Fly to the Crimson Sky <ทางสู่เส้นขอบฟ้า>[yaoi][KiHae]

ลำดับตอนที่ #1 : Phase 01 : Butterfly

Phase 01 : Butterfly <รังดักแด้>

" พวกแกไปทางนั้น " ชายหนุ่มร่างยักษ์ในชุดสูทสีดำและสวมแว่นดำ ยืนชี้นิ้วสั่งลูกน้องที่แต่งตัวเหมือนกันเดะ อยู่ริมสีแยกไฟแดงหนึ่งด้วยเสียงอันแข็งกร้าว

สิ้นประโยค เสียงโทรศัพท์มือถือของ ชายคนนั้นก็ดังขึ้น เขาแค่กดปุ่มที่หูฟังเท่านั้นเพื่อรับโทรศัพท์
" ยังไม่พบเลยครับ แต่รับรองได้พวกผมจะต้องหานายน้อยพบก่อนตะวันตกดินแน่นอนครับ " หลังจากพูดจบชายในชุดดำก็กดปุ่มที่หูฟังอีกครั้งเพื่อวางโทรศัพท์

" หัวหน้าครับ พบแล้วครับ นายน้อยกำลัง ไปมีเรื่องชกต่อยกับเด็กกลุ่มนึงอยู่ที่ถนนถัดไปครับ " ชายชุดดำนายหนึ่งเข้ามารายงานชายชุดดำตัวใหญ่

" ยืนอยู่ทำซากอะไร รีบตามไปเซ่ " คนที่เป็นหัวหน้าตะกวาดใส่ลูกน้องแล้วออกวิ่งไปยังถนนถัดไปทันที

--------------

มาทางถนนที่อยู่ถัดไป ตอนนี้บรรยากาศตึงเครียดที่สุด มีเด็กม.ปลายกลุ่มใหญ่ยืนล้อมเด็กหนุ่มคนหนึ่งเอาไว้
" เฮ้ยไปขอโทษลูกพี่เราซะ " หนึ่งในกลุ่มนั้นเอ่ยขึ้นมา

" ช่ายๆๆๆๆๆ " แล้วคนที่เหลือก็รับคำกันอย่างพร้อมเพียงกัน

" คนเดียวสู้ไม่ได้ เลยสั่งให้ลิ่วล้อมารุมกันเชียวเรอะ แต่ไม่เป็นไร เข้ามาพร้อมๆกันทั้งหมดนั่นแหละ "  เด็กหนุ่มที่ลูกล้อมอยู่พูดจบก็ใช้นิ้วชี้ขึ้นไปทัดจอนไว้กับหู แล้วตั้งท่าพร้อมสู้ทันที

แต่สายตาของเด็กหนุ่มที่กำลังถูกล้อมอยู่นั้นละไปเห็นกลุ่มชายในชุดสูทสีดำกำลังวิ่งมาทางเขา
" นั่นไง " ชายผู้ที่เป็นหัวหน้ากลุ่มชายชุดดำ ชี้มาทางเด็กที่ถูกล้อม

" โทษทีนะ ไม่ว่างเคลียด้วยแล้ว ไว้วันหลังแล้วกัน วันนี้บ้ายบาย " เด็กหนุ่มที่ถูกล้อมพูดจบ ก็หันหลังแล้ววิ่งเข้าไปเหยียบตัวคนที่ล้อมเขาคนหนึ่ง ไต่ตัวจนเท้าของเขาเหยียบไหล่ได้ แล้วใช้ไหล่ของคนนั้นนั้นเป็นฐานให้กระโดดข้ามกลุ่มที่ยืนล้อมเขาอยู่

" เฮ้ยจะหนีหรอว่ะ " คนนึงในกลุ่มตะโกนไล่หลังมา

" ปล่าว ไม่ได้หนีพวกแก แต่หนีพวกนั้น " เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้กลุ่มอันธพาลกลุ่มนั้นแล้วรีบออกวิ่งทันที

" ถอยไป ขวางทาง " ว่าแล้วกลุ่มชายในชุดสูทสีดำก็วิ่งฝ่ากลุ่มเด็กออกไป

ทำให้เด็กกลุ่มนั้นกระเด็นกันไปคนทิศ คนละทาง เพราะทางด้านร่างกาย นั้นเมื่อเปรียบเทียบกันแล้วเหมือนเอากิ่งไม้เล็กไปงัดหินก้อนใหญ่ๆ
" นายน้อยกลับกันเถอะครับ " หัวหน้ากลุ่มเสื้อดำตะโกนตามตัวเด็กชายคนนั้นออกไป

" ไม่ กลับไปก็น่าเบื่อ "

ขณะนั้นเองดวงตาของคนที่ถูกเรียกว่านายน้อยนั้นก็กวาดไปเจอจักรยานคันนหนึ่งงจอดอยู่ริมถนน เลยถือวิสาสะ กระโดดขึ้นกระจักรยานคันนั้น แล้วขับหนีออกไปทันที
" แล้วเจอกันน่ะ หัวหน้าคิม " นายน้อยคนนั้นปั่นจักรยานไปก็หันมายอะเย้ยผู้ไล่ตามไป

แล้วคนที่ถูกเรียกว่านายน้อยนั้นก็ขับจักรยานต่อไปจนหันหลังมาอีกที ก็มองไม่เห็นผู้ไล่ตามแล้ว
" น่าเบื่อจริง " เขาแหงนมองท้องฟ้ายามเย็น แล้วพรึมพรำออกมา

แต่ความสงบนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน พวกชายชุดดำก็มายืนขวางทางเขาเอาไว้
" ตามไม่เลิกเลยนะ หัวหน้าคิม " นายน้อยกดเบรกจนมิดแล้วจอดคุยกับคนที่ยืนขวางทางเขาอยู่

" ขอโทษครับมันเป็นหน้าที่ " ชายชุดดำร่างใหญ่โค้งคำนับอีกฝ่าย

แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา อีกฝ่ายก็ขับจักรยานหนีไปอีก
" งั้นมาเล่นไล่จับกัน " นายน้อยหันมายิ้มให้ หัวหน้าคิม แล้วก็ขับจักรยานหนีไปอีกทาง

" หัวหน้าครับ เราดักทุกเส้นทางไว้แล้วครับ " มีชายชุดดำที่เป็นลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามากระซิบที่หูผู้เป็นหัวหน้า

" ดีมาก แจ้งทุกคนว่า ถ้าเจอนายน้อยแล้ว ให้แจ้งกลับมาทุกครั้งที่เห็น " หัวหน้าคิมหันหลังไปกำชับลูกน้องทุกคน

" ครับ " แล้วทุกคนก็ตอบกลับพร้อมกัน

ทางนายน้อยนั้นที่ขับจักยานหนีอยู่นั้น ตอนนี้ไม่ว่าจะไปทางไหนก็มีแต่เหล่าบอดี้การ์ด ถนนแล้ว ถนนเล่าที่เขาขับไปต้องคอยหลบเหล่าคนที่กำลังไล่ตามเขา แล้วเขาเองนั้นก็ต้องคอยมองซ้ายขวาหน้าหลัง จนลืมสังเกตุข้างหน้าไปถนัด

ตึงงงงง !!

จักรยานที่นายยน้อยขับมานั้นชนกับอะไรสักอย่าง จนตัวเขาเองลงไปกองกับพื้น
" อูย เจ็บชิบ " นายน้อยตั้งหลักได้ก็เกาหัวแกรกๆ แล้วหันไปมองรอบๆตัว

บางอย่างที่เขาชนนั้นทำให้เขาตกใจมาก
" เฮ้ย คนนี่หว่า " เขามองไปที่ร่างของคนที่เขาเพิ่งชนไปนอนกองอยู่กับพื้น ข้าวของของอีกฝ่ายนั้นก็กระจัดกระจายเต็มพื้น

เขาขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอามือไปสะกิดอีกฝ่าย
" นายๆ เป็นอะไรรึเปล่า "นายน้อยพยายามจะปลุกอีกฝ่ายขึ้นมา

" อือออออ " เด็กหนุ่มที่เพิ่งโดนจักรยานชนนั้น รู้สึกตัวขึ้นมาด้วยความมึนงง

" เฮ้ยเราขอโทษ ไม่เป็นไรนะ คือ ... "ไม่ทันนายน้อยจะพูดจบสายตาเขาก็เหลือบไปเห็นชายชุดดำ2คนกำลังมองซ้ายมองขวาอยู่ที่มุมถนนแล้วทำท่าว่ากำลังจะมาทางน
ี้
" เราซุ่มซ่ามเองไม่เป็นไร " เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองนายน้อยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

แต่นายยน้อยถึงกับอึ้ง จนพูดไม่ออกเมื่อสายตาของอีกฝ่ายมองมาทางเขา
" นายช่วยเราอีกทีนะ " ว่าแล้วคนพูดก็ดึงตัวอีกฝ่ายขึ้นมา

แล้วนายน้อยก็เข้าไปหลบหลังเสาไฟฟ้า โดยนำตัวของคนที่เขาเพิ่งขับจักรยานชนเมื่อกี้มาบังอีกที เขาซ่อนตัวจนแน่ใจแล้วว่าชายชุดดำเดินผ่านไปแล้วจึงออกมา
" ขอบใจนายมากนะ " นายน้อยน้องตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ

" อือ .. " แต่อีกฝ่ายนั้นทำหน้าเหมือนเจ็บ ต่อแรงที่องค์ชายน้อยตบ

จนนายน้อยสังเกตุเห็นว่ามีเลือดไหลลงมาตามแขนลงมาถึงมือ
" เฮ้ย ไหนๆ ดู ดิ๊ " เขาถกเขียนเสื้อนักเรียนของอีกฝ่ายขึ้น ก็พบแผล

เขาเห็นแบบนั้นจิงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อของเขาออกมา แล้วนำไปผูกกับแผลของอีกฝ่ายเพื่อห้ามเลือด
" ขอบใจนะ นายชื่ออะไร " คนที่ถูกปฐมพยาบาลอยู่เงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายที่กำลังขมักเขม้นกับการผูกผ้าเช้ดเพื่อห้ามเลือดอยู่

" เรา คิบอม คิมคิบอม  เอ้าเสร็จแล้ว " นายน้อยผูกผ้าเช็ดหน้าเสร็จก้เอามือตบที่ผ้าเช็ดหน้าเบาๆ

" อือ " แล้วอีกฝ่ายก็ก้มลงเก็บของที่เกลื่อนทางอยู่

" มาเราช่วย " ว่าแล้วนายน้อยคิบอมก็ก้มลงไปช่วยอีกฝ่ายเก็บ

เมื่อทั้งคู่เก็บของจนหมด พระอาทิตย์ก็ตกดินพอดี
" เราไปก่อนนะ คิบอม " อีกฝ่ายพูดจบก็ รีบวิ่งไปทันที

แต่คิบอมเองนั้นได้แต่อึ้ง ที่อีกฝ่ายเรียกชื่อเขาแบบฮ้วนๆ เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครเคยเรียกเขาแบบนั้นเลย จนอีกฝ่ายวิ่งห่างเขาไปเรื่อยๆ
" เดี๋ยวๆ นายชื่ออะไร " นายน้อยคิบอมตะโกนถามอีกฝ่าย

อีกฝ่ายหันมาตอบ แต่คิบอมเห็นแต่ปากอีกฝ่ายขยับเท่านั้น ไม่ได้ยินเสียงพูดของอีกฝ่ายเลย เพราะมีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งผ่านคิบอมไปพอดี
" ฮะ ชื่ออะไรนะ " แต่ตอนนี้คำถามไม่มีความหมายแล้วเนื่องจากอีกฝ่ายได้วิ่งหายไปจากสายตาเขาแล้ว

คิบอมได้แต่ถอนหายใจแล้วกำลังจะหันไปทางจักรยานที่นอนอยู่ข้างทาง ระหว่างนั้นเท้าของเขาได้ไปเตะบางอย่างเข้า
" เฮ้ยกระเป๋าตังค์ ของหมอนั่นแน่ๆ " คิบอมก้มลงไปเก็บกระเป๋าเงินนั้นแล้วเปิดออกดู

แล้วเขาก็ดึงบัตรนักเรียนของเจ้าของกระเป๋าเงินนั้นออกมาดู เขาถึงกับแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เพราะรูปที่ถ่ายลงในบัตรนั้น เป็นรูปเด็กผู้ชายใส่แว่นหน้าตาเด็กเรียน แถมยังดูเนิดๆ อีกด้วย ต่างกับคนเมื่อกี้ที่เขาเพิ่งขับรถจักรยานชนเอามากๆ
" ลี ทงเฮ นายนี่ตลกชะมัด " ว่าแล้วนายน้อยคิบอมก็แอบยิ้มที่มุมปาก

" นายน้อยกลับบ้านเถอะครับ " หัวหน้าคิมวิ่งเข้ามาหาคิบอมแล้วพูด

" อือ กลับก็กลับ " นายน้อยคิบอม เก็บบัตรนักเรียนของทงเฮใส่กระเป๋าตังค์ แล้วนำกระเป๋าตังนั้นใส่กระเป๋ากางเกง

จากนั้นคิบอมก็เดินตามหัวหน้าคิม ไปขึ้นรถคันงาม เพื่อจะกลับบ้าน

////////////

** เปิด Fic ใหม่แล้วอิอิ
** เป็นยังไงบ้างบอกหน่อยนะ เรามือใหม่หัดแต่งอะ เนื้อเรื่อง หรือ วิธีแต่งดีไม่ดี ติได้เลยนะ
** ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านน้า
** เจอกันตอนหน้า จ้า

See You