Executional เมนูอาหารวันนี้<ยำNaruto+Reborn+One piece+บลีช>

ลำดับตอนที่ #10 : ความลับ

ตอนที่9


“คุณเต้ยวันนี้จะไปไหนหรือครับ”ชายร่างใหญ่ในชุดสูทสีดำเอ่ยถาม

เบื้องหลังเขาคือกลุ่มชายหนุ่มชุดดำนับสิบที่กำลังแผ่รังสีทะมึนไปทั่วบริเวณ

“เฮ้อ~เป็นมาเฟียแล้วต้องมีลูกน้องตามตลอดหรือไงฟะ”ผู้พิทักษ์พิรุณแห่งคาบัลโรเน่บ่น

“บอสสั่งให้จับตาดูคุณเต้ยตลอดเวลาครับ”

//มันจะอะไรนักหนานะ...ก็แค่เข้าไปปั๊มเล่นจนบอร์ดของแฟมิลี่ล่ม...แค่นั้นเอง//

เด็กหนุ่มนามเต้ยนึกในใจอย่างหงุดหงิด

จะโทษก็ต้องโทษจิตรนาการและความสามารถอันบรรเจิดของเขานี่แหละ

ที่สามารถตอบกระทู้ได้ทุกกระทู้ได้โดยไม่แม้แต่ต้องมองชื่อกระทู้หรือหัวข้อสนทนาเลยซักนิด...

แต่ที่หงุดหงิดใจก็คือเขาแค่ใช้โปรแกรมช่วยโพส เพื่อที่ทุกๆคนจะได้เห็น”การแสดงความเห็นที่สร้างสรรค์”

ของเขาอย่างกันทั่วถึงเท่านั้นเอง ทำไมต้องว่าร้ายเขาด้วย!?

ซ้ำร้ายยังเจอเจ้าปอนด์ที่เป็นผู้ดูแลระบบเตะส่งออกมาอีกตะหาก!!!

นึกแล้วมันแค้น....

เอาละต้องหาเจ้าปุยมันก่อนมันก็เป็นผู้ดูแลระบบเหมือนกัน....

คอยดูนะเจ้าปอนด์กูเล่นมึงแน่

“แล้วคุณเต้ยมาทำอะไรที่โรงเรียนนี้ละครับ”

ลูกน้องร่างใหญ่ในชุดดำร้องถาม ขณะเหยียดตามองเหล่านักเรียนที่มองพวกเขาอย่างขวัญหนีดีฝ่อ

“ยุ่งน่า”

ก็จะมาหาปุย จะได้เล่นงานไอ้บ้าปอนด์ไงละ!!

“หืมม์!?”

เด็กหนุ่มที่กำลังหมกมุนอยู่กับการตามหาเพื่อนรักเหลียวหันไปเห็นสิ่งหนึ่งเข้า

เด็กสาวหัวกระเซิงสีฟ้าที่วันนี้คราวเคราะห์ต้องมาเป็นเวรห้องสมุดถือหนังสือมากองใหญ่ท้วมหัว

“อูย~อาจารย์ใช้กันไม่บันยะบันเลยนะ....”เด็กสาวบ่นอุบอิบขณะเดินโซซัดโซเซลงบันไดมา

สวยแหะ...

เราย้ายมาเรียนที่นี่ดีไหมนะ...

“อ้ะ!!!”

ก้อนหินเจ้ากรรมที่ไหนไม่ทราบ ถูกคนแต่งนำมาวางดัก...

ภัสสรที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่เหยียบมันเข้าให้เต็มรัก!!

“ว้าย~!!”

หลังจากที่ได้ทักทายกับคุณก้อนหินกันพอหอมปากหอมคอกันแล้ว

คุณก้อนหินก็ส่งภัสสรร่วงตกบันไดลงไปทันที!!

ควับ!!

หนังสือเล่มโต เล่มหนา เล่มบาง ปลิ้วกันให้เกลื่อนฟ้า

หากแต่เด็กสาวกลับอยู่ในอ้อมแขนของผู้พิทักษ์แห่งพิรุณ

“อะ อ๊า!?”

“ขะ...ขอโทษครับ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”เต้ยที่หน้าแดงถึงใบหูรีบวางภัสสรลง

“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ เออ...ขอบคุณนะค่ะ”ภัสสรก้มหัวคำนับเต้ยงึกๆ

มองใกล้ๆแล้วสวยกว่าตะกี้อีกนะ...

“ไม่เป็นไรครับ”

................................................

เนื้อเพลง: ความลับ

อัลบั้ม: Abe Pumper

ศิลปิน: killerkubskn,pui13579

หมายเหตุ:โปรดเปิดเพลงประกอบเพื่อความสะใจของคนแต่ง

http://www.dseason.com/coolsong/coolson ... hp?id=1996


ณ ตึกสูงขึ้นไปเหนือโรงเรียนร่วมมิตรประชาทัณฑ์

“คุณเต้ยครับทำอะไรอยู่น่ะครับ”

“ช่างชั้นเหอะน่า”

ผู้พิทักษ์จอมเอาแต่ใจนั่งนิ่งตาก็ส่องกล่องส่องทางไกลตาไม่วาง

เด็กสาวคนนั้น คนที่ทำให้ใจเขาเต้นแรงได้ขนาดนี้

เธอเป็นใครกันนะ...เมื่อวานเราลืมถามชื่อเธอไปได้ยังไง

“นี่เรียกว่าถ้ำมองหรือเปล่าครับ”

สิ้นเสียงเจ้าลูกน้อง เต้ยก็คิ้วกระตุกก่อนตบรางวัลด้วยกระป๋องน้ำอัดลม

โป๊ก!!

“เจ็บนะคร้าบ คุณเต้ยTT^TT”

“ใครใช้ให้แก....อ้ะ!!!”

~@ก็รู้เป็นไปไม่ได้ ยังฝืนในความรู้สึก@~

~@ในส่วนลึกฉันรู้เธอมีเขาอยู่@~

เต้ยสะดุ้งเฮือกเมื่อภาพเด็กหนุ่มผมชมพูแล่นเข้ามา

~@ก็รู้ในความเป็นจริง แต่ก็ยังจะแอบเฝ้าดู@~

~@ทั้งๆ รู้เป็นได้แค่เพียงเท่านั้น@~

//เจ้าบ้านั้นมันใครฟะ!!!//

~@แค่ชู้ทางใจที่ทำได้ เมื่อหัวใจเธอไม่ให้@~

~@จะเก็บไว้ให้คนที่เธอรักกันมานาน@~

//ฮึ่ม!!!//

เต้ยกำกล่องส่องทางไกลในมือแน่น

เขาเป็นถึงมาเฟียนะ จะยอมให้ไอ้หนุ่มกิ๊กก๊อกมาตัดหน้าสาวที่หมายปองเหรอ!?

หรือบางที...เธออาจจะกลัวมาเฟียอย่างเราก็ได้

ผู้หญิงธรรมดาที่ไหนจะกล้าคบกับมาเฟียกันละ...

~@ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง@~

~@เพราะเธอกันฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน@~

//ภัสสร...เธอชอบกานดาสินะ//

ปุยที่มองอยู่ห่างๆนึกในใจอย่างเศร้าสร้อย

ถึงเขาจะไม่มั่นใจว่านี่เรียกความความทุกข์จากความรักหรือเปล่า

แต่เขาก็รู้ดีเลยว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน(ที่ไม่มาเม้นให้ชั้น)

~@แอบฝันเล็กๆ ในใจ ไม่ได้มีความหมาย@~

~@ให้เราผูกพันและรักกันไปอย่างนั้น@~

“อ้าว เด็กผู้หญิงเมื่อวานเหรอคุณเต้ย?”<<<<ลูกน้องA

“ถ้าคุณเต้ยชอบก็ฉุดเลยสิ พวกเราเป็นมาเฟียนะ!!”<<<<ลูกน้องB

“แต่ถ้าบอสรู้เอาพวกเราตายแน่!”<<<<<<ลูกน้องC

“ทีบอสยังฉุดฮิบาริ เคียวยะของวองโกเล่มาได้เลยนี่”<<<<ลูกน้องD

“พวกนายหยุดเถียงกันเหอะน่า!!!”เต้ยทนไม่ไหวหันมาร้องด่าเจ้าตัวประกอบฉาก

เขาไม่เลวถึงขนาดไปแย่งแฟนชาวบ้านหรอกน่า...ถึงจะอดหมั่นไส้มันไม่ได้ก็เหอะ

แต่ถ้าเขาได้เจอเด็กสาวคนนั้นก่อนเจ้าหัวสีหมากฝรั่งนั้นละก็...

~@ผิดที่เราเจอกันช้าไป ไม่มีวันจะมารักกัน@~

~@เป็นแค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ@~

//เฮ้อ~คิดมากไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา...//

//ยิ่งคิดมากก็ยิ่งเจ็บ...ไม่มีใครมาสนใจเราด้วยซ้ำ//

ปุยบ่นกับตัวเองในใจ ขณะพยายามตั้งอกตั้งใจกวาดห้องต่อ

~@ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร@~

~@เมื่อผลสุดท้ายคนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว@~

“ว้า~งี้คุณเต้ยก็เป็นได้อย่างมากแค่ชู้น่ะสิ”<<<ลูกน้องE

“เฮ้ยๆพูดงี้กับคุณเต้ยได้ไง...เดี๋ยวนี้เขาเรียกกิ๊ก!!”<<<<ลูกน้องF

สิ้นเสียงเจ้าF ลูกน้องทุกคนที่ติดตามเต้ยมาด้วยตั้งแต่A-Zก็ผสานเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกัน

“หุบปากให้หมดทุกตัวเลยนะเฟ้ย!!”

~@แค่ชู้ทางใจที่ทำได้ เมื่อหัวใจเธอไม่ให้@~

~@จะเก็บไว้ให้คนที่เธอรักกันมานาน@~

//ถ้าไม่มีเจ้าหัวชมพูนั้น...มาเฟียอย่างเรา....เธอจะกล้าชอบเราหรือเปล่า//

//ถ้าไม่มีกานดา....พนักงานขายประกันภัยอย่างเรา...เธอจะชอบเราเหรอ//

~@ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง@~

~@เพราะเธอกับฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน@~

“วันนี้ชั้นไปส่งนะ...อ้ะกระเป๋านั้นชั้นถือให้เอง”

“อืมม์”ภัสสรยิ้มรับ ขณะยื่นกระเป๋าให้กานดา

ก่อนที่ทั้งคู่จะจูงมือกันเดินออกจากโรงเรียนไป

~@แอบฝันเล็กๆ ในใจ ไม่ได้มีความหมาย@~

~@ให้เราผูกพันและรักกันไปอย่างนั้น@~

//หนอย....ถ้าเราเจอเธอคนนั้นก่อนเจ้าหมอนั้นนะ....//เต้ยกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเจ็บใจ

มืออีกข้างที่ไม่ได้ใช้จับกล่องส่องทางไกลก็บีบกระป๋องน้ำอัดลมจนฟีบคามือ

ราวกับเจ้ากระป๋องนั้นเป็นเจ้ากานดาก็มิปาน

//แต่ได้เห็นเธอมีความสุขชั้นก็รู้สึกดีแล้วละ//ปุยมองตามแผ่นหลังของทั้งคู่จนสุดสายตา

~@ผิดที่เราเจอกันช้าไป ไม่มีวันจะมารักกัน@~

~@เป็นแค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ@~

//หนอย....จะไปไหนฟะ//เต้ยที่เห็นทั้งคู่กำลังจะเดินออกจากโรงเรียนโยนกล่องส่องทางไกลทิ้งทันที

ก่อนที่เจ้าตัวจะกระโดดตัวเปล่าลงจากตึกสูงเกือบ10ชั้น!!!

“เฮ้ย พวกเราตามคุณเต้ยไปเร็ว!!!”

พวกลูกน้องที่ติดตามโดนลูกพี่ทิ้งกะทันหัน วิ่งกันวุ่นหาทางตามเจ้าผู้พิทักษ์ตัวแสบกันยกใหญ่

“เล่นโดดตึก10ชั้นหนีกันงี้มันขี้โกงนะ!!”ลูกน้องคนหนึ่งร้อง

“ปากมากนักแกก็โดดตามไปสิวะ!!!”เจ้าคนที่กำลังแย่งลงบันไดกับพรรคพวกคนอื่นๆอยู่สวน

“งั้นมึงลงไปก่อนเลยละกัน!!!”สิ้นคำเจ้าลูกน้องAก็ลากลูกน้องBมาเตรียมจับโยนลงตึกสูง10ชั้น

“แว้กกก อย่าตีกันๆ เดี๋ยวก็ตามคุณเต้ยไม่ทันหรอก!!”

“ขืนปล่อยคุณเต้ยไป บอสเอาพวกเราตายแน่!!”

“บอสจะรู้ได้ไงละ วันๆอยู่แต่กับฮิบาริ เคียวยะ!!”

เหล่าลูกน้องที่เหลือเถียงกันชุลมุน

~@ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร@~

~@เมื่อผลสุดท้ายคนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว@~

//สลัดเจ้าพวกบ้านั้นได้ซะที!!//เต้ยคิดระหว่างที่เท้ากระแทกถึงพื้นดังปึ้งใหญ่

ถนนที่เขาเหยียบลงไปเกิดรอยร้าวจากการกระแทก

พริบตาที่เท้าสัมผัสพื้นผู้พิทักษ์พิรุณก็อัดพลังดีดตัวเองพุ่งไปข้างหน้า

ทิ้งไว้เพียงหลุมลึกที่เขาใช้ดีดตัว

//เรื่องเจ้าปอนด์เอาไว้ทีหลังละกัน ขอเก็บไอหมอนี่ก่อนละกัน!!//

~@ผิดที่เราเจอกันช้าไป ไม่มีทางจะมารักกัน@~

~@เป็นได้แค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ@~

//หว่าๆภัสสรกับกานดาไปกันแล้วเหรอ....ต้องรีบตาม!!!//

ปุยคิดได้ดังนั้นก็โยนไม้กวาดที่เขาใช้ทำเวรอยู่เมื่อครู่ทิ้ง

แล้ววิ่งกระโดดออกมาทางหน้าต่างหมายจะตามไปในทันที

หมับ!!!

“อะ...เอ๋!?....เฮ้ย!!!”

ปุยที่โดนมือปริศนาดึงกลับเข้ามาในห้องร้องเสียงตื่น

“จะไปไหนยะ จะโดดเวรหรือไง!!!”

เพื่อนจอมเหี้ยนของภัสสรยืนจังก้ามองดูปุยน้อยที่ตัวเหลือเล็กเท่ามด

//แง๊~ ยัยยักษ์มาร ป่านี้คุณภัสสรไปถึงไหนต่อไหนแล้วสิงี้!!!//

ปุยมองกลับไปก็ไม่พบแม้แต่เงาของภัสสรหรือกานดาแล้ว...

~@ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร@~

~@เมื่อผลสุดท้ายคนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว@~

...............

สงสัยมั่วเกินไปจนไม่มีคนดูเลยเว้ย- -"