ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter-2 Family
Author: Ruri
Pairing:3318<Sasagawa Ryouhe x Hibari Kyoya>
Rate: G
Warning: Yaoi,คาแร็กเตอร์ออริปัญญาอ่อนกรุณาทำใจก่อนอ่าน- -;
“เพราะฉะนั้น เมื่อสมการ” เสียงอาจารย์สอนดังเอื่อยๆ เหมือนสายลมที่พัดในฤดูใบไม้ร่วงฟังดูช่างน่านอนเสียจริง หากแต่แม้จะชวนง่วงเพียงไรก็ตามกลับไม่มีใครหลับลง เพราะเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตา ใครกันเล่าจะข่มตานอนลงได้ ส่วนเจ้าคนตายซ้ำตายซากก็ยังนอนตายอยู่ที่เดิม แต่ใครๆ ก็สามารถเดาได้ว่า เดี๋ยวมันก็คงลุกขึ้นมาตายท่าเดิมอีก!! ไอ้คนไม่รู้จักเข็ดสุดหูรูด!!!!!!!!
ครืด~!!!!!
“เคียวจัง!”
โครม!!!!
ร่างปริศนากระโดดพุ่งหลาวคว้าร่างของประธานกรรมการระเบียบลงไปกองกับพื้นพร้อมๆ กัน เป็นใครก็คิดได้ว่า ต่อจากนี้ ถ้าไอ้คนที่ทำมันเหลือชิ้นส่วนของร่างกายเก็บกู้กลับไปได้คงมหัศจรรย์ยิ่งกว่าการจอดรถ บนดาวพุทธ แต่ก็กลับรู้สึกแปลกใจยิ่งกว่านั้นเมื่อได้ยินเสียงอุทานของคนที่ถูกกอดไว้เต็มเหนี่ยว
“ท่านแม่!?!!!”
“เฮ้ย!”เสียงหลายคนอุทานขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ฉับพลันสายตาแช่แข็งชวนสยองก็ถูกแจกจ่ายให้ทุกคนอย่างทั่วถึง รวดเร็วยิ่งกว่าการช่วยเหลือผู้ประสบภัย แต่ด้วยความเป็นคนแล้วไซร้ ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะแอบชำเลืองมองแบบไม่เสียดายชีวิต ร่างเล็กๆ ที่ฮิบาริเรียกว่า “ท่านแม่” นั้น กอดรัดฟัดเหวี่ยงลูกชายเหมือนตุ๊กตายาง ร่างของสตรีดูเล็กบอบบางกอดร่างของลูกชายแน่น ใบหน้าสวยหวานพอๆ กับลูกชาย(?)แบบถอดกันมาเหมือนออกมาจากโรงงานเดียวกันก็ไม่ปาน แถมหน้าอ่อนเหมือนเด็กอายุ 16 เนี่ย! มันอะไร๊~~~!!!
“คิดถึงเคียวจังที่สุดเลย!!!!>w<”เสียงหวานร้องก่อนหอมแก้มซ้ายขวาของลูกชายชนิดไม่แคร์สื่อ
“ฮะๆ” เสียงหัวเราะดูอารมณ์ดีดังขึ้นที่ประตูห้องราวกับฮิบาริTYLสวมวิญญาณยามาโมโตะ ทาเคชิก็ไม่ปาน สายฟ้าฟาดเปลี้ยงกลางกบาลของผู้ที่พบเห็น ฮิบาริ 3 คน!!! แล้วพวกเขาจะมีใครรอดไหมเนี่ย!!!!!
“เคียวจัง~ มากอดพ่อเร็ว~^w^”
....เออ..จะมา Happy Family อะไรกันตรงนี้!!!!!!!!!=[]=!..
“ไม่ได้นะ เคียวจังต้องอยู่กับแม่ต่างหาก! ใช่ไหมจ้ะ เคียวจัง!”
ปัง!
“อ๋า~ แม่ใจร้ายอ่ะ”คนเป็นพ่อร้องโวยวาย กระสุนเรียวรีพุ่งเข้ามาในห้องวิถีของมันคือนายหญิงแห่งตระกูลฮิบาริ.. ปืนพกถูกชักออกมาอย่างรวดเร็ว นายหญิงนั้นปัดกระสุนที่พุ่งเข้าใส่โดยไม่หันไปมองด้วยซ้ำ!
“ก็แม่คิดถึงเคียวจังมากกว่านี่!”
ปัง!
ปืนในมือของนายหญิงคำรามลั่น ดูราวกับว่าเป็นการซ้อมลอบสังหาร ที่น่าสงสารคงเป็นคนลงมือ ที่เจ้าตัวไม่แลสายตาเพราะมั่วแต่ทะเลาะกันเรื่องลูก!
“เฮ้ย~!”คนในห้องแทนร้องออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นอาวุธปืนขนาดพกพา เสียงปืนของผู้เป็นมารดาและรอยกระจกเป็นรู้ ทำเอาฮิบาริซามะ ฟิวส์ขาด!
ควับ!
ครืด!!
ปัง!
ร่างของกรรมการคุมกฎเดินออกไปจากห้องด้วยความเร็วเหนือแสง สี และเสียง พ่อแม่หันมองกันแทบไม่ทัน ก่อนน้ำตาสีใสจะไหลร่วงจากนัยน์ตาสีนิลของผู้เป็นแม่ ร่างเล็กๆ ทรุดลงกับพื้นช้าๆ เสียงสะอึกสะอื้นของมารดาร้องไห้แทบขาดใจ
“แง้~~!!!!!!!!! แม่ทำอะไรผิดอ๊ะ! TT[]TT”เสียงร้องไห้ฟูมฟายราวเด็ก 2 ขวบ เฉกคนเป็นแม่ที่ร้องไห้ราวกับจะขาดใจ...คนรอบข้างบอกไม่ถูก..
สงสาร?
สังเวช?
ตลก?
ขำ?
งง!?!!!!
โลกใบนี้ช่างโหดร้ายนัก ไม่มีใครคิดจะเข้าไปปลอบประโลมมารดาผู้น่าสงสาร(?) หากแต่บางทีโลกใบหน้าก็อาจไม่โหดร้ายไปนัก อย่างน้อยเธอก็ยังมีที่พักพิง... ร่างสูงเดินเข้าไปโอบกอดร่างเล็กๆ ที่สั่นเทาไว้ ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบดวงตาที่คุ้นเคย...
“คุณค่ะ...เคียวจัง โกรธ เราแล้วจะทำยังไงดี..”เสียงหวานใสราวเด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจียนใจแทบขาด ความเจ็บปวดทุกข์ทรมาณของผู้เป็นแม่ ใครเล่าจะเข้าใจ...
“ไม่หรอก..เคียวจังจะต้องเข้าใจเราแน่..”คำพูดมากมายร้อยพันมิอาจเอื้อม เพียงคำเดียวอาจปัดปลิวความกังวลไปได้
“นั่นสินะค่ะ..”นัยน์ตาสองคู่สบประสานกันมีความหมายมากมายเกินพรรณนาได้หมด ไม่มีใครกล้าวิพาสน์ วิจารณ์ อาจเป็นเพราะบรรยากาศที่ซึ้งเกินจะเอ่ย(?)
“งั้นเรารีบไปตามเคียวจังกันเถอะ!”ร่างสูงประคองร่างเล็กในอ้อมแขนขึ้นมา
“ค่ะ!”เสียงตอบรับเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ...นี่สินะความเชื่อใจ...ช่างงดงามจริงๆ!!!...
ประตูห้องปิดลงพร้อมกับการจากไปของคนทั้งคู่(พูดเหมือนไปตาย...//โดนตบ)
...เฮ้ย! ใคร! ทำอะไร! ที่ไหน! อย่างไร! ใครก็ได้ช่วยมาเขียนซับไทยให้ที~!!!!
ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงัน...เสียงทุ้มก็ดังขึ้นจากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร...
“อืม...เป็นครอบครัวที่สุดหูรูดจริงๆ!!!”
..........................
ตะวันเคลื่อนย้ายจากกลางวันเป็นบ่าย แสงสีส้มเริ่มทอประกายบนท้องฟ้า ร่างสองร่างก็ยังคงวิ่งรอบโรงเรียน เป็นเวลามากกว่า 3,318 วินาที แต่พวกเขาก็ยังคงวิ่ง...วิ่ง..และ...
โครม!!!
ยามทูน่าว่ายน้ำ อยู่ๆ ก็มีนกสองตัวบินมาชน!!!
“โอ๊ย~...”เสียงร้องครางระงม แบบคูณ 3 ดังขึ้นพร้อมๆ กันเหมือนในฟิค
“เฮ้ย!!! พวกแกบังอาจทำร้ายรุ่นที่ 20 เหรอ!!!”เสียงสโมกกิ้งบอร์ม ร้องออกมาพลางคว้าระเบิดเตรียมจะบอร์ม คนที่บังอาจทำร้ายราชินีเคะรุ่นที่ 10 แห่งวองโกเล่! แต่เมื่อเห็นหน้าของคนที่บังอาจมาทำร้ายรุ่น 10..
“อี๊~~!! คุณฮิบาริ!”
“ห๊า~! นี่มันเจ้ากรรมการคุมกฎในอีก 10 ปีข้างหน้านี่”
“ฮิบาริ?”
ทำไมคุณฮิบาริเวอร์ชั่นผู้หญิงถึงมาพร้อมกับคุณฮิบาริTYLเวอร์ชั่นล่ะครับ ทุน่าอยากโดดน้ำ! เดินชนคุณฮิบาริคนเดียวก็ไม่น่าจะเหลืออยู่แล้ว แล้วนี่เดินชน 2 คนอะไรจะซวยกว่านี้!!!
“คุณค่ะ! เจอเคียวจังหรือยัง?”เสียงหวานร้องถามเสียงสั่น...ปรารถนาเพียงแต่ก็เจอหน้าของลูกชายเท่านั้น... ร่างสูงที่ถูกมองตาเบี่ยงหลบสายตาไปอีกทางราวกับทุกสิ่งเป็นความผิดของตน คำตอบที่ไร้เสียงหากแต่บ่งบอกด้วยท่าทางของอีกฝ่าย ช่างเจ็บปวดมากมายนัก ร่างบอบบางสั่นเทาน้อยๆ ก่อนเม้มปากแน่น...
“ไม่เป็นไรค่ะ...เดี๋ยวเราต้องได้เจอเคียวจังแน่ๆ”
“แต่ถ้าเมื่อกี้ผมห้ามคุณล่ะก็...”เสียงทุ้มฟังดูรู้สึกผิดราวกับจะแบกรับความผิดไว้แต่เพียงผู้เดียว ร่างเล็กๆ โผกอด อีกฝ่ายกอดซุกหน้าลงบนแผ่นอกแล้วพูดออกมาเบาๆ
“ไม่เป็นไร...ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ..”
ใครก็ได้! บอกทูน่าที! ฉากหนังรักข้างหน้านี่มันอะร๊ายยยยยยยยย!!!!!!!!!!
...TBC...
วิ่งมาแปะด้วยความว่อง//เพราะดองไว้
ใครคิดเหมือนข้าน้อยบางว่า ออริ พ่อแม่คุณฮินี่ช่างปัญญาอ่อนยิ่งนัก...
ดูๆไปแล้ว...ช่างเป็นครอบครัวที่สุดหูรูดจริงๆ...=w=
P.s.หรือแต่งเรทคู่หลักไม่ได้แล้วมาแต่งเรทนอมอลคู่นี้ดี?//โดนถีบออกจากกระทู้
Pairing:3318<Sasagawa Ryouhe x Hibari Kyoya>
Rate: G
Warning: Yaoi,คาแร็กเตอร์ออริปัญญาอ่อนกรุณาทำใจก่อนอ่าน- -;
“เพราะฉะนั้น เมื่อสมการ” เสียงอาจารย์สอนดังเอื่อยๆ เหมือนสายลมที่พัดในฤดูใบไม้ร่วงฟังดูช่างน่านอนเสียจริง หากแต่แม้จะชวนง่วงเพียงไรก็ตามกลับไม่มีใครหลับลง เพราะเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตา ใครกันเล่าจะข่มตานอนลงได้ ส่วนเจ้าคนตายซ้ำตายซากก็ยังนอนตายอยู่ที่เดิม แต่ใครๆ ก็สามารถเดาได้ว่า เดี๋ยวมันก็คงลุกขึ้นมาตายท่าเดิมอีก!! ไอ้คนไม่รู้จักเข็ดสุดหูรูด!!!!!!!!
ครืด~!!!!!
“เคียวจัง!”
โครม!!!!
ร่างปริศนากระโดดพุ่งหลาวคว้าร่างของประธานกรรมการระเบียบลงไปกองกับพื้นพร้อมๆ กัน เป็นใครก็คิดได้ว่า ต่อจากนี้ ถ้าไอ้คนที่ทำมันเหลือชิ้นส่วนของร่างกายเก็บกู้กลับไปได้คงมหัศจรรย์ยิ่งกว่าการจอดรถ บนดาวพุทธ แต่ก็กลับรู้สึกแปลกใจยิ่งกว่านั้นเมื่อได้ยินเสียงอุทานของคนที่ถูกกอดไว้เต็มเหนี่ยว
“ท่านแม่!?!!!”
“เฮ้ย!”เสียงหลายคนอุทานขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ฉับพลันสายตาแช่แข็งชวนสยองก็ถูกแจกจ่ายให้ทุกคนอย่างทั่วถึง รวดเร็วยิ่งกว่าการช่วยเหลือผู้ประสบภัย แต่ด้วยความเป็นคนแล้วไซร้ ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะแอบชำเลืองมองแบบไม่เสียดายชีวิต ร่างเล็กๆ ที่ฮิบาริเรียกว่า “ท่านแม่” นั้น กอดรัดฟัดเหวี่ยงลูกชายเหมือนตุ๊กตายาง ร่างของสตรีดูเล็กบอบบางกอดร่างของลูกชายแน่น ใบหน้าสวยหวานพอๆ กับลูกชาย(?)แบบถอดกันมาเหมือนออกมาจากโรงงานเดียวกันก็ไม่ปาน แถมหน้าอ่อนเหมือนเด็กอายุ 16 เนี่ย! มันอะไร๊~~~!!!
“คิดถึงเคียวจังที่สุดเลย!!!!>w<”เสียงหวานร้องก่อนหอมแก้มซ้ายขวาของลูกชายชนิดไม่แคร์สื่อ
“ฮะๆ” เสียงหัวเราะดูอารมณ์ดีดังขึ้นที่ประตูห้องราวกับฮิบาริTYLสวมวิญญาณยามาโมโตะ ทาเคชิก็ไม่ปาน สายฟ้าฟาดเปลี้ยงกลางกบาลของผู้ที่พบเห็น ฮิบาริ 3 คน!!! แล้วพวกเขาจะมีใครรอดไหมเนี่ย!!!!!
“เคียวจัง~ มากอดพ่อเร็ว~^w^”
....เออ..จะมา Happy Family อะไรกันตรงนี้!!!!!!!!!=[]=!..
“ไม่ได้นะ เคียวจังต้องอยู่กับแม่ต่างหาก! ใช่ไหมจ้ะ เคียวจัง!”
ปัง!
“อ๋า~ แม่ใจร้ายอ่ะ”คนเป็นพ่อร้องโวยวาย กระสุนเรียวรีพุ่งเข้ามาในห้องวิถีของมันคือนายหญิงแห่งตระกูลฮิบาริ.. ปืนพกถูกชักออกมาอย่างรวดเร็ว นายหญิงนั้นปัดกระสุนที่พุ่งเข้าใส่โดยไม่หันไปมองด้วยซ้ำ!
“ก็แม่คิดถึงเคียวจังมากกว่านี่!”
ปัง!
ปืนในมือของนายหญิงคำรามลั่น ดูราวกับว่าเป็นการซ้อมลอบสังหาร ที่น่าสงสารคงเป็นคนลงมือ ที่เจ้าตัวไม่แลสายตาเพราะมั่วแต่ทะเลาะกันเรื่องลูก!
“เฮ้ย~!”คนในห้องแทนร้องออกมาพร้อมกันเมื่อเห็นอาวุธปืนขนาดพกพา เสียงปืนของผู้เป็นมารดาและรอยกระจกเป็นรู้ ทำเอาฮิบาริซามะ ฟิวส์ขาด!
ควับ!
ครืด!!
ปัง!
ร่างของกรรมการคุมกฎเดินออกไปจากห้องด้วยความเร็วเหนือแสง สี และเสียง พ่อแม่หันมองกันแทบไม่ทัน ก่อนน้ำตาสีใสจะไหลร่วงจากนัยน์ตาสีนิลของผู้เป็นแม่ ร่างเล็กๆ ทรุดลงกับพื้นช้าๆ เสียงสะอึกสะอื้นของมารดาร้องไห้แทบขาดใจ
“แง้~~!!!!!!!!! แม่ทำอะไรผิดอ๊ะ! TT[]TT”เสียงร้องไห้ฟูมฟายราวเด็ก 2 ขวบ เฉกคนเป็นแม่ที่ร้องไห้ราวกับจะขาดใจ...คนรอบข้างบอกไม่ถูก..
สงสาร?
สังเวช?
ตลก?
ขำ?
งง!?!!!!
โลกใบนี้ช่างโหดร้ายนัก ไม่มีใครคิดจะเข้าไปปลอบประโลมมารดาผู้น่าสงสาร(?) หากแต่บางทีโลกใบหน้าก็อาจไม่โหดร้ายไปนัก อย่างน้อยเธอก็ยังมีที่พักพิง... ร่างสูงเดินเข้าไปโอบกอดร่างเล็กๆ ที่สั่นเทาไว้ ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบดวงตาที่คุ้นเคย...
“คุณค่ะ...เคียวจัง โกรธ เราแล้วจะทำยังไงดี..”เสียงหวานใสราวเด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจียนใจแทบขาด ความเจ็บปวดทุกข์ทรมาณของผู้เป็นแม่ ใครเล่าจะเข้าใจ...
“ไม่หรอก..เคียวจังจะต้องเข้าใจเราแน่..”คำพูดมากมายร้อยพันมิอาจเอื้อม เพียงคำเดียวอาจปัดปลิวความกังวลไปได้
“นั่นสินะค่ะ..”นัยน์ตาสองคู่สบประสานกันมีความหมายมากมายเกินพรรณนาได้หมด ไม่มีใครกล้าวิพาสน์ วิจารณ์ อาจเป็นเพราะบรรยากาศที่ซึ้งเกินจะเอ่ย(?)
“งั้นเรารีบไปตามเคียวจังกันเถอะ!”ร่างสูงประคองร่างเล็กในอ้อมแขนขึ้นมา
“ค่ะ!”เสียงตอบรับเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ...นี่สินะความเชื่อใจ...ช่างงดงามจริงๆ!!!...
ประตูห้องปิดลงพร้อมกับการจากไปของคนทั้งคู่(พูดเหมือนไปตาย...//โดนตบ)
...เฮ้ย! ใคร! ทำอะไร! ที่ไหน! อย่างไร! ใครก็ได้ช่วยมาเขียนซับไทยให้ที~!!!!
ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบงัน...เสียงทุ้มก็ดังขึ้นจากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร...
“อืม...เป็นครอบครัวที่สุดหูรูดจริงๆ!!!”
..........................
ตะวันเคลื่อนย้ายจากกลางวันเป็นบ่าย แสงสีส้มเริ่มทอประกายบนท้องฟ้า ร่างสองร่างก็ยังคงวิ่งรอบโรงเรียน เป็นเวลามากกว่า 3,318 วินาที แต่พวกเขาก็ยังคงวิ่ง...วิ่ง..และ...
โครม!!!
ยามทูน่าว่ายน้ำ อยู่ๆ ก็มีนกสองตัวบินมาชน!!!
“โอ๊ย~...”เสียงร้องครางระงม แบบคูณ 3 ดังขึ้นพร้อมๆ กันเหมือนในฟิค
“เฮ้ย!!! พวกแกบังอาจทำร้ายรุ่นที่ 20 เหรอ!!!”เสียงสโมกกิ้งบอร์ม ร้องออกมาพลางคว้าระเบิดเตรียมจะบอร์ม คนที่บังอาจทำร้ายราชินีเคะรุ่นที่ 10 แห่งวองโกเล่! แต่เมื่อเห็นหน้าของคนที่บังอาจมาทำร้ายรุ่น 10..
“อี๊~~!! คุณฮิบาริ!”
“ห๊า~! นี่มันเจ้ากรรมการคุมกฎในอีก 10 ปีข้างหน้านี่”
“ฮิบาริ?”
ทำไมคุณฮิบาริเวอร์ชั่นผู้หญิงถึงมาพร้อมกับคุณฮิบาริTYLเวอร์ชั่นล่ะครับ ทุน่าอยากโดดน้ำ! เดินชนคุณฮิบาริคนเดียวก็ไม่น่าจะเหลืออยู่แล้ว แล้วนี่เดินชน 2 คนอะไรจะซวยกว่านี้!!!
“คุณค่ะ! เจอเคียวจังหรือยัง?”เสียงหวานร้องถามเสียงสั่น...ปรารถนาเพียงแต่ก็เจอหน้าของลูกชายเท่านั้น... ร่างสูงที่ถูกมองตาเบี่ยงหลบสายตาไปอีกทางราวกับทุกสิ่งเป็นความผิดของตน คำตอบที่ไร้เสียงหากแต่บ่งบอกด้วยท่าทางของอีกฝ่าย ช่างเจ็บปวดมากมายนัก ร่างบอบบางสั่นเทาน้อยๆ ก่อนเม้มปากแน่น...
“ไม่เป็นไรค่ะ...เดี๋ยวเราต้องได้เจอเคียวจังแน่ๆ”
“แต่ถ้าเมื่อกี้ผมห้ามคุณล่ะก็...”เสียงทุ้มฟังดูรู้สึกผิดราวกับจะแบกรับความผิดไว้แต่เพียงผู้เดียว ร่างเล็กๆ โผกอด อีกฝ่ายกอดซุกหน้าลงบนแผ่นอกแล้วพูดออกมาเบาๆ
“ไม่เป็นไร...ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ..”
ใครก็ได้! บอกทูน่าที! ฉากหนังรักข้างหน้านี่มันอะร๊ายยยยยยยยย!!!!!!!!!!
...TBC...
วิ่งมาแปะด้วยความว่อง//เพราะดองไว้
ใครคิดเหมือนข้าน้อยบางว่า ออริ พ่อแม่คุณฮินี่ช่างปัญญาอ่อนยิ่งนัก...
ดูๆไปแล้ว...ช่างเป็นครอบครัวที่สุดหูรูดจริงๆ...=w=
P.s.หรือแต่งเรทคู่หลักไม่ได้แล้วมาแต่งเรทนอมอลคู่นี้ดี?//โดนถีบออกจากกระทู้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น