คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER : 1 เด็กแว่น
เย็นวันหนึ่
โรอาหารอมหาวิทยาลัย
"แบไ้่าวว่าไปอบใรมาหรอห๊ะแล้วนี้เ้อใรเอามาินเี๋ยวนี้นะ"ยอูนั่ทำรายานออาารย์ที่้าไว้อยู่ั้แ่บ่ายอนนี้็เริ่มเย็นแล้วแ่มีแบฮยอน่อย่วยอยู่ร้ามอีนทำนเียว็ไม่เสร็แน่ๆ
"แหิวใ่มั้ยเี๋ยวไปื้ออะไรให้ินันหิ๊วววหิวอะแ"
แบฮยอนเปลี่ยนเรื่อำลัลุาโ๊ะและถือเ้้อนนั้นไป้วยไม่ทันไ้เิน็้อโนเพื่อนสนิทห้าม
"นั่! ใรบอเี๋ยวนี้เลยนะ"
"็พี่านยอลไ.."
"ห๊ะ?!ไอ้เ้้อนนี้็อพี่านหรอ?"
"ทำไมอะแ..."แบฮยอนยืนอยู่็รีบนั่ลทันที
"อบเ็วิศวะ็้อเอาเียร์มาให้ไ้..แ่ไอ้านยอลนี้ิมันไม่เยให้เียร์ใรเลยนะมีแ่ไปเอานนู่นแล้วทิ้หึเป็นเือนวิศวะใรๆ็้ออบมันยอมมันทุอย่าพูละึ้น"เพื่อนสนิทพูพร้อมับยันมปั้าๆัวเ้าปาไป้วย
"โห้ยย"โห้ยยยแบอบอะ รี๊
เริ่มอยาไ้มาว่าเิมแล้วเนี๊ยยย?!
"หึพูถึ็มาเลย"เสียเพื่อนพูพราส่สายาไปทาานยอลที่ำลันั่รอใรบ้านอยู่
เพื่อนสนิทอแบฮนอนือยอูที่พึ่ะรู้ัันไม่นานเพราะแบฮยอนพึ่เ้ามามหาวิทยาลัยแห่นี้เพราะเหุผลส่วนัว
อนเ้ามายอูเ้ามาทัทายเลยไ้เป็นเพื่อนสนิทัน
แบฮยอนพึ่เ้ามามหาวิทยาลัยแห่นี้ไ้ไม่ี่สัปาห์เลยไ้เพื่อนสนิทือยอู
ยอูไม่ใ่นิใร้ายแ่เป็นที่เฟรลลี่มา
ริๆมีอีหนึ่นือุมมยอนไปเรียมานอะนิเทศเลยไม่่อยไ้เอันสัเท่าไร
บยอนแบฮยอน
มีรูปร่าัวเล็ไม่สูมารือไม่เี้ยมาเินไป
ใส่แว่นารอบแว่นาสีำที่มีเลนส์หนาอยู่ไม่น้อย และมีผมำไว้ยาวเป็นหน้าม้า
แบฮยอนย้ายมาลาันเพราะว่ามีเหุผลนิหน่อยอนแรๆ็มีนมานินทาแบฮยอนบ่อยๆเพราะย้ายลาันเพราะถูไล่ออบ้า
แ่อนนี้็เริ่มเียบันไปบ้าแล้ว
ยอูอัวไปส่รายานส่วนแบฮยอนมาที่หน้าโรเรียน
ในมือแบฮยอนมีเ้อยู่หนึ่ิ้นแน่นอนว่าแบฮยอน้อให้ใรสันนั้นือปาร์านยอล
เือนวิศวะปี3ใรๆ่า็อยาไ้เป็นแฟนหรือยอมทำทุอย่าเพื่อไ้เป็นแฟน
และแบฮยอน็เป็นหนึ่ในนั้น
แบฮยอนเินเ้าไปึ้นเรื่อยๆอนนี้ระยะทาอแบฮยอนและานยอลเริ่มใล้ันทุทีใอแบฮยอนสั่นแทบะหลุออมา
แบฮยอนำลัอยู่รหน้าานยอลที่ำลันั่อยู่
มันเหมือนวามฝันใ่มั้ยละ..
แ่อนนี้มันือเรื่อริ..
"เอ่อานยอล.."
ใบหน้าหล่อที่แบฮยอนไ้แ่มอไลๆอนนี้มันใล้มานทำให้แบฮยอนแทบพูไม่ออ
สายาที่ำลั้อมอแบฮยอนสลับับเ้่อนเล็ๆที่แบฮยอนถืออยู่
"ือว่าเราอบานยอล.."ำพูำนั้นที่แบฮยอน้อารพูออมานั้นมันไ้พูออมาแล้วแ่แบฮยอน็เริ่มใไม่ีแล้วเพราะเห็นใบหน้าร่าสูเปลี่ยนไป
ผู้น่า็เินเ้ามาล้อมรอบ
บ้าน็ยโทรศัพท์ึ้นมาัเอร์หรือถ่ายวิีโอไว้
"หึ"านยอลระุยิ้มึ้นพร้อมับยืนึ้น
"..."
"ำใส่หัวไว้นะ ูไม่อบน ใส่แว่น
หน้าเอ๋อ ูโ่"
"..."ำพูออาปาานยอลทำให้แบฮยอนเสียวามรู้สึอยู่ไม่น้อย
เสียวามรู้สึมาๆเลยีว่า..ทั้อับอาย ทั้เสียวามรู้สึ.. ทั้ผิหวั..
แ่อนนี้ัวแบฮยอยมันอือหรือไร้วามรู้สึไปหมแล้ว
"และทั้หมทีู่พูนั้นือ มึ"
"อ่าววไเพื่อนานน..ะใรวะ.."อินเพื่อนสนิทานยอลเินแววล้อมเ้ามา
"หมาบ้านมึอบินเ้นิ
อะเอาไป"านยอลเอือมมือมายิบเ้ที่อยู่ในำมือแบฮยอนและยืนให้อินเ้ที่ทำมาั้นานพยายามสุฝีมือสุท้ายเอาไปให้หมาิน..หึ..มันใ่หรอปาร์านยอล..
านยอลเินผ่าวล้อมออไปอย่าไม่สนใใรเพียทิ้แบฮยอนับอินไว้ในวล้อมนั้นอยู่สอน
"เะนะ..หมาบ้านูไม่ไ้แเ้..ูอบแเ้..ไอ้สัสยอลลลล!!!!มาหาว่าูเป็นหมาหรอมึ๊!"
แบฮยอนเินเ้ามาในห้อนอนสีเทาัับสีาว้าในห้อถูัแ่้วยอที่ประเมิน่าอมันแทบไม่ไ้
ที่นี้ือห้ออ
'แบฮยอน' เอและ
แบฮยอนเินไปรโ๊ะเรื่อแป้มีรีมแบรนเนมน้ำหอมวละไม่่ำว่าหมื่นถูเรียวาบนโ๊ะอย่าเป็นระเบียบแบฮยอนใ้สายามอัวเอพร้อมับยิ้มมุมปาอย่าน่าสมเพัวเอ
แบฮยอนอยู่ในุฟรอมอมหาลัยพร้อมับระเป๋าสะพายเ่าๆธรรมาและรอเท้าผ้าใบเ่าๆที่ำลัสวมอยู่
รอบแว่นาสีำถูสวมอยู่บนใบ้หน้า
ุ็บ!
บยอนถอระเป๋าเป๋ทิ้ลบนพื้นอย่าไม่ใยี
่อนที่มือเรียวสวย่อยๆับแว่นาสีำและถอมันออ
"หึ
ปาร์านยอลนายรู้ัันน้อยไปนะัน้อไ้ทั้นายทั้เียร์มาให้ไ้่อยู!"
แบฮยอนโยนแว่นาสีำลบนพื้น่อนที่ะใ้เท้าเหยียบแว่นาน่อยๆแที่ละนิ
เลนส์แว่นาถูเหยียบนและเอียและรอบแว่นที่่อยๆหัที่ละนิ
อนนี้แบฮยอนเหยียบนมันและเอียแบฮยอน...เหยียบมันนไม่เหลือิ้นีเลยสันิเียว
นายรู้ัันน้อยไป
'ปาร์านยอล'ั้แ่เิมาไม่มีใรล้าัใแบฮยอนสันเลยนะ!
แแบฮยอนไม่ใสนะเว่ยยย5555555ถ้าานยอลเอแบัวริแล้วะหนาวอิอิ
อบุทุนน้าที่อบฟิเ๊าาา
อมเม้น้วยไม่ั้นไม่อัพ่อนะอิอิ สรีม#ฟิเียร์เสื่อม เยอะๆน้าาา
ความคิดเห็น