ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตระกูลความมืด
“มันน่าจะเป็นทางนี้แหละ”เร็นจิที่กำลังตามแรงกดดันวิญญาณอยู่นั้น
“คุณอาบาไร”
“อิชิดะ แซ้ด อิโนะอุเอะ พวกนายก็...”
“ใช่ฉันตามแรงกดดันวิญญาณมาแล้วคุโรชากิกับคุณคุจิกิล่ะ”
“2 คนนั้นล่วงหน้าไปก่อนแล้ว”
“’งั้นเรารีบตามทั้ง 2 คนนั้นไปดีกว่า”ทั้ง 4 คนเลยรีบตามแรงกดดันวิญญาณนั้นไป
ทางด้านลูเคียกับอิจิโกะ
“เธอหายไปไหนแล้ว”
“อยู่นี่”เธอปล่อยลำแสงสีแดงออกจากปลายนิ้วมือ
“บึ้ม”เสียงดังกึกก้องและพื้นที่จุดนั้นถูกทำลายเป็นรูขนาดใหญ่
“ว้า แค่นี้เองงั้นเหรอ”ฮิคาริพึมพำอย่างเบี่ยหน่ายก่อนที่จะหันหลังไปหาพรรคพวกแล้วทำหน้าเหมือนกับว่า’แค่นี้เองเหรอ’แต่เดี๋ยวก่อน
“จงร่ายรำโซเดะโนะชิรายูกิ ระบำที่ 1: ซึคิชิโระ(จันทราสีขาว)”น้ำแข็งสีขาวพุ่งขึ้นจากจุดที่ฮิคาริยืนอยู่
ก่อนที่เธอจะหลบหลีกตัวได้อย่างเฉียดฉิว
“เจ้าคิดว่าพวกข้าอ่อนแอถึงขนาดเจอเจ้าปลดปล่อยพลังแค่รอบเดียวแล้ว จะกำจัดพวกข้าได้เลยงั้นรึ?”
“ฉันก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นซะหน่อยนี่ อยู่กันนานๆถึงจะสนุก หึๆ”ฮิคาริ
“จงออกมา เท็นไก นิ ซากุ (บุปผาสวรรค์)”ดาบเรียวยาวสีชมพูอมแดงก็ออกมาอยู่ที่มือของฮิคาริ
“อย่าบอกนะว่านั่นคือดาบฟันวิญญาณของเจ้า”
“ใช่ เธอพูดถูกนี่คือดาบฟันวิญญาณของฉันเอง เจ้าเนี่ยนานๆทีข้าถึงจะได้ใช้มัน”เธอถอนหายใจพร้อมพูดอีกครั้ง”แต่มันก็ช่วยไม่ได้ก็ถ้าใช้เจ้าเนี่ยมันก็ง่ายขึ้นที่จะกำจัดพวกเธอ”หลังจากนั้นฮิคาริก็ใช้ความเร็วแล้วมุ่งไปโจมตีข้างหลังของลูเคีย
“ลูเคีย ระวัง!”อิจิโกะรีบวิ่งมาเอาดาบป้องกันไว้
“โอ๊ะ เร็วดีเหมือนกันนี่แล้วถ้า....”ฮิคาริสาวเท้าด้วยความเร็วชั่วพริบตาเธอก็เตะอิจิโกะกับลูเคียออกไป แต่ทั้ง 2 คนก็พอตั้งรับได้ก่อนที่ลูเคียจะใช้
“วิถีทำลายที่ 33 โซกะซุย”ปล่อยลำแสงสีฟ้าออกมา ฮิคาริหลบมันอย่างง่ายดาย
“เธอก็รู้ว่าท่านี้ใช้กับฉันไม่ได้ผล”
“ใครว่าล่ะว่าข้าจะใช้ท่านี้”
“เก็ทสึกะ เท็นโซ!!! (เขี้ยวจันทรา ทะลวงสวรรค์ )”อิจิโกะไปอยู่ข้างหลังของฮิคาริแล้วฟาดฟัน ซันเงสึ เข้าหาฮิคาริ
“เฮือก”ฮิคาริตกใจแต่ก็สามารถหลบได้อย่างหวุดหวิด
”วิถีผนึกที่ 9:กิคิ”จากนั้นไฟสีแดงล้อมรอบตัวฮิคาริทำให้ขยับตัวไม่ได้
“เป็นไงบ้างล่ะ ทีนี้เจ้าจะบอกได้หรือยังว่ามาที่เพื่อตามหากุญแจอะไร”แต่ไม่ทันได้ถามผู้ชายร่างสูงยาวผมสั้นชอยสีน้าเงินก็มาโจมตีด้วยเซโร่ใส่อิจิโกะและลูเคียเสียก่อน
“เธอเนี่ยเล่นอะไรอยู่ฮิคาริ เจ้าเล่นอะไรอยู่หาเรื่องเรียกฉันให้มาช่วยสู้กับเจ้าพวกนี้ใช่มั๊ยเนี่ย”
“เหอะก็ช่วยกันหน่อยดิฮิโรกิ นายนี่ ฉันโดนรุมอยู่นะเฟ้ย!!!”ก่อนที่ฮิคาริจะใช้เท้าถีบผู้ชายคนนั้น
“นี่ @##$@$!#@%$”ลูเคียกับอิจิโกะยืนมองอยู่ห่างๆแล้วคิดว่า’พวกแกเรียกให้มาช่วยสู้หรือทะเลาะกันฟร๊ะ’
ผ่านมาสักพักก็ยังทะเลาะกันอยู่ลูเคียกับอิจิโกะเลยคิดว่า กลับบ้านไปนอนดีกว่า รอเจ้าพวกนั้นทะเลาะเสร็จค่อยสู้ต่อพรุ่งนี้
ฮิโรกิปล่อยลำแสงสีน้ำเงินเข้าใส่อิจิโกะแต่อิจิโกะก็หลบได้
“นี่ ทำไมนายโจมตีแต่กับผู้ชายคนนั้นล่ะ”
“ก็ผะ...ผู้หญิงคนนั้น...น่ารักอ่ะ>///<” ฮิคาริทำหน้ามึนส่วนลูเคียก็ขนลุกไปทั้งตัว
“ช่างเหอะงั้นนายก็ช่วยสู้กับผู้ชายผมส้มคนนั้นทีส่วน ฉันจะสู้กับผู้หญิงคนนี้เอง”
“ก็ได้ตามใจเธอ”ก่อนที่ทั้งหมดฮิคาริจะเลือกประกบลูเคียส่วนผู้ชายผมสั้นสีน้าเงินก็เข้าประกบอิจิโกะ
ฮิคาริโจมตีลูเคียอย่างรวดเร็วแต่ลูเคียก็สามารถรับท่าโจมตีท่าของฮิคาริได้
“จงร่ายรำโซเดะโนะชิรายูกิระบำที่ 2:ฮาคุเร็น (ระลอกขาว)”คลื่นน้ำแข็งเข้าโจมตีและฮิคาริหลบได้อีกครั้ง ฮิคาริใช้ฝีเท้าที่รวดเร็วหลอกล่อลูเคียทำให้เธอพลาดท่า
“เอือก”ลูเคียถูกซัดเข้ากับกำแพง
“ลูเคีย!!!”อิจิโกะมองไปยังลูเคีย
“บึ้ม”ฮิโรกิสาดพลังใส่อิจิโกะขณะที่อิจิโกะกำลังมุ่งความสนใจไปที่ลูเคีย แต่อิจิโกะก็หลบท่าโจมตีของฮิโรกิได้อย่างเฉียด-ฉิว
“ข้าไม่เป็นไรเจ้าสู้ต่อไปเถอะ ถ้าเจ้าไม่มีสมาธิกับการต่อสู้เจ้าก็อาจจะจบชีวิตที่นี่ก็ได้”
“อือ แต่คราวหน้าเธอก็อย่าเสียท่าให้ผู้หญิงคนนั้นอีกล่ะ”
“ข้ารู้แล้วเจ้าก็เหมือนกัน อย่าแพ้กลับมาล่ะ”ทั้ง 2 คนสบตาให้กันก่อนที่จะหันไปยังคู่ต่อสู้ของตน
“งั้นเริ่มเลยแล้วกัน”
“บังไค!!!(สวัสดิกะ)”อิจิโกะปลดปล่อยแรงกดดันวิญญาณที่แสนรุนแรงของเขาออกมา”เท็นสะ ซันเงสึ”
“นายเอาจริงแล้วสินะ”ฮิโรกิยิ้มเล็กน้อยก่อนที่
“จงออกมา ทาระ คุไร(ธารามืด)”ออร่าสีดำเริ่มออกมาจากตัวฮิโรกิ ก่อนที่ 2 คนนั้นจะปะทะกันอย่างจริงจัง ผืนดินข้างๆโดนแรงกดดันวิญญาณของทั้ง 2 คนแยกออกเป็น 2 ส่วน
ทางด้านเร็นจิ
“แรงกดดันวิญญาณของอิจิโกะนี่ ใกล้ถึงแล้วรีบหน่อยนะ”
“เดี๋ยวนะ อาบาไรคุงแรง ยังมีแรงกดดันวิญญาณรุนแรงอยู่แถวนั้นอีกมากเลย”
“อุโนะอุเอะซัง ถ้าหยั่งงั้นเราก็ต้องรีบไปทั้ง 2 คนไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง”
“ใช่อิชิดะพูดถูก”
“อือ”ทั้ง 4 คนรีบวิ่งตามแรงกดดันวิญญาณนั้นไป แต่ก็ชะงัดเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างสูงผมสีเทาใส่เสื้อโค้ตคลุมเดินมาขวางทาง
“เจ้าเป็นใคร ตอนนี้ข้ายิ่งรีบๆอยู่”
“ที่จริงข้าก็ไม่ได้อยากขวางทางเจ้าหรอกแต่”
“แต่อะไร”
“ถ้าเจ้าผ่านที่นี่ไปเจ้าอาจจะไม่ได้กลับมาอีก”
“ไม่ว่ายังไงเราก็จะเข้าไปเพื่อนของพวกเราอยู่ที่นั่น”
“ข้าเตือนเจ้าแล้วนะว่าพวก ‘ตระกูลความมืด’มันคงไม่ให้เจ้าผ่านไปได้ง่ายๆหรอก”ทั้ง 4 คนไม่สนใจคำเตือนของชายแปลกหน้า พวกเขารีบเดินทางต่อไปเพื่อไปสมทบกับลูเคียและอิจิโกะให้เร็วที่สุด ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสงสัยอยู่ว่า’ตระกูลความมืด’ที่ชายคนนั้นพูดถึงมันคือพวกไหนกันแน่ก็ตาม
ทั้งหมดเริ่มเห็นอิจิโกะกับลูเคียที่ต่อสู้กับพวกคนแปลกหน้า ทุกคนจึงเร่งฝีเท้าทันที แต่ ....
เมื่อสัมผัสแรงกดดันวิญญาณที่รุนแรงกว่าทุกครั้งอยู่ตรงหน้าของพวกเขา ผู้ชายผมสีดำเช่นเดียวกับนัยน์ตาของเขา แววตาที่มืดมน หน้าตาที่เย็นชาไร้อารมณ์
“เจ้าเป็นใคร”เร็นจิถามผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นแต่เขาไม่สนใจกับคำถามก่อนที่จะ
“บึ้ม”เขาปลดปล่อยพลังรุนแรงสีดำใส่พวกเร็นจิ
“ทุกคนเป็นอะไรรึป่าว”ทั้งหมดได้รับการป้องกันจากสามข่ายโล่สวรรค์ ของอิโนะอุเอะก่อนที่จะทรุดตัวลง
“โอริฮิเมะ ซังเป็นอะไรรึป่าว ”อิชิดะกับแช้ดรีบเข้าไปพยุงตัวเธอ
“ไม่หรอก แต่พลังของผู้ชายคนนั้นรุนแรงมาก”ทั้งหมดหันไปมองรอบๆข้างที่ถูกทำลายด้วยพลังของชายแปลกหน้า
“นะ...นี่มันอะไรกัน ทั้งที่เจ้านั่นมันปลาอยพลังออกมาแค่มือเดียวเองเหรอเนี่ย”ทั้ง 4 คนจะหันไปที่ผู้ชายแปลกหน้าแต่พอรู้ตัวอีกทีเขาก็หายไปแล้ว
“นี่คุณอาบาไร หรือนี่คือ….”
“พวก’ตระกูลความมืด’ที่ชายแปลกหน้าคนนั้นบอกกันแน่ ....”
To becontinue
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น