เฟสบุ๊คสื่อรัก

ลำดับตอนที่ #8 : คนเคยรู้จัก

และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันต้องเดินทางไปสู่จังหวัดลพบุรี เพื่อไปเป็นตัวแทนโรงเรียนในการแลกเปลี่ยนเรื่องวิชาการ... นี่ก็ 2 อาทิตย์แล้ว ที่ฉันกับอ๊อฟเลิกกัน... ฉันก็ไม่สนใจอะรัยเท่าไหร่ เพราะฉันต้องทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด...

                เมื่อฉันมาถึงโรงเรียนของอ๊อฟ...ก็พบเจอกับน้องๆที่แอบชอบอ๊อฟ แล้วก็เข้ามาขอถ่ายรูปกับฉันแล้วก็พูดคุยกันนิดหน่อย แล้วฉันก็ขอตัวไปจัดนิทรรศการของโรงเรียน

                ฉันก็มาช่วยอาจารย์จัด แล้วก็โดนอาจารย์แซว อาจารย์ถามฉันว่า แล้วแฟนเราหละ เรียนโรงเรียนนี้ไม่ใช่ ทำไมไม่บอกให้มาช่วยหละ  ฉันตอบไปว่า เค้าบอกเลิกหนูแล้วค่ะอาจารย์  แล้วอาจารย์ก็ถามต่อว่า เธอโอเคใช่ไหม สุกัญญา ฉันตอบอาจารย์ไปว่าฉันโอเค...

                เสียงประกาศให้ทุกคนที่เป็นตัวแทน แต่ละโรงเรียนขึ้นไปพูดเกี่ยวกับโรงเรียนของตนเอง... เมื่อถึงคิวของฉันขึ้นไป เด็กโรงเรียนของอ๊อฟก็ต่างมองฉันกันถ้วนหน้า ฉันก็ไม่เข้าใจว่ามองทำไม...

                ฉันก็พูดแนะนำโรงเรียน ประชาสัมพันธ์กิจกรรมต่างๆของโรงเรียน ซักพักสายตาของฉันก็สะดุดไปที่อ๊อฟที่กำลังเดินควงคู่กับเปิ้ล... ฉันยังไม่ทันที่จะพูดประชาสัมพันธ์จบ ก็มีเสียงถามว่า คนที่เดินข้างพี่อ๊อฟเค้าเป็นใคร ฉันบอกกับทุกคนออกไปว่าให้ปถามอ๊อฟเอง...หลังจากนั้นฉันก็ไม่สนใจอะรัยอีกเลย

                จนกระทั่งอาจารย์ที่โรงเรียนของอ๊อฟเรียกอ๊อฟไปพบ แล้วก็ประกาศชื่อฉัน ฉันก็แอบงงๆนิดหน่อยว่าเรียกทำไม แล้วอาจารย์รู้ได้งัยว่าชื่อจริงฉันชื่ออะรัย... แต่ช่างเถอะรีบๆไปเถอะ ไม่อยากเสียมารยาท...แต่กว่าจะไปได้ ก็พบเจอกับบรรดาแฟนคลับของอ๊อฟ... เฮ้อ....ถอนหายใจแปป

                ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าห้องไหน ก็ได้แต่บรรดาน้องๆที่โรงเรียนของอ๊อฟ..และแล้วฉันก็เดินมาถึงจนได้..แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันรับรู้จากน้องๆเหล่านั้นก็คือว่า อ๊อฟกลับมาคบกับเปิ้ล นั่นแหละ เป็นสิ่งที่ฉันคิดไว้อยู่แล้ว เมื่อเดินมาถึงห้องที่เค้าเรียกพบ เมื่อฉันเดินเข้าไป แนก็พบกับอ๊อฟ ฉันก็ทำตัวปกติ อาจารย์บอกให้เราทั้ง 2 คน ไปเป็นพิธีกรในช่วงเช้า ฉันกับอ๊อฟเมือ่ได้รับระเบียบการ ก็ต่างทำหน้าที่ของตนเอง... อาจารย์คงยังไม่รู้สินะ ว่าฉันกับอ๊อฟนั้นเลิกกันแล้ว... แต่ช่างเถอะทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด

          ฉันแอบแกล้งเปิ้ลซะด้วยสิ แต่อ๊อฟก็ไม่ยอมเล่นด้วยกับฉัน...  เสียงน้องๆตะโกนออกมาว่า...ให้พี่อ๊อฟ ร้องเพลงให้พี่หนูแดง ฉันก็รีบตัดบททันที... “น้องๆคะพี่ว่า ให้พี่อ๊อฟร้องเพลงให้น้องๆฟังดีกว่านะ”  หลังจากนั้นอ๊อฟก็ร้องเพลง... การทำงานเป็นไปอย่างรวดเร็ว ฉันดีใจมาก...  เมื่อฉันลงจากเวที เปิ้ลก็เดินมาหา พร้อมกับพูดว่า

                “พี่คิดจะทำอะไรของพี่หน่ะ”  

                “น้องสนใจ ด้วยหรอว่าพี่คิดจะทำอะไร”

                “สนสิ ก็เพราะอ๊อฟแฟนหนู”

                “หรอคะ งั้นก็รักกันนานๆนะคะ พี่ไปหละ”

                ซักพักอ๊อฟ ก็เดินเข้ามา ถามว่าเกิดอะไรขึ้นอ่ะเปิ้ล เพื่อนๆของเปิ้ลก็บอกไปว่า “พี่หนูแดง เค้าเข้ามาด่าเปิ้ลค่ะ” แล้วบรรดาเพื่อนของเปิ้ลก็ช่วยกันเสริม... อ๊อฟก็ทำสีหน้าไม่พอใจ แล้วลากฉันมาคุย สีหน้าและแววตาของเปิ้ล ซะใจฉันมาก

                “แกคิดจะทำอะรัยของแกเนี้ย”

                “ฉันทำอะรัย”

                “ฉันเบื่อมุกเดิมๆของแกเต็มทีแล้วนะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกเป็นคนแบบนี้”

                ฉันก็ได้แต่เงียบ ไม่รู้จะอธิบายยังไง “จำไว้เลยนะ ต่อจากนี้เราเป็นแค่คนเคยรู้จักกัน” แล้วอ๊อฟก็เดินไปพร้อมกับเปิ้ล สีหน้าของพวกนาง ต่างพากันซะใจฉัน ในหัวใจของฉันเหมือนมีมีดบาดลงมากลางหัวใจ แล้วน้องๆที่โรงเรียนอ๊อฟเมื่อเห็นอ๊อฟเดินจากไป ก็เข้ามาปลอบฉัน

                 “พี่หนูแดงโอเคไหมคะ”

                “พี่โอเคจ้า ขอบใจมากนะ”

                “หนูเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมพี่อ๊อฟไม่เชื่อพี่บ้าง หนูสงสารพี่จังเลยค่ะ”

                “ขอบจัยจ้า พี่ขอตัวก่อนนะ บายจ้า”

                แล้วฉันก็เดินมายังซุ้มของโรงเรียนฉัน กลับมาทำหน้าที่ตามปกติ ฉันจะเอาเรื่องส่วนตัว มาปนกับเรื่องงานไม่ได้..อาจารย์ก็เห็นว่าฉันรู้สึกยังไง เลยไม่ถามว่าเกิดอะรัยขึ้นกับฉัน....