[Reborn]Love you! MyTutor!!![3318]

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter-6 K...Kiss!!!!!!!!!

Chapter-6 K...Kiss!!!!!!!!!


Author: Ruri,Rinrin
Pairing:3318<Sasagawa Ryouhe x Hibari Kyoya>
Rate: PG-13
Warning: Yaoi



ครืด!!!!



“เฮ!! ฮิบารินายโกรธอะไรของนายน่ะ!”เสียงแหกปากโวยวายน่าหนวกหูของเจ้าสุดหูรูดดังขึ้นหลังจากออดเลิกเรียน หนำซ้ำยังติดตามไปเรื่อยๆเหมือนเงาตามตัวของกรรมการคุมกฎประจำ ม. นามิฯ แห่งนี้อีกต่างหาก เจ้าสุดหูรูดหน้าไม่ฉลาดวิ่งตามถามคำถามโง่ๆ ซ้ำๆ ไปเรื่อย หากไม่เกิดเหตุการณ์ก่อนหน้าสัตว์กินพืชสายพันธุ์สุดหูรูดนี่ ไม่ต่างจากแมลงหวี่แมลงวันที่คอยบินตามกวนใจในสายตาของกรรมการคุมกฎ แต่ตอนนี้ไม่อยากจะมองหน้ามันด้วยซ้ำ! ไอ้สัตว์กินพืชสายพันธุ์สุดหูรูดไร้หัวสมอง!!!



“เฮ!!!”เจ้าสุดหูรูดกระโดดดักหน้าเหมือนนักกีฬาฟุตบอลที่จะแย่งลูกจากนักกีฬาฝ่ายตรงข้าม นัยน์ตาคมคู่งามตวัดเบือนไปทางอื่นก่อนจะเลี้ยวกลับหลังหันเสียดื้อๆ มือแกร่งของนักกีฬาคว้าแขนเพรียวบางไว้เหมือนที่เคยดูในละครน้ำเน่าที่พระเอกคว้านางเอก ปัญหามีแค่อย่างเดียว นางเอกที่ว่าน่ะ พกของอันตรายสินะจ้ะ



โครม!!!!



สิบแปดแต้มจากการซัดไปเต็มเหนี่ยว เจ้าสุดหูรูดคงกระเด็นไปไกลลิบถ้าไม่ไปเจอเข้ากับ...



พลัก!!!!



สามีภรรยานกคู่หนึ่งบินผ่านมาแบบผิดที่ผิดเวลาพอดี...



Mr.&Mrs. Hibari!!!!!!!!!!!!!!!
ในที่สุดก็ออกมาช่วยอิรินยามตันมุขจนได้ =[]=b!!!



เจ้าจิงโจ้สุดหูรูดลอยละลิ่วไปชนเข้ากับวิหกน้อยผู้ดูบอบบางราวกับตุ๊กตาแก้วที่ดูราวกับว่าจะแหลกสลายไปได้ทุกเมื่อ..แต่ก็ขอย้ำนะ...ว่าแค่ดูน่ะ..



เรียวเฮผู้ที่กับกำลังบินไปไกลๆ จากหัวหน้ากรรมการระเบียบขณะนี้อยู่แทบเท้าพระมารดาของฮิบาริ เคียวยะแล้ว..



“อ๊ะ...เคียวจัง!!!!!!!!!!!!”



อันว่าความรักลูกของมารดาย่อมอยู่เหนือความสิ่งใด เหตุการณ์ตรงหน้าดังเช่นเด็กหนุ่มปริศนาลอยละลิ่วปลิวมาชน จึงโดนเมินอย่างมิต้องสงสัย ขาเรียวของผู้เป็นมารดาวิ่งเหยียบเจ้าสุดหูรูดแบบมิสนใจเด็กหนุ่มผู้โดนที่ฟาดให้ไปไกลๆ ด้วยทอนฟาของเล่นของลูกชายสุดรักสุดสวาทแม้แต่น้อย ฮิบาริ เคียวยะเลิกคิ้วเล็กน้อยแน่นอนว่าภาพช็อตต่อมาคือโดนมารดาของตนตะครุบไว้ในอ้อมกอด ที่ดูเหมือนว่าไม่เคยจะหลบได้พ้น!!



“เออ..เธอเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ”สุรเสียงหนึ่งที่ดูเหมือนว่าจะเป็นห่วงกระมั้ง..



“อี๊!!!! คุณฮิบาริ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เสียงปลาทูน่าตัวหนึ่งกรีดร้องสุดเสียงเมื่อผ่านมาเจอเข้ากับเหตุการณ์สุดระทึกอย่าง เจอฮิบาริซังในเวอร์ชั่นTYLตามคอนเซ็ปซัดคุณพี่ลงไปกอง กำลังนั่งยองๆ มองร่างของมนุษย์สุดหูรูดเหมือนนกกำลังมองเหยื่อราวกับไม่แน่ใจว่าตายดีแน่แล้วหรือยัง



“เอ๋...”นายใหญ่บ้านฮิบาริเงยหน้าขึ้นมามองบอสวองโกเล่รุ่นที่สิบก่อนชี้ไปที่หน้าตัวเองแบบยิ้มๆ



“รู้จักผมด้วยเหรอ?”



คุณฮิบาริยิ้ม!!! ทูน่าอยากเอาหัวโขกกำแพง!!!




สึนะโยชิกระโดดหลบหลังเพื่อทั้งสองแสดงความเป็นบอสที่ดีให้ทุกคนได้เห็น มือขวาเองก็หวาดไม่แพ้เจ้านายเช่นกัน...



เมฆาเวอร์ TYL กำลังเพี๊ยน...



“เคียวจังของแม่น่ารักที่สุดเลย~♥”เสียงหวานๆ ของวิหกน้อยดังขึ้นให้สามสหายหันไปมอง...



“คะ...คุณฮิบาริสามคน...”



เขาคงจะหลอน...ทูน่าคงเมาทอนฟามากเกินไป...



“ฮะๆ ฮิบาริแยกร่างได้เหมือนนินจาเลยล่ะ”เสียงของนักฆ่าจอมเนียนกล่าวพลางหัวเราะร่าเหมือนทุกที



“ฮิบาริ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”พลันเสียงกรีดร้องของเจ้าสุดหูรูดดังขึ้นมาเสียบแก้วหูอีกครั้ง เจ้าของนามฮิบาริทั้งสามหันขวับพร้อมกันราวกับนัดหมาย ร่างของเรียวเฮพุ่งเข้าไปหาฮิบาริคนลูก หากแต่ฉับพลัน...มีดผ่าตัดมันปลาบจรดจ่ออยู่ที่คอหากเรียวเฮหยุดไม่ทันคอคงขาด...



“แก...จะทำอะไร”เสียงคนสองคนพูดพร้อมกัน หนึ่งจากมารดา อีกหนึ่งจากผู้เป็นบิดา ดวงตาของทั้งคู่ที่ฉายวาวขี้เล่นอารมณ์ดีนั้นไม่มีอีกต่อไป จิตสังหารล้นทะลักพ่วงพุ่ง ฮิบาริคนพ่อไม่รู้ว่าเอาดาบเล่มยาวจ่อที่ท้ายทอยด้านหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งสองตอนนี้ดูไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่เตรียมขย้ำเหยื่อ บรรยากาศโดยรอบโดนกดด้วยจิตสังหารแทบจะโดนป่นเป็นผุยผง หากแต่อนึ่งว่าคนโง่...เรียวเฮก็ยังคงย่ำอยู่กับที่ไม่ต่างจากวิ่งอยู่กับที่เท่าไหร่..



“ก็เจ้านี่โกรธชั้นเรื่องอะไรก็ไม่รู้นี่นา!! อย่างงี้มันต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องแบบสุดหูรูด!!!”เจ้าสุดหูรูดโวยวายพลางชี้ดวงหน้าสวยๆ ของคนที่โกรธเรื่องอะไรไม่รู้ที่ว่า



“เอ๋...”สามีภรรยาเอียงคอก่อนมองหน้ากันแบบมิได้นัดหมายเช่นเคย ดาบและมีดผ่าตัดที่จ่อคออยู่ถูกเก็บไปแบบหาที่มาไม่ได้พอๆ กับทอนฟาของลูกชาย



“เพื่อนของเคียวจังเหรอจ้ะ♥”เสียงหวานๆของคุณแม่ร้องออกมาพลางมองเจ้าสุดหูรูดด้วยแววตาเป็นประกายปิ๊งๆ เหมือนสาววายเวลามองหนุ่มไม่มีผิด! มือเพรียวบางสองข้างตบเข้าหากันดังแปะ มองด้วยดวงตาที่เปล่งประกายปิ๊งปั๊งอย่างงั้นสงสัยจะเป็นเรื่องที่ดีใจสุดหูรูดไปเลยสินะ...



“รุ่นที่สิบครับ รุ่นที่สิบ”โกเคะ เอ้ย โกคุเทระ ฮายาโตะ ผู้ซึ่งปฏิญาณตนจะเป็นมือขวาแห่งวองโกเล่รุ่นที่สิบหนุ่มน้อยสุดโมเอะนั้น ร้องเรียกเจ้านายของตนที่ดูเหมือนจะเป็นลมอยู่แล้ว อนึ่งว่าทูน่าที่แสนจะเคะนั้นอ่อนแอเหมือนปลาในน้ำสลัดที่เอาส้อมจิ้มจึกๆ ก็เละไม่เป็นชิ้นแล้ว



“หือ..อะไรเหรอโกคุเทระคุง”ทูน่าถามงงๆ หลังจากเครื่องแทบดับเพราะเมาทอนฟา มือแสนผู้แสนดีชี้ชวนดูครอบครัวนกอีกรอบทำเอาทูน่าแทบดับเป็นครั้งที่สอง



“คิดว่านั่นเป็นครอบครัวของเจ้าฮิบาริน่ะครับ ท่านรุ่นที่สิบ”โกคุเทระกล่าวข้อสันนิฐานดุจการ์ตูนสืบสวนเรื่องหนึ่ง ซาวาดะ สึนะโยชิเพ่งมองด้วยความมึนเพื่อแปลผลเมื่อครู่ มือขวาตบมือตัวเองดังเปาะเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้



“ผมนึกออกแล้วครับว่าตอนแรกทำไมคุ้นหน้าเจ้าฮิบาริ”



...เหอ..เอ็งบอกตรูเมื่อไหร่หะ..โกคุเทระคุง...= =...



“สำหรับวงการแพทย์แล้ว ผู้หญิงคนนั้นนับว่าเป็นผู้มีอิทธิพลน่ะครับ เป็นหมอที่ได้ชื่อว่าอะไรก็รักษาได้...ส่วนเจ้าฮิบาริเวอร์TYLนั่น...ก็เป็นผู้บัญชาการตำรวจของญี่ปุ่นที่ได้ชื่อว่าจอมโหดไงครับ..”



“ห๊ะ...”ทูน่าหันไปทางครอบครัวนกอย่างไม่เชื่อสายตา คำพูดเหลือเชื่อปั่นเรื่องเหมือนแต่งฟิค ! จอมโหดตรงไหนยิ้มแป้นขนาดนั้นน่ะ!!!



“ฮะๆ จริงเหรอโกคุเทระ”ยามาโมโตะพูดเหมือนคนไม่มีบทจะพูดมือเกาหัวแกรกๆ ตามเคยขณะที่โกคุเทระพยักหน้ารับคำของสึนะอย่างจริงจังถึงแม้คำอุทานว่า “ห๊ะ”จะไม่ใช่ประโยคคำถามก็ตาม



ครอบครัวของคุณฮิบาริเหรอ...อยากรู้จัง!



ปลาทูน่าที่ว่าเคะนั้นไซร้ย่อมมีสกิลของกุลสตรีทั่วไปอยู่ด้วยนั่นแล...



“อ๋อ~ทะเลาะกันใช่ไหมจ้ะ แม่เคลียร์ให้!!!”คุณนายฮิบาริกล่าวสรุปโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทั้งคู่ทะเลาะกันเรื่องอะไร เจ้าสุดหูรูดพยักหน้าอย่างจริงจังพลางเหลือบมองคนที่โกรธอะไรไม่รู้ ที่ยังคงขมวดคิ้วมุ่น มือเพรียวทั้งสองข้างที่กอด เคียวจังของเธออย่างหวงแหนนั้นปล่อยมือออก สบโอกาสให้ลูกชายหนี...ซะที่ไหน... คุณพ่อที่ตัวสูงกว่าคว้าหมับเข้าที่เอวบางๆ ของลูกชายเข้ามากอดแน่น สึนะที่แอบซุ่มมองตาแทบถลน!



หรือว่าจะกำเนิดสมการ 1818!!!



“คุณค๊า~ห้องโน้นน่ะ ประตูเข้าออกทางเดียวไม่มีหน้าต่างล่ะ!”ฮิบาริ เคียวยะ สะดุ้งเฮือกเหมือนรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ขณะที่สุดหูรูดคุงยังมึนตึบ...เกี่ยวอะไรกับการเคลียร์? คุณพ่อยิ้มแป้น ขณะที่คุณแม่เข้ามาดึงตัวของคุณมนุษย์สุดหูรูด



“ท่านพ่อครับผม...”ไม่มีการรอให้พูดจบประโยค คุณพ่อคุณแม่นกทั้งสองก็ลากลูกนกกับจิงโจ้ไปที่ห้องที่ว่าด้วยความรวดเร็ว



โครม!!



ปัง!!!!



เสียงล็อกประตูกุกกักโดยฝีมือนายหญิงแห่งตระกูลฮิบาริโดยมีคุณพ่อตะโกนไปถึงคนในห้อง



“เคลียร์กันดีๆ นะ!”



เดี๋ยวเซ่!!!! เมื่อกี้ใครบอกว่าจะเคลียร์ให้น่ะ=[]=!!!!



.



.



.



“เอาล่ะ ชักเครื่องร้อนแล้ว ชั้นจะเคลียร์กับนายแบบสุดหูรูด!!!!!”เรียวเฮกล่าวพลางชูกำปั้นถึงแม้จะรู้สึกเจ็บว่าโดนถีบเข้ามาแต่การเคลียร์เรื่องบาดหมางกับเพื่อนก็เป็นสิ่งที่ต้องทำแบบสุดหูรูด!!!



“ฮิบาริ! นายโมโหชั้นเรื่องอะไรน่ะ!”คำถามพูดโพล่งตรงๆ ตามสไตล์ซาซางาวะ เรียวเฮถูกยิงขึ้นมาดื้อๆ ฮิบาริ เคียวยะทำทีไม่สนใจมองไปรอบๆ ห้องนี้เป็นห้องที่ใช้เรียนวิทยาศาสตร์ หลอดทดลองถูกวางไว้อย่างเป็นระเบียบบนชั้น โต๊ะเก๊าอี้ถูกจัดไว้เป็นกลุ่มๆ บนกระดาษเขียนสูตรยาวๆ ไว้พร้อมตัวอย่าง ช่างน่าโมโหที่เวรทำความสะอาดไม่ยักจะมาลบกระดาษให้เรียบร้อย ไม่มีทางไหนพอจะหนีได้เลย พักประตูก็ไม่ได้! เขาไม่อยากทำให้ข้าวของของโรงเรียนเสียหายหรอกนะ!!!



“นี่!!!!!ฮิบาริ!!!!!!!!!!”เสียงตะโกนโวยวายใกล้เข้ามา ฮิบาริขบริมฝีปากบางของตัวเองอย่างนึกโมโหวิธีแก้ปัญหาของบุพการีทั้งสอง พลางไล่นึกไปถึงเรื่องสมัย เด็กๆที่ไม่ได้น่าจดจำเท่าไหร่ เสียงของท่านแม่ยังดังอยู่ในใจเท่าที่จำได้กับเพื่อนคนแรกของเขา...



ถ้าไม่คืนดีกันล่ะก็ฆ่ากันให้ตายไปเลย!!!!



ถ้าไม่จัดการกับเจ้าหมอนี่ก็ไม่มีทางได้ออกสินะ!



“ชั้นจะขย้ำแกให้ตาย!!!!!!!!!”เสียงหวานคำรามลั่น ท่อนเหล็กสีเงินถูกชักออกมาอย่างรวดเร็วระดับที่ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะมองทัน มือบางๆ ควงทอนฟาก่อนฟาดไปที่หน้าของเจ้าสุดหูรูดเต็มแรง



“เฮ้ยๆ!!!”เจ้าสุดหูรูดรีบปัดป้องก่อนกระโดดไปยืนชิดกำแพง ขาเรียวยาวเตะอัดไปที่ท้องของร่างสูงอย่างแรง เรียวเฮเบี่ยงตัวหลบอย่างช่ำชองแต่ด้วยความเร็วของลูกเตะจึงถูกยันชายเสื้อติดกับกำแพง ดวงหน้าหวานชวนหลงใหลยิ้มเหี้ยม ทอนฟาสีเงินวาบวับอาจช่วยหลั่งอะดรีนาลีนจนแทบถึงขีดสุด ผิดไปเพียงอย่างเดียวคือเจ้าสุดหูรูดนั่นแทบไม่เคยคิดอะไร! หากแต่แสงสะท้อนเข้าตากลับทำให้นึกถึงบางสิ่งได้ทัน...



เสี้ยวอึดใจก่อนที่ฮิบาริจะฟาดทอนฟาลงมาที่ร่างของกัปตันชมรมมวย ขาของเรียวเฮปัดปัดขาอีกข้างของฮิบาริที่ยืนอยู่ให้ล้มเสียหลัก ร่างบางล้มลงไปบนโต๊ะทดลอง มือที่จับทอนฟาไว้แน่ไม่สามารถคว้าอะไรไว้ได้ หนังตาบางปิดเข้าหากันอย่างลืมตัว เรือนร่างของคนตัวเล็กกระแทกกับโต๊ะ ก่อนจะรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่ริมฝีปาก... ดวงตาสีนิลเบิกโพล่ง!



ไอ้สัตว์กินพืชสุดหูรูดนี่จูบเขา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



-TBC-

จะ...จูบแล้วววววววววววว
ใครก็ได้ดีใจกับอิรินหน่อยT[]T!!!!!!!//โดนทอนฟาเขวี้ยงใส่
ตอนนี้สำเร็จออกมาได้
ต้องขอบคุณทุกๆ คอมเม้นที่ช่วยกันเร่งอิรินค่ะTvT
ขอบคุณhunterkungซัง ที่ทำให้อิรินมีลูกฮึด..
ขอบคุณทุกๆ คอมเม้นที่ทำให้อิรินรู้ว่าดองเรื่องนี้ตายorz..

P.s.คุณพ่อคุณแม่มาอีกแล้วค่ะ คิดถึงกันไหม>[]<!!