คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 ปีศาจ เทพ มนุษย์(25%)
บทที่1
-ปีศาจ-
ปีศาจ... ชั่วร้าย เจ้าเล่ห์หรือ?
ปีศาจ... เป็นตัวแทนของความมืดมิด?
ปีศาจ... สุภาพ นิสัยดี?
“ลูซิฟ!”
เสียงตะโกนเรียกปนหอบจากร่างบางจากด้านหลังร่างสูงเจ้าของของชื่อพร้อมกลับถลามายืนชิดด้านหลังเขา เรียกความสนใจจากร่างสูงในชุดแบบอัสวินสีดำสนิทให้หันกลับไปมองผู้เรียก
“อัสคาล เจ้านี่เอง มีเรื่องอะไรหรือ” ลูซิฟหันกลับไปตามเสียงเรียก เมื่อพบว่าผู้เรียกเป็นคนคุ้นเคยจึงยิ้มให้พลางถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
แต่ดูเหมือนอัสคาลจะไม่ปลื้มกับน้ำเสียงนี้เท่าไหร่ เพราะผู้ถูกถามตีหน้าประมาณว่า ‘เจ้ายังมีหน้ามายิ้มอีกเหรอ’ เรียกสีหน้ารู้สึกผิดแล้ะสับสนเพราะกำลังขบคิดว่าตนไปทำอะไรให้เจ้าตัวเขารึเปล่า และไม่ต้องรอให้คิดนานเจ้าตัวก็เฉลยออกมาซะเอง
“ลูซิฟ เจ้าบ้า ข้าบอกเจ้าแล้วใช่มั้ยว่าห้ามไปแถวร้านยาที่ถนนเขตใต้เด็ดขาด” อัสคาลบอกพลางทำหน้าบึ้งยิ่งกว่าเหมือนว่ายิ่งพูดถึงเรื่องนี้ก็ยิ่งทำให้เขาช้ำใจมากเหลือเกิน แต่พวกฝ่าฝืนคำสั่งดูเหมือนจะไม่เข้าใจเหตุผลของคนตรงหน้าสักเท่าไหร่
“เรื่องนี้ข้าไปเพราะต้องไปลาดตะเวนเจ้าก็รู้ แล้วข้าก้ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมข้าจึงไปที่ร้านนั่นไม่ได้” ลูซิฟอธิบายด้วยสีหน้าและน้ำเสียงขอโทษ ท้ายประโยคยังแก้ตัวหน่อยๆพร้อมสายตาสงสัยเล็กๆ
“ถึงเจ้าจะไปลาดตะเวนข้าก้ไม่ยกโทษให้เจ้าหรอก ให้คนอื่นไปแทนก็ได้นี่” อัสคาลบอกเสียงแข็งอย่างยืนยันในความคิดของตน ก่อนจะบ่นพึมพำกับตัวเอง เสียแต่ว่าคนตรหน้าดันหูเกินไปสักหน่อย “เพราะเจ้าแท้ๆ เรนี่ของข้าๆ ฮือๆ”
“เรนี่?” ร่างสูงทวนสิ่งที่ได้ยิน “เรนี่ที่ว่านี่ใช่หลานสาวเจ้าของร้านยาทางเขตใต้รึเปล่า?”
“ใช่ ข้าอุตส่าตามจีบนางอยู่ตั้งนาน แต่เพราะเจ้า ตอนนี้นางกลายเป็นแฟนคลับเจ้าไปอีกคนแล้ว” อัสคาลบอกก่อนจะหันไปถลึงตาใส่คนที่มีแฟนคลับเพิ่มแบบไม่รู้ตัว
เจ้านี่ก็ดีๆจริง เดินไปไหนมีแฟนคลับเพิ่มที่นั่น ข้าอุตส่าเตือนแล้วนะว่าอย่าไปแถวนั้น โธ่ เรนี่ของข้าๆๆ
แต่เหมือนผู้ที่ดันไปสร้างแฟนคลับดดยไม่รู้ตัวจะไม่รู้สึกถึงเสียงในใจปนไปด้วยความอิจฉานี้ เพราะร่างสูงยังมีสีหน้ากระอักกระอ่วมพร้อมทั้งส่งสายตารู้สึกผิดเหมือนตนทำให้โลกทั้งใบแตกให้ผู้กินแห้วข้างหน้า
ชายหนุ่มร่างสูง ดวงตาสีเลือด เส้นผมสีรัตติกาล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากได้รูป หน้าตาคมคาย นิสัยสุภาพุรุษรักความถูกต้อง(เหมือนจะขัดกับเผ่าพันธุ์นะ) ซ้ำยังเป็นหัวหน้ากองกำลังที่4 แห่งกองทัพราชาปีศาจ และเป็นบุตรของท่านแม่ทัพใหญ่ฝ่ายซ้าย เข้าตำรา ‘รูปหล่อพ่อรวย’ ผู้หญิงที่ไหนจะไม่สนใจผู้ชายแบบนี้บ้างล่ะ
“เฮ้อ เอาเถอะแต่เห็นเจ้าทำหน้าสำนึกผิดแบบเว่อขนาดนั้นข้าก็เริ่มทำใจได้บ้างแล้วล่ะ” อัสคาลถอนหายใจก่อนจะตบไหล่ปลอบใจคนตรงหน้า ยอมรับในชะตากรรมของหน้าตาตนเองที่สู้คนตรงหน้าไม่ได้
ความจริงเขาไม่ถือว่าขี้เหร่ แต่ควรเรียกว่า ‘งาม’ มากกว่าเพราะดวงตากลมโตสีแดง กับผมยาวสีทองที่รวบไว้ทางด้านหลังเมื่อรวมกับใบหน้าแล้ว ถือว่าเป็น ‘สาวงาม’ เลยทีเดียว เพียงแต่ว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิงย่อมขัดใจอยู่แล้วที่ดันเกิดมาหน้าหวานกว่าผู้หญิงซะอีก
เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งเขาไปจีบสาวร้านขายขนมปังที่แดนมนุษย์แต่ดันโชคร้ายที่งานนั้นเขากลับได้พี่ชายของหล่อนมาแทน ทำเอาเขาต้องหนีกลับมาแดนปีศาจแทบจะในทันที
“จริงสิ เจ้าจะรีบไปไหนกัน ข้าเห็นเจ้ารีบร้อนจนข้าตามแทบไม่ทัน”
“ฝ่าบาทเรียกตัวน่ะ เห็นท่านพ่อบอกว่าให้รีบไปเข้าเฝ้าทันที” ลูซิฟตอบอย่างนึกขึ้นได้ เพราะเจ้าคนตรงหน้าทำให้เขาลืมเรื่องนี้ไปแล้ว “ข้าคงตรงรีบไปแล้ว ขอตัวก่อนนะ”
ประตูบานใหญ่ยักษ์เปิดออกพร้อมกับร่างสูงในชุดแบบอัศวินสีดำสนิทที่ก้าวเข้ามา ภายในมี2คนรออยู่ก่อนแล้ว หนึ่งคือพ่อของเขา เนลาเฟล ซาเอทอล แม่ทัพใหญ่ฝ่ายซ้าย ส่วนอีกหนึ่งคือบุคคลที่มีอำนาจสูงสุดในแดนปีศาจ
ราชาปีศาจ
แม้ราชาปีศาจองค์นี้จะมีอายุร่วม3000ปีแล้ว แต่ใบหน้ายังคงหล่อเหลา แฝงไปด้วยแววขี้เล่นนิดๆ แต่ก็ยังคงความสง่างามไว้ได้ เหมือนกับ ‘พี่ชายใจดีที่รักยิ่งของน้องสาว’ ดวงสีม่วงครามจ้องมองมายังเขา ริมฝีปากนั่นก็กำลังยิ้มบางๆให้เขาอยู่ แต่กลับไม่ได้ทำให้เขาประหม่าเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาเองก็เคยเข้าพบราชาผู้นี้มาหลายครั้งแล้ว
“ถวายบังคม ฝ่าบาท” เมื่อมาถึงในระยะ เขาก็คุกเข่าลงถวายความเคารพให้ราชาปีศาจอย่างนอบน้อม และเมื่อได้ยินคำตอบรับจากคนบนบังลังเขาจึงได้ลุกขึ้นมายืน และรอฟังคำสั่งจากคนตรงหน้า
“ลูซิเฟล ซาเอทอล หัวหน้ากองกำลังที่4 ข้าอยากให้เจ้าคุ้มครองคนคนหนึ่ง”
ความคิดเห็น