ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter-1 Tutor!!!?!!
Author: Ruri
Pairing:3318<Sasagawa Ryouhe x Hibari Kyoya>
Rate: G
Warning: Yaoi
“Sin Cos Tan อะไรไม่เข้าใจสุดหูรูด!!!!”มนุษย์สุดหูรูด(?)ตะโกนลั่นฟังดูหนวกหูยิ่งนัก นักเรียนทั้งห้องที่ช่วยกันรุมล้อมสอนเลขให้เจ้าสุดหูรูดประจำห้อง ให้ตายยังไงก็ไม่เข้าใจซะที! ทำเอาคนทั้งห้องถอนหายใจกับความสมองทึบสุดบรรยาย ใครในห้องก็แทบจะไม่มีใครเรียนรู้เรื่องอยู่แล้วด้วย...
“แกลองไปปรึกษาพวกท๊อปๆ ของปี 3 แล้วกัน พวกชั้นหมดปัญญาว่ะ” คุณสุดหูรูดนาม “เรียวเฮ” ทำหน้ามุ่ย
แล้วมันใครกันฟ่ะ ท๊อปของชั้น...เขาเคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องมวยซะที่ไหน ถึงแม้จะคุ้นๆว่าท๊อปของทุกวิชามันจะคนเดียวกันก็เหอะ...แต่ว่ามันใครกันละเฟ้ย! ไม่เข้าใจสุดหูรูด!
ครืด!!!!!
“สุมหัวอะไรกัน...พวกสัตว์กินพืช”น้ำเสียงฟังเคล้าหวานเย็นเยียบเหยียบติดลบ ไอสังหารแผ่พุ่งมันทุกใครที่ได้เจอ...ฮิบาริ เคียวยะ..
ทุกคนกระจายเข้าที่นั่งตัวเองเหมือนกับวิ่งเข้าหลุบหลบภัยยามระเบิดลง นัยน์ตาสีเทาเงินของเรียวเฮจ้องไปที่บุคคลที่มาใหม่อยู่ครู่หนึ่ง..ใช่แล้วอันดับ 1 ของทุกวิชา ฮิบาริ เคียวยะ! สมองฝืดขึ้นสนิมเกินกว่าที่จะคิดอะไรออกแสดงข้อมูลออกมา ขาเรียวยาวของฮิบาริก้าวยาวๆ เหมือนทุกครั้ง พาร่างเพรียวบางเช่นสตรีเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวเดิมที่ว่างอยู่ ก่อนตวัดสายตาคมเฉียบไปที่ใครคนหนึ่งท่ามองเขาไม่วางตาตั้งแต่เข้ามาในห้อง
“มีปัญหาอะไร ซาซางาวะ เรียวเฮ”อุณหภูมิห้อง 3/A ติดลบในบันดลเพราะน้ำเสียงที่เย็นยะเยียบกว่าเดือดทะลุจุดศูนย์ดังขึ้นพร้อมสายตาแช่แข็งเต็มสตรีมของเจ้าตัว อาจทำให้ปัญหาโลกร้อนกลายเป็นปัญหายุคน้ำแข็งเสียแทนเพราะสายตาและน้ำเสียงของพี่ท่านก็เป็นได้ที่จะทำให้อุณหภูมิโลกติดลบ...ซาซางาวะ เรียวเฮ มองสายตาแช่แข็งกลับด้วยสายตาที่สุดแสนจะเร้าร้อนเกินบรรยาย! ก่อนผลุดลุกยืนพลางชี้หน้าเหมือนด่าพ่อ(?)
“ฮิบาริ! นาย!!! มาเป็นติวเตอร์ให้ชั้นซะ!!!!!!!”
“O_o”<<<เพื่อนในห้อง
“- -”<<<ฮิบาริ
“ว่าไง ฮิบาริ!”เจ้ามนุษย์สุดหูรูดผู้โง่เขลาถามหาคำตอบจากชายผู้น่ากลัวที่สุดในนามิโมริ นัยน์ตาสีนิลเหลือบมองใบหน้าของเรียวเฮ ที่บอกได้ว่าจริงจังสุดหูรูด..
“หึ..ได้สิ”
...เอาจริงเหรอท่าน!!!...=[]=!... หัวหน้ากรรมการคุมกฎหันมามองหน้าเรียวเฮพลางขยับยิ้มชวนสยองแล้วชี้ไปที่ใบหน้าสวยราวอิสตรีของตัวเอง
“ถ้าแกต่อยหน้าชั้นได้นะ...เจ้าสัตว์กินพืช”
...เฮ้ย! ใครจะไปต่อย เสียของ! เอ้ย! ใครจะไปต่อยถูก...เอาแล้วไง..เรียวเฮ...แล้วพวกชั้นจะเผากระดาษเงินกระดาษทองไปให้นะ...T/l\T...
“ของมันแน่อยู่แล้วนะเฟ้ย!!!!”คุณสุดหูรูดพูดอย่างมั่นใจแน่ดีแล้ว(ว่าตัวเองจะลงโลง?)ทันใดนั้นหมู่คนวิ่งหนีกันกระจุยกระจายราวหมาเน่าลอยน้ำมา(?)ไปกระจุกอยู่ที่มุมห้องเพราะกลัวว่าตนอาจได้อนิสงฆ์จากการปากดีครั้งนี้ของเรียวเฮด้วย ว่าแล้วเจ้าสุดหูรูด ก็พุ่งไปหาฮิบาริที่นั่งเท้าคางอยู่ด้วยความเร็วสุดหูรูด(?) มือเพรียวบางขยับปัดหมัด ก่อนคว้าแขนกำยำของนักมวยแล้วจับทุ่มออกนอกหน้าต่างลงไปด้วยความเร็วสุดหูรูดทันที...
โครม!!!!!
ตึกๆๆๆๆๆ!!! ครืด!!!!
“เก่งแบบสุดหูรูด!!!”
..เฮ้ย! ถึกแบบสุดหูรูด!!!?!...
เสียงตะโกนดังสุดหูรูดดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออกชวนพิศวง ...ใครก็ได้บอกทีว่าเจ้าสุดหูรูดนี่มันเป็นคน!...
“นายนี่มันเหมาะที่จะเป็นสมาชิกชมรมมวยจริงๆ!!”ดวงตาสุดแสนร้อนเร้าแผดเผาหัวใจยั่วยวนให้กระทืบเสียให้จมทรีน...
“งั้นนายก็มาเป็นกระสอบทรายให้ชั้นซะ เจ้าสัตว์กินพืช...”
กริ้ง!!(กรุณาจิตนาการว่าเป็นเสียงกริ่งนะค่ะ ^^;)
ครืด...
บัดนั้นอาจาร์ยก็เดินเข้ามาในห้องราวกับดักซุ่ม สายตาที่มีสภาพยังพอใช้การได้มองฝ่านกรอบแว่นใส เห็นคุณท่านฮิบาริเรืองศรี ขยับกายกรีฑาทัพเตรียมจะตี ไอคุณพี่เรียวเฮแสนดวงซวย... อาจาร์ยในวัยไม้ใกล้ฝั่งยกมือขึ้นขยับแว่นพลางเดินมูนวอร์คเฉกเช่น ไมเคิล แจ็กสัน เตรียมโกย ไม่ทันจะหันหลังจรลี เสียงเย็นๆ ของคุณท่านฮิบาริก็ดังขึ้นมาขัดเสียก่อน
“จะไปไหน”คนเป็นครูสะดุ้งเฮือกด้วยน้ำเสียงชวนสยองของลูกศิษย์
“ก...ก็ฮิบาริคุงท่าทางไม่ว่าง...ครูก็เลยคิดว่า...”
“ออดดังแล้ว..กฏต้องเป็นกฏ”ฮิบาริตวัดสายตากลับ
“เชิญ...”เมื่อถูกเชื้อเชิญเช่นนี้แล้วคนเป็นอาจารย์ก็มิอาจจะขัดได้ จำใจเดินเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“วะ..วันนี้ เราจะมาเรียน...”
“เฮ้ย! ได้ไงฮิบาริ!!! ชั้นกับนายยังไม่ได้ตัดสินกันนะ!”เรียวเฮผู้สุดหูรูดตะโกนลั่นประกาศศึก เพื่อนทั้งชั้นรวมทั้งอาจารย์ส่งสายตาปรามก็ไม่เป็นผล เพราะมิอาจต้านทานความร้อนเร้าสุดหูรูดของพี่ท่านได้นั่นเอง
“แกคิดว่ากฎมีไว้ทำไม”
“หือ...?”เจ้ามนุษย์สุดหูรูดเลิกคิ้วด้วยท่าคิดคำนึงราวกับเด็กอินโนเซนก่อนตะโกนลั่นเหมือนปลุกระดม ม็อบ
“ผู้ชายน่ะเขาไม่สนใจเหตุผลกันหรอก! มันต้องสุดหูรูด!!!!!!!!!!”
โครม!!!
ไอ้คนปากปี...(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)ก็สลบไปในบันดล น่าสงสารพ่อคุณอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรทำให้ตัวเองสลบ
“สอนต่อไป”เสียงเคล้าหวานตวัดห้วนมองหน้าอาจารย์ขณะที่พระบาทยังสถิตอยู่บนใบหน้าของบุคคลที่ครองรางวัลสุดหูรูด 15 ปีซ้อน ทำเอาคนทั้งห้องตัวสั้นเพราะความกลัว
“อะ..อา ครับ ฮิบาริคุง..”ว่าแล้วฮิบาริซามะก็ถอดพระบาทออกจากใบหน้าที่ดูสุดหูรูดแล้วเดินกลับไปนั่งที่..โดนทิ้งภาพอันโหดร้ายให้ค้างอยู่ในความทรงจำของชาว 3/A
...ฮิบาริ เคียวยะ...ขยันเรียนที่สุดใน 3 โลก!!!!
คุณรู้สึกยังไง หากเพื่อนข้างๆ คุณนอนแน่นิ่งเป็นซากศพไม่มีลมหายใจ!!! ผ่านไปไม่นานนับไอ้ซากศพดวงแข็งก็ขึ้นมานั่งจนได้
“เก่งหูรูด!!!”ร่างถึกๆ ของเรียวเฮผุดลุกขึ้นมา ไฟที่ตาเป็นประกายวิ้งๆ ชวนหัว เรือนร่างกำยำเช่นนักกีฬารี่เข้ามาก่อนฉวยมือบางที่กำลังจับปากกา และคุกเข่าราวกับชายหนุ่มที่กำลังวอนขอความรักจากหญิงสาว..
“ฮิบาริ! นายเข้าชมรมมวยเถอะ!!!”
“ไปตายซะไป!!!!!!!!!!!!!!!”
โครม!!!!
................
เอี๊ยด~!!!
รถคันหรูราคาเหยียบ 10 ล้านเยนจอดหน้าโรงเรียนนามิโมริ ก่อนร่างสองร่างจะลงจากรถ..
“คิดถึงจะเลย..เคียวจัง...”
....TBC....
เรื่องนี้ดองไว้นานตั้งแต่ปีที่แล้ว=w=
คาดว่า..ไร้NC
เพราะค่อนข้างมั่นใจว่า ตัวเองไม่สามารถจะแต่งฉากNCที่มีคำว่า"สุดหูรูด" ทุกๆ 5 บรรทัดได้
สุกท้ายนี้..
ใครใจดีได้โปรด บริจาคคอมเม้นด้วยนะค่ะT_T
Pairing:3318<Sasagawa Ryouhe x Hibari Kyoya>
Rate: G
Warning: Yaoi
“Sin Cos Tan อะไรไม่เข้าใจสุดหูรูด!!!!”มนุษย์สุดหูรูด(?)ตะโกนลั่นฟังดูหนวกหูยิ่งนัก นักเรียนทั้งห้องที่ช่วยกันรุมล้อมสอนเลขให้เจ้าสุดหูรูดประจำห้อง ให้ตายยังไงก็ไม่เข้าใจซะที! ทำเอาคนทั้งห้องถอนหายใจกับความสมองทึบสุดบรรยาย ใครในห้องก็แทบจะไม่มีใครเรียนรู้เรื่องอยู่แล้วด้วย...
“แกลองไปปรึกษาพวกท๊อปๆ ของปี 3 แล้วกัน พวกชั้นหมดปัญญาว่ะ” คุณสุดหูรูดนาม “เรียวเฮ” ทำหน้ามุ่ย
แล้วมันใครกันฟ่ะ ท๊อปของชั้น...เขาเคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องมวยซะที่ไหน ถึงแม้จะคุ้นๆว่าท๊อปของทุกวิชามันจะคนเดียวกันก็เหอะ...แต่ว่ามันใครกันละเฟ้ย! ไม่เข้าใจสุดหูรูด!
ครืด!!!!!
“สุมหัวอะไรกัน...พวกสัตว์กินพืช”น้ำเสียงฟังเคล้าหวานเย็นเยียบเหยียบติดลบ ไอสังหารแผ่พุ่งมันทุกใครที่ได้เจอ...ฮิบาริ เคียวยะ..
ทุกคนกระจายเข้าที่นั่งตัวเองเหมือนกับวิ่งเข้าหลุบหลบภัยยามระเบิดลง นัยน์ตาสีเทาเงินของเรียวเฮจ้องไปที่บุคคลที่มาใหม่อยู่ครู่หนึ่ง..ใช่แล้วอันดับ 1 ของทุกวิชา ฮิบาริ เคียวยะ! สมองฝืดขึ้นสนิมเกินกว่าที่จะคิดอะไรออกแสดงข้อมูลออกมา ขาเรียวยาวของฮิบาริก้าวยาวๆ เหมือนทุกครั้ง พาร่างเพรียวบางเช่นสตรีเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวเดิมที่ว่างอยู่ ก่อนตวัดสายตาคมเฉียบไปที่ใครคนหนึ่งท่ามองเขาไม่วางตาตั้งแต่เข้ามาในห้อง
“มีปัญหาอะไร ซาซางาวะ เรียวเฮ”อุณหภูมิห้อง 3/A ติดลบในบันดลเพราะน้ำเสียงที่เย็นยะเยียบกว่าเดือดทะลุจุดศูนย์ดังขึ้นพร้อมสายตาแช่แข็งเต็มสตรีมของเจ้าตัว อาจทำให้ปัญหาโลกร้อนกลายเป็นปัญหายุคน้ำแข็งเสียแทนเพราะสายตาและน้ำเสียงของพี่ท่านก็เป็นได้ที่จะทำให้อุณหภูมิโลกติดลบ...ซาซางาวะ เรียวเฮ มองสายตาแช่แข็งกลับด้วยสายตาที่สุดแสนจะเร้าร้อนเกินบรรยาย! ก่อนผลุดลุกยืนพลางชี้หน้าเหมือนด่าพ่อ(?)
“ฮิบาริ! นาย!!! มาเป็นติวเตอร์ให้ชั้นซะ!!!!!!!”
“O_o”<<<เพื่อนในห้อง
“- -”<<<ฮิบาริ
“ว่าไง ฮิบาริ!”เจ้ามนุษย์สุดหูรูดผู้โง่เขลาถามหาคำตอบจากชายผู้น่ากลัวที่สุดในนามิโมริ นัยน์ตาสีนิลเหลือบมองใบหน้าของเรียวเฮ ที่บอกได้ว่าจริงจังสุดหูรูด..
“หึ..ได้สิ”
...เอาจริงเหรอท่าน!!!...=[]=!... หัวหน้ากรรมการคุมกฎหันมามองหน้าเรียวเฮพลางขยับยิ้มชวนสยองแล้วชี้ไปที่ใบหน้าสวยราวอิสตรีของตัวเอง
“ถ้าแกต่อยหน้าชั้นได้นะ...เจ้าสัตว์กินพืช”
...เฮ้ย! ใครจะไปต่อย เสียของ! เอ้ย! ใครจะไปต่อยถูก...เอาแล้วไง..เรียวเฮ...แล้วพวกชั้นจะเผากระดาษเงินกระดาษทองไปให้นะ...T/l\T...
“ของมันแน่อยู่แล้วนะเฟ้ย!!!!”คุณสุดหูรูดพูดอย่างมั่นใจแน่ดีแล้ว(ว่าตัวเองจะลงโลง?)ทันใดนั้นหมู่คนวิ่งหนีกันกระจุยกระจายราวหมาเน่าลอยน้ำมา(?)ไปกระจุกอยู่ที่มุมห้องเพราะกลัวว่าตนอาจได้อนิสงฆ์จากการปากดีครั้งนี้ของเรียวเฮด้วย ว่าแล้วเจ้าสุดหูรูด ก็พุ่งไปหาฮิบาริที่นั่งเท้าคางอยู่ด้วยความเร็วสุดหูรูด(?) มือเพรียวบางขยับปัดหมัด ก่อนคว้าแขนกำยำของนักมวยแล้วจับทุ่มออกนอกหน้าต่างลงไปด้วยความเร็วสุดหูรูดทันที...
โครม!!!!!
ตึกๆๆๆๆๆ!!! ครืด!!!!
“เก่งแบบสุดหูรูด!!!”
..เฮ้ย! ถึกแบบสุดหูรูด!!!?!...
เสียงตะโกนดังสุดหูรูดดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออกชวนพิศวง ...ใครก็ได้บอกทีว่าเจ้าสุดหูรูดนี่มันเป็นคน!...
“นายนี่มันเหมาะที่จะเป็นสมาชิกชมรมมวยจริงๆ!!”ดวงตาสุดแสนร้อนเร้าแผดเผาหัวใจยั่วยวนให้กระทืบเสียให้จมทรีน...
“งั้นนายก็มาเป็นกระสอบทรายให้ชั้นซะ เจ้าสัตว์กินพืช...”
กริ้ง!!(กรุณาจิตนาการว่าเป็นเสียงกริ่งนะค่ะ ^^;)
ครืด...
บัดนั้นอาจาร์ยก็เดินเข้ามาในห้องราวกับดักซุ่ม สายตาที่มีสภาพยังพอใช้การได้มองฝ่านกรอบแว่นใส เห็นคุณท่านฮิบาริเรืองศรี ขยับกายกรีฑาทัพเตรียมจะตี ไอคุณพี่เรียวเฮแสนดวงซวย... อาจาร์ยในวัยไม้ใกล้ฝั่งยกมือขึ้นขยับแว่นพลางเดินมูนวอร์คเฉกเช่น ไมเคิล แจ็กสัน เตรียมโกย ไม่ทันจะหันหลังจรลี เสียงเย็นๆ ของคุณท่านฮิบาริก็ดังขึ้นมาขัดเสียก่อน
“จะไปไหน”คนเป็นครูสะดุ้งเฮือกด้วยน้ำเสียงชวนสยองของลูกศิษย์
“ก...ก็ฮิบาริคุงท่าทางไม่ว่าง...ครูก็เลยคิดว่า...”
“ออดดังแล้ว..กฏต้องเป็นกฏ”ฮิบาริตวัดสายตากลับ
“เชิญ...”เมื่อถูกเชื้อเชิญเช่นนี้แล้วคนเป็นอาจารย์ก็มิอาจจะขัดได้ จำใจเดินเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“วะ..วันนี้ เราจะมาเรียน...”
“เฮ้ย! ได้ไงฮิบาริ!!! ชั้นกับนายยังไม่ได้ตัดสินกันนะ!”เรียวเฮผู้สุดหูรูดตะโกนลั่นประกาศศึก เพื่อนทั้งชั้นรวมทั้งอาจารย์ส่งสายตาปรามก็ไม่เป็นผล เพราะมิอาจต้านทานความร้อนเร้าสุดหูรูดของพี่ท่านได้นั่นเอง
“แกคิดว่ากฎมีไว้ทำไม”
“หือ...?”เจ้ามนุษย์สุดหูรูดเลิกคิ้วด้วยท่าคิดคำนึงราวกับเด็กอินโนเซนก่อนตะโกนลั่นเหมือนปลุกระดม ม็อบ
“ผู้ชายน่ะเขาไม่สนใจเหตุผลกันหรอก! มันต้องสุดหูรูด!!!!!!!!!!”
โครม!!!
ไอ้คนปากปี...(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)ก็สลบไปในบันดล น่าสงสารพ่อคุณอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรทำให้ตัวเองสลบ
“สอนต่อไป”เสียงเคล้าหวานตวัดห้วนมองหน้าอาจารย์ขณะที่พระบาทยังสถิตอยู่บนใบหน้าของบุคคลที่ครองรางวัลสุดหูรูด 15 ปีซ้อน ทำเอาคนทั้งห้องตัวสั้นเพราะความกลัว
“อะ..อา ครับ ฮิบาริคุง..”ว่าแล้วฮิบาริซามะก็ถอดพระบาทออกจากใบหน้าที่ดูสุดหูรูดแล้วเดินกลับไปนั่งที่..โดนทิ้งภาพอันโหดร้ายให้ค้างอยู่ในความทรงจำของชาว 3/A
...ฮิบาริ เคียวยะ...ขยันเรียนที่สุดใน 3 โลก!!!!
คุณรู้สึกยังไง หากเพื่อนข้างๆ คุณนอนแน่นิ่งเป็นซากศพไม่มีลมหายใจ!!! ผ่านไปไม่นานนับไอ้ซากศพดวงแข็งก็ขึ้นมานั่งจนได้
“เก่งหูรูด!!!”ร่างถึกๆ ของเรียวเฮผุดลุกขึ้นมา ไฟที่ตาเป็นประกายวิ้งๆ ชวนหัว เรือนร่างกำยำเช่นนักกีฬารี่เข้ามาก่อนฉวยมือบางที่กำลังจับปากกา และคุกเข่าราวกับชายหนุ่มที่กำลังวอนขอความรักจากหญิงสาว..
“ฮิบาริ! นายเข้าชมรมมวยเถอะ!!!”
“ไปตายซะไป!!!!!!!!!!!!!!!”
โครม!!!!
................
เอี๊ยด~!!!
รถคันหรูราคาเหยียบ 10 ล้านเยนจอดหน้าโรงเรียนนามิโมริ ก่อนร่างสองร่างจะลงจากรถ..
“คิดถึงจะเลย..เคียวจัง...”
....TBC....
เรื่องนี้ดองไว้นานตั้งแต่ปีที่แล้ว=w=
คาดว่า..ไร้NC
เพราะค่อนข้างมั่นใจว่า ตัวเองไม่สามารถจะแต่งฉากNCที่มีคำว่า"สุดหูรูด" ทุกๆ 5 บรรทัดได้
สุกท้ายนี้..
ใครใจดีได้โปรด บริจาคคอมเม้นด้วยนะค่ะT_T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น