ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2nd Suspense: โลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอกนะ จะมีก็แต่...พรหมลิขิต
2nd Suspense: โลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอกนะ จะมีก็แต่...พรหมลิขิต
“ยัยหมี หาสมาชิกชมรมไปถึงไหนแล้วจ๊ะ”
หญิงสาวตัวผอมสูงเอ่ยทักทิฟฟานี่ขึ้น ขณะที่เธอยืนมองหาเหยื่อรายต่อไปอยู่ที่สวนหย่อม
“ได้มาคนหนึ่งแล้วล่ะ เป็นนักเรียนใหม่ห้องฉันเอง แล้วเธอล่ะซูยอง หามาได้กี่คน”
“กำลังเล็งอยู่คนหนึ่งน่ะ นั่นไง คนที่นั่งหลับอยู่ใต้ต้นไม้นั่นน่ะ”
“จอง เจสสิก้า นักเรียนแลกเปลี่ยนห้องฉันนี่นา”
“ใช่ๆ คนนั้นแหละ หน้าตาเค้าน่ารักดีนะ สเป็คฉันเลย แต่ท่าทางจะเข้าถึงยากอยู่ เล่นหลับตลอดเวลาซะขนาดนั้น”
“โอเค เดี๋ยวฉันจัดการให้”
ว่าแล้วทิฟฟานี่ก็เดินตรงไปหาสาวงามที่กำลังหลับอยู่ใต้ต้นไม้ทันที
ก่อนจะก้มลงพูดบางอย่างใกล้ๆหูร่างนั้นอยู่สักพัก แล้วยัดปากกาใส่มือของเธอ
เจสสิก้ายังคงหลับอยู่ แต่มือที่มีปากกาพร้อมแล้วนั้นเริ่มเขียนบางอย่างขยุกขยิก
ทิฟฟานี่ไม่รอช้า รีบเอากระดาษแผ่นบางวางลงในตำแหน่งที่อีกคนจะสามารถเขียนบางอย่างลงไปได้
สำเร็จ เธอเดินกลับมาพร้อมกระดาษที่มีลายมือชื่อของเจสสิก้าเรียบร้อยแล้ว
“เฮ้ย เธอทำได้ยังไงเนี่ย ทั้งๆที่เธอคนนั้นยังหลับอยู่เนี่ยนะ”
ซูยองรู้สึกแปลกใจกับความสามารถของทิฟฟานี่จริงๆ
“มันเป็นความลับทางธุรกิจ ฉันบอกเธอไม่ได้หรอกหยอง”
ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวขึ้นทุกวันจริงๆ นั้นคือความคิดที่เริ่มผุดขึ้นในใจของซูยอง
“ครบสี่คนแล้ว เท่านี้เราก็ตั้งชมรมได้แล้วล่ะนะ กลับไปที่ห้องเรียนกันเถอะ”
การประชุมของประธานชมรมต่างๆเริ่มขึ้นในเวลาบ่ายสี่โมงตรง ตามนโยบายของรองประธานนักเรียนซอฮยอน
“ตั้งแต่นี้ต่อไป ถ้าชมรมไหนเข้าประชุมสายจะถูกหักงบนาทีละร้อยวอนนะคะ”
คำประกาศก้องในที่ประชุมของเธอทำให้ประธานชมรมหลายคนหน้าซีดกันเป็นแถว
“งกจริง ยัยเด็กนี่”
“ฉันได้ยินนะคะ คุณซันนี่”
เธอหันขวับไปมองสาวผมสั้นร่างเล็ก ผู้เป็นประธานของชมรมยิงธนู พร้อมขยับแว่นขึ้นส่งสายตาดุๆไปให้
“เอาล่ะๆ พอเถอะน้องซอ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่านะ ทุกคนจะได้รีบกลับบ้านกัน”
ดูเหมือนประธานนักเรียนจะอยากกลับบ้านไปนั่งดูเซเลอร์มูนย้อนหลังเต็มทีแล้ว จึงได้กล่าวออกมา
“ก็ได้ค่ะ เรื่องที่จะแจ้งให้ทราบวันนี้ก็คือ ปีนี้จะมีชมรมใหม่ตั้งขึ้นมาอีกหนึ่งชมรมนะคะ
ชื่อว่าชมรม Mystery Club โดยมีคุณ ฮวัง ทิฟฟานี่ เป็นประธาน และคุณ ชเว ซูยอง เป็นรองประธานค่ะ”
“เจริญล่ะชมรมนี้ มียัยคุณหนูสุดประหลาดนั้นเป็นประธาน แถมด้วยยัยรองประธานผิดเพศนั้นอีก”
“กรุณาอย่าขัดจังหวะการพูดฉันสิคะ คุณซันนี่”
ซอฮยอนหันไปส่งสายตาดุให้สาวร่างเล็กคนเดิมอีกครั้ง ก่อนจะกล่าวต่อไป
“ห้องชมรมที่ตั้งใหม่นี้จะใช้ห้องดนตรีเก่าที่อาคารไม้หลังโรงเรียน ส่วนเรื่องงบประมาณคุณทิฟฟานี่เธอบอกว่าไม่จำเป็นค่ะ”
“เออนี่น้องซอ แล้วเจ้าตัวเขาไปไหนซะล่ะ ไม่เห็นมาประชุมเลย”
ท่านประธานยุนอาถามออกมาอย่างแปลกใจเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของทิฟฟานี่เข้าประชุม
“เห็นบอกว่าวันนี้มีประชุมสมาชิกครั้งแรกของชมรมน่ะค่ะ”
ณ ขณะเดียวกันที่บริเวณหน้าโรงเรียน
แทยอนกำลังเดินลับๆล่อๆเพื่อจะหลบการปฐมนิเทศในชมรมที่เพิ่งรู้ตัวว่าจัดขึ้นเย็นนี้แล้วหนีกลับบ้าน
‘นี่เธอดูหนังมาเกินไปรึเปล่าเนี่ย ไม่เห็นจะต้องหลบๆซ่อนๆขนาดนี้เลย แค่การประชุมของชมรมเองนะ’
ฮโยยอนที่ลอยตามมาในท่านอนตะแคงสบายอารมณ์เอ่ยทักขึ้น
“ชู่....เบาๆสิ เดี๋ยวยัยนั้นก็รู้หรอก”
‘เธอเป็นเอามากจริงๆนะ เค้าจะมาได้ยินเสียงฉันได้ยังไง จะมีก็แต่เสียงเธอนั้นแหละ’
“เออ จริงด้วยเธอเป็นผีนี่นา แล้วว่าแต่เมื่อไหร่เธอจะเลิกตามฉันสักทีห๊ะ ตามมาตั้งแต่เที่ยงแล้ว ไม่เบื่อบ้างรึไง?”
‘ไม่อะ ก็เธอกับเด็กคนนั้นน่าสนใจดีนี่น่า นั้นไง พอพูดถึงก็เดินมาพอดีเลย’
“ห๊า!! ซวยแล้วไง ต้องหาที่หลบด่วน ตาขวายิ่งขยิบอยู่หลายครั้งแบบนี้ด้วย ถ้าถูกเจอเข้ามีหวังโดนลากไปทำอะไรแปลกๆชัวร์”
แทยอนรีบคลานมุดตัวหายเข้าไปในพุ่มไม้ที่ปลูกเป็นแนวรั้วอยู่ข้างทางเดินทันทีที่เห็นทิฟฟานี่เดินตรงมาหา
ก่อนจะชนเข้ากับบางอย่างที่อีกฝั่งของแนวต้นไม้นั้น
‘อุ๊ย!?’ ฮโยยอนอุทานออกมาด้วยเสียงที่ไม่มีใครได้ยินนอกจากแทยอน
“อะไรฟะเนี่ย!?” ร่างเล็กที่คุกเข่าอยู่จึงเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบกับกางเกงในสีชมพูลายโตโตโร่ที่ดูคุ้นตา
“ขาฉันเอง”
เสียงที่ตอบกลับทำให้เธอแทบไม่เชื่อหูตัวเอง แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันบอกว่านี่คือใต้กระโปรงของทิฟฟานี่แน่นอน
แทยอนรีบพาตัวเองออกมาจากใต้ร่มผ้าอย่างรวดเร็ว
“บะ บัง...บังเอิญจังเลยเนอะ อยู่ๆฉันโผล่ออกมาเจอเธอได้ยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ” เธอเอ่ยออกมาแก้เก้อ
แต่ใจกลับสงสัยเป็นอย่างมากว่า ทั้งที่เมื่อกี้เดินอยู่อีกฝั่งแท้ๆ ทำไมยัยผู้หญิงสุดประหลาดนี่ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้
ทิฟฟานี่เผยยิ้มมุมปากออกมา แล้วย่อตัวนั่งลงในระดับเดียวกับคนตรงหน้า
ก่อนจะเชยคางอีกฝ่ายให้เงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาหวานคู่นั้นของเธอ
ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันจงสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน
ถึงตอนนี้แทยอนเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นรัวเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“โลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอกนะ จะมีก็แต่...พรหมลิขิต”
ทิฟฟานี่กระซิบที่ข้างหูของคนที่หน้าเริ่มมีสีแดงเพราะจังหวะหัวใจที่เต้นรัวนั้น
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกนะแทยอน”
เธอยิ้มตาหยีให้ ก่อนจับแขนแทยอนที่มีสีหน้างงๆ แล้วเดินลากกลับไปที่ห้องชมรม
‘แหม...ไอ้เรารึก็นึกว่าจะจูบกัน โอ้ย อารมณ์เสีย’ ฮโยยอนบ่นออกมา ก่อนจะลอยตามทั้งสองคนไป
อีกด้านหนึ่งที่อาคารไม้หลังโรงเรียน
ซูยองกำลังเดินไปที่ห้องดนตรีเก่าอย่างอารมณ์ดี เพราะเธอกำลังจะได้เจอกับหญิงงามผู้นั่งหลับอยู่ใต้ต้นไม้เมื่อตอนกลางวัน
“ทิฟฟานี่บอกว่าพาเธอคนนั้นมาที่ห้องชมรมแล้วนี่นา ต้องรีบไปอยู่เป็นเพื่อนแล้วเราเค้าจะได้ไม่เหงา อิอิ”
เธอพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ห้องชมรมอย่างรวดเร็ว
เมื่อเปิดประตูออก สาวงามคนนั้นก็หันมามองที่เธอ ผมยาวสลวยสีทองเป็นประกาย
ใบหน้าที่เมื่อมองใกล้ๆ แล้วไม่ต่างอะไรจากตุ๊กตาบาบี้ ส่งสายตาส่งสัยมาที่เธอ
“นี่เธอน่ะ รู้มั้ยว่าทิฟฟานี่ให้ฉันมารอที่นี่ทำไม” ดูเหมือนว่าจะยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองก็เป็นสมาชิกในชมรมนี้
“อ้าวฟานี่ยังไม่ได้บอกเธอเรื่องชมรมเหรอเนี่ย”
“ชมรม ชมรมอะไร ฉันไม่เข้าหรอกนะชมรมน่ะ ขี้เกียจอยู่ตอนเย็นๆ จะรีบกลับบ้านไปนอน” แล้วเธอก็หาวออกมาวอดใหญ่
“แต่เธอเซ็นชื่อไปแล้วนะ ไม่รู้ตัวเลยเหรอ?”
“ตอนไหน? ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่าเซ็นชื่อสมัครเข้าชมรม”
“ก็เมื่อตอนกลางวันที่เธอนั่งหลับอยู่ไง ฝันว่าตัวเองเป็นนักร้องดังกำลังแจกลายเซ็นให้แฟนคลับอยู่ใช่มั้ยล่ะ”
ประตูเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างของทิฟฟานี่ที่ส่งเสียนำมาก่อน ตามด้วยแทยอนที่ถูกลากมาจากหน้าโรงเรียน
“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันฝันว่าตัวเองเป็นนักร้องดังกำลังแจกลายเซ็นให้แฟนคลับอยู่ห๊ะ ทิฟฟานี่”
เจสสิก้าถามกลับไปยังสาวตายิ้มที่ยังคงไม่ปล่อยมือจากคนตัวขาวร่างเล็กที่ยืนทำหน้างงอยู่ข้างๆ
“ก็ฉันเป็นคนทำให้เธอฝันแบบนั้นน่ะสิ เธอจะได้ละเมอเซ็นชื่อให้ฉันไง”
ซูยองที่อยู่ฟังอยู่ได้แต่ประหลาดใจในวิธีการที่เพื่อนสนิทของเธอได้มาซึ่งลายเซ็นของสาวผมทองคนนี้
ไม่ต่างอะไรกับแทยอนที่กำลังคิดอยู่ว่า ผู้หญิงคนนี้ช่างอะไรทำให้เธอแปลกใจได้บ่อยจริงๆ
“ฉันในฐานะประธานชมรม จะขอเริ่มประชุมครั้งแรกของชมรม Mystery Club เลยก็แล้วกันนะ”
ทิฟฟานี่กล่าวเปิดประชุมขึ้นมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“อันดับแรกฉันจะขอแนะนำรองประธานชมรมให้เธอสองคนรู้จักก่อนก็แล้วกัน”
เธอหันไปมองแทยอนเป็นเชิงให้สัญญาณ
“หวัดดี ฉันชื่อซูยองนะ ชเว ซูยอง อยู่ ม. 5 ห้องสาม” ซูยองยิ้มแบบนางสาวเกาหลีให้กับแทยอนและเจสสิก้า
“เธอ...เห็นฟานี่บอกว่าชื่อ จอง เจสสิก้า ใช่มั้ย ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ”
เธอยิ้มกว้างกว่าเดิมแล้วยื่นมือออกไป หวังจะเช็คแฮนด์กับอีกฝ่าย แต่...ไร้สัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ซูยองจึงหันไปหาแทยอนที่ยืนอยู่ถัดจากทิฟฟานี่แทน
“ส่วนเธอ...คนเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาใหม่ชื่อ คิม แทยอน สินะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“อืม...ยินดีที่ได้รู้จัก” แม้จะยังสสับสนอยู่นิดๆแต่แทยอนก็ตอบรับกลับมา
“เอาล่ะ ในเมื่อรู้จักกันหมดแล้วงั้นเรามาเริ่มกิจกรรมแรกของชมรมเราดีกว่านะ” ช่างเป็นประธานที่มีความกระตือรือร้นดีจริงๆ
“เดี๋ยวก่อนสิเธอ นี้มันเพิ่งเปิดเทอมวันแรกเองนะจะเริ่มกิจกรรมกันเลยเหรอ อีกอยากนี่มันก็เย็นมากแล้ว
ขืนกลับเย็นกว่านี้ ที่บ้านฉันต้องเป็นห่วงแน่ๆ”
แทยอนบอกเหตุผลของเธอออกไป เพื่อหาข้ออ้างหลีกหนีจากกิจกรรมที่เธอเดาว่าคงไม่พบเรื่องภูติผีปีศาจที่เธอพยายามหลบเลี่ยง
“นั้นสิ ฉันเองก็มีธุระต้องไปทำเหมือนกัน เอาไว้พรุ่งนี้เถอะนะฟานี่” ซูยองเห็นด้วยกับความคิดของแทยอน
ส่วนเจสสิก้า...กำลังหาวยาวๆโดยไม่สนใจฟังการสนทนาเลยสักนิด
เมื่อได้ฟังการทักท้วงหนักๆเข้า ทิฟฟานี่ก็จำเป็นต้องตัดสินใจยกเลิกแผนการในวันนี้จนได้
ทุกคนจึงแยกย้ายกันเดินทางกลับไปตอนอาทิตย์ใกล้ตกดิน
หากแต่สาวผมทองที่หาวอยู่ตลอดเวลานั้น กลับตรงไปที่สระว่ายน้ำแทน
“ว่าจะกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนแท้ๆเชียว แต่จัดการซะตอนนี้เลยดีกว่า เย็นขนาดนี้คงไม่มีใครอยู่แล้วล่ะ”
เธอกระชับกระเป๋าเป้ในมือ ก่อนจะเดินอย่างรวดเร็วและกระฉับกระเฉงผิดกับเมื่อตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นลิบลับ
แต่เจสสิก้ากลับต้องแปลกใจเมื่อพบหญิงสาวคนหนึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ภายในสระทั้งที่เป็นเวลาเย็นถึงขนาดนี้
เมื่อเห็นเธอ หญิงสาวคนนั้นจึงว่ายมายังขอบสระ แล้วยกตัวขึ้นจากน้ำ เดินตรงมายังสาวผมทองที่ยืนนิ่งมองอยู่อย่างไม่วางตา
เธอคนนั้นมีผิวคล้ำเล็กน้อยแต่ดูสภาพดีตามแบบนักกีฬา ใบหน้าคม ผมยาวดำเป็นมันวาวถูกเผยให้เห็นเมื่อถอดหมวกว่ายน้ำออก
รูปร่างสูง สมส่วน ช่างดูดีเหลือเกินเมื่ออยู่ในชุดว่ายน้ำแบบนี้
ร่างนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าเจสสิก้า ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าว ก่อนจะเอ่ยถามออกมาด้วยเสียงทุ้มที่ดูอบอุ่น
“เธอเป็นใครน่ะ แล้วเข้ามาทำอะไรที่นี่?”
เจสสิก้านึกคำตอบอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงตอบกลับไปยังร่างนั้น
“บังเอิญฉันผ่านมาแล้วได้ยินเสียงคนว่ายน้ำน่ะ ก็เลยแวะมาดู”
“ยัยหมี หาสมาชิกชมรมไปถึงไหนแล้วจ๊ะ”
หญิงสาวตัวผอมสูงเอ่ยทักทิฟฟานี่ขึ้น ขณะที่เธอยืนมองหาเหยื่อรายต่อไปอยู่ที่สวนหย่อม
“ได้มาคนหนึ่งแล้วล่ะ เป็นนักเรียนใหม่ห้องฉันเอง แล้วเธอล่ะซูยอง หามาได้กี่คน”
“กำลังเล็งอยู่คนหนึ่งน่ะ นั่นไง คนที่นั่งหลับอยู่ใต้ต้นไม้นั่นน่ะ”
“จอง เจสสิก้า นักเรียนแลกเปลี่ยนห้องฉันนี่นา”
“ใช่ๆ คนนั้นแหละ หน้าตาเค้าน่ารักดีนะ สเป็คฉันเลย แต่ท่าทางจะเข้าถึงยากอยู่ เล่นหลับตลอดเวลาซะขนาดนั้น”
“โอเค เดี๋ยวฉันจัดการให้”
ว่าแล้วทิฟฟานี่ก็เดินตรงไปหาสาวงามที่กำลังหลับอยู่ใต้ต้นไม้ทันที
ก่อนจะก้มลงพูดบางอย่างใกล้ๆหูร่างนั้นอยู่สักพัก แล้วยัดปากกาใส่มือของเธอ
เจสสิก้ายังคงหลับอยู่ แต่มือที่มีปากกาพร้อมแล้วนั้นเริ่มเขียนบางอย่างขยุกขยิก
ทิฟฟานี่ไม่รอช้า รีบเอากระดาษแผ่นบางวางลงในตำแหน่งที่อีกคนจะสามารถเขียนบางอย่างลงไปได้
สำเร็จ เธอเดินกลับมาพร้อมกระดาษที่มีลายมือชื่อของเจสสิก้าเรียบร้อยแล้ว
“เฮ้ย เธอทำได้ยังไงเนี่ย ทั้งๆที่เธอคนนั้นยังหลับอยู่เนี่ยนะ”
ซูยองรู้สึกแปลกใจกับความสามารถของทิฟฟานี่จริงๆ
“มันเป็นความลับทางธุรกิจ ฉันบอกเธอไม่ได้หรอกหยอง”
ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวขึ้นทุกวันจริงๆ นั้นคือความคิดที่เริ่มผุดขึ้นในใจของซูยอง
“ครบสี่คนแล้ว เท่านี้เราก็ตั้งชมรมได้แล้วล่ะนะ กลับไปที่ห้องเรียนกันเถอะ”
การประชุมของประธานชมรมต่างๆเริ่มขึ้นในเวลาบ่ายสี่โมงตรง ตามนโยบายของรองประธานนักเรียนซอฮยอน
“ตั้งแต่นี้ต่อไป ถ้าชมรมไหนเข้าประชุมสายจะถูกหักงบนาทีละร้อยวอนนะคะ”
คำประกาศก้องในที่ประชุมของเธอทำให้ประธานชมรมหลายคนหน้าซีดกันเป็นแถว
“งกจริง ยัยเด็กนี่”
“ฉันได้ยินนะคะ คุณซันนี่”
เธอหันขวับไปมองสาวผมสั้นร่างเล็ก ผู้เป็นประธานของชมรมยิงธนู พร้อมขยับแว่นขึ้นส่งสายตาดุๆไปให้
“เอาล่ะๆ พอเถอะน้องซอ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่านะ ทุกคนจะได้รีบกลับบ้านกัน”
ดูเหมือนประธานนักเรียนจะอยากกลับบ้านไปนั่งดูเซเลอร์มูนย้อนหลังเต็มทีแล้ว จึงได้กล่าวออกมา
“ก็ได้ค่ะ เรื่องที่จะแจ้งให้ทราบวันนี้ก็คือ ปีนี้จะมีชมรมใหม่ตั้งขึ้นมาอีกหนึ่งชมรมนะคะ
ชื่อว่าชมรม Mystery Club โดยมีคุณ ฮวัง ทิฟฟานี่ เป็นประธาน และคุณ ชเว ซูยอง เป็นรองประธานค่ะ”
“เจริญล่ะชมรมนี้ มียัยคุณหนูสุดประหลาดนั้นเป็นประธาน แถมด้วยยัยรองประธานผิดเพศนั้นอีก”
“กรุณาอย่าขัดจังหวะการพูดฉันสิคะ คุณซันนี่”
ซอฮยอนหันไปส่งสายตาดุให้สาวร่างเล็กคนเดิมอีกครั้ง ก่อนจะกล่าวต่อไป
“ห้องชมรมที่ตั้งใหม่นี้จะใช้ห้องดนตรีเก่าที่อาคารไม้หลังโรงเรียน ส่วนเรื่องงบประมาณคุณทิฟฟานี่เธอบอกว่าไม่จำเป็นค่ะ”
“เออนี่น้องซอ แล้วเจ้าตัวเขาไปไหนซะล่ะ ไม่เห็นมาประชุมเลย”
ท่านประธานยุนอาถามออกมาอย่างแปลกใจเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาของทิฟฟานี่เข้าประชุม
“เห็นบอกว่าวันนี้มีประชุมสมาชิกครั้งแรกของชมรมน่ะค่ะ”
ณ ขณะเดียวกันที่บริเวณหน้าโรงเรียน
แทยอนกำลังเดินลับๆล่อๆเพื่อจะหลบการปฐมนิเทศในชมรมที่เพิ่งรู้ตัวว่าจัดขึ้นเย็นนี้แล้วหนีกลับบ้าน
‘นี่เธอดูหนังมาเกินไปรึเปล่าเนี่ย ไม่เห็นจะต้องหลบๆซ่อนๆขนาดนี้เลย แค่การประชุมของชมรมเองนะ’
ฮโยยอนที่ลอยตามมาในท่านอนตะแคงสบายอารมณ์เอ่ยทักขึ้น
“ชู่....เบาๆสิ เดี๋ยวยัยนั้นก็รู้หรอก”
‘เธอเป็นเอามากจริงๆนะ เค้าจะมาได้ยินเสียงฉันได้ยังไง จะมีก็แต่เสียงเธอนั้นแหละ’
“เออ จริงด้วยเธอเป็นผีนี่นา แล้วว่าแต่เมื่อไหร่เธอจะเลิกตามฉันสักทีห๊ะ ตามมาตั้งแต่เที่ยงแล้ว ไม่เบื่อบ้างรึไง?”
‘ไม่อะ ก็เธอกับเด็กคนนั้นน่าสนใจดีนี่น่า นั้นไง พอพูดถึงก็เดินมาพอดีเลย’
“ห๊า!! ซวยแล้วไง ต้องหาที่หลบด่วน ตาขวายิ่งขยิบอยู่หลายครั้งแบบนี้ด้วย ถ้าถูกเจอเข้ามีหวังโดนลากไปทำอะไรแปลกๆชัวร์”
แทยอนรีบคลานมุดตัวหายเข้าไปในพุ่มไม้ที่ปลูกเป็นแนวรั้วอยู่ข้างทางเดินทันทีที่เห็นทิฟฟานี่เดินตรงมาหา
ก่อนจะชนเข้ากับบางอย่างที่อีกฝั่งของแนวต้นไม้นั้น
‘อุ๊ย!?’ ฮโยยอนอุทานออกมาด้วยเสียงที่ไม่มีใครได้ยินนอกจากแทยอน
“อะไรฟะเนี่ย!?” ร่างเล็กที่คุกเข่าอยู่จึงเงยหน้าขึ้นมอง ก็พบกับกางเกงในสีชมพูลายโตโตโร่ที่ดูคุ้นตา
“ขาฉันเอง”
เสียงที่ตอบกลับทำให้เธอแทบไม่เชื่อหูตัวเอง แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้ามันบอกว่านี่คือใต้กระโปรงของทิฟฟานี่แน่นอน
แทยอนรีบพาตัวเองออกมาจากใต้ร่มผ้าอย่างรวดเร็ว
“บะ บัง...บังเอิญจังเลยเนอะ อยู่ๆฉันโผล่ออกมาเจอเธอได้ยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ” เธอเอ่ยออกมาแก้เก้อ
แต่ใจกลับสงสัยเป็นอย่างมากว่า ทั้งที่เมื่อกี้เดินอยู่อีกฝั่งแท้ๆ ทำไมยัยผู้หญิงสุดประหลาดนี่ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้
ทิฟฟานี่เผยยิ้มมุมปากออกมา แล้วย่อตัวนั่งลงในระดับเดียวกับคนตรงหน้า
ก่อนจะเชยคางอีกฝ่ายให้เงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาหวานคู่นั้นของเธอ
ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันจงสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน
ถึงตอนนี้แทยอนเริ่มรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นรัวเร็วอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“โลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอกนะ จะมีก็แต่...พรหมลิขิต”
ทิฟฟานี่กระซิบที่ข้างหูของคนที่หน้าเริ่มมีสีแดงเพราะจังหวะหัวใจที่เต้นรัวนั้น
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกนะแทยอน”
เธอยิ้มตาหยีให้ ก่อนจับแขนแทยอนที่มีสีหน้างงๆ แล้วเดินลากกลับไปที่ห้องชมรม
‘แหม...ไอ้เรารึก็นึกว่าจะจูบกัน โอ้ย อารมณ์เสีย’ ฮโยยอนบ่นออกมา ก่อนจะลอยตามทั้งสองคนไป
อีกด้านหนึ่งที่อาคารไม้หลังโรงเรียน
ซูยองกำลังเดินไปที่ห้องดนตรีเก่าอย่างอารมณ์ดี เพราะเธอกำลังจะได้เจอกับหญิงงามผู้นั่งหลับอยู่ใต้ต้นไม้เมื่อตอนกลางวัน
“ทิฟฟานี่บอกว่าพาเธอคนนั้นมาที่ห้องชมรมแล้วนี่นา ต้องรีบไปอยู่เป็นเพื่อนแล้วเราเค้าจะได้ไม่เหงา อิอิ”
เธอพูดกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ห้องชมรมอย่างรวดเร็ว
เมื่อเปิดประตูออก สาวงามคนนั้นก็หันมามองที่เธอ ผมยาวสลวยสีทองเป็นประกาย
ใบหน้าที่เมื่อมองใกล้ๆ แล้วไม่ต่างอะไรจากตุ๊กตาบาบี้ ส่งสายตาส่งสัยมาที่เธอ
“นี่เธอน่ะ รู้มั้ยว่าทิฟฟานี่ให้ฉันมารอที่นี่ทำไม” ดูเหมือนว่าจะยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองก็เป็นสมาชิกในชมรมนี้
“อ้าวฟานี่ยังไม่ได้บอกเธอเรื่องชมรมเหรอเนี่ย”
“ชมรม ชมรมอะไร ฉันไม่เข้าหรอกนะชมรมน่ะ ขี้เกียจอยู่ตอนเย็นๆ จะรีบกลับบ้านไปนอน” แล้วเธอก็หาวออกมาวอดใหญ่
“แต่เธอเซ็นชื่อไปแล้วนะ ไม่รู้ตัวเลยเหรอ?”
“ตอนไหน? ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่าเซ็นชื่อสมัครเข้าชมรม”
“ก็เมื่อตอนกลางวันที่เธอนั่งหลับอยู่ไง ฝันว่าตัวเองเป็นนักร้องดังกำลังแจกลายเซ็นให้แฟนคลับอยู่ใช่มั้ยล่ะ”
ประตูเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างของทิฟฟานี่ที่ส่งเสียนำมาก่อน ตามด้วยแทยอนที่ถูกลากมาจากหน้าโรงเรียน
“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันฝันว่าตัวเองเป็นนักร้องดังกำลังแจกลายเซ็นให้แฟนคลับอยู่ห๊ะ ทิฟฟานี่”
เจสสิก้าถามกลับไปยังสาวตายิ้มที่ยังคงไม่ปล่อยมือจากคนตัวขาวร่างเล็กที่ยืนทำหน้างงอยู่ข้างๆ
“ก็ฉันเป็นคนทำให้เธอฝันแบบนั้นน่ะสิ เธอจะได้ละเมอเซ็นชื่อให้ฉันไง”
ซูยองที่อยู่ฟังอยู่ได้แต่ประหลาดใจในวิธีการที่เพื่อนสนิทของเธอได้มาซึ่งลายเซ็นของสาวผมทองคนนี้
ไม่ต่างอะไรกับแทยอนที่กำลังคิดอยู่ว่า ผู้หญิงคนนี้ช่างอะไรทำให้เธอแปลกใจได้บ่อยจริงๆ
“ฉันในฐานะประธานชมรม จะขอเริ่มประชุมครั้งแรกของชมรม Mystery Club เลยก็แล้วกันนะ”
ทิฟฟานี่กล่าวเปิดประชุมขึ้นมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“อันดับแรกฉันจะขอแนะนำรองประธานชมรมให้เธอสองคนรู้จักก่อนก็แล้วกัน”
เธอหันไปมองแทยอนเป็นเชิงให้สัญญาณ
“หวัดดี ฉันชื่อซูยองนะ ชเว ซูยอง อยู่ ม. 5 ห้องสาม” ซูยองยิ้มแบบนางสาวเกาหลีให้กับแทยอนและเจสสิก้า
“เธอ...เห็นฟานี่บอกว่าชื่อ จอง เจสสิก้า ใช่มั้ย ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ”
เธอยิ้มกว้างกว่าเดิมแล้วยื่นมือออกไป หวังจะเช็คแฮนด์กับอีกฝ่าย แต่...ไร้สัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ซูยองจึงหันไปหาแทยอนที่ยืนอยู่ถัดจากทิฟฟานี่แทน
“ส่วนเธอ...คนเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายมาใหม่ชื่อ คิม แทยอน สินะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“อืม...ยินดีที่ได้รู้จัก” แม้จะยังสสับสนอยู่นิดๆแต่แทยอนก็ตอบรับกลับมา
“เอาล่ะ ในเมื่อรู้จักกันหมดแล้วงั้นเรามาเริ่มกิจกรรมแรกของชมรมเราดีกว่านะ” ช่างเป็นประธานที่มีความกระตือรือร้นดีจริงๆ
“เดี๋ยวก่อนสิเธอ นี้มันเพิ่งเปิดเทอมวันแรกเองนะจะเริ่มกิจกรรมกันเลยเหรอ อีกอยากนี่มันก็เย็นมากแล้ว
ขืนกลับเย็นกว่านี้ ที่บ้านฉันต้องเป็นห่วงแน่ๆ”
แทยอนบอกเหตุผลของเธอออกไป เพื่อหาข้ออ้างหลีกหนีจากกิจกรรมที่เธอเดาว่าคงไม่พบเรื่องภูติผีปีศาจที่เธอพยายามหลบเลี่ยง
“นั้นสิ ฉันเองก็มีธุระต้องไปทำเหมือนกัน เอาไว้พรุ่งนี้เถอะนะฟานี่” ซูยองเห็นด้วยกับความคิดของแทยอน
ส่วนเจสสิก้า...กำลังหาวยาวๆโดยไม่สนใจฟังการสนทนาเลยสักนิด
เมื่อได้ฟังการทักท้วงหนักๆเข้า ทิฟฟานี่ก็จำเป็นต้องตัดสินใจยกเลิกแผนการในวันนี้จนได้
ทุกคนจึงแยกย้ายกันเดินทางกลับไปตอนอาทิตย์ใกล้ตกดิน
หากแต่สาวผมทองที่หาวอยู่ตลอดเวลานั้น กลับตรงไปที่สระว่ายน้ำแทน
“ว่าจะกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนแท้ๆเชียว แต่จัดการซะตอนนี้เลยดีกว่า เย็นขนาดนี้คงไม่มีใครอยู่แล้วล่ะ”
เธอกระชับกระเป๋าเป้ในมือ ก่อนจะเดินอย่างรวดเร็วและกระฉับกระเฉงผิดกับเมื่อตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นลิบลับ
แต่เจสสิก้ากลับต้องแปลกใจเมื่อพบหญิงสาวคนหนึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ภายในสระทั้งที่เป็นเวลาเย็นถึงขนาดนี้
เมื่อเห็นเธอ หญิงสาวคนนั้นจึงว่ายมายังขอบสระ แล้วยกตัวขึ้นจากน้ำ เดินตรงมายังสาวผมทองที่ยืนนิ่งมองอยู่อย่างไม่วางตา
เธอคนนั้นมีผิวคล้ำเล็กน้อยแต่ดูสภาพดีตามแบบนักกีฬา ใบหน้าคม ผมยาวดำเป็นมันวาวถูกเผยให้เห็นเมื่อถอดหมวกว่ายน้ำออก
รูปร่างสูง สมส่วน ช่างดูดีเหลือเกินเมื่ออยู่ในชุดว่ายน้ำแบบนี้
ร่างนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าเจสสิก้า ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าว ก่อนจะเอ่ยถามออกมาด้วยเสียงทุ้มที่ดูอบอุ่น
“เธอเป็นใครน่ะ แล้วเข้ามาทำอะไรที่นี่?”
เจสสิก้านึกคำตอบอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงตอบกลับไปยังร่างนั้น
“บังเอิญฉันผ่านมาแล้วได้ยินเสียงคนว่ายน้ำน่ะ ก็เลยแวะมาดู”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น