คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ฉันชื่อแพลน เอ่อ....ชื่อจริงแม่บอกว่าชื่อแพลนเน็ตอ่ะนะ อายุ 17 ปี เกือบจะบริบูรณ์ในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว ตอนนี้ฉันมีเรื่องกลุ้มใจอยู่สองสามเรื่องอ่ะ เฮ้อ ~ บอกไปใครจะเชื่อว่าฉันเนี่ย ถึงจะดูติ๊งต๊อง แต่ก็เป็นถึงทายาทคนเดียวของตระกูล ฉันจำเป็นต้องสืบทอดธุรกิจของครอบครัว ซึ่งฉันไม่ชอบการแก่งแย่งแข่งขันอะไรเทือกนั้นเลยสักนิด ฉันจะทำไงดีอ่ะ แถมอีกอย่าง ในวันเกิดของฉันที่กำลังใกล้จะมาถึงนี้ ฉันกลับไม่ได้มีความสุขเหมือนคนอื่นๆเค้าเลย เพราะฉันต้องหมั้นกับคุณชายสี่ เพื่อนสมัยเด็กที่ทั้งฉันและเขา เราไม่ได้รักกัน!!
“คุณหนูคะ คุณชายสี่มาหาค่ะ ตอนนี้รออยู่ที่ห้องรับแขก”
“ค่ะ ทราบแล้วค่ะ เดี๋ยวแพลนจะลงไปพบคุณชายเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”
แม่บ้านมาเคาะประตูห้องเรียกฉันแล้วบอกเรื่องนี้ อ้อ.....เรื่องคุณชายสี่น่ะเหรอ? คุณชายสี่เป็นลูกชายคนที่สี่ของตระกูลที่เป็นเจ้าของธุรกิจอะไรสักอย่างที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจของบ้านฉันเนี่ยแหละ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนักหรอกว่าบ้านเขาทำธุรกิจอะไร รู้แต่ว่า ทางบ้านฉันมีแพลนจะให้ฉันกับอีตาคุณชายสี่อะไรเนี่ยหมั้นกันในวันเกิดฉันที่ใกล้จะมาถึงนี่ล่ะ ถึงฉันจะไม่ได้รังเกียจเดียดฉันท์อะไรคุณชายสี่คนนี้ (เพราะคุณชายเองก็หล่อไม่เบา อิอิ) อีกอย่างฉันเองก็เป็นเพื่อนเล่นแล้วก็รู้จักกับคุณชายมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ฉันก็ไม่ได้พิศวาสอะไรคุณชายจนถึงขนาดหมั้นหรือคิดจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันไปจนตายสักหน่อยนะ แง้ ~ ฉันไม่ได้อยากจะหมั้นกับคุณชายนี่ซักกะหน่อย
“หวัดดีจ๊ะ ชายสี่” ฉันเดินเข้าไปทักทายชายสี่เมื่อลงมาถึงห้องรับแขก
“หวัดดีแพลน วันนี้ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเหรอ”
“อื้ม ชายมาหาแพลน มีธุระอะไรหรือเปล่า”
“คือ.....เรื่องหมั้นน่ะ”
“ฮะ ! เรื่องหมั้นเหรอ??” ทำไมวันนี้ชายสี่มาแปลกๆอ่ะ ฉันยังไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้สักเท่าไหร่เลยนะ....
“ใช่...เรื่องที่เราสองคนจะหมั้นกันในวันเกิดของแพลนไง”
“ทำไมเหรอ ชายจะแคนเซิลเหรอ” ฉันมองหน้าชายสี่ตาโตเป็นไข่ห่านด้วยความสนใจใคร่รู้ นี่ถ้าชายสี่คิดจะแคนเซิลงานหมั้นของเราสองคนจริงๆนะ ฉันขอบพระคุณเป็นอย่างสูงเลย จริงๆนะ
“เปล่าๆ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย เฮ้อ ~ นี่เธอไม่อยากหมั้นกับฉันขนาดนั้นเลยหรือไงกัน ฉันแค่มีข้อเสนอมาให้เธอนิดหน่อยเท่านั้นเอง” ชายสี่บอกฉันพลางทำหน้ากึ่งยิ้มกึ่งเศร้าแปลกๆชอบกล เอ....ชายจะบอกอะไรกับฉันกันนะ
“อะไรเหรอ” ฉันเบิกตากว้างถามคุณชายอย่างแปลกใจ
“คือ.....ฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้วน่ะ แต่ฉันก็ไม่ได้เกลียดเธอนะ เพราะฉันเองก็ยังรู้สึกว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของฉันอยู่เหมือนเดิม อืม.....แล้วฉันน่ะ ก็ไม่อยากยกเลิกงานหมั้นของพวกเราด้วย เพราะเห็นว่าทางผู้ใหญ่เค้าวางแพลนกันเอาไว้หมดแล้ว ฉันว่าเรา.......”
“หรือว่าชายคิดจะหนี....”
“อ้อ ไม่ใช่อย่างนั้หรอก คือชายอยากให้แพลนหนีไปต่างหากล่ะ”
“ฮะ!!ให้แพลนเนี่ยนะ หนี”
“อื้ม ถูกต้องแล้วล่ะ” ^ ^
มีข้อผิดพลาดหรือข้อเสนอแนะอะไรบอกได้นะคะจะได้ไปปรับพัฒนาการเขียนคะ^^
ความคิดเห็น