[Double Drabble] When you gone. #YUGMARK - [Double Drabble] When you gone. #YUGMARK นิยาย [Double Drabble] When you gone. #YUGMARK : Dek-D.com - Writer

    [Double Drabble] When you gone. #YUGMARK

    "อย่าหายไปไหนอีกนะครับ กลับไปอยู่ด้วยกันนะครับที่รัก"

    ผู้เข้าชมรวม

    820

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    820

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    14
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  29 พ.ค. 58 / 00:47 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    :)  Shalunla








    WHEN YOU GONE.

    KIM YUGYEOM x MARK 





    CREDIT : I GOT U








     
    :) Shalunla
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      :)  Shalunla








      When you gone.

      cast : Yugyeom x Mark

      note : เหมือนจะดราม่าแต่ไม่ดราม่านะ ฮิ หวังว่าจะชอบกันนะคะ >w< 


















       

      จากไปไม่ร่ำลา 

      ไปแบบไม่บอกไม่กล่าว

      ไหนพี่บอกจะไม่ทิ้งผมไง 

      ไหนเราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกัน 

      พี่ไม่อยู่แล้วผมจะอยู่ยังไงครับ พี่มาร์ค … 
















      หนึ่งปีแล้ว ที่เขาไม่ได้เจอคนนั้นเลย หลังจากที่พี่เขาตัดสินใจเก็บข้าวของออกจากห้องของเราไป ไปแบบชนิดที่ผมไม่ได้ตั้งตัวเลยแหละ ไปแบบผมตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ หลายคนอาจจะคิดว่าในระยะเวลาหนึ่งปีที่พี่มาร์คหายไป ผมได้ตามหาคนตัวเล็กนั่นบ้างรึเปล่า คำตอบก็คือ ตามครับ ผมตามหาไปทุกๆที่เท่าที่ผมจะไปได้ ถามหาจากเพื่อนสนิท ครอบครัว หรือคนรอบตัวพี่เขาเเล้วแต่ก็ไม่ได้ข่าวอะไรเลย กลายเป็นว่าทุกวันนี้ผมทำได้แค่เพียงกลับมารอเขาที่ห้อง ห้องของเรา เผื่อว่าวันนึงพี่เขาจะกลับมา ..  
















      ผมจากเขามา

      แอบเก็บของออกมาจากห้องเขา

      ก้าวขาออกจากชีวิตของเขาโดยที่ไม่บอก

      ผมรู้ว่าเด็กนั่นจะต้องตามหาผม 

      แต่ผมยังกลับไปตอนนี้ไม่ได้ 

      ที่ออกมาแบบไม่ลา ไม่ใช่ว่าหมดรัก 

      แต่พี่รักเรามาก มากเกินไปนะ คิมยูคยอม … 
















      หนึ่งปีแล้วที่ผมตัดสินใจออกมาจากชีวิตของเขา ผมหนีเขามาโดยที่ไม่ได้ลาหรือส่งสัญญาณอะไรให้เขารู้ตัวก่อนทั้งนั้น ต้องมาที่ที่เป็นของเรา ที่ที่อบอวนไปด้วยความรักของเรา ที่ที่มีความทรงจำมากมายอยู่ในนั้น ที่ออกมาโดยไม่บอกเพราะถ้าเขารู้เหตุผล ผมเชื่อว่าเขาจะต้องไม่ยอม คนเรามันมีเหตุผลที่จำเป็นและบอกไม่ได้แตกต่างกันไป แต่ถ้าเขาพยายามตามหาจนเจอผม ผมก็จะยอมบอก แต่แค่อยากให้เขารู้ไว้ว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อเราสองคนทั้งนั้น 





















      when you gone.





















      บางทีโชคชะตาก็เล่นตลกกับเรามากเกินไป แต่บางทีผมว่าตอนนี้ต้องขอบคุณโชคชะตาแล้วหล่ะบางที ผมว่าผมจำคนไม่ผิด ถึงแม้เขาจะหายไปปีนึง ไม่สิ่บางทีอาจจะเกือบสองปีแล้วก็ได้ ถึงจะนานแต่ผมก็ยังจำเขาได้ดี คนที่ผมเฝ้าพยายามตามหามาตลอด ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงหายไป ผมไม่โกรธเขาซักนิด เพราะผมเชื่อว่าคนเรามันต้องมีเหตุผลที่ต่างกัน บ้างก็บอกได้ บ้างก็บอกไม่ได้หรือไม่สมควรบอก แต่ตอนนี้ต่อให้พี่มาร์คจะมีเหตุผลหรือไม่มีก็แล้วแต่ ผมก็ไม่สนใจแล้ว ผมแค่อยากให้เขากลับมา กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมก็พอ 
















      สองขายาวก้าวไปข้างหน้า เดินตามคนที่เขาเฝ้ารอมาตลอดเกือบสอง คนที่หายไปแบบไม่มีการร่ำลา แต่ก็ยังเป็นคนที่เขารักสุดหัวใจ …. ไม่ได้อยากจะเร่งเร้าคนที่เดินไม่รู้เรื่องอยู่ข้างหน้านั่น อยากให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป ต่อให้เขาต้องจีบคนตรงหน้านี่ใหม่ก็ยอม เขาจะทำทุกอย่างให้เหมือนวันแรกที่เราเจอกัน 
















      ตอนนี้ในใจของคิมยูคยอมตีกันให้วุ่นไปหมด จะเข้าไปทักหรือไม่ทักดี อีกเพียงไม่กี่ก้าวก็จะถึงคนตัวเล็กข้างหน้านั่น อยากคว้าอีกคนเข้ามากอดให้จมหายไปกับอกเขาเอง อยากกอดให้หายคิดถึง อยากกอดเอาไว้ให้นานที่สุดให้มันทดแทนเวลาที่เราต้องห่าง 





















      กึก!  





















      “จะเดินตามพี่อีกนานมั้ยคิมยูคยอม...” มาร์คหยุดเดินพร้อมเอ่ยถามคนตัวสูงที่เดินตามเขามาตั้งแต่ร้านกาแฟนั่น ทำไมเขาจะไม่รู้ เขารู้ตลอดว่ายูคยอมเดินตามเขามาเรื่อยๆ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ยูคยอมมาเจอเขา แต่ทั้งหมดเขาจงใจ จงใจให้คนที่อยู่ด้านหลังนั่นเจอตัวเขาเอง 
















      “…..” เงียบ .. ผมเองเหมือนเป็นใบ้ไปชั่วขณะ อธิบายไม่ถูก มันทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจทุกอย่างมันตีกันไปหมดแล้ว ดีใจที่พี่มาร์คจำผมได้ ดีใจที่พี่เขาไม่ลืม อยากจะบอกว่าขอบคุณที่ไม่ลมกันแต่ตอนนี้มันพูดไม่ออกจริงๆ เลยได้แต่ยืนเงียบอยู่แบบนี้ 
















      “ว่าไงหล่ะ จะเดินตามพี่ไปถึงเมื่อไหร่?” 
















      ไม่มีคำตอบออกมาจากปากของยูคยอมอีกเช่นเคย มีเพียงแต่อ้อมกอดที่คุ้นเคย กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยโอบรอบตัวของมาร์คอยู่ตอนนี้ 
















      “คิดถึง ผมคิดถึงพี่นะครับ”
















      “ไม่โกรธหรอ? ไม่โกรธที่พี่หายไปหรอ” 
















      “ไม่หรอกครับ แล้วผมก็จะไม่ถามด้วยทำไมพี่ถึงหายไป เพราะผมรู้ว่าพี่คงมีเหตุผลที่จำเป็นผมเข้าใจดี ยังไงก็ไม่โกรธหรอกครับ”  ใช่ คิมยูคยอมไม่เคยรู้สึกโกรธมาร์คเลยไม่เลยซักนิด ถ้าจะให้บอกตอนนี้มันมีแต่ความคิดถึงให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดเขามากกว่า 
















      “ขอโทษนะ ขอโทษที่ทิ้งนายไว้คนเดียว ขอโทษที่หายไปแบบนั้น ขอบคุณที่นายไม่เคยลืมกัน พี่ไม่อะไรจะพูดนอกจากคำว่าขอโทษ ขอโทษจริงๆนะคิมยูคยอมของพี่” 
















      “ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ แต่ผมขออะไรพี่อย่างนึงได้มั้ย?” 
















      “….” 

















      “กลับมาอยู่ด้วยกันนะครับนะ กลับบ้านของเรากันนะครับที่รัก” 
















      “อื้อ”
















      เขาไม่ได้อยากได้คำขอโทษจากมาร์ค อย่างที่บอกไปว่าเขาไม่เคยโกรธคนตัวเล็กนี่เลย สิ่งที่เขาอยากขอคือขอแค่คนนี้กลับมาอยู่ในชีวิตของเขา กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอย่างเคย ขอแค่นั้นจริงๆ เพียงแค่นี้ก็ต่อลมหายใจของผู้ชายที่ชื่อคิมยูคยอมได้แล้ว 
















      ขอบคุณที่กลับมานะครับที่รัก ♥︎



















      —end.— 




      Let’s talk : จบแล้ววววววววววว *วิ่งไปจุดพลุ* เป็นฟิคที่แต่งด้วยเวลาน้อยมาก 2 ชั่วโมงโดยประมาน … เริ่มมาเหมือนจะดราม่าแต่จบสวยโน้ะ คิคิคิคิ เรื่องนี้มาแบบไม่มีอินสไปร์ฯด้วย มีแต่ความดราม่าผมตัวเองที่ตัดมาแล้วไม่ถูกใจ เลยเอามาลงกับฟิคแก้ฟุ้งซ่าน - - คอมเม้นหรือติชมได้นะคะ @holicimmika ขอบคุณค่ะ





       

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×