รักครั้งนี้ ให้นายตัวดีสุดที่รัก

เนื้อเรื่อง

รักครั้งนี้    ให้นายตัวดีสุดที่รัก
        
    “ยัยหอยโข่งเร็วๆเข้าสิ เดี๋ยวก็ไม่ทันเข้าชมรมหรอก เวลามันไม่เหมือนกับเยลลี่ที่เธอกินหรอกนะ มันถึงจะได้ หนืดๆอ่ะ” เสียงใสๆของนายแนว ตะโกน ทั้งๆที่วิ่งอยู่
    คืองี้นะคะ คือว่าฉันน่ะเป็นแฟนของนายแนว  ฉันไม่ได้ชื่อหอยโข่งหรอกนะ ฉันชื่อ ชมพูต่างหากล่ะ แต่ว่าตานี่ดันตั้งให้อย่างงี้อ่ะ
    “เร็วสิ ยัยนี่ เดี๋ยวก็ไปชมรมไม่ทันหรอก รุ่นพี่ไค หัวหน้าชมรมยิ่งโหดอยู่ด้วย”
“ฉะ...ฉัน แฮ่กๆ ก็วิ่งอยู่ไงล่ะ ฉันเป็นผู้หญิงนะยะ”
“เธอเป็นผู้หญิงรึ”
“แหงสิยะ”
“ถึงแล้ว แต่ว่าประตูห้องชมรมปิดแล้ว รุ่นพี่ไคนี่โหดจริงๆเลย สงสัยต้องเข้าทางลัดแล้วล่ะ ไปกันเถอะ ยัยหอยโข่ง”
“ไม่อาววววววว ทางลัดนั้นฉันไม่เอาด้วยหรอก”
“ตามใจเธอ ยัยหอยโข่ง” แนวปีนรั้ว และมุ่งสู่ทางลัดเข้าชมรม ทางลัดนี่มันเป็นยังไงน่ะหรอ มันโหดยิ่งกว่ารุ่นพี่ไคอีกน่ะสิ เพราะมันต้องผ่านกรงหมาป่าที่ ผอ. รักเป็นชีวิตจิตใจ (ต้องเข้าไปในกรงเลย) โหดมากเลยล่ะ
“ไม่ทันแล้ว” ฉันบ่นกับตัวเองทั้งๆที่ยังหอบแฮ่กๆอยู่เลย สงสัยต้องไปทางลัดแหง พระเจ้า ฉันสัญญาด้วยเกียรติของยัยหอมโข่ง เอ๊ย ชมพูคนนี้เลยค่ะ ว่าฉันจะไม่กินเยลลี่จนเลยเวลาชมรมสุดโหดนี่อีก
ฉันเดินเข้าไปในทางลัด ( หรือกรงหมาป่านั่นเอง ) และแล้วหมาป่าก็พุ่งเข้ามาที่ฉัน มันอ้าปากด้วยมันจะต้องกินฉันแน่เลย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”
เอ๋ง!!!  หมาป่าร้องและเงียบไป
“เธอนี่นะ คลาดสายตาไม่ได้จริงๆเลย” แนวเตะหมาป่าและกอดฉันไว้เหมือนจะปลอบโยนให้ฉันหายตกใจ
“ขะ..ขอบใจนะ นายไปตั้งนานแล้วนี่แต่ทำไม...”
“อือ...ทำไมน๊า” แนวแก้มแดงเรื่อและกอดแน่นขึ้นอีก เค้าต้องรอฉันแหงเลย
ซึ้งสุดๆ
“นี่ แนว ฉันอึดอัด”
“เธออึดอัดหรอ”
“อือ หายใจไม่ออกด้วย”
“งั้นฉันปล่อยนะ”
“อ๊าาาา อย่านะฉันยังไม่หายตกใจ” อย่าปล่อยน๊าาาาาา ฉันกำลังซึ้งเลย
“หึหึ เธอแปลกดีจัง” แฟนใครก็ไม่รู้ น่าร๊ากกกกกจังเลย
“เอาล่ะ พอแค่นั้นแหละ มายเบบี๋ทั้งสองคน” เสียงอันโหดเหี้ยมที่ใครๆในชมรมก็รู้ว่าเป็นเสียงของ........
“รุ่นพี่ไค” แนวและฉันพูดอกมาพร้อมกัน ฉันผละออกจากอ้อมกอดของแนว
คนกำลังซึ้ง
“แนว นายมาทางลัดอีกแล้วสินะ” รุ่นพี่ไคพูด บรื๋อ หนาวจัง อากาศทำไมถึงเย็น
ยะเยือกในหน้าร้อนนะ
“คร้าบ” แนวตอบแบบออกทะเล้น พร้อม ชูสองนิ้ว
“ว้ายตายน่ารักจังเลย มาหอมแก้มทีสิ น้องแนว มายสวีทฮาร์ทของไค” ธาตุแท้ออกแล้วล่ะ ลืมบอกไปว่ารุ่นพี่ไคโหดก็จริงแต่ว่าเป็นกระเทยน่ะ เขาโหดกับทุกคนยกเว้นนายแนว ก็แหงสินายแนวน่าตาน่ารักนี่นา แล้วเวลาที่นายแนวเจอกับรุ่นพี่ไค ก็มักจะทำอย่างงี้เสมอ รุ่นพี่ไคเป็นรุ่นพี่ที่ยุติธรรมแห่งปี (ประชด)
“ว๊ากกกก ม่ายอาวววๆ อย่านะไอ้กระเทย” แนวหลุดปากออกมา
พลั่ก แนวลงไปกองกับพื้น รุ่นพี่ไคโหดจริงๆ (แหงล่ะชมรมเราเป็นชมรมคาราเต้นะ ฉันสายขาว แนวกับรุ่นพี่ไคสายดำ)
“ชมพู เธอไปฝึกซะ ยังสายขาวอยู่เลย เดี๋ยวจะไม่ทันแข่งที่ ‘อิมกราวน์ล็อกฮอลล์’ นะ (สนามแข่งคาราเต้ของเมือง C เขต M)” รุ่นพี่ไคพูด
“แข่ง!!!” ฉันกับแนวตะโกนพร้อมกัน
“ฉันเนี่ยนะ ไม่มีทางฉันยังไม่เคยฝึกเลย” ฉันพูดขึ้น
“แล้วทำไมเธอไม่ฝึกล่ะ” รุ่นพี่กระเทย เอ๊ย รุ่นพี่ไค ถามขึ้น
“ก็พี่เอาแต่ใช้ให้ฉัน ทำความสะอาดชมรม หาน้ำมาให้ นวดคนที่เมื่อย ฯลฯ”
“เออ เนอะ งั้นเธอไปฝึกกับนายปลั๊กเพื่อนของนายแนว สายดำ ปีสอง นู่น”
“ส่วนแนวฝึกกับฉัน” รุ่นพี่ไคบอกต่อพร้อมหัวเราะในลำคอ นี่จะแอบแต๊ะอั๋งแฟนฉันแน่ๆเลย ม่ายยยยน๊า
“ไม่เอา ฉันไม่ฝึกกับกระเทยหรอก  แล้วทำไมต้องให้ไอ้ปลั๊กสอนยัยหอยโข่งด้วยล่ะ ผมสอนก็ได้” แนวย้อน ดีมากแฟนฉัน
“ไม่ได้ ถ้าสอนยัยหอยโข่งแล้วนายจะได้ซ้อมหรอ อีก 3 เดือนก็แข่งแล้วนะ”
“ห้ามเรียกชมพูว่าหอยโข่งนะ ฉันเรียกได้คนเดียวเนอะยัยหอยโข่ง”นายพูดพร้อมกับมองมาที่ฉัน แล้วมันต่างกันมั๊ยเนี่ย
“อือๆๆ แล้วนายจะฝึกมั๊ยเนี่ย ถ้าไม่ฝึกก็ไม่ได้แข่งแล้วก็ถ้าไม่ได้แข่งพ่อนายคงไม่ชอบใจแน่ ( พ่อแนวเป็นเจ้าสำนักคาราเต้ รินตะ )”
“....” อย่าเถียงไม่ออกสินายแนวนายต้องช่วยฉันนะ ฉันไม่ค่อยจะถูกกับนายปลั๊กซักเท่าไหร่นะ
“ว่าไงล่ะ แนวนายยังไม่ได้ซ้อมเลยนะ” นายปลั๊กยอมปริปากพูดแต่นายช่วยปิดปากนายไว้ก็ดีอยู่แล้ว ฉันไม่ค่อยชอบเสียงกวนๆของนายเท่าไหร่นะ
“อือ งั้นฝากด้วยนะไอ้ปลั๊ก” แนวจ๋าอย่าทิ้งสุดที่รักไปอย่างงี้สิ
“นี่ ชมพู เธอจะซ้อมมั๊ยฮะ?” ปลั๊กถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“อือ ฉันยังไม่เคยซ้อมเลยอ่ะนายก็ช่วยฉันหน่อยสิ อยู่ดีดีจะให้ฉันมาฝึกเลยได้ที่ไหนกันล่ะ”
“เธอนี่กล้าขึ้นเสียงกับฉันเป็นคนแรกนะ ใจกล้าดีนี่”
“ปกติคงมีแต่เสียงผู้หญิงน่ารักๆ มาออดอ้อนนายล่ะสิ”
“อือ รู้ก็ดีแล้วนี่แต่เผอิญว่าเธอไม่น่ารักสินะถึงได้ไม่พูดจาออดอ้อนฉันน่ะ ฮะๆ
รู้สึกว่าไอ้แนวจะตาต่ำลงทุกที เนล ยังจะน่ารักซะกว่าเลย”
“เนล?” ฉันถามย้ำ
“แฟนเก่าแนวมันน่ะสิ แนวมันคงไม่เคยบอกสินะ แหงสิถ้ามันบอกไปเธอคงอกแตกตายแน่เลย”
“.....” ฉันอยากจะกระโดดถีบหน้าหล่อๆของนายปลั๊กซะเหลือเกิน นี่ถ้านายปลั๊กไม่ได้เป็นเพื่อนแนวสุดที่รักของฉันล่ะก็ป่านนี้ฉันคงเตะมันตายตั้งแต่เริ่มปริปากพูดแล้ว แต่ฉันก็สู้ไม่ได้อยู่ดีแหละ ฉันสายขาว ปลั๊กสายดำ แงๆ
    “ยัยหอยโข่ง เป็นอะไรไปน่ะ ซึมๆนะ เอ้อ อย่ากินเยลลี่จนเลยเวลาชมรมอีกล่ะ กินเร็วๆเข้า” แนวพูดขณะมองฉันที่กินเยลลี่อย่างเอร็ดอร่อย ฉันจะไม่กินเยลลี่เกินเวลาชมรมหรอก เพราะฉันสัญญาต่อพระเจ้าไปแล้ว
    ปิ๊บๆๆๆ “แนวเสียงโทรศัพท์นายดังน่ะ” แนวพยักหน้าพลางมองดูบนจอโทรศัพท์ว่าใครโทรมา
“อือ”
“อือแล้วทำไมนายไม่รับล่ะ”
“ไม่อยากรับอ่ะ”
“รับสิ ถ้านายไม่รับ ฉันรับให้นะ มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าล่ะ”
“ไม่ต้องหรอกฉันรับเองได้ /ฮัลโหล เนลหรอ อือๆ แปปนึงนะ/ชมพูเดี๋ยวฉันไปคุยโทรศัพท์แปป” ฉันรู้ รู้ว่านายคุยกับใคร
“ไม่ไปไม่ได้หรอ”
“ก็เธอเป็นคนบอกให้ฉันรับไง นี่มันก็ธุระของฉันด้วย เธออย่าทำตัวไม่น่ารักนักสิ”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันมันก็ไม่น่ารักเท่ากับแฟนเก่าของนายที่ชื่อเนลหรอก” ฉันพูดและวิ่งไปนั่งคนเดียวที่เก้าอี้หลังโรงเรียน นั่งไป 30 นาทีก็เดินไปที่ชมรม ไม่อยากไปเลย แต่เดี๋ยวฉันก็ต้องแข่งแล้ว
    พอฉันไปถึงก็เห็นแนวคุยกับปลีกอยู่ไกลๆ
“ชมพู มาหาฉันหน่อยฉันมีเรื่องจะอธิบาย” แนวตะโกนและวิ่งมา ฉันทำท่าจะวิ่งหนีแต่ก็โดนแนวจับข้อมือไว้ได้ ไม่น่าดีใจเลยแฮะ
“ชมพูให้ฉันได้อธิบายก่อนสิ” นายคงจะขอเลิกกับฉันสินะ เอาสิฉันมันเป็นผู้หญิงไร้ค่าอยู่แล้วนี่
“คนที่ชื่อเนลเป็น...”
“เป็นแฟนเก่านายที่นายยังติดต่อเธออยู่สินะ ได้ยินนายปลั๊กบอกว่าน่ารักด้วยนี่ฉันมันก็แค่คนธรรมดาคนนึง หน้าตาจืดๆ เอาสิถ้าจะขอเลิกกับฉันและกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าของนาย ถ้านายจะเลิกกับฉันก็พูดมาสิ เชิญ” ฉันพูดออกมา แต่แล้วแนวก็กอดฉันไว้ มันช่างอบอุ่น ฉันอยากจะจดจำกลิ่นไอของเขาเป็นครั้งสุดท้าย
“ฟังให้ดีนะ ฉัน.........”
“.......” อย่าเลยอย่าบอกเลิกฉัน ที่พูดออกมามันไม่จริงเลยนะ
“ฉัน...ฉันเป็นพี่น้องกับเนลน่ะ”
“หา!!!” อะไรกันเนี่ย อะไรกัน
“เนลเป็นน้องสาวของฉันที่ร่างกายอ่อนแอน่ะ เธอเป็นโรคหลายอย่างมาแต่เกิดต้องอยู่ที่โรงพยาบาลตลอด ที่เธอโทรมาเมื่อช่วงบ่ายน่ะ เธอเหงาเลยอยากให้ฉันไปหาเธอที่โรงพยาบาล”
“แล้วทำไมต้องปิดฉันด้วย”
“ก็ถ้าเธอรู้ เธอก็จะทึกทักเอาเองว่าฉันไปหาแฟนเก่าน่ะสิ”
“ฉันไม่เคยทึกทักเองนะ”
“แล้วเมื่อกี้มันอะไรกันล่ะ”
“ก็นายปลั๊กน่ะสิบอกว่าเนลเป็นแฟนเก่านาย น่ารักมากด้วย”
“ฉันจัดการกับไอ้ปลั๊กเรียบร้อยแล้วล่ะ มันบอกว่าจะแกล้งเธอเฉยๆน่ะ”
“งั้นหรอ”
“นี่หายโกรธยัง”
“ไม่ได้โกรธ”
“โกหก ดูน้ำเสียงเธอก็รู้แล้ว งั้นวันนี้ไปโรงพยาบาลเยี่ยมเนลกับฉันมั๊ยล่ะเป็นการไถ่โทษซึ่งอันที่จริงฉันก็ไม่ได้ผิดหรอกแต่ก็เอาเถอะฉันอยากให้เนลได้เห็นเธอด้วย เนลคงดีใจที่จะได้มีว่าที่พี่สะใภ้ แล้วก็จะมาเป็นพี่สะใภ้เต็มตัวเร็วๆนี้”
“บ้า ทำอย่างกับจะขอฉันแต่งงานงั้นแหละ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเขินๆ
“ก็ขอแต่งงานไง แล้วก็จะขออย่างเป็นทางการในอีกไม่นานนักหรอก” พอแนวพูดจบฉันก็หน้าแดงแป๊ด แต่พูดๆไปยังโกรธนายปลั๊กไม่หายเลย
    “น้องสาว พี่ชายมาแล้วจ้า” แนวพูดกับเนลที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง
“พี่ชายมาแล้ว หรอคะ พี่ชายพาใครมาคะ” เนลลืมตาและค่อยๆพูด เธอดูน่ารักจนไม่มีที่ติ ปากสีแดง ผมดำแกมน้ำตาล ผิวขาวราวไข่มุก โอ้ว ช่างแสบตาจริงๆ
“พี่สะใภ้น่ะ”
“......” เขินอ่ะ เลยไม่พูดอะไร
“งั้นหรอคะ สวัสดีค่ะฝากพี่ชายด้วยนะคะ” หล่อนก้มลงให้ฉัน น่ารักจริงๆแต่ว่าบรรยากาศมันแปลกๆเนอะ
“หิวกันมั๊ย เดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวมาให้ละกันนะ หอยโข่งฝากน้องสาวฉันด้วยห้ามหิวเกินแล้วกินน้องสาวฉันนะ”
“อือ ฉันยังไม่กินน้องสาวนายหรอกเพราะยังไม่ค่อยหิว.............เอ๊ะ...............ไอ้บ้า ถึงฉันหิวฉันก็ไม่กินน้องสาวนายหรอกน่ะ” โดนหลอกอีกจนได้
ปัง!! (ไอ้บ้าปิดประตูเบาๆก็ได้)
“นี่น่ะหรอ แฟนพี่แนว” เนลบ่นพึมพำออกมา
“เอ่อ..................”
“ห่วย” เนลสบถออกมาเบาๆ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกนี่มาอารายยยยยยยกานนนนนนนนนนนนน
“ขอโทษนะ.............แต่ยังไงฉันก็เป็นแฟนของพี่ชายเธอแล้วล่ะ ขอบอกเลยว่า ช้านนนนนรักกกกกกกกกกกพี่ชายยยยยยยยยยเธอออออออออออออออ โอเคยัง”
“นี่ยัยปากพล่อย”
“นี่.........น้องสาว..........ว่าเกินไปแล้วมั้ง” เสียงผู้ชาย (หล่อๆ) ดังขึ้น
“แนว ทำไมยังไม่ไปอีกอ่ะ”
“ก็รู้น่ะสิว่ายัยเนลจะทำอะไร”
“นายรู้หรอว่าเนลนิสัยแบบนี้”
“แหง..............ใช่ป่าวน้องสาว..............ว่าเกินไปหน่อยแต่ว่าน่ารักที่สุดเลย ช่วยลองใจให้พี่ตามสัญญา พี่เขินจังเลยถูกบอกรักด้วยยยยย”
“ขอบคุณค่ะ พี่อย่าลืมล่ะ ของขวัญตามสัญญา”
“ไม่ลืมหรอก อ่ะนี่ เห็นป่าวว่าเป็นอะไร”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ของใช้ทุกอย่างเป็นคังดงวอนหมดเลย ขอบคุณค่ะ”
“อืม………..เออจริงสิ ยัยหอยโข่ง ฉันมีของให้เธอด้วย”
“อะไร” ฉันทำท่างอนนิดๆ ไอ้บ่ามาหลอกฉันได้ อายจัง
“นี่ไง” แนวยืนแหวนให้ สีเงิน สลักชื่อว่า N--*--C สวยจัง
“สลัก................ชื่อ แนว กับ ชมพูด้วย”
“อือ ฉันลองใจเธอก่อนว่าเธอรักฉันป่าว”
“บ้า รักอยู่แล้ว”
“ฮะ อะไรนะ ไม่ได้ยิน”
“รักอยู่แล้วล่ะ” ฉันตะโกนขึ้นอีก
“อืม...ฉันก็ รักนะจ้ะ” แนวหอมแก้มฉันทีนึง (เนลมองอยู่)
แนวฉันรักนายที่สุดเลย..............................................................EnD