คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ข้อสงสัยใหม่
การจับกุมฆาตกรถูกดำเนินการไปแล้วเมื่อหนูน้อยอัจริยะที่ผมดกดำ ร่างสูงโปร่งของเราได้ไขคดีที่ทุกคนต่างมองว่าเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุธรรมดาๆคดีหนึ่งเท่านั้น ที่ไม่มีอะไรที่จะต้องอธิบายอีก เพราะรูปการมันบ่งบอกอยู่แล้ว แต่หนูน้อยกฤษไม่ได้คิดอย่างนั้น เขาสามารถใช้กระบวนการทางวิทยาศาสตร์เช่นการคาดการณ์หรือการสมมุติฐาน การสังเกต และการสนใจให้ความสำคัญในสิ่งเล็กๆน้อยๆ จนเขาสามารถนำทุกสิ่งมาประติดประต่อกันจนเป็นรูปเป็นร่างของคดีขึ้นมา ผู้ที่ทำเช่นนี้ได้มีไม่มากนัก ข้าพเจ้าจะขอกลับเข้าสู่เหตุการณ์ของเรื่องที่ข้าพเจ้านำมาเล่าให้ท่านผู้ฟังต่อ
นักสืบภิรมย์ได้รวบตัวของชายพันผ้าพันแผลหรือนายชาณรงค์ อุ่นบุญเกิด ซึ่งทำการฆาตการมนายโจเซฟ ฟอร์ดแมน และคุณนายกฤติญา ฟอร์ดแมน แม้นว่าความจรงิเรื่องของ การฆาตกรรมจะกระจ่างแจ้งแล้ว แต่กฤษก็ยังไม่สามารถอธิบายเรื่องราวที่ว่า ทำไมทนายความพงศ์พันธ์ ถึงไม่ตอบคำถามของตน หลังโทรศัพท์ดังขึ้น และเขาไปที่ไหนกันแน่ นั้นเป็นสิ่งที่กฤษจำเป็นต้องรู้จากปากทนาย กฤษเดินไปหาทนายพงศ์พันธ์หลังจากตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่า จะถามข้อข้องใจที่มีอยู่นี้ แต่กฤษก็ไม่ต้องเนียแรงเพราะทนายพงศ์พันธ์ได้เดินมาหากฤษเองด้วยท่าทีที่กระวนกระวายใจ
"เออพ่อหนุ่ม" ทนายพูดเสียงแผ่วเบา "ฉันมีอะไรบางอย่างจะบอกกับเธอ"
"มีเรื่องอะไรหรือครับ" กฤษถาม
"เรื่องของคืนก่อนที่มีโทรศัพท์มาหาฉัน แล้วฉันก็ไม่ได้บอกเธอด้วยว่า คุณและคุณนายฟอร์ดแมนเขียนพินัยกรรมที่ไหน" ทนายพูดเสียงไม่ค่อยมั่นคง
"เรื่องเขียนพินัยกรรมผมพอรู้ว่าเขียนที่กาญจนบุรี เพราะดูจากแผ่นพับเชิญชวนเที่ยวถ้ำค้างคาว แล้วก็ฤดูนี้ของอังกฤษไม่มีใครเหงื่อออกันหรอกครับ" กฤษพูดแบบเหนือกว่า "แต่มันยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังข้องใจอยู่"
"อะไรอีกล่ะ" ทนายถามแบบสั่นๆ
"คุณไปที่ไหน หลังจากที่มีโทรศัพท์มาหาคุณ ใครโทรมาหาคุณ แล้วคุณไปที่ไหนเมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว" กฤษตั้งคำถามเป็นชุด
ทนายทรุดลงบนเก้าอี้ คอของเขาตก เอามือทั้งสองข้างหิดหน้าไว้ "อ๋อ...ฉันไปหาเขาที่ เอ่อ..." มีเสียงแทรกขึ้น นั้นคือเสียงของนายชาณรงค์ ชายที่โพกผ้าพันแผลที่ศีรษะผู้เป็นฆาตการที่ฆ่าพ่อแม่ของโซฟี
"ฉันนี้แหละที่โทรหาทนาย" นายชาณรงค์บอก "มันไปหาฉันเองแหละ"
"หุปปากของแกไปซะ" ทนายตะโกนออกมาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
"มีโทรศัพท์มาหาฉัน เขาใช่นามแฝงว่า พีเอส" ทนายพูด "เขาให้ฉันไปพบเพื่อจะบอกว่า" เขาหยุดพูดไปสักครู่ "ถ้าฉันไม่ยอมให้ความร่วมมือกับมัน มันจะจัดการกับ โซฟี แล้วก็ตัวของฉันด้วย" ทนายเอาหน้าซุกฝามือทั้งสองอีก
"ไม่ต้องห่วงหรอกครับคุณทนาย" นักสืบภิรมย์พูดปลอบ "เราจับตัวเจ้าวายร้ายคนนี้ได้แล้ว"
นายชาณรงค์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นบ้าน "จับตัวคนร้ายได้แล้วหรอ น่าขำสิ้นดีเลยหวะ"
"หมายความว่าไง น่าขำ" นักสืบภิรมย์ถามอย่างหมดความอดทน
"แหม คุณนักสืบ" นายชาญรงค์พูด "คุณไม่ถามทนายผู้หน้าสงสารผู้นี้ก่อนดีกว่าหรือ ว่าเขาไปพบใคร"
"ก็แกน่ะซี" นักสืบพูดโดยที่กัดฟันไว้
"จะจริงหรื่อ คุณทนายความ" นายชาณรงค์พูดแบบมีเลศนัย
นักสืบหันหน้าไปหาทนาย หน้าตาของทนายเริ่มเหงื่อออกอีครั้ง หัวใจเริ่มฉูบฉีดเลือดมากขึ้น "เขาพูดถูกครับ" ทนายพูดสั้นๆ
"หมายความว่าไงกันครับ ที่ว่าไอ้เจ้านี้พูดถูก" นักสืบถามอย่างฉงน
ความคิดเห็น