้วยังมาลังเลอะไรอีก! ไม่ต้องกลัว ถ้าเป็นเธอในตอนนี้รับรองว่าต้องทำได้แน่!!”
“ภัสสรสู้ๆ^O^!!”
“อา...จ๊ะ- /// -”
“งั้นต้องให้2คนอยู่ด้วยกัน2ต่อ2ก่อน งั้นพวกเราจะคอยเชียร์นะ”
ว่าเสร็จเพื่อนสาวทั้ง2ก็หายเข้าไปในฝูงชน
“อา~ค่อยยังชั่วหน่อย....อ้าวเป็นไรน่ะภัสสรยืนหน้าแดงเชียว”กานดาที่กลับมาพอดีร้องถาม
“ปะ...เปล่า เปล่าไม่มีอะไร!”
“งั้นก่อนคอนเสิร์ตเริ่มเราไปหาอะไรกินกันนะ ชั้นเลี้ยงเอง^^”
กานดาว่าก่อนฉุดภัสสรเข้าร้านสเว่นเซ่น
คนแต่ง:เออ...มีไอ้บ้าที่ไหนมันฉุดผู้หญิงเข้าร้านสเว่นเซ่นด้วยเหรอฟะ- -“
“หอคอยครับ~”กานดาร้องบอกพนักงาน
//แต่เราเนี่ยนะกล้าชวนกานดามาเที่ยว...คนอย่างเรา//
“แล้วภัสสรเอาไรดีละ”กานดาร้องถามขณะมองภัสสรที่เปิดเมนูไปๆมาๆอย่างเก้ๆกังๆ
“อะ....เออ...เอาอันนี้ละกัน”
//มะ...ไม่สนแล้ว//
“ไม่ได้กินนาน คราวนี้จะกินให้ช่ำปอดเลย~”
//จะฝันหรือจริงก็ช่าง//
“ขออนุญาตเสิร์ฟหอคอยค่า^^~”
“ว้าวๆมาแล้ว”
//ขอแค่ได้มีความสุข//
“อ้ำ~ของภัสสรยังไม่มาแหะ กินกับชั้นก่อนไหม”กานดาร้องถามพลางตักไอติมของตนขึ้นมา
“อะ อ่า...”
//ขอแค่ได้สนุกกับช่วงเวลานี้//
“อืมม์!”เด็กสาวขานรับ
//เราก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว!//
“ขออนุญาตเสิร์ฟบานาน่าสปริทค่า~”
“คะ... ค่ะ”
//จะ...จริงสิ เราต้องสารภาพ//
“ว้าว ของภัสสรก็น่ากินนะ^O^”
“จะ...จ๊ะ”
“อ้าวเป็นอะไรน่ะ หน้าแดงเชียว”
//ไม่นะ...หะ...ห้ามสั่น ระ...เราต้องทำได้สิ//
“ชั้นชอบร้านนี้ตรงที่ไอศกรีมมันมีหลายรสนี่ละ^^”
“คะ...คือว่ากานดา”
“หืมม์ ว่าไง?”
“ชะ...ชั้น...ชะ....ชอบ..”
//ต้องงั้นสิยัยภัสสร//เพื่อนสาวที่แอบดูอยู่ห่างๆร้องเชียร์
“ชะ...ชอบไอศกรีมของร้านนี้เหมือนกัน”
“ก็ร้านนี้เขาอร่อยนี่โนะ^^”กานดาจอมบื้อยิ้มระรื่น
//ยัยบ้า...ทำอะไรของเธออยู่ยะ//
//งี่เง่าที่สุด!//
เพื่อนสาวทั้ง2ส่งกระแสจิตด่าภัสสรมาเป็นชุด
//ขะ...ขอโทษค่า~TT^TT//ภัสสรแก้ตัวกับเพื่อน
“คะ..คือว่ากานดา ชั้นชอบ...ไอศครีมรสสับปะรดมากเลย!!”
โครม!!
เพื่อนสาวที่แอบดูอยู่ล้มกันหัวล้านข้างแตกกับความชอบในไอศกรีมรสสับปะรดของภัสสร
“งะ...งั้นเหรอ งั้นก็สั่งเพิ่มสิ....พี่คร้าบ สั่งไอศกรีมเพิ่มครับ~”
“ว้าย~มะ...ไม่ใช่นะ ชั้นจะบอกว่าที่จริงชอบรสมะนาวตะหาก”
“เออ...งั้นเอารสมะนาวแล้วกันพี่”
//แง...พูดไม่ออกจริงๆด้วยไม่เอาแล้ว...//
หลังจากออกจากร้านสเวนเซนแล้วทั้งคู่ก็ไปดูคอนเสิร์ตกัน...
“ตั๋วเราหมายเลข อะไรน่ะ...เขาให้นั่งตรงไหน”กานดาร้องถาม
“อา....ตรงนี้ๆ”ภัสสรว่าก่อนเดินนำกานดาเข้ามา
“อ้าวไหงมีคนนั่งอยู่ก่อนละ”
“เออหนูนี่มันF6 F7 ไม่ใช่E6 E7นะ”คนที่นั่งอยู่ก่อนหันมาบอก
“อ่ะ ค่ะๆ = //// =”
//งะ...แง จะสารภาพก็ทำไม่ได้แล้วยังต้องมาแสดงความเปิ่นต่อหน้ากานดาอีก
ระ เรานี่มันใช้ไม่ได้จริงๆ//
“เออ...ใช่ ว่าแต่วงที่จะมาเล่นนี่วงอะไรนะ”กานดาร้องถาม
“อะ เออ...เห็นว่าเป็นวงจากต่างประเทศน่ะ”
ภัสสรที่รับบัตรมาจากเพื่อนอีกทีตอบตะกุกตะกัก
ขณะนั้นเองไฟก็มืดลงและมีแสงสปอตไลท์ฉายมาที่หญิงสาวพั้งคนหนึ่งบนเวที
ใบหน้าที่ดูเป็นหญิงดุของเธอทำให้ผู้ชายหลายคนไม่กล้าสบตา
การแต่งหน้า ทาคิ้ว ด้วยสีโทนดำมืดซึ่งตัดกับผิวที่สีขาวซีดของเธอ
สามารถบอกทุกคนได้ทันทีว่าคอนเสิร์ตวันนี้เป็นอย่างไร
“สวัสดี พวกเราวงแบล็คสโตน”
....................................
“เฮ้อ~สนุกจังเลยนะคอนเสิร์ตวันนี้ถึงจะเป็นภาษาญี่ปุ่นเลยฟังไม่รู้เรื่องก็เหอะ แต่มันส์น่าดูเลย”
กานดาอดถอดถอนใจชมเชยวงแบล็กสโตนไม่ได้
“กานดา”
“หืมม์!?”
“ความจริงแล้ว....ชั้นชอบ....ชอบ...”
“ชอบนานะนักร้องนำวงแบล็กสโตนมากเลย!!”
“ระ...เหรอ ชั้นก็ชอบนะ”
“วะ...ว้าย มะ ไม่ใช่นะ ที่จริงชั้นชอบยาสุที่เป็นมือกลองตะหาก...อ๊ะ...ว้าย ไม่ใช่นะ คือแบบว่า”
”ค่อยๆพูดก็ได้มั่งภัสสร- -a”
“กานดาคือว่า ชั้น....”
ซู้ด~
ภัสสรสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดเพื่อระงับความตื่นเต้น
“ความจริงชั้นแอบชอบกานดาตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกันแล้ว ชั้นชอบกานดานะ!!!”
“ห๊ะ...ห๊า?”กานดานิ่งอึ้ง
“เอ๋...โอ๋...”
“ชะ...ชั้นแค่อยากที่จะบอกความรู้สึกที่แท้จริงของชั้นให้เธอได้รับรู้เท่านั้นเอง”
“ชะ...ชั้นขอตัวก่อนนะ!!”
ว่าเสร็จภัสสรขอวิ่งจากไปพร้อมใบหน้าที่แดงสาดทิ้งให้กานดายืนอึ้งอยู่คนเดียว
“อา...เออ...เฮ้ย เดี๋ยวสิ ภัสสรรอก่อน!!”กานดาที่ตั้งสติได้ออกวิ่งตามเด็กสาวหัวกระเซิงไปทันที
ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่เริ่มจนจบสะท้อนลงบนดวงตาที่แดงฉานของเด็กหนุ่ม...
ปอนด์....ตะวัน....ชั้นมันไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหม....
ชั้นจะทำยังไงดี....
เด็กหนุ่มยืนมองกานดาที่วิ่งตามภัสสรไปด้วยดวงตาที่นองไปด้วยน้ำตา...
...............
หึๆ ไม่เม้นดีนัก แกล้งมันเลยเจ้าปุย*-*
หมายเหตุ:เจ้าปุยที่บอร์ด
http://executionalfc2.freeforums.org/index.php
ไม่มาเม้นหลายตอนแล้ว
ฟิกตอนนี้จึงเกิดขึ้น
ถ้าพวกท่านเป็น1ในพวกที่ไม่เม้นก็คิดซะว่าท่านคือปุยในตอนนี้ละกัน หึๆ
.....................
ตาสีฟ้าอ่อนที่ดูอ่อนโยน...
ริมฝีปากเล็กๆนั้น...
ทำไมเราต้องคิดถึงเธอคนนั้นทุกทีเลยนะ...
อ๊ากกกกกก
นี่เหรอที่เรียกความรัก!!!!
//โอย จะบ้าตายอยู่แล้ว!!//ปุยชักรู้สึกว่าตัวเองหลอนมากขึ้นทุกทีๆร้องในใจ
“เป็นไรซะละน้องรัก”คนเป็นพี่เขามาตบหลังน้องเบาๆ
เขาคือแอดมินที่มีอำนาจสุงสุดในบอร์ดEXE Fanclub2นาม[PZ]Stargazer
หรืออีกชื่อที่พวกเรารู้จักกันดี...หนูปอนด์...
“ไม่มีอะไรครับเพ่-0-”
“จริงเร้อ~”
“จริง-///-”
“ไม่จริงมั่ง~”เด็กชายอีกคนยิ้มกริ่มก่อนเอ่ยขึ้นขัด
เขาคือผู้ซึ่งถูกขนานนามให้เป็นเจ้าแห่งการปั๊มและปั่นกระทู้นามTawannupInw
หรืออีกชื่อที่เรารู้จัก...หนูตะวัน
“เมื่อคืนผมได้ยินเสียงอะไรน้า~คุณภัสสร....คุณภัสสร อย่านะครับ มันไม่งามนะ...อ๊า....อ๊า~”
“เฮ้ย!! แอบฟังคนละเมอแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน!!”ปุยร้องเสียงหลงด้วยสำเนียงที่แสนจะตื่นตูม
“เออ..เมื่อวานไอตะวันมันไม่ได้นอนกับแกนะ- -”ปอนด์นึกขึ้นได้
“งะ...”เจ้าคัวดีที่บัดนี้พึ่งรู้ตัวว่าปล่อยไก่ซะแล้วนิ่งอึ้ง
“แหมๆ งี้ก็แสดงว่าพี่เพ้อเจงอ่าเดะO_O!!”ตะวันเปิดประเด็นด้วยภาษาวิบัติ
“อ๊ากกก ไม่ช่ายน้า~!!”ปุยที่เสียท่าวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนพร้อมใบหน้าที่แดงสาดจากไป
“เป็นอะไรของเขานะ- -”ปอนด์น้อยพึมพำ
“เออ..สงสัยจะเป็นความรักซินโดม(มั่ง)ครับ”นายแพทย์ตะวันวินิจฉัยโรค
ทั้ง2มองตามปุยที่วิ่งจากไปพร้อมกระเป๋าเป้นักเรียนพลางยิ้มน้อยๆอย่างให้กำลังใจ
สู้เขานะ...ปุย
........................................
บ้าที่สุด...ไอ้น้องเวร...ไอ้พี่เฮงซวย...มาแซวกันงี้ได้ไงฟะ...
เออใช่....นี่เรากำลังอายเหรอเนี่ย!!!
บ้าน่า....
อ๊า...ถึงห้องแล้วเหรอ คุณภัสสรก็มาเช้าซะด้วยสิ งี้เธอก็คงจะอยู่ในห้อง....
ตึกตัก...ตึกตัก....ตึกตัก...
เสียงอะไรกัน....
เสียงหัวใจของเรางั้นเหรอ
ทำไมมันเต้นเร็วแบบนี้ละ
ทำไมกัน...
มือเขาเขาเอื่อมไปที่ลูกบิดประตู เตรียมจะคว้ามันไว้...
แต่แล้วปุยก็ถึงกลับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงดังรอดออกมาจากประตู
เสียงที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี...
เสียงเขาได้ยินอยู่ถึงคืนยามหลับฝัน...
“กะ...กานดา...”
“หืมม์!?”
“ถ้า...ถ้าวันเสาร์นี้ว่าง ไปดูคอนเสิร์ตกับชั้นไหม”
“อ๊ะ..เออ...เอาสิ”
//นี่มันอะไรกันความรู้สึกนี้....เหมือนปวดที่ใจอย่างรุนแรง....//
...............................
“พี่...พี่ปุยเขาเป็นไรไปน่ะ”เด็กชายตะวันร้องถามพี่ชายคนโต
ตาก็มองไปที่ปุยหรือที่ในบอร์ดEXE Fanclub2เรียกกันว่าpui13579
ปุยดูเหมือนกับลูกปั้นหินที่เรียกกันว่า”รูปปั้นหินแห่งการรอคอย”
รูปปั้นที่กล่าวกันว่าเกิดจากหญิงสาวที่เฝ้ารอชายอันเป็นที่รักกลับมา...
รอทุกๆวันไม่ไปไหน....รอแม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
รอแม้ว่าเขาจะไม่กลับมา...รอแม้แต่เขาจะไม่อยู่บนโลกแห่งนี้แล้ว
รอจนกระทั่งเธอกลายเป็นหิน...
.....................................................
“โอ้โหแหะ...นานๆได้มาเที่ยวก็ดีเหมือนกัน”กานดาร้อง
“หน่ะ...นั้นสินะ”เด็กสาวหัวกระเซิงยิ้มน้อยๆ
กานดาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนที่ดูสบายๆ
ภัสสรอยู่ในชุดกระโปร่งสีขาวยาวถึงเข่าและเสื้อสีฟ้าสดใส
“งั้นชั้นไปเข้าห้องน้ำแปปหนึ่งนะ รออยู่ตรงนี้นะ”
“จ้า~ ^ ^”ภัสสรขานรับ ขณะมองกานดาที่วิ่งลับเข้าไปในห้องน้ำชาย
//เฮ้อ~ตื่นเต้นจังเลย...วันนี้เป็นครั้งแรกที่เราได้มาเที่ยวกับกานดา//
“ทำได้ดีมากภัสสร!!!”
ผัวะ!!
“แง๊~!!”
เพื่อนจอมเหี้ยนทั้ง2ของเด็กสาวโผล่ออกมาพร้อมกันพร้อมท่ากระโดดถีบแบบไอ้มดแดงถีบใส่ภัสสร
“ฉันมองเธอผิดไปจริงๆ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าขนาดนี้!!”
“ฉันละตื้นตันจริงๆเลยล่ะ”
”แฮะๆ...ขอบใจจ้า”ภัสสรยิ้มเขินๆ
“ตอนนี้ชั้นมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยนะขอแค่ได้มาเที่ยวกับกานดาแบบนี้...
ปีนี้ทั้งปีชั้นไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้แล้วล่ะ...”ภัสสรยิ้มอย่างมีความสุข
หากแต่ความพอใจของภัสสรเพียงเท่านี้ดูท่าจะน้อยเกินไปสำหรับเพื่อนสาวทั้งคู่
“จะบ้าเหรอ!!”
เพียะ!!
“ว้าย!?”
ภัสสรที่โดนเพื่อนสาวตบเรียกสติกะทันหันร้องงงๆ
“เธอจะมาพอใจกับเรื่องแค่นี้ได้ยังไงห๊า!!”
“ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหาก!!”
“หะ ห๊า!?”
“ไหนๆโอกาสเหมาะเจาะก็มาแล้ว ก็ลุยเลยสิภัสสร
วันนี้แหละเธอต้องรวบรัดตัดความสารภาพความในใจให้กานดามันรู้ไปซะเลย”
เพื่อนสาวตัวดีทำท่าสั่งสอนภัสสรยกใหญ่
“ห๊า!!!! ระ...เรื่องแบบนั้น ชั้นทำไม่ได้หรอก!!”ภัสสรปฏิเสธใจขาดดิ้น
“ไม่ได้ก็ต้องได้ เธอจะยอมให้โอกาสดีๆแบบนี้ผ่านไปเหรอ!?”
“ไม่รู้หรือไงช่วงไปเที่ยวด้วยกันนี่แหละเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุด”
“ตามสถิติที่ศูนย์วิจัยด้านความรักใคร่_MaRoNoV_สำรวจมา
หากชายหญิงคนใดได้สารภาพรักในระหว่างเดทครั้งแรก เปอร์เซนต์สำเร็จสูงถึง90%เชียวนะ!!”
//__MaRoNoV_นี่ใครวะ- -//เพื่อนสาวของภัสสรอีกคนนึก
“จะ จะ จะ จริงเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ ยังมีอีกนะ ในกรณีที่บ้านใกล้กัน และเรียนอยู่ม.ปลาย
ถ้าสามารถสานสัมพันธ์กันได้แนบแน่นจนถึงขั้นเป็นคู่รักกันแล้วละก็
โอกาสคบกันจนแต่งงานมีสูงถึง67%!!”เพื่อนสาวพยายามล่อหลอกด้วยผลวิจัยที่ตัวเองมั่วมา
//โอกาสสำเร็จ90%....ตะ...แต่งงาน กับกานดา....67%//
“จะ...จู่ๆมาจะให้ชั้นไปทำแบบนั้น...ชั้นลำบากใจนะ...แต่ว่าชั้นเองก็อยาก...”
“ป่านี้แล้วยังมาลังเลอะไรอีก! ไม่ต้องกลัว ถ้าเป็นเธอในตอนนี้รับรองว่าต้องทำได้แน่!!”
“ภัสสรสู้ๆ^O^!!”
“อา...จ๊ะ- /// -”
“งั้นต้องให้2คนอยู่ด้วยกัน2ต่อ2ก่อน งั้นพวกเราจะคอยเชียร์นะ”
ว่าเสร็จเพื่อนสาวทั้ง2ก็หายเข้าไปในฝูงชน
“อา~ค่อยยังชั่วหน่อย....อ้าวเป็นไรน่ะภัสสรยืนหน้าแดงเชียว”กานดาที่กลับมาพอดีร้องถาม
“ปะ...เปล่า เปล่าไม่มีอะไร!”
“งั้นก่อนคอนเสิร์ตเริ่มเราไปหาอะไรกินกันนะ ชั้นเลี้ยงเอง^^”
กานดาว่าก่อนฉุดภัสสรเข้าร้านสเว่นเซ่น
คนแต่ง:เออ...มีไอ้บ้าที่ไหนมันฉุดผู้หญิงเข้าร้านสเว่นเซ่นด้วยเหรอฟะ- -“
“หอคอยครับ~”กานดาร้องบอกพนักงาน
//แต่เราเนี่ยนะกล้าชวนกานดามาเที่ยว...คนอย่างเรา//
“แล้วภัสสรเอาไรดีละ”กานดาร้องถามขณะมองภัสสรที่เปิดเมนูไปๆมาๆอย่างเก้ๆกังๆ
“อะ....เออ...เอาอันนี้ละกัน”
//มะ...ไม่สนแล้ว//
“ไม่ได้กินนาน คราวนี้จะกินให้ช่ำปอดเลย~”
//จะฝันหรือจริงก็ช่าง//
“ขออนุญาตเสิร์ฟหอคอยค่า^^~”
“ว้าวๆมาแล้ว”
//ขอแค่ได้มีความสุข//
“อ้ำ~ของภัสสรยังไม่มาแหะ กินกับชั้นก่อนไหม”กานดาร้องถามพลางตักไอติมของตนขึ้นมา
“อะ อ่า...”
//ขอแค่ได้สนุกกับช่วงเวลานี้//
“อืมม์!”เด็กสาวขานรับ
//เราก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว!//
“ขออนุญาตเสิร์ฟบานาน่าสปริทค่า~”
“คะ... ค่ะ”
//จะ...จริงสิ เราต้องสารภาพ//
“ว้าว ของภัสสรก็น่ากินนะ^O^”
“จะ...จ๊ะ”
“อ้าวเป็นอะไรน่ะ หน้าแดงเชียว”
//ไม่นะ...หะ...ห้ามสั่น ระ...เราต้องทำได้สิ//
“ชั้นชอบร้านนี้ตรงที่ไอศกรีมมันมีหลายรสนี่ละ^^”
“คะ...คือว่ากานดา”
“หืมม์ ว่าไง?”
“ชะ...ชั้น...ชะ....ชอบ..”
//ต้องงั้นสิยัยภัสสร//เพื่อนสาวที่แอบดูอยู่ห่างๆร้องเชียร์
“ชะ...ชอบไอศกรีมของร้านนี้เหมือนกัน”
“ก็ร้านนี้เขาอร่อยนี่โนะ^^”กานดาจอมบื้อยิ้มระรื่น
//ยัยบ้า...ทำอะไรของเธออยู่ยะ//
//งี่เง่าที่สุด!//
เพื่อนสาวทั้ง2ส่งกระแสจิตด่าภัสสรมาเป็นชุด
//ขะ...ขอโทษค่า~TT^TT//ภัสสรแก้ตัวกับเพื่อน
“คะ..คือว่ากานดา ชั้นชอบ...ไอศครีมรสสับปะรดมากเลย!!”
โครม!!
เพื่อนสาวที่แอบดูอยู่ล้มกันหัวล้านข้างแตกกับความชอบในไอศกรีมรสสับปะรดของภัสสร
“งะ...งั้นเหรอ งั้นก็สั่งเพิ่มสิ....พี่คร้าบ สั่งไอศกรีมเพิ่มครับ~”
“ว้าย~มะ...ไม่ใช่นะ ชั้นจะบอกว่าที่จริงชอบรสมะนาวตะหาก”
“เออ...งั้นเอารสมะนาวแล้วกันพี่”
//แง...พูดไม่ออกจริงๆด้วยไม่เอาแล้ว...//
หลังจากออกจากร้านสเวนเซนแล้วทั้งคู่ก็ไปดูคอนเสิร์ตกัน...
“ตั๋วเราหมายเลข อะไรน่ะ...เขาให้นั่งตรงไหน”กานดาร้องถาม
“อา....ตรงนี้ๆ”ภัสสรว่าก่อนเดินนำกานดาเข้ามา
“อ้าวไหงมีคนนั่งอยู่ก่อนละ”
“เออหนูนี่มันF6 F7 ไม่ใช่E6 E7นะ”คนที่นั่งอยู่ก่อนหันมาบอก
“อ่ะ ค่ะๆ = //// =”
//งะ...แง จะสารภาพก็ทำไม่ได้แล้วยังต้องมาแสดงความเปิ่นต่อหน้ากานดาอีก
ระ เรานี่มันใช้ไม่ได้จริงๆ//
“เออ...ใช่ ว่าแต่วงที่จะมาเล่นนี่วงอะไรนะ”กานดาร้องถาม
“อะ เออ...เห็นว่าเป็นวงจากต่างประเทศน่ะ”
ภัสสรที่รับบัตรมาจากเพื่อนอีกทีตอบตะกุกตะกัก
ขณะนั้นเองไฟก็มืดลงและมีแสงสปอตไลท์ฉายมาที่หญิงสาวพั้งคนหนึ่งบนเวที
ใบหน้าที่ดูเป็นหญิงดุของเธอทำให้ผู้ชายหลายคนไม่กล้าสบตา
การแต่งหน้า ทาคิ้ว ด้วยสีโทนดำมืดซึ่งตัดกับผิวที่สีขาวซีดของเธอ
สามารถบอกทุกคนได้ทันทีว่าคอนเสิร์ตวันนี้เป็นอย่างไร
“สวัสดี พวกเราวงแบล็คสโตน”
....................................
“เฮ้อ~สนุกจังเลยนะคอนเสิร์ตวันนี้ถึงจะเป็นภาษาญี่ปุ่นเลยฟังไม่รู้เรื่องก็เหอะ แต่มันส์น่าดูเลย”
กานดาอดถอดถอนใจชมเชยวงแบล็กสโตนไม่ได้
“กานดา”
“หืมม์!?”
“ความจริงแล้ว....ชั้นชอบ....ชอบ...”
“ชอบนานะนักร้องนำวงแบล็กสโตนมากเลย!!”
“ระ...เหรอ ชั้นก็ชอบนะ”
“วะ...ว้าย มะ ไม่ใช่นะ ที่จริงชั้นชอบยาสุที่เป็นมือกลองตะหาก...อ๊ะ...ว้าย ไม่ใช่นะ คือแบบว่า”
”ค่อยๆพูดก็ได้มั่งภัสสร- -a”
“กานดาคือว่า ชั้น....”
ซู้ด~
ภัสสรสูดอากาศเข้าไปเต็มปอดเพื่อระงับความตื่นเต้น
“ความจริงชั้นแอบชอบกานดาตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกันแล้ว ชั้นชอบกานดานะ!!!”
“ห๊ะ...ห๊า?”กานดานิ่งอึ้ง
“เอ๋...โอ๋...”
“ชะ...ชั้นแค่อยากที่จะบอกความรู้สึกที่แท้จริงของชั้นให้เธอได้รับรู้เท่านั้นเอง”
“ชะ...ชั้นขอตัวก่อนนะ!!”
ว่าเสร็จภัสสรขอวิ่งจากไปพร้อมใบหน้าที่แดงสาดทิ้งให้กานดายืนอึ้งอยู่คนเดียว
“อา...เออ...เฮ้ย เดี๋ยวสิ ภัสสรรอก่อน!!”กานดาที่ตั้งสติได้ออกวิ่งตามเด็กสาวหัวกระเซิงไปทันที
ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่เริ่มจนจบสะท้อนลงบนดวงตาที่แดงฉานของเด็กหนุ่ม...
ปอนด์....ตะวัน....ชั้นมันไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหม....
ชั้นจะทำยังไงดี....
เด็กหนุ่มยืนมองกานดาที่วิ่งตามภัสสรไปด้วยดวงตาที่นองไปด้วยน้ำตา...
...............
หึๆ ไม่เม้นดีนัก แกล้งมันเลยเจ้าปุย*-*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น