❥BAEKDO | OS-SF

ลำดับตอนที่ #3 : ❥OS just one day

BD | SONG

just one day



 

note:เเต่งเรื่องนี้ค้างไว้นานเเล้วค่ะ คือ..มันเกี่ยวกับเนื้อเพลงบ้างนิด..นึง
ฮ่าาาาาาาาาา เม้นเเล้วก็ติดเเท็กด้วยนะคะ จากใจเลยกลัวว่ามันไม่สนุก














 

..

..

..

ถ้าผมมีเวลาสักวันหนึ่ง

ผมอยากหลับสบายไปกับกลิ่นหอมเย้ายวนใจของคุณ

ถ้าผมมีเวลาว่างจากงานยุ่ง

ผมอยากอยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นของคุณ

อยากอยู่ในสายตาคมของคุณ

..

..

..

"คุณบีตื่นได้แล้วครับ”



เสียงหวานของคนเป็นแฟนเอ่ยอู้อี้ใบหน้าหวานพยามมุดหนีจากแขนแกร่งของแฟนหนุ่มที่กำลังรัดเขาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน



“คุณบีนี่น้า วันหยุดทั้งทียังมัวแต่นอนอยู่ได้”



“งืม ขออีกห้านาทีนะตัวเล็ก”



บยอนแบคฮยอนเดือนคณะวิศวะเอ่ยออกมาทั้งที่ดวงตาเรียวกำลังปิดอยู่ แขนยาวพยายามดึงคนที่กำลังดิ้นออกจากอ้อมกอดของเขาให้เข้ามาอยู่ที่เดิม โดคยองซูกำลังจะมีน้ำโหถ้าอีกสองนาทีคุณบีของเขายังคงทำตัวเป็นคนแก่ขี้เซาที่นอนตื่นส่ายโด่ง แบบนี้



เหมือนคนที่หลับอยู่จะรู้งานตาเรียวลืมตาขึ้นมาเมื่อคนที่กำลังดิ้นและต่อสู้อยู่กับแขนของเขานิ่งไป ร่างโปร่งลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะตบหัวตัวเองไปสองสามทีและปรับสายตาโฟกัสไปที่ข้างกาย หวังจะเห็นคยองซูกำลังนอนยิ้มหัวเราะอยู่ข้างๆ แต่นี่มันไม่ใช่!



ชิบลอส นี่แฟนงอนถึงขนาดกูเพ้อเลยหรอเนี่ย!



แบคฮยอนดีดตัวขึ้นยืมมือเรียวคว้าผ้าเช็ดตัวลายโพโรโระสีฟ้าขาวเข้าไปในห้องน้ำใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีตอนนี้บยอนแบคแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเหลือก็แต่หาถุงเท้าใส่ในวันที่อากาศติดลบ



ขายาวเดินวนไปทั่วห้องเขาจำได้ว่าครั้งล่าสุดก่อนที่แฟนตัวกลมของเขาจะงอนมันก็เพิ่งจะผ่านมาแค่สองวันเองถุงเท้าที่คยองซูพับเก็บไว้มันก็ไม่น่าจะหายไปไหนหมดนี่นา ยิ่งคิดยิ่งโมโห ยิ่งหายิ่งช้า ไม่ต้องใส่แม่ง แมนๆเลย!

ผมชอบผมยาวตรงสลวยของคุณ

ผมชอบตอนที่คุณยืดลำคอแสนสวยขึ้นแล้วผมเปียของคุณก็ตกลงมา

ไม่ว่าเราจะไปที่ใด

กระเป๋าถือของผมก็คือข้อมือของคุณ

ตอนนี้ยังคงมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังอารมณ์เสียตั้งแต่เมื่อเช้าหลังจากที่หาถุงเท้าไม่เจอแล้วยังต้องมานั่งหน้ามืดตามัวในรถที่กำลังติดกันยั๊วเยี๊ยะไปหมด แบคฮยอนกำลังเปลี่ยนทิศทางในการไปหาเป้าหมายหลังจากที่โทรนัดเพื่อนรักอย่างจงแดว่าจะไปเล่นเกมส์กัน สุดท้ายเป้าหมายของแบคฮยอนก็คงจะเป็นไอ้รุ่นน้องหัวเกรียนอย่างเซฮุน



มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรอบที่ 45 หลังจากส่งข้อความไปหาคนตัวเล็กของเขา แต่ไม่ว่าจะกี่ทีตัวเล็กของเขาก็ไม่มีท่าทางว่าจะใจอ่อนยอมรับโทรศัพท์ของเขาหรือแม้แต่จะเปิดดูข้อความเลยสักนิด



รู้ตัวอีกทีรถคันหรูก็มาถึงคอนโดแถวชานเมืองของเซฮุนสะแล้ว ขายาวก้าวลงก่อนจะกดเลขที่ลิฟท์อย่างคุ้นเคย ใช้เวลาไม่นานแบคฮยอนก็มายืนหยุดอยู่หน้าห้อง ยืนรอสักพักหลังจากกดกริ่งพบว่าคนที่เดินมาเปิดประตูให้คือคนที่หลบหน้าเขามาสองวันติด



แบคฮยอนมองคยองซูตั้งแต่ผมที่ยุ่งเหยิงไปจนถึงลำคอขาวระหงส์ที่มีรอยแดงอยู่ ตอนนี้สติของแบคฮยอนขาดสะพรั่งขายาวเดินผ่านคยองซูไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วก็พบตัวต้นเหตุอย่างเซฮุนกำลังนั่งดูทีวีสบายใจ เมื่อหันมาเห็นแบคฮยอนจึงส่งยิ้มขี้เล่นไปให้คนเป็นพี่แล้วจึงกลับไปสนใจซีรี่ย์เรื่องโปรดต่อ



หนอย ไอ้เด็กนรกมึงท้าทายอำนาจกูหรอ!?



ไม่รอช้าแบคฮยอนพลุ่งเข้าไปต่อยเซฮุนที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่อย่างสบายใจ มือเรียวส่งหมัดใส่รุ่นน้องคนสนิทไม่ยั้งแต่ก็ต้องหยุดการกระทำเมื่อคนที่พยายามเข้ามาห้ามอย่างคยองซูร้องไห้ออกมา



แบคฮยอนตารีตาเหลือกเก็บหมัดแล้วรีบวิ่งไปหาคยองซูที่กำลังเบะปากร้องไห้อยู่ข้างๆ แขนยาวเข้าไปกอดคนตัวเล็กแต่คยองซูสะบัดหนีก่อนจะวิ่งเข้าไปดูเซฮุนที่กำลังใช้แขนเช็ดเลือดที่ไหลออกมาตรงมุมปาก



เมื่อคนตรงหน้าเห็นแฟนตัวเองรีบเข้าไปดูแลไอ้เด็กนั่นก็ยิ่งโมโหไปอีก แบคฮยอนจ้องคยองซูเพื่อเป็นการบอกให้ออกมา ขายาวเดินเข้าไปหาแฟนตัวเล็กก่อนจะดึงแขนขาวของคยองซูมาแต่ตอนนี้คยองซูสะบัดหนี ไม่เหมือนทุกครั้งเวลาทะเลาะกัน แรงแค่ไหนแต่พอแบคฮยอนเข้าไปกอดหรือไปจับแขนคยองซู แฟนที่แสนดีของเขาไม่เคยสะบัดหนี



นี่มันอะไรกัน...



“ห่วงมันนักก็ไปอยู่กับมันเลยไป!”

โย่วว ที่รักของผม ผมแทบลืมหายใจทุกครั้งที่ได้พบคุณ

เสียงลมหายใจของเราเป็นเสียงเพลงบรรเลงอยู่หลังฉาก

เหมือนเราเดินอยู่ที่ถนนมยองดง เสียงของคุณที่เรียกชื่อผม

ผมอยากให้คุณขังผมเอาไว้ ว่ายวนอยู่รอบตัวคุณไปตลอด

ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้

แบคฮยอนกำลังเดินเตะกระป๋องโคล่าเน่าๆอยู่ริมถนน หลังจากที่ตัดสินใจทิ้งรถไว้ที่คอนโดด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุจากอาการโมโหของตัวเอง ฉะนั้น การเดินท้าลมหนาวคือทางออกที่ดีที่สุดถึงแม้ว่าจะหนาวมากแค่ไหนก็ยังช่วยดับอารมณ์โกธรกับความคิดในหัวที่มีแต่คนรักของเขาได้บ้างแล้ว



เดินมาหยุดที่ริมสระน้ำในสวนสาธารณะ หย่อนก้นลงไปที่ริมขอบสระนั่งขัดสมาธิก่อนจะนั่งท้าลมหนาวอยู่อย่างงั้น ตอนนี้แบคฮยอนกำลังตัดพ้อตัวเองอยู่ ก่อนจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่มาหนุนตักพร้อมกับเสียงหายใจหอบแฮ่กๆ แบคฮยอนระบายยิ้มก่อนจะลูบหัวลูกหมาบีเกิ้ลตัวเล็กที่มาหนุนตักเขาอยู่



“ว่าไงเจ้าหมาน้อย มาอยู่ที่นี่ไม่หนาวตายหรือไง หืม?”



อ่า น่าสมเพชที่สุดที่คนโดนแฟนเมินจะมานั่งตัดพ้อและคุยกับหมาแบบนี้ ช่วยไม่ได้นี่นอกจากพ่อแม่แล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็คือโด คยองซูเนี่ยแหละ ตั้งแต่คบกันมานี่ก็จะสามปีแล้วสำหรับรักครั้งแรกของเขาและคยองซู ในทุกๆวันคนแรกที่แบคฮยอนจะเห็นหน้าก็คือคยองซู ก่อนนอนก็คือคยองซู อะไรๆก็คยองซู



“ชีวิตมีแต่คยองซูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”



“อะไร”



ชิบลอส!



แบคฮยอนแทบจะตกลงไปในน้ำถ้าคยองซูไม่จับมือเขาไว้แล้วหมาน้อยไม่ขวางทางเขาไว้ เขาก็คงจะตกลงไปในน้ำเสียแล้ว แบคฮยอนสะบัดมืออกจากการกรอบกุมของคนตัวเล็กคยองซูหน้าเสียเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมานั่งขัดสมาธิเหมือนแบคฮยอนแล้วมองตรงไปข้างหน้า



บรรยากาศของบ่อน้ำพุที่สวนสาธารณะตอนเที่ยงๆในหน้าหนาวเป็นอะไรที่โคตรสวยสุดๆถ้าไม่นับว่าเขากำลังทะเลาะกับสุดที่รักของเขาคงดึงไอ้ตัวเล็กนี่มาระดมจูบแล้วล่ะ.............



“แบคฮยอน”



“แฟน”



“ตัวเอง”



“แบค”



“พี่แบค”



“คุณบี!!”



ตู้ม!!!!!!!!

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมจะได้อยู่กับคุณ

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมได้จับมือคุณเอาไว้

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมจะได้อยู่กับคุณ

“ไม่ต้องมายุ่ง!”



คยองซูทำหน้าเศร้าก่อนจะกลับมานั่งหลังตรงมองแบคฮยอนที่หน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วเช็ดหัวไปด้วย ตอนนี้คนตัวเล็กโดนพี่แบคคาดโทษไปสามเรื่องติดแล้วทั้งเรื่องรอยแดงที่คอ กับเรื่องเซฮุน แล้วก็เรื่องที่เขาเรียกแฟนของเขาแล้วไม่ตอบจนโมโหเลย..ผลักตกน้ำ



“คุณบีเค้าขอโทษ”



“แล้วทำไมต้องผลักด้วย อยากให้เค้าตายนักหรือไง!”



“คุณบีอย่าขึ้นเสียงสิ คือ...”



คยองซูทำท่าจะลุกไปกอดแบคฮยอนแต่คนที่กำลังอารมณ์เสียส่งสายตาพิฆาตมาให้ทำให้คยองซูหน้าหงอยยิ่งกว่าเดิมแต่ก็ยอมกับมานั่งที่เดิมอีกฝั่งของโซฟา



“ก็เค้าเรียกคุณบีแล้วคุณบีไม่ตอบเค้าอ่ะ”



"เค้าผิด”



ฮื่อ คยองซูแทบจะบินเข้ามาหาแบคฮยอนเมื่อคนเป็นพี่พูดหน้านิ่ง คยองซูไม่ชอบเลยเวลาคุณบีของเขาชอบบอกว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิดเสมอ แต่เขาก็เป็นคนโยนความผิดให้เองแหละ แต่ยังไงก็ไม่ชอบนี่นา..



แบคฮยอนมองหน้าคยองซู คยองซูก็มองหน้าแบคอยอนตอนนี้ราวกับว่าทั้งคู่กำลังจะประจันความผิดของตัวเองที่ต่างทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ ผ่านไปสักพักแบคฮยอนที่มองอยู่ ก็เลื่อนสายตามาตรงคอขาวของแฟนตัวเล็กเห็นแล้วใจมันตกวูบขายาวก้าวเข้าไปนั่งย่อลงตรงหน้าคยองซูที่นั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง



มือเรียกยกขึ้นมาลูบตามรอยแดงที่คอ ใบหน้าหล่อก้มลงไปชิดกับข้างแก้มนุ่มฟัดมันไปสามสี่ทีเล้วจริงกระซิบข้างๆหูของคนตัวเล็กกว่า



“รอยนี้ของใคร”



คยองซูยกยิ้มใจเต้นรัวเมื่อคนรักที่ไม่ได้สัมผัสกันแค่สองวัน มันคิดถึงสุดๆอยากจะเก็บแบคฮยอนไว้คนเดียวไม่ให้คนอื่นเห็นความน่ารักของผู้ชายคนนึงที่ทำเพื่อเขาตลอด ยอมแม้กระทั่งยอมปั่นโครงงานของพวกปีสามที่ส่งปลายเดือนให้เสร็จมันเสียตั้งแต่ต้นเดือนเพื่อใช้เวลาที่เหลือไปกับแฟนเด็กของเขา แล้วทำไมคยองซูจะไม่รู้..



“ของพี่ไงครับ”



แกล้งงอนไปอย่างนั้นแหละ..



แบคฮยอนยกยิ้มเมื่อเด็กดีของเขาตอบกลับก่อนจะงับหูเขาเล่น คอขาวระหงส์นี่ด้วยของเขา รวมไปถึง ตา จมูก ปาก คาง ทุกส่วนที่เป็นของคยองซูแล้วก็หัวใจดวงน้อยที่กำลังสั่นไหวเมื่อเขาแนบใบหน้าเข้าไปใกล้ นี่ก็ของเขา



“ปักป้ายไว้..”



“...”



เขารู้อยู่แล้วว่ารอยนี้เป็นของใครไม่ได้หรอก..



“คนนี้ของแบคฮยอน..”



“...”



ก็คนนี้น่ะ..ของเขานี่นา

จัดงานเลี้ยงกับคุณคนเดียว

ถ้าทำอย่างนั้นได้

คงจะวิเศษณ์มากเลยนะครับ

หวังเพียงว่าเราจะได้ไปหาอะไรทานด้วยกัน

ได้ดูหนังด้วยกันอย่างสบายใจ

ผมจะยอมทำทุกอย่างเลยครับ ที่รัก

ตอนนี้คยองซูกำลังตื่นเต้นกับอาหารญี่ปุ่นตรงหน้าหลังจากที่ง้อกันเรียบร้อยสุดท้ายเขาก็อ้อนแฟนสุดที่รักให้พามากินจนจนได้



คยองซูกำลังตั้งใจทานเนื้อย่างจานร้อนตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อส่วนแบคฮยอนก็ง่วนอยู่กับเสต็กเนื้อของตัวเองไม่ต่างไปจากคนตัวเล็กสักเท่าไหร่..อืม



“อ่ะ”



มือเรียวตักเนื้อชิ้นบางไปไว้ที่จานของคยองซู ร่างเล็กเลิกคิ้วอย่างสงสัยแบคอยอนถอนหายใจก่อนจะลูบหัวของคยองซูที่จิ้มเนื้อนุ่มเข้าไปในปากอย่างเอร็ดอร่อย แบคฮยอนยกยิ้มมือเรียวยังคงลูบกลุ่มผมนุ่มของคนตรงหน้าอย่างเบามือ



“นี่เรารู้อะไรบ้างป่ะเนี่ยยยย ฮึ่ยยยยย”



คยองซูพยักหน้าหงึกหงักแต่จิตใจลอยไปกับอาหารตรงหน้าเสียแล้วแบคฮยอนจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ประทับริมฝีปากลงบนปากเล็กเพียงแผ่วเบาแล้วจึงถอนริมฝีปากออกมาเรียกร้อยยิ้มจากคยองซูได้มากมาย ปากรูปหัวใจยกยิ้มอย่างชอบใจ



“คนณี่ปุ่นน่ะเขาว่ากันว่าคนเราจะให้อาหารชิ้นที่อร่อยที่สุดในจานให้คนที่เรารักนะ”





“แต่เราเป็นคนเกาหลีนะพี่แบค”




 คาย๊องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง *กรีดร้อง *ชี้เเฮชเเท็ก #แฟนกูเป็นคนตั้ลลั้ค

하루만 너와 내가 함께할 수 있다면

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมจะได้อยู่กับคุณ


하루만 너와 내가 손잡을 수 있다면

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมได้จับมือคุณเอาไว้


하루만 너와 내가 함께할 수 있다면

หวังว่าจะมีสักหนึ่งวันที่ผมจะได้อยู่กับคุณ


하루만 (하루만)

แค่วันเดียว (แค่หนึ่งวัน)


너와 내가 함께할 수 있다면

หวังเพียงว่าเราจะได้อยู่ด้วยกัน


Can you please stay with me?

ได้โปรดอยู่ด้วยกัน ได้ไหมครับ







จบเนอะ


#ficBDSONG

B E R L I N ❀